ตอน176การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน

ตอนที่ 176 การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน

“นานนานที พี่เตจะมีมุมโรแมนติก จะขาดพวกเราไปได้ ยังไง” ชนัยมือล้วงกระเป๋ากางเกง เดินออกมาอย่างอารมณ์ดี อาจเป็น เพราะบรรยากาศมันดีเกินไปเลยทำให้รู้สึกหมั่นไส้ หน้าชนัย

ปรัณเหล่ตามองเขา “ใครพวกเดียวกับแก แค่แกคน เดียว”

“อ่าว ทำไมใจร้าย” ชนัยมองเห็นช่อดอกไม้และแหวนที่

สวมอยู่บนนิ้วของเธอ “สงสาร…………….. ธนัทที่ยืนอยู่ข้างๆ มองไปทางพวกเขา “ยินดีด้วย ”

สีหน้าดีใจที่แสดงออกมาเหมือนเตชิตจะแต่งงานกับตัว เองยังไงอย่างนั้น

คนที่ดูจะปกติมากที่สุดคือสุวีรา เธอเห็นนัชชามีความสุข เธอก็รู้สึกดีใจ โดยเฉพาะแหวนที่เธอสวมอยู่ทำให้คนละ สายตาไม่ได้

นัชชารู้ดีแก่ใจ เขาคงอยากเซอร์ไพรสเธอ แต่ถ้ามีแค่ พวกเขาสองคนก็คงยังไม่เป็นทางการ เรียกให้คนอื่นๆมาด้วย จะได้เป็นพยานให้พวกเธอด้วย เห็นได้ชัดว่าเขาตั้งใจและใส่ใจแค่ไหน

ทักทายกันซึ่งกันและกัน ทุกคนเดินมานั่งที่โต๊ะ เตชิตนั่ง อยู่หัว โต๊ะ นัชชานั่งอยู่ข้างๆเขา ทุกคนเป็นเพื่อนสนิทกัน ใคร จะนั่งตรงไหนก็ได้ตามสบาย

ไม่นาน พนักงานก็นำอาหารขึ้นมาเสิร์ฟ ร้านอาหารเน้น การจัดวางของจาน เป็นร้านอาหารสามดาว รสชาติดีใช้ได้ มี ไวน์องุ่นขาวในการช่วยให้อาหารมีรสดีขึ้น

“ก่อนหน้านั้นเราเคยพูดกันเรือที่ใครจะแต่งงานก่อน ตอน แรกผมเดาว่าจะเป็นพี่ธนัท แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นพี่เตชิต ปรัณ แกเดาถูกวะ ชนัยคิดถึงเรื่องที่เคยพูดพนันเล่นกันในอดีต ไม่ นานก็ผ่านไปแล้วสองปี ไม่ว่าจะคิดยังไงก็คิดไม่ถึงว่าเตชิตจะ เป็นคนแรก

เพราะในสายตาเขา เขาเป็นเหมือนพี่ชายที่มั่นคง และมี มุมเย็นชาที่ไม่ค่อยสนใจใคร คนแบบนี้เป็นผู้ชายที่ผู้หญิง ทั่วไปเข้าไม่ถึง ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่ใช่คนที่จะให้โอกาสใคร ง่ายๆ

ใครจะไปคิด จะมีนัชชา โผล่มากลางคัน มัดใจสามารถ ทำให้เขาอยู่หมัด

พอคิดถึงนี้ ชนัยรู้สึกแปลกๆ “นึกไม่ถึงคนเย็นชาอย่าง เตจะถูกคนครอบครองแล้ว ……….……..

เขาถอนหายใจ เหมือนจะรู้สึกเสียดายจริงๆ
เตชิตมองไปทางเขาด้วยสายตาแหลมคม

นัชชาได้ยินดังนั้น เธออายหน้าแดง รู้สึกเหมือนทุกคน ตั้งใจจะล้อเธอ หาเหตุผลพรางๆ แล้วเดินออกมา “ฉัน ฉัน ขอตัวไปห้องน้ำแปปนึง

เธอโยนผ้าไว้ข้างๆ ยืนขึ้นกำลังจะเดินออกไป สุวีราพูด

ขึ้น “เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน

เตชิตเห็นแผ่นหลังของเธอ เขายกยิ้ม แล้วหันมาพูดกับ ชนัย “นัชชาหน้าบาง วันหลังแกจะพูดอะไรระวังด้วย

“ผมพูดอะไรหหรอ” ชนัยทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ เอื้อมมือไป คล้องแขนปรัณ “ดูเต ยังไม่ทันได้แต่งงานกันเลย กูห่วงไม่ให้ ยุ่งกับเธอ

ปรับดึงแขนกลับ มองแรงเขา “แกคิดว่าทุกคนจะเหมือน

แกหรอ หน้าด้านไม่รู้จักอาย

“อ่าวๆ พวกพี่น” ชนัยเห็นว่าทุกคนรวมหัวกันว่าตัวเอง เขาจึงเปลี่ยนนั่งเงียบๆ

ปรัณกับเตชิตสบตากัน ธนัทที่นั่งอยู่ข้างๆถามขึ้น แต่ก็ จริง แกลงทุนขนาดนี้ ตัดสินใจเลือกนัชชาแล้วจริงๆ ใช่มั้ย

