ตอน253ไม่มีความผิดไม่ต้องแก้ต่าง

ตอนที่253ไม่มีความผิดไม่ต้องแก้ต่าง

ที่นัชชาเป็นคนเริ่มเองก็เป็นกำลังใจที่ดีที่สุดให้เตชิตแล้ว เขาที่ลำบากใจ ตอนนี้ก็ใช่ เหมือนได้รับกำลังใจบางอย่าง

นัชชารู้ว่าที่นี้คือสถานีตำรวจ

ไม่ได้เกินเลยไปมาก

ค่อยๆดันเขาออก พูดเสียงเบา “มีกล้องวงจร……

“ผมรู้” เตชิตไม่สนใจอะไรเลย ยังคงขยับเข้าใกล้ ไม่

ให้โอกาสเธอปฏิเสธเลย ได้เจอตอนนี้ เขาคิดนานมาก ปล่อยไปง่ายๆได้ยังไง

ผ่านมาแน่ไม่กี่วันเหมือนผ่านไปเป็นปี พอได้เจอกันจะให้

นัชชาที่ดูจะไม่หนักแน่นเท่าไหร่ โดนเขาโจมตีขนาดนี้ก็

อ่อนลง ก็ไม่รู้ว่าโดนเขาพามาที่กำแพงได้ยังไง ทั้งสองมือ โดนเขาทับไว้ที่กำแพง ประสนมือเธอไว้ ดูอบอุ่นขึ้นมาเลย

เตชิตควบคุมตัวเองไม่ได้ เพราะสถานที่ไม่เอื้ออำนวย

ต้องดับไฟในตัวเองลง ก่อนที่จะควบคุมตัวเองไม่ได้ ปล่อย

เธอออก กายใจแรงมาก พูดที่ข้างหูของเธอ “รอเธออก มาค่อยมาตอบแทนปม ”

นัชชาไม่ได้คิดแบบนั้น พอได้ยินแบบนี้ก็หน้าแดงขึ้นมา

ถลึงตาใส่เขา “นี่มันใช่เวลามั้ย ยังจะคิดอะไรบ้าๆอีก !
“นิสัยของผู้ชาย ทำไงได้

“…” เรื่องแบบนี้เขาพูดออกมาดูจริงจังขนาดนี้ดีจริงหรือ

นัชชาเบ้ปาก “นี่นายหาข้ออ้าง

เตชิตมองนัชชาที่ดูโมโห น่ารักและดูตลก

บนศรีษะของเธอ “ดีมาก

รู้ก็ดีแล้ว

?

ใช้มือจับ

เธออยู่ที่ตรงนี้ เขาก็ไม่มีภาพพจน์อะไร เขาไม่ได้ว่า อะไรถ้าเธอจะเป็นคนรุกหน่อย

นัชชาไม่พูดอะไร

ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

แค่รู้สึกว่าถ้า

ตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดของเขา ในห้องสอบสวนนี้ก็ไม่ได้เป็น

และดูน่ากลัวแล้ว

แต่เวลามีความสุขมักมีน้อย ถึงแม้ว่ายังอยากจะอยู่เธอ

ต่อ แต่เขาก็ต้องไป

ตอนที่ออกมาจากสถานีตำรวจก็เย็นแล้ว ด้านอก ขับรถก็รออยู่นานแล้ว เห็นเขาเดินมา ก็รีบเปิดประตูรถให้

คน

เตชิตเดินไปถึงที่รถแต่กลับไม่ขึ้นรถ แต่กลับยืนมอง

พระอาทิตย์ที่กำลังตกดิน ดวงอาทิตย์สีแดงเริ่มเปลี่ยนเป็นสี สดขึ้นจากสีแดงสีเหลืองเป็นชั้นๆ แต่เสียดายที่นัชชาไม่เห็น

