ตอน 145เธอเชื่อฉันไหม

ตอนที่ 145เธอเชื่อฉันไหม

จากเดิมที่ไม่พอใจเอกสารโดนแย่งไปแต่พอได้ยินค้าที่ เขาพูดแล้วความไม่พอใจก็หายไปหมด เห็นเขาน่ารักแบบนี้ ก็ช่างมันเถอะ

สองคนว่างไม่มีอะไรทำก็เลยไปกินจิ้มจุ่มเป็นร้านที่มีชื่อ เสียง ในเมือง ก่อนหน้านี้มีคนจองล่วงหน้าก็จองไม่ได้ วันนี้มา เธอถึงจะรู้ว่านัชชาก็เป็นสมาชิกของร้านนี้

สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าไม่กินเผ็ดกิน แต่แกงจืดๆ มีแต่นัชชาคนเดียวที่กินเผ็ดพอกินเสร็จปากของ เธอก็เต็มไปด้วยน้ำมันแล้ว

หลังจากที่จ่ายเงินเสร็จเธอเอาน้ำอัดลมมาหนึ่งขวดดื่มไป ด้วยพูดไปด้วย “ไม่กินแกงจิ้มจุ่มชีวิตไม่สมบูรณ์จริงๆ

ทั้งสองคนเดินมาถึงตรงหน้าพอดี พอได้ยินคำนี้เตชิตก็ดึง เธอมาอยู่ตรงหน้าก้มตัวลงนิดๆแล้วนัชชาอยู่ตรงกลางระหว่าง รถยนต์กับเขา

ตาที่มืดมนแล้วมองไปทางแก้มของเธอที่แดงๆ แล้วยิ้ม

ที่มุมปาก “ไม่สมบูรณ์

พูดจบเขาก็ก้มหัวลงไปจูบบนปากที่แดงๆ แดงเพราะเผ็ดหรือโดนกัดก็ไม่รู้

เขาพุ่งเข้ามาทำให้นัชชาตกใจไปหมด หางตามองไปทาง ถนนที่มีคนเดินไปมาหัวใจเต้นแรงจนจะออกจากหน้าอก “อือๆ

ค่าที่อยากจะพูดก็พูดไม่ออก เตชิตไม่ให้โอกาสเธอ

หายใจแย่งทุกอากาศในปากของเธอไปหมด

แค่จูบเดียวทําให้เธอหายใจไม่ได้เลย

ผู้ชายยื่นตรงมือไปจับที่คางของเธอมองไปทางปากที่แดง ไปกว่าเดิมอย่างพอใจ “ตอนนี้ชีวิตของฉันสมบูรณ์แล้ว

นัชชาอึ้งไปเลยสักแป๊บถึงจะเข้าใจความหมายของเขา หัวใจก็เต้นแรงเหมือนเดิมอีกครั้ง

“ขึ้นรถ เตชิตยกมือไปเคาะที่หน้าผากของเธอเบาๆ พอนซาได้สติกลับก็เปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ

รัดเข็มขัดเสร็จ เธอนึกเรื่องราวของเช้านี้ได้ก็เลยเล่าให้ เขาฟังหมดๆ อ๋อ นายได้ไปกดดันบริษัทบอยจริงๆเหรอ

สายตาของผู้ชายมองทางหน้าของเธอ เธออยากจะมา ช่วยพูดให้เขา?”

“ไม่ใช่! นัชชากลัวเขาจะเข้าใจผิดก็เลยรีบแก้ตัว “ที่ตระ กูลฤทธิเดชเป็นแบบนี้ฉันไม่รู้สึกสงสารเลย แต่ฉันไม่อยากจะ ยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาอีกไม่อยากจะยุ่งเลยนิดเดียว นายเข้าใจไหม?

“ถ้าปล่อยไปแบบนี้มันง่ายเกินไปแล้ว

“ฉันรู้ว่านายอยากจะแก้แค้นแทนฉัน สำหรับฉันแล้วเรื่อง พวกนี้ผ่านไปแล้ว จบตั้งแต่วันที่ศาลประกาศผลแล้ว ตอนนี้ฉัน อยากจะอยู่กับนายดีๆไม่อยากจะยุ่งกับพวกเขาอีก” นัชชามอง ไปทางเขาอย่างจริงจัง “สำหรับฉันแล้วนายคือคนนั้นที่ฉันควร จะไปทุ่มเทด้วย”

คำนี้ของเธอทำให้หัวใจที่วุ่นวายของเตชิตนิ่งสงบไป ทุก อย่างที่เขาทำเพราะนัชชาถ้านัชชาไม่ชอบเขาทําไปแล้วจะมี ประโยชน์อะไร?

ตอนนี้ตระกูลฤทธิเดชใช้ชีวิตอย่างยากลำบากแล้ว เตชิด ไม่ได้ทำอะไรก็แค่ถ่วงเวลาไปงั้นๆ ถ้าพวกเขาอยากจะตั้งตัว

ใหม่ก็คงจะยาก

ลังเลไปสักแป๊บ เตชิตยอมแล้ว “ได้ ฉันตกลงกับเธอ นัชชา โล่งอกไปแล้วยิ้มบานให้เขา “ขอบใจนายมากๆนะ

ในสายตาของเตชิตเต็มไปด้วยรอยยิ้มของนัชชา เขา ยกมือไปลูบที่หัวของเธอ “ยัยบ๊อง

แอร์ในรถเปิดแรงมาก กินอิ่มก็ชอบง่วงระหว่างทางที่กลับ ไปนัชชาก็หลับไปเลยอยู่ดีๆก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น กระทันหัน

ตั้งมาสักพักเห็นเขาไม่รับ นัชชาคิดว่าเขาไม่สะดวกรับเลยยื่นมืออยากจะไปเลื่อนกระจกรับแทนเขาแต่ไม่คิดว่ามือที่ ยื่นไปก็โดนขวางไว้ทันที

“ไม่ต้อง เตชิตเห็นชื่อคนที่โทรมาคือทีบาร์ก็รีบเอา โทรศัพท์เก็บเข้าในกระเป๋าเสื้อชั้นใน เสียงไม่เหมือนกับปกติ

นัชชาเห็นเขาทำพฤติกรรมต่างๆ อึ้งไปเลย ความง่วง ของเธอหายไปครึ่งนึงแล้วกระพริบๆตางงนิดๆ เขาวางสาย ไป?