เตชิตไม่ตอบ มือหนึ่งจับลูกบอลคริสตัลไว้ ส่วนมืออีกข้าง

ก็วางไว้บนตัก สายตาอ่อนโยนที่แสดงออกมาเป็นคำตอบของ ทุกอย่าง

มีทั้งแหวนเพชรและการสารภาพ ก็ต้องคิดดีแล้ว
ธนัทถามออกไปตรงๆ แล้วจะแต่งกันเมื่อไหร่ เตชิตตลกเขา “ไม่รีบ ยังมีเวลาอีกเยอะ

ถึงแม้เขาจะตัดสินใจเลือกนัชชาแล้ว แต่เรื่องแต่งงาน ไม่ใช่เรื่องของคนสองคน พวกท่านทั้งสองไม่ชอบนัชชา อยาก ทำให้ พวกท่านเปลี่ยนใจคงต้องใช้เวลาค่อนข้างนาน

ในห้องน้ำ นัชชากำลังจะล้างมือ เห็นแหวนในมือ เธอ ถอดแหวนออกกลัวว่ามันจะเปื้อน ล้างมือเสร็จเช็ดจนมือแห้ง เธอถึงจะหยิบแหวนขึ้นมาสวม

สุวีราเห็นการกระทำของเธอ เธอน่ารักน่าเอ็นดู “แหวน เพชรมันไม่ได้เปื้อนง่ายขนาดนั้นหรอก

นัชชารู้ดี แต่นี่เป็นวันแรกที่เธอสวมแหวนวงนี้ เธอ หวงแหนไม่อยากให้เปื้อนอะไรทั้งนั้น “เธอคงคิดว่าฉันเว่อร์ใช่ มั้ย”

สุวีรายิ้ม พูดด้วยน้ำเสียงอิจฉา “คุณเตดีกับเธอจัง

ผู้ชายที่ดูนิ่งและสูงส่งขนาดนั้น ยอมลดตัวและทำทุก อย่างเพื่อเธอขนาดนี้ ก็คงไม่ต้องพูดว่าคนรอบข้างจะอิจฉาแค่ ไหน มีผู้หญิงมากมายอยากครอบครองเขา แต่เขากลับ ปกป้อง ทำทุกอย่างเพื่อเธอคนเดียว

นัชชาเขินอายที่ถูกแซว เธอเยเปลี่ยนเรื่องคุย “ช่วงนี้งาน ยุ่งมั้ย”
พอพูดถึงเรื่องงานสุวีราก็เซ็งขึ้นมา ก็ยังบ้าง แต่

เธอกระซิบข้างหูนัชชาเบาๆ “หมอปรัณอารมณ์แปรปรวน ทำให้ฉันตามไม่ทัน

อารมณ์แปรปรวน

ปรัณหรอ

“คงไม่ใช่มั้ง” คำนี้ถ้าเอาไปเปรียบเป็นเตชิตก็คงไม่แปลก แต่กับปรัณคงไม่ได้

ในใจของเธอ เตชิตและบรรดาเพื่อนสนิทของเขา ปรัณ เป็นคนที่แลดูจะอบอุ่นมากที่สุด

“เห้อ เธอไม่รู้ เวลางานเขาชอบหาเรื่องต่อว่าฉัน ฉันก็ไม่

เข้าใจว่าเคนไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจรึเปล่า เขาถึงคอยกลั้น

แกล้งฉัน” สุวีราทำหน้าเซ็งๆ

นัชชาไม่เข้าใจ “แต่เท่าที่ฉันดู หมอปรัณเหมือนจะถูก ชะตาเธออยู่นะ”

ไม่งั้นเขาคงไม่พาเธอมาร่วมงานนี้ด้วยหรอก

สุวีราก้ไม่เข้าใจอะไรมาก ถอนหายใจ “เห้อ คงงั้นมั้ง

นัชชาเห็นเธอทำหน้าเครียดๆเลยไม่ได้ถามอะไรมาก ทั้งคู่ เดินกลับมาที่โต๊ะ ทุกคนก็กินอะไรมานานพอสมควร พวก ผู้ชายเขาเลยไปออกกำลังหลังกินข้าว

ในเวลานั้น โทรศัพท์ปรัณก็ดังขึ้น
เขายกดู แล้วกดรับ “ฮัลโหล ปรัณพูดสาย…………… ตอนนี้นายหายาเม็ดสีเหลือ ให้เธอกินสองเม็ดเดี๋ยวนี้ ฉันจะรีบ เข้าไป

เสียงตะโกนของเขาทำให้ทุกคนเงียบสนิท แล้วเขาก็พูด สั่งงานไป เขาลุกขึ้นยืน หน้าตาเคร่งเครียด “เตชิต เราคงต้อง ไปวิลล่า ที่เขตเหนือ เกิดเรื่องกับจินต์นิดหน่อย