รอยยิ้มของเตชิตที่อยู่ในห้องสอบสวนหายไป เหลือ

เพียงหน้าตาที่ดูนิ่ง คิดถึงตอนที่ตัวเองเดินออกมาทั้งๆที่ไม่

อยากออกมาแต่ก็อะไรไม่ได้
ผู้หญิงของเขา แต่เขากลับไม่ได้ดูแลดีๆ ทําให้เธอ เป็นพันเท่า

ต้องแบกรับอะไรมากมาย ในใจของเขาเจ็บกว่าเธอเป็นร้อย

พูดอะไรว่าจะช่วยเธอจัดการและรับเธอกลับบ้าน ก็เป็น แค่คำพูดที่ปลอบตัวเอง ถ้าเป็นไปได้ เขายอมให้ทุกอย่าง ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น ยอมที่จะไม่ให้เธอเจอเรื่องแบบนี้

คนขับรถเห็นเขาเป็นแบบนี้ ถึงแม้จะเป็นแค่ลูกน้อง แต่ในใจก็ยังรู้สึกเป็นห่วง ไม่อยากให้เขายืนอยู่ตรงนั้นคน เดียว เลยเตือนเขาเสียงเบาๆว่า “คุณเตชิต ขึ้นรถเถอะ”

พอได้ยิน เตชิตก็เดินขึ้นรถไป บรรยากาศด้านนอกดู กำลังดี แต่เขากลับดูไม่เข้าตาเลย ในใจเป็นห่วงแค่ผู้หญิง คนนั้น

“คุณเตชิต กลับบริษัทหรอ ?”

เตชิตเงยหน้าแล้วจึงลงที่เก้าอี้

เหนื่อยล้า “อืม

พอผ่านไป40นาที รถก็เคลื่อนที่เข้าสู่เตนัทลอว์เฟิร์ม คนขับจอดรถ เตชิตเปิดประตูแล้วเดินตรงไปทางบันไดเลย

เดินไปจนถึงห้องทำงาน ธนัทก็ไปรออยู่นานแล้ว เห็น

เขาเดินเข้ามา ก็ยึดตัวนั่งตรง “มาแล้ว

“อืม” เตชิดถอดสูทออกแล้วโยนไว้บนโซฟา

“เอกสารทีชั้นให้แกดูเรียัง

?

“ดูแล้ว” พอธนัทพูดจบก็มองไปที่เขา

ถามเขา

ของนัชชาแกจะรับต่อจริงหรือ ? “อืม” หัวก็ไม่เงยขึ้นมา ยกเอกสารบนโต๊ะขึ้นมาดูเลย เหมือนเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่ต้องคิดอะไรมากเลย

“เตชิต นายกับชั้นก็เป็นเพื่อนกันมานาน ชั้นขอพูด ตรงๆเลย อย่าหาว่าชั้นเลือกเลย” ธนัทถอนหายใจ “คดี ของนัชชาดูจากข้อต่างๆแล้ว จะชนะคดีก็มีโอกาสน้อยมาก ความผิด……ไม่มีโอกาสเป็นไปได้เลย

ได้แค่ยื่นขอลดโทษหรือลงโทษแบบเบา อยากจะให้ไม่มี

“เรื่องนี้ไม่ใช่เธอทำ

“นายรู้ได้ยังไงว่าไม่ใช่เธอ?”

“ชั้นมีตา

ชั้นดูออก

ธนัทเห็นเขาไม่รับฟังอะไรเลย กล้องวงจรที่ทางตำรวจให้….