สถานการณ์ในรถเปลี่ยนไปทันที สภาพรอบข้างของทั้ง สองคนเปลี่ยนไปเพราะโทรศัพท์สายนี้

มือของนัชชาที่วางอยู่ข้างเบาะเริ่มแน่นแล้วถามอย่าง ไม่แน่ใจ “ทำไมไม่รับ?”

“เรื่องไม่สำคัญไม่ต้องสนใจ เตชิตไม่หันมองเขาหน้า เห็นได้ชัดเจนว่าหน้าของเขาเริ่มแข็งที่อ

นัชชาก็สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติแล้วคิ้วก็เริ่มขมวด “นายยัง

ไม่รับแล้วจะรู้ได้ไงว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญ ถ้าบริษัทมีเรื่องด่วนจะ

ทำยังไง?”

“ไม่เป็นไร”

พอเขาพูดค่านี้เสร็จเหมือนทำให้อุณหภูมิรอบข้างเย็นลง ไปทันทีห้องที่เมื่อกี้รู้สึกว่าอบอุ่นแต่ตอนนี้กลับเย็นขนาดนี้ คำ ว่าไม่เป็นไรของเขาเหมือนกำลังบอกว่าไม่อยากจะคุยต่อ…..

โยงไปถึงเรื่องของช่วงเวลานี้ผิดปกติจริงๆ นัชชามีอะไรอยากจะถามเขามากมายแต่ก็ไม่ได้ถามจนกระทั่งเขาเอารถไป จอดที่โรงจอดรถแล้วดับรถ ไฟบนหัวก็สว่างขึ้นอัตโนมัติส่อง จากบนไปยังหน้าของทั้งสอง ไฟสีส้มที่อบอุ่นก็ไม่สามารถลด ความเย็นซาบนใบหน้าได้

นัชชาแกะเข็มขัดแต่ไม่ได้ลงจากรถแล้วมองไปทางหน้า ข้างของเขาสูดหายใจเข้าลึกๆเหมือนตัดสินใจอะไรสักอย่างนึง ถึงจะเอ่ยปากถาม เตชิค ช่วงนี้นายมีเรื่องปกปิดฉันใช่ไหม?”

เขารู้ถ้านัชชาถามแบบนี้ก็แสดงว่าเธอสังเกตเห็นอะไรแล้ว เขารู้ว่าถ้าปกปิดนัชชาต่อนัชชาจะรู้อะไรแน่ๆ แต่เขาคิดไม่ออก ว่าจะพูดยังไง

พูดไปก่อนเหรอ?

เธอคงไม่เชื่อแน่นอน

พูดคำโกหกหาข้อผิดสังเกตได้ง่ายมาก โดยเฉพาะต่อคน

ที่เรารัก

เขาไม่ได้พูดอะไรยื่นมือไปกดที่กล่องลับในรถ ในนั้นมี กล่องบุหรี่วางอยู่ นัชชาใช้หางตามองเห็นก็ยกมือไปกดที่มือ ของเขา “ทําไมไม่พูด

การกระทำน้อยๆของเธอทำให้รู้เลยว่าวันนี้เธอต้องถาม จนได้คำตอบเพราะเขาผิดปกติมากเกินไปแล้ว

เตชิตขมวดคิ้วมองไปทางมือของทั้งสองที่ทับกัน ปาก ขยับเล็กน้อยทำให้รู้ว่าในใจของเขาก็กำลังขัดแย้งกันอยู่ “นัชชาฉันไม่อยากจะหลอกเธอ

พอได้ยินแบบนี้มือของนัชชาที่ทับบนมือของเขาอยู่เริ่มหด ตัวแล้วออกจากมือของเขาทันที คำนี้ของเขาเริ่มทําให้เธอรู้สึก ไม่สบายใจ

สุดท้ายเตชิตก็จุดบุหรี่แห่งนั้น ในตอนที่มีอารมณ์แย่ มากๆมีแต่บุหรี่เท่านั้นที่ทำให้เขาสงบได้

เกิดมา 32 ปีไม่เคยลังเลมากขนาดนี้มาก่อนในสมองเต็ม ไปด้วยค่าโถกเถียง บอกเธอหรือไม่บอกเธอ

เทียบกันแล้วก็ไม่กล้าเสี่ยง ผลที่บอกเขาไปไม่ใช่สิ่งที่เขา จะรับได้

ในตอนที่เขาเงียบหัวใจของนัชชาเหมือนเริ่มหดตัว

หายใจลำบาก ตกลง…..เป็นเรื่องอะไร?

“เรื่องที่ไม่เกี่ยวกับเธอ ควันบุหรี่ลอยออกจากปากเขา “เป็นแค่เรื่องธรรมดาต้องใช้เวลามาย่อยสลาย พูดความจริง ฉันรู้ว่าฉัน ไม่มีทางปกปิดได้แต่ฉันยังไม่พร้อมที่จะสารภาพ

มือของผู้ชายที่คีบบุหรี่อยู่สั่นเบาๆ ถ้าไม่สังเกตดีๆคงมอง ไม่เห็น “นัชชา เธอยอมเชื่อใจฉันไหม