ตอน135ลูกคนเดียวฉันเลี้ยงได้

ตอนที่ 135ลูกคนเดียวกันเลี้ยงได้

เธอไปอยู่ตรงนั้นได้ยังไง

นัชชาจ้องมองดูภาพตรงหน้าไม่นานก็มีเสียงผู้ชายดังออก มาพูดมาเรื่องคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นอธิบายมาให้ครบอย่าให้ ขาด”

ในจอเป็นภาพที่ปณิตาถูกผลักเกือบจะล้มลงไปแล้วเธอ หวาดกลัวร้องไห้แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ คืนคืนนั้นฉันเจอเต ชิตที่บาร์ฉันฉันแค่อยากใช้โอกาสครั้งนี้สร้างเรื่องนิดหน่อยใน ระหว่างกินข้าวเตชิตออกไปสูบบุหรี่ฉันเลยวางยาในแก้วเหล้า ของเขา……….สาบานได้ว่าไม่ได้ทำอะไรมากกว่านี้ฉันแค่ ถ่ายรูปแล้วส่งไปให้นัชชาตั้งใจหลอกล่อเธอนอกเหนือจากนี้ ฉันก็ไม่ได้ทําอะไรอีกเลย

ปณิตาตกใจหวาดกลัวตอนเธอพูดน้ำเสียงเดี่ยวสูงเดี่ยว ไม่คงที่ดูอยู่ตรงนี้เธอยังรู้สึกถึงมันได้

ยิ่งไปกว่านั้นคือผู้ชายพวกนั้นแลดูน่ากลัวพวกเขาล้อมป ตาไว้ในห้องมืดๆ แคบๆถึงแค่ยืนมองนิ่งไม่มีเสียงพูดอะไรก็ คงจะดูน่ากลัวอยู่แล้ว

“แล้วทำไปเพื่ออะไร เขาถามต่อ
เธอถูกบังคับเธอคุกเข่าลงบ่อโคลนอย่างยอมแพ้ยอมพูด ออกมาทุกอย่าง “ฉันแค่อยากให้นัชชาเข้าใจผิดแต่ไม่ได้ทำ อะไรจริงๆฉันแค่ไม่อยากเห็นเธอได้ทุกอย่างที่ต้องการอย่าง ง่ายดาย

นัชชาที่ฟังอยู่ก็เอียงตัวเข้าไปหาเตชิตเขาเอื้อมมือไปเกี่ยว รั้งเธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เอาออกไปต้องทำยังไงต่อพวก แกคงรู้

“ครับคุณเต”

เขาตอบรับแล้วลากปณิตาออกไปนอกห้องปิดประตูลง หายไปจากกล้อง ไม่กี่วินาทีต่อมามีเสียงโหยหวนของผู้หญิงดังขึ้นนัชชา

ตกใจกับเสียงกรีดร้องเธอหันไปมองหน้าผู้ชายที่นั่งอยู่

ข้างๆ พวกเขาทำอะไรกับปณิตา”

“สบายใจได้ไม่ถึงกับตาย เตชิตตอบนิ่งๆเหมือนไม่ใช่

เรื่องใหญ่อะไร

เขาเป็นคนนี้ถ้าเป็นเรื่องที่เกลียดเขาไม่แต่จะเห็นใจหรือ ให้อภัยยิ่งไปกว่านั้นคือหลังจากที่ปณิตาทำเรื่องเลวๆ พวกนี้ เขาอยากจะทรมานเธอให้ตาย

นัชชาตกใจกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเกลียดปณิตามากแต่ ทั้งหมดนี้มันเหนือความคาดหมายของเธอ

ไม่ถึงกับตาย
นี่มันเป็นวิธีที่ต่ำที่สุดแล้วก็คงจะมือขาดขาขาดหรือจะ

นัชชามีความคิดมากมายในหัวเธอเอื้อมมือไปจับมือเขา ยังคงได้ยินเสียงกรีดร้องของปณิดา เตชิดหยุดเถอะอย่าทำ แบบนี้เลย”

