ตอน202อย่าดิ้น

ตอนที่ 202 อย่าดิ้น

นัชชาตาโต ก้าวถอยหลังไป ยังไม่ทันจะหลบพ้น เธอก็ ถูกเขาจับต้นคอรั้งไว้

เธอตกใจร้องออกมา “อ้ะ คุณ คุณคุณใจเย็นๆ

เธอไม่กล้ามองเขานาน รู้สึกคันจมูก เหมือนเลือดกำเดา

เขาไม่ได้ใส่อะไรเลย แล้วเดินมาอยู่ตรงหน้าเธอ เขา ต้องการอะไรไม่บอกก็รู้

เขามองดูเรือนร่างของเธอ เธอใส่เพียงชุดนอนกระโปรงสี ขาว อาจเป็นเพราะเอกตอนเปิดน้ำ แล้วมันกระเด็นโดน หน้าอกของ เธอ เลยเห็นรอยเสื้อในของเธอเล็กน้อย สีชมพู อ่อนสีเดียวกับสีผิวตอนเธอมีอารมณ์

เขากลืนน้ำลาย รู้สึกคอแห้ง เสียงน้ำไหลมาจากข้างหลัง เขาเอื้อมมือไปปลดกระดุมของเธอ นัชชาร้องดังกว่าเดิม

“เตชิต คุณ…คุณมาเกินไปแล้ว

“อืม” เขาตอบกลับแบบง่ายๆ เขาไม่ยอมหยุดปลดกระดุมเสื้อเธอต่อ ยังเหลืออีกหลายเม็ด เขาหมดความความ อดทน ออกแรงกระชากเสื้อเธอออก

เสียงกระดุมตกกระจัดกระจายเต็มพื้น

นัชชาอึ้ง เงยหน้ามองผู้ชายตรงหน้า เธอพูดไม่ออก

เขาใจร้อนเกินจนนัชชารู้สึกหวั่นๆ รู้สึกตกใจกับการกระทำรุนแรงของเขา

ถึงจะรุนแรง แต่เขาแมนมาก

เขาที่ไม่ปกติ ทำให้เธอหมดแรง เตชิตมองดูหน้าเล็กที่เริ่มแดง รู้ว่าเธอไม่ได้ปฏิเสธ เขา ถอดชุดนอนของเธอออก โยนไปไว้ที่อ่างล้างมือ ไม่นานชุดสี ขาวก็ชุ่มไปด้วยน้ำ

เสื้อในสีชมพูที่อยู่บนตัวเธอ ดูสะอาดตา เธอเหมาะกับ อะไรแบบนี้ แลดูอ่อนโยนแต่ก็แอบมีความเซ็กซี่เบาๆ

เตชิตรู้ว่าเธอขี้อาย เอื้อมมือดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอด พาเธอลงอ่าง น้ำที่อุ่นผสมกับกลิ่นอ่อนๆ เริ่มร้อนขึ้นพร้อมกับ บรรยากาศร้อนแรงของเขาและเธอ

ทั้งสองเนื้อตัวแนบชิดกัน เขาโอบกอดเธอจากด้านหลัง กระซิบข้างหูเธอ “คิดถึงฉันมั้ย

นัชชาหูแดง ใจเต้นแรง เธอรู้ว่าเขาหมายความว่าอะไรมันมีความหมายที่ลึกซึ้งมากกว่านั้น

เธอพยักหน้าด้วยความเขินอาย “คิดถึง

ตั้งแต่จินต์ย้ายเข้ามาอยู่ด้วย พวกเขาก็แทบจะไม่ทำอะไร ที่มันดูไม่ดี ไม่เหมือนเมื่อก่อนอยากทำอะไรก็ทำ และอีกอย่าง คือช่วงนี้งานก็ยุ่ง ไม่มีค่อยมีเวลา เลิกงานดึกพบลูกค้า

“เมื่อวานเห็นฉันกับจินต์ โกรธหรอ” เขากัดหูเธอ เห็นเธอ สะดุ้งยิ่งทำให้เขาอยากแกล้งเธอมากกว่าเดิม

นัชชาเอียงหัวหลบแต่ก็ถูกเขาเลือกไว้

ทั้งสองเคยทำทุกอย่างมาแล้ว แล้วในเวลาแบบนี้เขากลับ พูดคุยกับเธอหน้านิ่ง นัชชายอมแพ้เขาจริงๆกับความน่าไม่ อายแบบนี้

“ไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องบางเรื่องฉันทำกับเธอแค่คนเดียว เขาพูดอธิบายที่ข้างหูของเธอ

ผ่านมาหนึ่งวัน นัชชาจัดการกับอารมณ์ตัวเองได้แล้ว แต่ เขามาอธิบายให้เธอฟังแบบนี้มันก็ดีกว่าไม่อธิบายอะไรเลย

บรรยากาศในห้องน้ำสูงขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้เป็นเพราะว่าตัว ของผู้ชายที่อยู่ข้างหลังร้อนหรือเป็นเพราะอย่างอื่น เธอรู้สึก เพียงเหมือนนอนอยู่บนสำลีนุ่มๆ

