ตอน218คนเดียวของเขาไม่ใช่เธอ

ตอนที่ 218 คนเดียวของเขาไม่ใช่เธอ

สายตาของเตชิตก็เริ่มเย็นชาขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็นมา

ก่อน นัยตาคู่นั้นก็รู้สึกพ่ายแพ้เช่นกัน เขาเห็นท่าทีของ

เธอระหว่างที่เธอพูดคำเหล่านั้น มือที่ห้อยอยู่ด้านข้างของ ร่างกายก็พลอยแน่น “ผมรู้ว่าคุณต้องเจอกับอะไรมาถึง ทำให้ทำผิดพลาดไป และรู้ถึงสถานการณ์ของพวกคุณ แต่ ชีวิตก็คือชีวิต ผมคิดว่าต่อให้คุณโกรธอย่างไรก็ไม่ควรทำร้าย ร่างกายกัน”

นัชชากระพริบตาไม่กี่ครั้ง และเงยหน้าขึ้นมองเขา “เธอไม่ ได้ทำร้ายพ่อแม่ของฉันหรือคะ ทำไมชีวิตของทีนาร์คือชีวิต แต่ชีวิตของคนในครอบครัวฉันไม่ใช่ชีวิตหรือคะ”

ทั้งสองเผชิญหน้ากัน บรรยากาศไม่สามารถรอมชอมได้ เตชิตยังต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อมองเห็นความ ดื้อรั้นในดวงตาเธอ เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ต่อไป

ไม่นานหมัดของเขาที่กำแน่นก็คลายออก “ดูผลการรักษา ก่อน ถ้าหากว่าดีขึ้นจริงๆ คุณให้ผมจัดการอย่างไรก็ได้

ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเมทนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป แต่เขากลับคิด แต่จะอยู่ต่อหน้าทีนาร์ จัดการเองหรอ”
นัชชาติดอยู่ที่มุมปาก ที่ปากเหมือนมีน้ำหนักติดอยู่สิบ ล้านปอนด์ ไม่สามารถยกขึ้นได้ เธอเห็นชายคนนั้นหมุนตัว กลับไปที่ห้องผู้ป่วย ปล่อยให้เธอมองเบื้องหลังของเขาอยู่ คนเดียวเหมือนกับตอนนั้น

ทําไมล่ะ ขายหน้าตัวเอง

นัชชาไม่เคยรู้สึกเหนื่อยล้าเช่นนี้มาก่อน หัวใจที่เต้น

อยู่ก็เหมือนกับได้ตายไปแล้ว ในสายตาของเขาไม่มีความรัก อีกต่อไป มีแต่ข้อกล่าวหาเท่านั้น

เธอหันตัวกลับอย่างช้าๆและเดินไปในทิศทางตรงกันข้าม ปิดตาลงน้ำตาไหลอาบทั้งสองแก้ม

เท่านี้แหละ นัชชา อย่าคาดหวังอีกต่อไป

หลังจากเตชิตกลับไปที่ห้องของผู้ป่วย แต่กลับไม่ได้นั่ง ข้างเตียงผู้ป่วย เขาเดินตรงไปที่หน้าต่าง ณ เวลานี้มันเกือบ จะหนึ่ง ทุ่มครึ่งแล้ว ทุกอย่างถูกแช่อยู่ในความมืด ไม่ไกล นักมีไฟถนนส่องสว่างอยู่สองสามดวงเพียงลำพัง ลมหนาวพัด เข้ามา มันเหมือนกับอารมณ์ของเขาในเวลานี้

ที่เบื้องหน้าของเขาเห็นแต่ฉากการร่ำไห้ของนัชชาเมื่อสัก ครู แต่ผู้หญิงที่เขารักเกือบจะฆ่าลูกสาวของผู้มีพระคุณของ เขา เขาไม่กล้าที่จะนิ่งนอนใจ จึงพูดกับเธออย่างนั้นอย่าง

เลือดเย็น
ทีนาร์กำลังนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย เธอรู้สึกปวดไปหมดทั้ง ตัว ความจริงแทบจะขยับไม่ได้ ถึงแม้ว่าราคาที่เธอจ่ายจะ เป็นความเจ็บปวด แต่นั่นก็ทําให้เธอถือไพ่เหนือกว่า