“นายดูหลักฐานจาก

“ดูแล้ว แต่ไม่ใช่เธอ” เตชิตค่อยเงยหน้าขึ้น “ไม่ใช่ จริงๆ”

– ธนัทไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้ ผู้ชายคนนี้เงียบ

และนิ่งมาตลอด นอกจากเอกสารและหลักฐานในมือเขาก็ไม่ เชื่ออะไรทั้งนั้น
แต่ตอนนี้……..เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนกัน ถ้า ไม่ใช่เพราะรู้จักกับนัชชา รู้ว่าเธอเป็นคนยังไง ยางทีเขาก็ อาจจะคิดว่าเตชิต โดนของรึเปล่า

“นายใจเย็นหน่อย เรื่องแบบนี้ต้องค่อยๆ ใจเย็นๆ

พอได้ยิน “นัชชาทําเพื่อไม่อยากให้ชั้นกับปรมาของ เกี่ยวด้วย เธอเชื่อในตัวชั้น รอชั่นพาเธอกลับบ้าน จะให้ฉันทำได้แค่ลดโทษให้หรอ ?” นาย

อย่าพูดว่านัชชา แม้แต่เขายังยอมรับไม่ได้

“เพราะฉะนั้นนายจะทำยังไงต่อ ? ทำไม่มีความผิดไม่

ต้องแก้ต่งั้นหรอ? นายคิดว่ามีโอกาสชนะมากเท่าไหร่ ถ้า แพ้แล้วจะเกิดอะไรขึ้น นายเคยคิดบ้างไหม?” ธนัทพูดเตือน เตชิต ให้เขายอมรับกับความจริงในตอนนี้

ผู้ชายจับเอกสารไว้ในมือออกแรงบีบจนเอกสารเริ่ม

เปลี่ยนรูปร่าง

ธนัทไม่อยากเห็นเขาเป็นแบบนี้ ยกมือขึ้นตบบนบ่าของ

เขา ถึงแม้จะดูใจร้ายแต่ก็ต้องพูดออกมา “เตชิต ชั้นรู้ว่า นายไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้ แต่ถ้าเลือกไม่ยอมรับโทษและ ไม่แก้ต่าง อาจจะมีโทษหนักกว่านี้ ถึงตอนนั้นโอกาสก็จะมี น้อย

พอได้ยินคำนี้ ระดาษที่อยู่บนโต๊ะ

มือที่จับเอกสารไว้ก็คลายออก

“ธนัท

มองดูด

ชั้นเรียนเกี่ยวกับกฎหมายมานานขนาดนี้ สู้คดีมาเยอะขนาดนี้ เจอคนมามากมาย ไม่

ว่าจะดีกรือไม่ดี ชั้นก็เชื่อว่าถูกต้องของกฎหมายมาโดย

ตลอด แต่ว่าเรื่องนี้ ทำให้ชั้นเข้าใจ ชั้นรู้ว่านชลาไม่ใช่ คนทํา แต่ไม่มีหลักฐาน ความบังเอิญพวกนี้ไร้รอยต่อ ทำให้เธอไม่ยอมรับไม่ได้ แต่ชั้นทำอะไรไม่ได้เลย นี่หรือ คือความยุติธรรมทางกฎหมายที่ชั้นเชื่อมาโดยตลอด

เขาถึงกับเริ่มสงสัยในตัวเอง เป็นเพราะว่าเมื่อก่อนเขา ภูมิใจที่คิดว่าสางที่เห็นอาจจะไม่ใช่แบบนั้น กรือเป็นเพราะ ว่าเมื่อก่อนเขาเอาหลักฐานแบบนี้ไปเข้าใจผิดคนอื่นอีก มากมาย

ธนัทยืนอยู่ด้านหลังของเขา

เรียกจําเสียงต่ำ

เตชิตรู้ว่าเขาจะพูดอะไร ยิ้มกลับไป

ทำยังไงดี”

ยอมรับโทษ

ไม่มีความผิด

คงจะล้มไม่เป็นท่า

ยืนอยู่บนถนน เขายังก้าวไปไม่ได้

พูดแบบถอยออกมา

ยังไงกับนัชชา

ตอนนี้คือตัวเลือกที่ดีที่สุด

คือสิ่งที่นัชชาอยากจะได้

อย่างพูดว่าแค่ก้าวเดียว

ถ้าเลือกว่ายอมรับผิด

“เตชิต

“นายว่าชั้นควร

ถ้าไม่ระวังก็

แค่ครึ่งก้าว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