ตอน150เรื่องราวหลังเมา

ตอนที่ 150 เรื่องราวหลังเมา

ตอนเช้าวันที่สอง นัชชาไม่ได้ตื่นเพราะนาฬิกาปลุกแต่ตื่น เพราะร่างกายเมื่อยเกินไปเรื่องแรกที่ทำก็คือดูว่าผู้ชายที่อยู่ ข้างๆอยู่ไหม

เป็นอย่างที่คิดเขาไม่อยู่

ก่อนหน้านี้ทำโอทีกลับดึก เมาไม่กลับตอนนี้ดีแล้วตอน เช้าตื่นมาคนก็ไม่เจอ

นัชชาหัวเราะเยาะเย้ยตัวเอง ไม่รู้ว่าจะไปสู้หน้าเขายังไง ตอนนี้เธอเริ่มคุ้นชินกับการใช้ชีวิตที่ไม่เจอเขาแล้ว

เมื่อวานเมาเกินไปแล้ว แต่ก็มีภาพแทรกๆเข้ามาเล็กน้อย รวมไปถึงภาพที่เขารับมาจากผับ

นั่งนิ่งๆสักแป๊บ ลุกขึ้น ใส่รองเท้า เดินเข้าไปในห้องอาบ น้ำ ในนั้นยังมีเสื้อผ้าของเธอแค่ดูก็รู้แล้วว่าเมื่อคืนรุนแรงมาก ขนาดไหน เขาแทบจะเอาตัวเองสิ่งเข้าไปในร่างของตัวเองแต่ ในใจของเธอไม่ยอม แต่ทั้งสองคนรู้จักกันมากเกินไปแล้ว การกระทำเล็กๆน้อยๆก็รู้แล้วว่าฝ่ายตรงข้ามคิดอะไรอยู่จนเธอ เสียความเป็นตัวเองไป

ยืนอยู่ตรงหน้ากระจกนัชชาเปิดเสื้อคลุม บนร่างกายเต็มไปด้วยรอยจูบ ซ้ำๆแดงๆดูแล้วน่ากลัวไปหมด

หลังจากที่ทั้งสองอยู่ด้วยกันอย่างทางการเขาน้อยครั้งที่จะ

รุนแรงแบบนี้ ถึงแม้จะเป็นเรื่องบนเตียงเขาก็แคร์ความรู้สึก ของตัวเอง เมื่อคนเขาเสียสติไปแล้วจริงๆ

นัชชาไม่กล้าดูต่อกลัวว่าตัวเองจะเสียสติเช่นกัน หันหลัง ถอดเสื้อคลุมแล้วไปอาบน้ำอุ่นๆ

หลังจากที่อาบเสร็จร่างกายกลับไม่ได้สดชื่นเธอรู้สึก เครียดสมองก็มึนๆ เธอชงข้าวโอ๊ตแล้วนั่งรถไปที่บริษัท โชคดีที่ ไม่ได้มาสาย

หลังจากที่เลิกการประชุมตอนเช้าก็ได้รับสายจากจินต์ “นัชชาเธอเป็นไงบ้าง

เสียงของเธอแหบๆรู้ว่าเธอพึ่งตื่น

นัชชาเดินไปทาง ทางเดินหนีไฟ “ไม่เป็นไร เธอเป็นไงบ้าง เมื่อคืนนอนที่ไหน

จินต์เงียบไปสักแป๊บ “ฉันอยู่ที่โรงแรม

ทั้งสองคนรู้จักกันดีเกินไปแล้ว แค่คำสั้นๆก็ฟังออกแล้วว่า ผิดปกติ นัชชาไปขมวดที่คิ้ว เมื่อคืนเธอคงไม่เป็นอะไรมั้ง?

“ไม่เป็นอะไรๆ ฉันจะเป็นอะไรไปได้…. จินต์ตั้งใจพูดดังๆ แต่ก็ปกปิดความผิดปกติไม่ได้

น้ำเสียงของนัชชาต่ำๆ เมื่อคืนเธอไปโรงแรมยังไง ใครไปรับเธอ?

พูดถึงจุดๆนี้แล้วจินต์อยากจะปกปิดก็คงยาก ด้วยความ สัมพันธ์ของเตชิตกับธนัทสักวันนัชชาก็คงจะรู้

จินต์เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เธอฟัง “หลังจากที่ไปถึง โรงแรม เธอก็รู้ว่าฉันเมา ฉันสติก็ไม่ค่อยมีรายละเอียดเป็นยัง ไงฉันก็ลืมแล้ว ฉันจำได้เขาเอง สุดท้ายพวกเรามานอนกันได้ ไง………ลืมแล้วจริงๆ

หนังตานัชชากระตุก นึกถึงหน้าของธนัทที่ใสๆกับหน้า ของจินต์เธอรู้สึกว่าสมองตัวเองไม่พอใช้ ครึ่งวันถึงจะพูดว่า “พวกเธอ…นอนแล้ว?

อีกทางของโทรศัพท์ จินตนอนอยู่บนเตียงมองไปทาง

เสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิง ไปเกาที่ผมแรงๆแล้วตอบเบาๆว่า “อิ่ม

นัชชาพูดไม่ออกเลย “เธอรู้ไหมว่าเธอนี่คือก่อเรื่อง

หลังเมา?”

แร่ “อืม”

“แล้วเธอทํายังไง?