ไม่ว่าผู้ชายคนนี้จะมีความรู้สึกเช่นไรถึงอยู่ตรงนี้ อย่าง

น้อยเขาก็ยังอยู่ แค่เขาไม่ได้ไปอยู่กับนัชชาก็พอแล้ว

เมื่อคิดได้อย่างนี้ เธอก็มีความสุขขึ้นมา

สายตาทั้งคู่กำลังจ้องมองมาที่ด้านหลังของเขา แต่เต ชิตกลับไม่รู้ตัว เขากลัวตัวเองจะระงับตัวเองไม่อยู่และเผลอ แสดง อารมณ์โกรธออกไป ด้วยสภาพร่างกายและจิตใจ ของเธอตอนนี้ ไม่สามารถจะรองรับความโกรธของเขาได้

เขารู้ ทั้งหมดทั้งมวลเป็นสิ่งที่ดีนาร์ก่อขึ้น ดังนั้นเมื่อ เกิดเรื่องขึ้น เขาก็ตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าสุดท้ายสถานการณ์ ของเธอจะเป็น อย่างไร หลังจากเหตุการณ์นี้เขาจะไม่ให้ทั้ง สองคนต้องอยู่ด้วยกันอีก

เขาไม่สามารถแยกจากนัชชาได้ ถ้าอย่างนั้นเขาจะให้

ทีนาร์ออกไป หาคนมาช่วยเธอดูแลร่างกายเธอ เขาไม่ สามารถดูแลเอง ได้ทั้งหมด

แต่เรื่องการจะแจ้งข่าวนี้ให้เธอรู้ ของเธอดีขึ้นก่อนเท่านั้น

ก็ได้แต่รอให้อาการ

บางทีสิ่งที่ปรัณพูดก็ถูกต้อง เขาควรจะมองข้ามปัญหา

ไปก่อน ค่อยๆทำทีละขั้นทีละตอนกับสถานการณ์ตรงหน้าจากนั้นจึง ค่อยตัดสินใจ

เขาคิดทุกอย่างง่ายเกินไป

สามารถอยู่ร่วมกันได้

เขาลืมไปว่าปลาและหมีไม่

หลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้ว เขาจะพูดให้ชัดเจน จะพูดให้กระจ่างชัดทุกสิ่งทุกอย่าง

รอเวลาอีกสักพัก

“ก๊อก

ก๊อก

มีคนเคาะที่ประตูห้องผู้ป่วยจากด้านนอก เตชิตหันตัว กลับมา ปรับอารมณ์ตัวเองให้เข้าที่ ทำเสียงปกติและพูด “เข้า มาได้”

ปรัณเดินเข้ามาพร้อมผลการตรวจในมือ “คุณดูเอา พรุ่งนี้ พอจอร์จมาแล้ว เราค่อยมาปรึกษากัน

เตชิตชำเลืองดูเล็กน้อยเขาก็เข้าใจค่าของตัวเลข คิ้ว ของเขาขมวดลึก สักครู่ก็พยักหน้า “โอเค ผมรู้แล้ว “ถ้า ต้องการขอความร่วมมือตรงไหนก็บอกได้

“ที่ห้องข้างๆมีห้องเดี่ยว ห้องใหม่ คุณสามารถไปพัก

ผ่อนอาบน้ำได้ระหว่างที่อยู่ที่นี่” ปรัณยื่นกุญแจให้กับเขา “ยังมี อีกเรื่อง นัชชาถามถึงเรื่องค่ารักษาพยาบาล ผมบอกว่าลง ไว้ในบัญชีของคุณ อย่าบอกนะว่าเลิกกันแล้ว

ระหว่างที่ฟัง เตชิตก็เอากุญเจเก็บใส่กระเป๋าเสื้อที่วาง อยู่บนเตียง “เธอพูดอะไรอีกรึเปล่า

ปรัณนึกถึงการสนทนาของเขาทั้งสองในวันนี้เขาก็ไม่เห็นว่ามีอะไรผิดปกติ

“ไม่มีนะ ไม่ได้พูดอะไร แค่พยักหน้า

สายตาของเตชิตจากที่สว่างอยู่ที่มืดมิดลง

แล้วก็คงจะกลับมาเป็นปกติ “โอเค”

ท้ายที่สุด

เมื่อนัชชากลับไปที่ห้องของผู้ป่วย

ณัชชนม์เพิ่งจะเอา

กระดาษทิชชู่ออกมาเช็ดน้ำตา เธอมองไปที่แม่ซึ่งอายุครึ่ง

ร้อยและนั่ง อยู่ข้างเตียง ในใจไม่มีความรู้สึกใด ก่อนหน้า เป็นเพราะครอบครัวของดวิษทำลายความสงบสุขของ ครอบครัวเธอ มันช่างน่า อึดอัดใจ ตอนนี้ก็เพราะว่าที่นาร์ ทำให้พ่อโมโหจนต้องเข้าโรงพยาบาลอีก

