ตอน251 ให้โอกาสเธอไปกับฉัน

ตอนที่251 ให้โอกาสเธอไปกับฉัน

กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวของผู้หญิงผ่านมาแตะจมูก ชน ดมหลับตาลง ค่อยๆกลืนน้ำลายลงคอเพื่อดับไฟในตัวเอง

ในใจพยายามเตือนตัวเองอยู่ตลอด

ตำรวจ อย่าทำอะไรบ้าๆ

ว่าที่นี้คือสถานี

นัชชา กังวลจนเกือบลืมหายใจ เธอมองเห็นแค่หัวของ

ผู้ชายคนนึง

ไม่ว่าในใจของเธอจะกลัวแค่ไหน แต่ก็ยังขู่เขา “ที่นี้มี กล้องวงจร นาย นายอย่าทำอะไรบ้าๆนะ…..

“กล้องวงจร?” ชนุดมเงยหน้าขึ้นมองดูเหมือนกับว่าที่นี้คือ บ้านของเขา “ตอนผมเข้ามาก็ปิดแล้ว

นัชชาตกใจมาก

ที่แท้…

ก็คิดอยู่ว่าทำไมเขาถึงดูไม่กังวล

“ทำหน้าตื่นเต้นขนาดนี้ ผมก็ไม่อยากเอาเปรียบใคร

เขาใช้มือแค่ข้างเดียวบังคับเธอไว้ อีกข้างก็อยู่บนหน้าเธอ เหมือนกับพูดกับเธอ แต่ก็เหมือนไม่ได้พูด “ ไม่แปลกที่เต ชิตจะดูจะหลงเธอขนาดนี้
มือของผู้ชายเย็นมาก พอได้ยินเขาพูดถึงเตชิด สีหน้า ของนัชชาก็เปลี่ยน “นายจะทำอะไรกันแน่ ?

– ให้โอกาสเธอครั้งนึง ที่สามารถหลุดจากเรื่องบ้าๆ

พวกนี้ ไปกับผมมั้ย ?” เขายึดตัวขึ้นปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เวลาพูดดูเข้มงวดเหมือนเป็นผู้พิพากษา

ไม่รู้เป็นอะไร นัชชารู้สึกว่าตอนที่เขาถามเธอ เหมือน ดูแบบบังคับ เหมือนเขาบอกว่าเธอกล้าไหม

คำถามแบบนี้นัชชารู้สึกเหนื่อยมาก ปฏิเสธเขาแบบไม่

คิดมากเลย “ไม่ว่าจะเป็นตอนนี้ ต่อไป หรืออนาคต ฉัน

ก็จะไม่ไปกับนาย

ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้ชนุดม เลยทําให้เขา ทำแบบนี้ แต่สิ่งเดียวที่เธอรู้ก็คือไม่มีสิ่งไหนที่จะทำให้เธอทิ้ง เตชิตไปได้

สายตาของเธอหนักแน่น พอชนุดมเห็นสายตานี้

ก็รู้สึกอิจฉาเตชิดขึ้นมา

เขา

ต้องเป็นผู้ชายแบบไหนถึงจะทำให้เธอมั่นใจและเชื่อมั่น ขนาดนี้?

ชนุดมหัวเราะออกมา “เธอคงจะไม่ไปกับผม

“ดีใจที่เธอรู้จักถึงจุดนี้
สายตาของนัชชาก็จ้องที่ผู้ชายคนนนี้ตั้งแต่แรก กลัวเขาจะทำเรื่องอะไรที่เธอไม่คาดคิด

แต่ชนดมกลับไม่มี แค่จ้องเธอสักพักแล้วก็หันหลังเดิน

ไปที่ประตู “ถ้าครั้งหน้ายังมีเหตุการณ์แบบนี้อีก ผมก็จะไม่ ออกมาช่วยเธออีก

นัชชาฟังเสียงหัวใจของเธอที่เต้นตึกๆ เขาบอกจะไม่ยุ่ง

กับเธอ เธอดีใจมาก แต่ในใจกลับมีความรู้สึกแปลกๆ

อะไรบางอย่าง

เขาคิดว่าเขาช่วยเธอ?

เธออยากจะตอกกลับ แต่ว่าพอคิดดูแล้วมันก็ถูก

ทุกครั้งที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ผู้ชายคนนี้ก็ไม่รู้มาจากไหน แล้วปัญหาทุกอย่างก็จะจบ เหมือนเขารู้ทุกเรื่องของเธอ

สิ่งที่เธอเกลียดอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เขา ทำร้าย แต่เหมือน กับทุกฝีก้าวของเธอเหมือนมีคนคอยจับตามอง

นัชชาไม่ได้พูดอะไร ชนุดมก็ไม่เปิดโอกาสให้เธอพูด

อะไรเลย ยื่นมือไปดปิดประตูแล้วเดินออกไปเลย บรรยากาศที่ดูกดดันก็หายไปด้วย

นัชชาค่อยวางใจ ยืนอยู่ที่เดิม มองดูกำแพงสีขาว

เรื่องนี้คงจะไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยแน่ ตอนนี้คนที่เธอสามารถ

เชื่อใจได้มีแค่เตชิดเท่านั้น
พอเตชิดได้ภาพจากกล้องวงจรในโรงพยาบาลแล้วก็อยู่ แต่ในห้อง ไม่กินและไม่ออกจากห้องมาสองวันเต็มๆ มองแต่ภาพที่แสดงบนหน้าจอ ดูอยู่อย่างนั้นสองวันเต็มๆ ดูจนตาแดง