“ทีนี้เปลี่ยนเป็นจินต์ไม่รู้จะตอบไงแล้ว

เธอเองก็ตกใจไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ตอนเช้าตื่นมานึกได้ ทุกอย่างเธออยากจะบ้าตายอยู่แล้ว เธอไปนอนกับผู้ชายที่เธอ ต่าทุกวัน!
นพรหมลิขิตกำลังแกล้งเธอใช่ไหม……..

“เธอจะทำยังไง? เรื่องมันเกิดขึ้นแล้วมีแต่ต้องช่วยอย่าง

เดียว

เสียงของจีนไม่มีชีวิตชีวา “จะทำยังไงได้หละ ในโลก ของผู้ใหญ่ เธอยอมฉันก็ยอมแค่นี้ก็จบแล้วไง

พอได้ยินเธอพูดแบบนี้นัชชาก็อดที่จะด่าไม่ได้ ระหว่าง สองคนมีอะไรกันเธอก็ไม่รู้ แต่ในใจก็ยังโทษธนัทอยู่ไม่ว่ายังไง เมื่อคืนจินต์เมาแล้ว เป็นผู้ชายไม่ควรฉวยโอกาสแบบนี้

หลังจากที่วางสายนัชชาก็นั่งลิฟต์ไปที่ห้องทำงานของธนัท

ห้องทำงานของธนัทกับเตชิตกั้นกันแค่หนึ่งกำแพง เธอ เคาะประตูแล้วแอบคิดในใจโชคดีที่ไม่เจอกับเตชิต แต่ไม่คิด ว่าตอนที่เปิดประตูจะเจอทั้งสองนั่งอยู่ที่โซฟาพอดี

นัชชาชะงักถ้าไม่มีเลขาอยู่เธออยากจะเดินกลับหลังจริงๆ

เตชิตก็ไม่คิดว่าจะเจอนัชชาที่ห้องทำงานของธนัท ตาที่ ดำๆมีคลื่นทันทีแต่ก็โดนเขาควบคุมไว้ทันทีสายตาก็มองไป ทางอื่น

สายตาที่มองไปทางเธอไม่ถึงสามวิ

ทีแรกนัชชาอยากจะเดินไปแต่พอเห็นเขาเป็นแบบนี้ก็เลย เปลี่ยนใจไป เขายังไม่สนใจเลยแล้วตัวเองจะหลบทำไม? บนัทเห็นนัชชาเดินมา คิดว่าเธอมาหาเตชิต “พวกเธอมีธุระ ต้องการให้ฉันออกไปก่อนไหม?”

ไม่คิดว่านัชชาจะพูดจุดประสงค์มาตรงๆ “คุณธนัท ฉันมา

หาคุณเอง

“หาฉัน?”ธนัท ใช้หางตามองไปทางผู้ชายที่หน้าเย็นชา

“เรื่องอะไร?”

นัชชาหายใจเข้าลึกๆ เกี่ยวกับเพื่อนฉัน อยากจะคุยกับ

คุณเป็นส่วนตัว”

เธอเน้นคำว่า ส่วนตัวกลัวว่าเตชิตจะฟังไม่ออก พอธนัทได้ยินแบบนี้ก็รู้เลย เมื่อคืนเข้ากับจินต์…

“เวลาทำงานเรื่องส่วนตัวพูดหลังเลิกงาน ไม่รอทั้งสอง ตอบน้ำเสียงที่เย็นชาก็ทักเข้ามา

นัชชากำหมัดแล้วปล่อย “คุณเตชิตรู้ได้ไงว่าเป็นเรื่องส่วน ตัวถ้าเป็นเรื่องงานหละ?

“เรื่องงานก็คุยที่นี่ไม่ได้ เขาวางเอกสารบนมือลงแล้วมอง ไปทางเธอ เธอกำลังข้ามชั้นรายงาน

ข้ามชั้นรายงาน

คำพวกนี้เหมือนประชดประชันเธอ “คุณเตชิตแยกแยะชัด เจนจริงๆนะคะ

ผู้ชายไม่ได้พูดอะไรขาทั้งสองทับกันแล้วนั่งอยู่ที่เดิม ทั้งๆ ที่เธอยืนอยู่แต่กลับรู้สึกว่าเขากำลังมองตัวเองจากด้านบนและตัวเองก็น้อยเท่าเม็ดทราย

ธนัทเห็นการเริ่มไม่รีบพูดว่า “นัชชามีไรเธอก็พูดมาเลย เตชิตก็ไม่ใช่คนนอกที่ไหน เธอก็ไม่ต้องเรียกฉันคุณธนัทเรียก เหมือนปกติก็พอแล้ว”

ถ้าเป็นเรื่องอื่นนัชชาจะไม่เลือกพูดเวลานี้แน่นอน แต่เรื่อง นี้เกี่ยวกับจินต์เธอไม่อยากจะถ่วงจริงๆ

“พี่ธนัท เมื่อคืนพี่กับจินต์เกิดอะไรขึ้น?

“ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น เป็นแบบที่จินต์พูดกับเธอเลย ธนัท ตอบเร็วยิ่งกว่าที่เธอคิดไว้

นัชชากัดริมฝีปากแล้วปล่อย น้ำเสียงลังเลมาก “แล้วพี่ ชอบจินต์หรือแค่เรื่อง…บังเอิญ

“บังเอิญ ธนัทไม่คิดแล้วตอบทำให้ความคาดหวังทั้งหมด นั้นแตกสลายไปหมด

หน้าตาที่นิ่งเฉยของเขาเหมือนกำลังบอกว่าเรื่องราวเมื่อ คืนแค่บังเอิญไม่เกี่ยวกับความรักเลยแม้แต่น้อย