เสื้อไม่รู้ว่าถูกถอดออกไปตอนไหน เธอมัวแต่ลุ่มหลงอยู่ ในอารมณ์ที่เขามอบให้เธอ ตอนที่ร่างกายทั้งสองกำลังตื่นตัว

ก็มีเสียงคนเคาะประตู
ไม่ได้ยินเสียงคนเรียก ได้ยินแต่เสียงเคาะประตู

นัชชาตกใจ เกือบทำให้เตชิตหมดอารมณ์ เขาบีบเอว ของเธอไว้ พูดด้วยเสียงแหบพร่าข้างหูของเธอ “อย่าดิ้น

นัชชากัดปาก แล้วพูดขึ้น “มี มีคนมา

“อย่าไปสนใจ” ตอนนี้เขาไม่อยากสนใจอะไรทั้งนั้น แต่ อยากอยู่กับเธอ ได้ครอบครองเธอ

น้ำในอ่างกระเด็นออกมาข้างนอก นอกประตูจินต์ยืนเคาะ

ประตูเก้อ

เวลานี้ เธอเคาะแต่ไม่มีคนมาเปิด ทั้งสองกำลังทำอะไร กันคงเดาไม่ยาก โตๆกันแล้วถึงจะไม่เห็นอะไรเลยก็ตาม เธอเอียงหูแนบประตู ห้องเก็บเสียงได้ดี ไม่ได้ยินอะไรเลย

พอนึกถึงตอนนี้ที่เตชิตกำลังกอดผู้หญิงอื่น มีอะไรกับผู้

หญิงอีกคนที่ไม่ใช่เธอ เธอเจ็บปวดหัวใจ

ทำไมเขาถึงมีผู้หญิงคนอื่นล่ะ

จินต์กัดฟันแน่น รู้สึกเหมือนเตชิตหักหลังเธอ เธอไม่ยอม ให้เขามีคนอื่น ถ้าเกิดไม่ใช่เธอ เธอยอมที่จะทำร้ายทิ้งแต่ก็ไม่ ยอมให้ใครได้ครอบครอง

จินต์เดินกลับไปที่ห้องนอนตัวเอง มองดูรอบห้องที่ไม่คุ้น

เคย หัวใจของเธอเหมือนถูกทำร้าย

ความรักที่เขามอบให้นัชชามันลึกซึ้งกว่าที่มีต่อเธอ ทำให้เธอเริ่มกลัว

ตอนแรกเธอนึกว่าไม่มีทางเสียเขา ตอนนี้กลับค่อยๆเสีย ไป ตอนแรกนึกว่าจะได้ทุกอย่าง แต่ตอนนี้กลับตกไปเป็นของ คนอื่น

แผนที่วางไว้ตอนนี้กลับดูเหมือนว่างเปล่า อยากทำร้าย ความสัมพันธ์ของพวกเขาแต่ก็เหมือนจะสายไป เตชิตกับหัวใจ ที่มีต่อนัชชามันไม่มีทางหวั่นหรือเปลี่ยนใจไปง่ายๆ

ถ้าเป็นแบบนั้น เธอไม่สนใจที่จะทำทุกอย่างให้เร็วกว่า เดิม ถึงแม้เธอจะได้อะไรกลับมาเลย ดีกว่าการที่เธออึดอัด ยืดยาดไม่จบไม่สิ้น

เธอตัดสินใจ เปิดลิ้นชักหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาปณิตา มานานสายก็ถูกรับ “ฮัลโหล

“ทุกอย่างเป็นไปตามแผน เดี๋ยวฉันส่งที่อยู่ให้เธอ พรุ่งนี้ ช่วยไปตามที่อยู่ตามหาคนไข้ที่ชื่อโฮจิรัตน์ที่แผนกสมอง อาการล่าสุดเป็นยังไงบ้าง แล้วมารายงานฉัน

“เธอเป็นใคร” ตลอดเวลาที่ต้องคอยหลบๆซ่อนๆ มีเงิน แต่ก็ไม่กล้าใช้กลัวโดนจับ สถานการณ์แบบนี้ทำให้เธอเปลี่ยน ไปมาก เธออยากหลุดพ้นจากสถานการณ์แบบนี้

“ยายของฉัน” จินต์บอกไปตามตรง น้ำเสียงหนักแน่น

“จำไว้อย่าให้ใครรู้เรื่องนี้ เข้าใจมั้ย

“เธอคิดว่าฉันโง่หรอ
จินต์ไม่ไว้ใจ “ตั้งสติหน่อย ถ้ามีอะไรผิดพลาดแค่เพียง

เล็กน้อยเราจบแน่

“เธอสบายใจได้ ไม่มีใครที่จัดการเรื่องนี้ได้เร็วกว่าฉัน แล้ว ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้นนอกจากเงินกับอิสระ เรื่องอื่นตอนนี้ เธอไม่กล้าคิดอะไรทั้งนั้น