ตอน165ผมรักคุณ

ตอนที่ 165 ผมรักคุณ

นัชชาถูกเขาร้องเรียกจนใจสั่นไปหมด ใบหน้าเธอแสร้ง ทำเป็นโมโห “นัชชาจะอะไรของคุณ!

“ได้ คุณไม่ใช่ของผม แต่ผมเป็นของคุณ เขาหัวเราะ ขึ้นมา ปรากฏฟันขาวสะอาดให้เห็น ราวกับได้รับรางวัลระดับ โลก “ยังไงก็เหมือนกัน

นัชชาไม่เคยเห็นเขายิ้มหรือหัวเราะอย่างมีความสุขขนาด นี้มาก่อน ในความปลื้มปิติก็ยังแฝงไปด้วยความปวดใจเล็ก น้อย ในสายตาขคนอื่นชื่อเสียงของเธอไม่สู้ดีนัก ถูกหลายคน ดูถูกเหยียดหยาม กระทั่งคนในครอบครัวเขาก็ยังคิดว่าเธอ เป็นคนนิสัยแย่ แต่ในสายตาของผู้ชายคนนี้เธอกลับดูดีเลิศ เลย เพียงแค่ได้รับการให้อภัยจากเธอ ก็สามารถทำให้เขา หัวเราะและยิ้มได้เหมือนกับเด็กผู้ชาย

เมื่อคิดได้แบบนี้ ความเคียดแค้นน้อยใจก็ลดลงไป ทัศนคติของเธอก็ปรับอ่อนลงมาทันที

“ทำไมดื่มหนักขนาดนั้น ปวดท้องรึเปล่า?” นัชชาคิดได้

ว่าเขาทรมานร่างกายตัวเองไปขนาดนั้น อดไม่ได้ที่จะถามไถ่ เขาให้สบายใจ “นี่คุณอายุ 32 ปีแล้วนะ ถ้าต่อไปจะทรมานตัวเองแบบนี้อีก ร่างกายคงใช้การอะไรไม่ได้แล้วล่ะ

เดชิดเงียบรวบรวมสมาธิจดจ่อไปที่เธอ

สายตาของเขา ดูตั้งใจราวกับจะสลักหน้าของเธอไว้ในใจ หลายคนไม่หวังและ ไม่คิดที่จะถูกภรรยาตัวเองสั่งสอน แต่คำพูดที่สื่อถึงการเอาใจ ใส่ของเธอลอยมาเข้าหูเขากลับเหมือนเสียงของใบมีที่ถูกลม พัดให้พริ้วไหว

ฝ่ายชายดึงข้อมือของเธอไว้เบาๆ ถามยั่วอารมณ์เธอ “ไม่โกรธผมแล้วหรอ?”

นัชชามองดูเคราเขียวๆ ที่คางของเขา นอนป่วยโทรมอยู่ ตรงนี้ หน้าอกก็เจ็บๆปวดๆ จะไปโกรธลงได้ไงกัน

กำแพงที่กำลังก่อขึ้นมาได้สวยกับพังทลายลงด้วยคำพูด

ไม่กี่คำ ยอมให้พูดว่าโกรธเขา ยังดีกว่ามาโมโหตัวเองที่ทำตัว

ไม่ได้เรื่องขนาดนี้

“ทําไมจะไม่โกรธ สารเลว! *พริบตาเดียว ตาของเธอ ก็แดงขึ้นมา “ปิดบังฉันมาตั้งนาน ไม่ยอมเอ่ยบอกฉันสักคำ ถ้าไม่ใช่ฉันตามคุณไป คุณจะปิดบังฉันไปถึงเมื่อไหร่กัน? หรือ จะปิดบังไปตลอดเลยใช่ไหม มองดูฉันเป็นกบในกะลาครอบ คุณรู้สึกภาคภูมิใจมากหรือไง!

“มักจะบอกว่าทำเพื่อฉันแต่กลับทำเรื่องที่ฉันไม่ได้เห็นดี เห็นชอบด้วย คุณรู้บ้างรึเปล่าว่าฉันปวดใจทุกข์ใจแค่ไหน?

“รอสักวันฉันก็จะบอกคุณว่าที่โกหกไปเพราะทำเพื่อคุณทั้งนั้น คุณก็จะรู้ว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหน…

นัชชาพูดบ่นพึมพำเขาไม่หยุด พฤติกรรมชั่วๆ ตาโตๆ คู่นั้นคลอไปด้วยน้ำตา น้ำตาไหลนองมองไปที่เขา มองจนใจ ของเตชิตแทบจะโดนหลอมละลาย

“ผมมันไม่ดีเอง ผมมันเลว” ฝ่ายขาย ใช้นิ้วเรียวยาวนวด ตรงผิวบนข้อมือเธอ “นัชชา คนเลวคนนี้เขารักเธอนะ ขอ โอกาสให้เขาได้เปลี่ยนแปลงเป็นคนใหม่ได้ไหม?