นัชชาคิดว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะว่าตัวเธอเอง เอาแต่ใจและไม่ยอมแพ้ ถ้าเธอเต็มใจที่จะยอมลดตัวลง แม้ว่าจะต้องผ่าน เรื่องทั้งหมดเพียงคนเดียว ก็จะไม่เกิดเรื่อง ราวรุนแรง ใหญ่โต

เธอ

เธอติดหนี้ครอบครัวมากเกินไป

เมื่อคิดถึงตรงนี้ น้ำตาที่เพิ่งหยุดก็ไหลรินลงมาอีก ชาพยายามที่จะระงับอารมณ์อย่างรวดเร็ว เธอกลัวว่าหาก ณัชชนม์ เห็นจะยิ่งเศร้าเสียใจมากยิ่งขึ้น

นช

เธอผลักประตูเปิดออก ในวอร์ดมีเสียง “ติ๊ด ติ๊ด” ดังเป็น จังหวะเป็นเสียงเครื่องดนตรีที่เย็นชาและไร้ความปรานี

“แม่ ไปพักผ่อนก่อนเถอะ หนูเฝ้าต่อเอง” นัชชาแตะ

ไปที่ไหล่ของเธอ

เธอสะอื้น

ณัชชนม์จับมือของเธอไว้แล้วพูดว่า “นัชชา ครอบครัว เราเกิดเรื่องซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่รู้ไปทำกรรมอะไรเอาไว้…

นัชชารู้สึกขมขื่นในลำคอ จากกรดที่ไหลออกมาในครั้งนี้ ใช่แล้ว พวกเธอทำผิดอะไร เธอก็ทําดีมาตลอดไม่ใช่หรือไง

โคนลิ้นได้รับความรู้สึกเจ็บ

ถึงต้องทน ทุกข์ทรมานกับเรื่องราวเหล่านี้ เห็นได้ชัดว่าพวก

นัชชากดหน้าของเธอมองต่ำลง “แม่ หนูขอโทษพ่อกับแม่ รอให้พ่อหายดีก่อน หนูจะรีบย้ายออกจากที่นั่น หนู นะคะ จะเชื่อฟัง พ่อกับแม่นะ ตกลงมั้ยคะ”

การกระทําของเตชิต ณัชชนม์ก็เห็นเต็มที่

เติมทั้งสองตา

ตอนนี้ก็ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว เป็นช่วงเวลาที่อันตราย ที่สุด แต่พ่อเตชิต อะไรนั่นกลับไม่มาเยี่ยมสักนิด เธอก็รู้สึก ผิดหวัง

“เอาล่ะ หนูกลับมาอยู่กับพ่อและแม่ พวกเราไม่ใช่คน ไม่บ้านสักหน่อย

นัชชากมือเธอแน่น เธอขยี้ตาเบาๆ “ดี กลับบ้าน

“พ่อกับแม่แต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยคิดว่าแกจะต้องพบกับคน

ที่ร่ำรวยเช่นไร คุณสมบัติดีเลิศแค่ไหน เราเอื้อมไม่ถึงคน ร่ำรวยพวก นี้ คนพวกนี้แค่มีสิ่งของมากมาย แต่กลับไม่รู้ จักการทะนุถนอม สุดท้ายก็กลายมาเป็นแกที่เสียใจ” แต่ก่อนนี้ณัชชนม์รู้สึก ประทับใจในตัวเตชิตไม่น้อย รู้สึกแย่มากๆ

แต่ตอนนี้กลับ

นัชชาเกลียดไม่ลงกับสิ่งที่เธอพูด คําพูดทุกคําทุกประ

โยคของณัชชนม์กรีดลงไปที่หัวใจของเธอ ความจริงมันน่า หัวเราะ เธอ คบกันกับเขามาตั้งนาน เธอกลับดูเขาไม่ออก

เขาลึกลับเกินไป มีเล่ห์เหลี่ยมเกินไป และเธอก็เดียง

สาเกินไปที่คิดว่าเขาจะไม่มีวัน ใช้เล่ห์เหลี่ยมนั้นกับเธอ ต้องผ่า กำแพงนี้ออกไปเพื่อให้รู้ว่าจะไม่เสียใจย้อนกลับไปอีก

เธอ

รักอะไร คนเดียวที่ไหน

นัชชากัดริมฝีปากของตัวเองพยายามที่จะกลั้นการร้องไห้ ออกมา คนเดียวของเขา ตั้งแต่หัวจรดเท้ามีแต่ทีนาร์เท่านั้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