เขาก้มมองตัวสั่นเทาของเธอเขายกมือลูบหลังปลอบ เธอไม่เป็นไรถ้าเธอกลัวเราก็แค่ปิดมัน

พูดจบเขากำลังจะกดตัดสาย

นัชชาหยุดเขาไว้เธอส่ายหน้า อย่าทำแบบนี้เลยปณิตาทำ ผิดเราสามารถใช้วิธีที่ถูกต้องในการลงโทษเธอฉันไม่อยากให้ คุณใช้วิธีไม่ดีแบบนี้ในการลงโทษเธอ

เตชิต”ฉันไม่สนใจ

เพื่อเธอเขาสามารถทำได้ทุกอย่าง

เห็นเขาไม่ยอมง่ายๆนัชชาออกแรงกุมมือแน่นกว่าเดิมพูด ด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่ฉันสนใจ

ไม่รอให้เขาได้พูดเธอก็พูดต่อ คุณเป็นทนายมือของคุณ ความรู้ของคุณสามารถใช้ช่วยคนอีกมากมายไม่ได้มีไว้ทำเรื่อง พวกนี้ฉันไม่อยากให้มือคุณต้องมาเปื้อนเพียงเพราะเรื่องของ ปณิตา”

สำหรับเธอทำเรื่องแบบนี้มันทำให้เตชิตแปะเปื้อน
เดซิตนึกไม่ถึงว่าเธอจะพูดแบบนี้เขาคิดที่เธอให้หยุด เพราะกลัวเป็นเพราะว่าภาพตรงหน้าทำให้เธอตกใจกลับแต่ไม่ นึกว่าเธอกำลังคิดและทำทุกอย่างเพื่อตัวเขาเอง

ได้ยินดังนี้ทำให้เขาอึ้ง

เป็นทนายมาหลายปีเริ่มจากไม่มีชื่อเสียงจนมาถึงทุกวันนี้ ในระหว่างเขาพบเจอคนมากมายที่ดีเพราะอยากให้เขาช่วย คนที่ใช้เขาเป็นอาวุธเพื่อให้ได้ชัยชนะมาแต่ไม่มีคนบอกว่ามือ ของเขาใช้เพื่อช่วยเหลือผู้คน

เขาเป็นทนายเป็นทนายอันดับหนึ่งของประเทศไม่ว่าจะ เป็นนักธุรกิจหรือหัวหน้าแผนกต่างก็เกรงกลัวเขาเพราะกลัวว่า ตัวเองจะเดือดร้อนคนที่กลัวและให้เกรียติเขาในอาชีพนี้มีไม่กี่ คน

พอมาวันนี้จะไม่ให้เขาใจอ่อนก็คงไม่ได้ นัชชาเห็นเขาไม่พูดอะไรเธอเขย่ามือเขา อย่าทำแบบนี้ เลยนะ”

เตชิตเห็นสายตาที่ใสซื่อของเธอยอมตอบตกลง โอเค เตชิตหันไปพูดกับกล้อง ปล่อยเธอไปเอาภาพจากกล้อง ส่งให้ตำรวจแล้วค่อยตามคดีด้วย

ถึงแม้ว่าจะปล่อยเธอไปแต่เขาก็ไม่คิดจะให้เรื่องจบง่ายๆ แบบนี้นอกจากวิธีนี้เขามีวิธีอีกมากมายที่จะทำให้เธอทรมาน เหมือนตายทั้งเป็น
กล้องถูกปิดลงนัชชาถอนหายใจและดูเหมือนหลังเธอ เปียกเพราะมีเหงื่อออก

เตชิตเอื้อมมือไปถึงเธอเข้ามาแนบอกให้เธอนั่งอยู่บนตัก ของเขาถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ กลัวอะไร

นัชชายกแขนศอกเขา คุณว่ากลัวอะไรล่ะคราวหลังอย่า ทำแบบนี้อีกฉันรู้ว่าคุณทำเพื่อฉันแต่ฉันไม่ต้องการให้คุณทำ แบบนั้น