“คุณ คุณพูดอะไรน่ะ?….. นัชชาเหลือเชื่อจนตาเบิก

กว้าง จนลืมว่าตนกำลังร้องไห้อยู่ไปเลย

เตชิตกระพริบตาขึ้นลง ดวงตาเป็นประกายเจิดจ้าราวกับ จะกลืนกินเธอเขาไป เขาไม่มีทีท่าที่จะหยุดพูด เกรงว่าเธอจะ ฟังไม่ถนัดหู “ผมพูดว่า คนเลวคนนี้ เขารักคุณนะ

นัชชาหายใจเข้าลึก ดวงตาของเธอสั่นคลอราวแผ่นดิน

ไหว “คนเลวคนไหน?

“ผม” แววตาของเขาผสมปนเปเข้าด้วยกัน ช่างเป็นแสง

สะท้อนจากแววตาที่ทำให้ชวนหลงไหล คำถามที่คอยถามตัว เองมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยกล้าที่จะเอ่ย ผากถาม ตอนนี้เขากลับให้คำตอบมก่อนแล้ว

นัชชาได้ยินเสียงเต้นของหัวใจดังขึ้นมาข้างหู และไม่หยุด ที่จะดังขึ้นเรื่อยๆ เสมือนกับเสียงตีกลองบอกเวลา และเหมือน กับการนับเวลาถอยหลังที่มากระตุ้นให้เกิดความรู้สึกกระวนกระวายใจ

เหมือนเวลาหยุดหมุนในช่วงวินาทีนี้ ทั้งเสียงและภาพทุก อย่างหายไปจากหน้าเธอ ราวกับว่าทั้งโลกนี้มีเพียงแต่พวกเขา ส่องคบ

ในสายตาคู่นั้น ฝ่ายชายเผยอริมฝีปากบางๆขึ้น เขาพูด กับเธอด้วยท่าที่จริงจังและชัดเจน “ผมรักคุณ

นัชชายกมือขึ้นมาป้องปากไว้ คำถามนี้ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคย ถามเขามาก่อน เพียงแค่ผู้ชายคนนี้หัวรั้นไม่ยอมให้คำตอบที่ ชัดเจนกับเธอมาตลอด ดังนั้นเธอก็ไม่อยากจะถามอีก กลัวว่า ตัวเองจะผิดหวังอีกครั้ง

วันนี้ เขากลับบอกเธอด้วยใจที่หนักแน่น เขารักเธอ

นัชชาพยายามทำให้ตัวเองไม่สนใจเรื่องนี้มาโดยตลอด เธอคิดว่าเพียงคนสองคนดูแลซึ่งกันและกัน ทำดีให้กัน มีใจ เป็นหนึ่งเดียวกันและคอนอยู่เคียงข้างกัน แค่นั้นก็พอใจแล้ว แต่เมื่อได้ยินเขาพูดสามค่นั้นออกมา เธอเพิ่งจะค้นพบว่าสิ่งนี้ แหละเป็นสิ่งที่ในใจของตัวเธอเองเฝ้ารอคอยมาโดยตลอด

ความรู้สึกนี้ถูกเก็บไว้ในใจมานานแสนนาน ทุกครั้งที่

อยากจะแสดงมันออกมาก็ต้องคอยระมัดระวัง ต่อหน้าเขา เธอ มักจะรู้สึกน้อยใจ ไม่มีความเชื่อมั่น แต่วันนี้ ในที่สุดเขาก็ ยอมรับมันขึ้นมา

“ฉัน…..ฉันไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม?
“ไม่ผิดสี เตชิตมองดูเธอที่ร้องไห้สะอึกสะอื้น รู้สึก สงสารและปวดใจยิ่งกว่าหลายเท่า แต่ผู้หญิงของตัวเองยัง ดูแลได้ไม่ดี นับประสาอะไรจะไปใส่อารมณ์หรือโกรธเธอ

มือของเขาค่อยๆดึงเธอมาอยู่ตรงหน้า ลูบคลำบนใบหน้า ด้านข้างของเธออย่างอ่อนโยน กลัวว่าจะทำเธอเจ็บ อย่า ร้องไห้เลยนะ ต่อไปจะพูดกับคุณแบบนี้ทุกวัน

นัชชาเพิ่งรู้สึกได้ว่าภูเขาก้อนใหญ่ที่ทับอยู่ในใจ ในที่สุดก็ ยกมันออกมาจนได้ ทั้งหัวเราะทั้งร้องไห้พลางพยักหน้าลง

“มีหนึ่งเรื่องที่ยังอยากถามคุณ ลง ชายผู้นี้พูดขึ้นมา

หลังจากทุกอย่างสงบ

เสียงของนัชชาขึ้นจมูกหลังจากร้องไห้ ฟังแล้วรู้สึกน่ารัก ไปอีกแบบ “อะไรหรอ?

เตชิตมองดูเธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้านข้าง กวาดสายตามอง อย่างรวดเร็ว “คุณไปหาลิลล่าเขตเหนือเจอได้ยังไงกัน?

เขาเข้าใจนัชชาดี รู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่มีแผนการหรือ

ความคิดอะไรทํานองนี้ ดังนั้นเขาจึงคิดว่าลำพังเธอคนเดียว ไม่มีทางหาลิลล่าเขตเหนือเจอได้ ต้องมีใครกระซิบบอกเธอ แน่ๆ ทำให้เธอควบคุมตัวเองไม่ได้จนต้องตามไปหาที่นั่น

ความจริงพิสูจน์แล้วว่า เตชิตทายถูกแล้ว แต่ถ้าหากจะ

ย้อนคิดถึงเรื่องราวในอดีต นัชชาก็มีความรู้สึกผิดต่อเรื่องที่ทำ พลาดไป ตอบเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ปณิตาบอกฉัน
“ปณิตา” ชื่อนี้ไม่ทำให้เตชิตแปลกใจแม้แต่น้อย เพราะช่วงนี้ดูเหมือนสามคำนี้จะปรากฏออกมาให้ได้ยินบ่อย เหลือเกิน

“เธอหาสถานที่ที่ฉันไปกินข้าวเจอ บอกว่าช่วงนี้กำลัง

สะกดรอยตามคุณ บังเอิญว่าคืนวันนั้นคุณไม่ได้มารับฉัน ฉัน เห็นว่าเธอพูดด้วยความมั่นใจมาก ก็เลยรู้สึกกระวนกระวายใจ รีบตามไปทันที” นัชชาพูดถึงตอนนี้แล้วหยุดไป หันไปมอง สีหน้าอารมณ์ของเขา เห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติจึงพูดต่อ “ไม่ใช่ ว่าไม่เชื่อใจคุณ แต่เพียงแค่

“ผมไม่บอกอะไรกับคุณเลย คุณไม่เชื่อผมถือเป็นเรื่อง ปกติ เตชิตพูดขัดคำพูดจบของนัชชาขึ้นมา พร้อมยิ้มและ

นัชชาถูกเข้าพูดตอกหน้าใส่แบบนี้ ทำให้พูดอะไรไม่ออก อีกเลย

เตชิตค่อยๆย้อนคิด ทุกครั้งที่เขาไปลิลล่าเขตเหนือ

นอกจากเขาจะขับรถไปเองแล้ว ปกติจะมีปวิณนั่งไปด้วย ดัง

นั้นความเป็นไปได้ที่จะถูกสะกดรอยตามมีน้อยมาก ปณิตา

เป็นบุคคลที่หมายประกาศจับ เธอมาสะกดรอยตามแบบนี้ไม่

ถูกจับได้หรือไงกัน?

นัชชาเห็นเขายิ่งนคิ้วยิ่งขมวดเข้าหากัน ใจเริ่มเป็นกังวล

“เป็นอะไรรึเปล่า?”

“เปล่า” เตชิตไม่อยากให้เธอมาเอี่ยวด้วย เรื่องนี้เป็นหน้าที่ที่เขาควรไปจัดการ เธอไม่ควรที่จะมาข้องเกี่ยวกับเรื่อง สกปรกพวกนี้

นัชชายังยืนหยัดที่จะถาม “จริงนะ?”

“ยิ้ม” เตชิตยิ้มเงื่อนให้เธอ “ไม่ต้องกังวล เรื่องพวกนี้ ให้เป็นหน้าที่ของเขาจัดการ ขอแค่คุณคอยอยู่เคียงข้างผมก็ พอแล้ว”

นัชชาถูกเขาพูดจาหวานแบบนี้ใส่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนต้อง ก้มลงมาเผยอปากพูดออกมา “ฉันรู้แล้ว วางใจได้ ฉันไม่ไป ไหนทั้งนั้น ฉันจะอยู่ที่นี่กับคุณเอง

แววตาของฝ่ายชายเป็นประกายราวกับน้ำพุร้อน นิ้วมือ เย็นๆของเขาลูบไปที่ผมสีดำสนิทของเธอ ใช้มือเป็นดั่งทวี ลูบหัวเธออย่างอ่อนโยน ใจดวงน้อยที่เต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ ตอนนี้สงบลงแล้ว