ปรัณไม่วางใจ โทรไม่ติดก็เลยไปที่ไวโรจน์วิลล่า

โดยตรง พอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นแค่น้าในคนเดียวไม่เห็น คนอื่น ขึ้นไปชั้นบนเคาะประตูห้องหนังสือก็ไม่มีคนตอบ

ในใจร้อนรน กลัวเขาจะเป็นอะไร กําลังจะดันประตู

เข้าไป แต่สองสามีภรรยาของตระกูลจิระพงษ์ก็มาก่อน เห็นเขายืนอยู่นอกห้อง คุณจุลินทร์ก็ยืนนิ่ง ดึงสติกลับมา “ มาหาเตชิตหรอ ?

ปรัณโค้งตัวลง “ใช่ครับ

“ทำให้คุณยุ่งยากไปด้วยเลย” คุณจุลินทร์เดินเข้ามา ไม่พูดอะไร ก็เอากุญแจออกมาจากกระเป๋าเสื้อเลย ไม่รู้ว่า ไปเอามาจากไหน แต่ยังดีที่ประตูเปิดไว้

คนยังไม่ได้เข้าไป กลิ่นควันบุหรี่ในห้องก็โชยออกมา ก็คงรู้ได้เลยว่าเขาสูบไปเท่าไหร่ คนที่ไม่รู้อาจจะคิดว่าไฟ

ไหม้แน่เลย

คุณจุลินทร์ดึงหน้า เดินเข้าไปหาหลานชายที่นั่งอยู่ตรง

เก้าอี้ โหโหจนโยนของที่อยู่บนมือทิ้ง

เสียงของกระทบกับกำแพง

เสียงดัง

แต่เตชิตกลับไม่หันมามองเลย พูดเสียงต่ำว่า “ออกไป

คุณจุลิทโมโหมาก ปรัณเป็นห่วง เดินไปห้าม

* นายทำตัวดีๆ อย่างทำให้คุณปู่โกธรไปมากกว่านี้เลย!

เตชิตมองขึ้นมา ทำให้เห็นถึงตาที่แดงของเขา

“ทำไมนายถึงเป็นแบบนี้…

เขาดูเชยชา

“ดูกล้องวงจร

“ ไอ้ไม่ได้เรื่อง !” คุณจุลิท โกธรมาก พอด่าเสร็จก็ ไอขึ้นมา ให้มือกุมหน้าอกไว้ มองดูหลานชายที่นิ่งเชย อย่างสงสาร เพื่อผู้หญิงคนเดียว ไม่สนใจร่างกาย ไม่ ดูแลบริษัท ตกลงแกจะทำอะไรกันแน่

เขายื่นมือไปแตะกล่องบุหรี่ แต่น่าเสียดายในนั้นกลับ ว่างเปล่า “นั้นคือผู้หญิงของผม

แต่ค่าพูดเดียวเท่านั้น ทำให้เห็นถึงความหนักแน่นและ การปกป้องผู้หญิงของเขา

เป็นผู้หญิงของผม เพราะฉะนั้นผมต้องรับผิดชอบ ไม่

ให้คนอื่นรังแก

คุณจุลินทร์ฟังแล้วกลับรู้สึกว่าเขาหลงมาก “ผู้หญิงของ

แก !? นั้นคือฆาตกร ก็มีแค่แกเอาเป็นของดี รู้มั้นว่า คนนอกเขาพูดกันว่ายังไง ตอนนี้นายยังเป็นคนปกติอยู่มั้ย

“คนนอกพูดยังไงไม่เกี่ยวกับผม

ผมรู้แค่ว่านัชชาโดนขังหนึ่งวัน ผมก็ไม่เคยปกติสักวัน

คุณจุลินทร์ถลึงตาตกใจ ไม่กล้าเชื่อว่านี่คือเตชิตคนที่

นิ่งและแน่วแน่ “แก แกมันบ้าไปแล้ว เตชิตหลับตาลง กัดฟัน * ปรัณ ส่งคนลงไปได้แล้ว

“ดี ดีมาก !” คุณจุลินทร์ตบโต๊ะสองครั้ง “ตอนนี้เพื่อ คนนอกคนเดียวแกไล่ชั้น ดีจริงๆเลย ปรัณเข้าไปห้ามปราม “ท่านอย่าโกธรไปเลย เตชิตไม่

ได้หมายความแบบนั้น เขา…..

“ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว !” คุณจุลินทร์ปัดๆมือ หันหลัง กลับไปที่ประตู “ฉันจะคิดว่าไม่เคยมีหลานอย่างแก

คนที่อยู่กับคุณจุลินทร์ตลอดอย่างคุณคุณยายก็ดูจะผิด

หวังในตัวเขา เตชิตนายนี้จริงๆเลย

คนชราทั้งสองประครองกันเดินออกไปข้างนอก เดินไปตามด้วย ส่งทั้งสองคนขึ้นรถแล้วค่อยวางใจ

เดินกลับไปที่ห้องหนังสือ ยังไม่ถึงหน้าประตูก็ได้ยิน เสียงของตกจากด้านในห้อง เขาตกใจและเดินเข้าไปดู ใน ห้องกลับเละไม่เป็นท่า

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