เธอพูดออกมาตามตรงให้เขารู้ว่าเธอไม่ชอบที่เขาใช้วิธี

แบบนี้

เตชิตรู้ว่าเธอเป็นคนซื่อตรงแค่ไหนแต่เป็นเพราะแบบนี้เขา เลยรักเธอมากขึ้นเขาพยักหน้ารับ” โอเคหลังจากนี้เอาเธอว่า

ทั้งสองนั่งอยู่ในห้องหนังสือสักพักรอให้บรรยากาศ ตึงเครียดน้อยลงเธอเริ่มรู้สึกผ่อนคลายเขาพูดขึ้นพรุ่งนี้หลัง เลิกงานฉันมีนัดกับลูกค้าเธอกลับมากินข้าวคนเดียวนะ

นัชชารู้ว่าเขางานยุ่งมากถึงจะผิดหวังแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงพูดเตือนเขางั้นคุณต้องจำไว้อย่าดื่มเยอะอย่าสูบบุหรี่ หมอบอกว่าต้องให้ผ่านเดือนนี้ไปก่อน

“ฉันจะพยายาม”

นัชชาไม่พอใจในค่าตอบเธอลุกขึ้นยืนไม่ได้สุขภาพ ร่างกายไม่ใช่เรื่องที่จะเอาเล่น

“รู้แล้ว เขายิ้มเอื้อมมือไปกุมมือเธอ ฉันรู้ตัวเองดี
นัชชายิ้มเยาะถ้าคุณรู้ก็คงจะไม่เป็นแบบนี้หรอก

ฟังเธอบ่นเตชิตรู้สึกอุ่นใจเขาก้มจูปิดปากที่บ่นไม่หยุดของ เธอเธอยกมือตันอกแข็งไว้เขาไม่สนใจบุกต่อเป็นจูบที่ทั้งหวาน ทั้งร้อนแรง

เขาไล่จูบจากปากบางลงมาที่ต้นคอมือหนายกไปถึงชุด นอนออกเนอลื่นเหมือนผิวของเธอ

ตอนแรกนัชชายังพอมีแรงในการต่อต้านแต่หลังจากจูบ ร่างกายของเธอก็หมดแรงมือเล็กที่ดันเขาไว้ตอนแรกตอนนี้ กลับ เสื้อเขาไว้แน่น

เตชิตเป็นคนมีความต้องการสูงแต่เขาไม่ได้มั่วเอาทุกคนมี แต่นัชชาคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้เขาห้ามใจตัวเองไม่ได้นัชชา รู้สึกได้ส่วนมากเธอก็ยอมทำตามความต้องการของเขา

ไม่รู้ว่าเขาถอดชุดเธอออกไปตอนไหนแขนแข็งแรงของ เขาอุ้มเธอวางไว้บนโต๊ะ

เธอสะดุ้งเพราะไม้โต๊ะมันเย็นแต่ผู้ชายตรงหน้ากลับร้อน

แรงมาก

นัชชาห้ามความดิบเถื่อนของเธอไม่ได้สุดท้ายเธอก็ถูก

หลอมละลาย

ห้องหนังสือไม่ใช่ห้องนอนถึงจะไม่สะดวกแต่เธอก็ตั้งสติ

พูดเตือนเขา คุณคุณสวมมัน………. หน้าผากเขาเต็มไปด้วยเหงื่อมองออกว่าเขาทรมานแค่ไหน ห้องหนังสือไม่มี

พูดจบเขาก็ดันมันเข้าไป

นัชชาสะดุ้งพยายามเก็บเสียงเธอกัดปากตัวเองพูดขึ้น อย่างยากลำบาก ไม่ได้มันยังไม่ใช่ระยะปลอดภัย

“ไม่เป็นไร เขาไม่สนใจ ถ้าท้องขึ้นมาก็แค่เลี้ยงเด็กคน เดียวฉันเลี้ยงไหว