ตอน131 ฉันรักคุณเข้าแล้ว

ตอนที่ 131 ฉันรักคุณเข้าแล้ว

ได้ยินสิ่งที่ตนพูดเธอเอาค่าพวกนั้นออกจากหัวไม่ได้พอ คิดถึงการใช้ชีวิตแต่ละวันของเขาและสภาพร่างกายของเขาก็ อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง

ไม่ว่ายังไงสุขภาพร่างกายเป็นสิ่งสำคัญจะประมาททำเป็น เล่นๆไม่ได้

เตชิตคาดไม่ถึงเธอจะพูดแบบนี้คิดถึงการกระทำเมื่อครู่ กับตอนนี้ดูก็รู้ว่าต้องมีคนพูดอธิบายบางอย่างให้เธอฟังในใจ อึ้งนิ่งรู้สึกถึงความอบอุ่นอ่อนโยนเขายกมือกุมหน้าเธอ” หลาย วันที่ผ่านมาฉันคิดถึงเธอมาก

“ฉันก็เหมือนกัน พูดถึงนี่นัชชาสะกดกั้นตัวเองไม่อยู่ตา เริ่มแดง ตั้งแต่ที่ฉันจากมากไม่มีวันเวลาไหนที่ฉันไม่คิดถึง คุณ”

เตชิตได้ยินดังนี้ก็รู้สึกเจ็บใจกลัวว่าน้ำตาเธอจะไหลเขา พูดขอโทษเธอด้วยน้ำเสียงเบาๆ

“ความผิดฉันเองที่ทำให้เธอเข้าใจผิดการบังคับให้เธอทำ แบบนั้นฉันรู้สึกผิดและเสียใจมากที่รักยกโทษให้ฉันได้มั้ย เขา พูดเบาและรู้สึกผิดอย่างมากตั้งใจขอให้เธอยกโทษให้
นัชชาไม่อยากเธอรู้สึกว่าตัวเองโดนทำร้ายตอนแรกอยาก เอาคืนเขาก่อนแต่พอได้ยินและเห็นสภาพของเขาเธอก็ไม่ สามารถพูดปฏิเสธออกไปได้

เธอโกรธตัวเองที่อยู่เหนือเขาไม่ได้แต่ก็ไม่สามารถที่จะ ห้ามใจตัวเองไม่ให้ใจอ่อนให้กับเขา

เธอต้องทนทุกข์แค่ไหนเขาก็เหมือนกัน

นิ้วโป้งใหญ่ของเขาแตะเข้ากับริมฝีปากของเธอลูบไปลูบ มาสายตาคู่นั้นจ้องมองเธอหน้าเขาแสดงออกถึงอารมณ์ความ ต้องการมองนานกว่านี้เขากลัวตัวเองจะกลืนกินเธอ

นัชชาไม่รู้จะตอบยังไงหัวร้อนเธอยื่นหน้าเข้าไปจูบปาก ของเขา

ปากแตะกันเขาทั้งสองไม่ได้หลับตาตามองดูหน้าที่อยู่ ใกล้ของกันและกันมองดูให้แน่ใจว่าไม่ได้ฝันไป

หลายวินาทีต่อมาเขาเอื้อมมือไปจับท้ายทอยเธอไว้เขา บังคับและเข้าไปหาเธออย่างรวดเร็วอ่อนโยนแล้วค่อยเพิ่ม ความร้อนแรง

ความคุ้นเคยการสัมผัสเปลี่ยนเป็นร้อนแรงอย่างรวดเร็ว มืออีกข้างของเขายกมาจับยึดเอวนัชชาไว้เอวบางของเธอ ทําให้เขาอยากโอบกอดเธอไว้แน่น

ในอากาศได้ยินเสียงจูบของทั้งสองนัชชากึ่งผลักกิ่งยอม แต่สุดท้ายก็ทำตามใจผู้ชายที่นอนป่วยอยู่บนเตียงนอนอยู่ข้างๆเขาเหมือนแมวน้อย

ความคิดถึงหลายวันที่ผ่านมาจางหายไปความร้อนของ ร่างกายค่อยๆเพิ่มขึ้นนัชชารู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของเขา เธอรีบออกห่างก่อนที่จะห้ามไม่ทัน

ละจูบออกทั้งสองคนหอบหายใจเขาไม่สบายยังไม่หาย

นัชชามองดูการหายใจที่เริ่มปกติของเขาเธอถามหน้า แดง”คุณโอเคมั้ย

เตชิตยกมือกุมท้ายทอยพูดอย่างไม่สบอารมณ์ไม่โอเค

ตอนนี้เขาอยากแก้ผ้าเธอแล้วจับเธอกตามความ ต้องการแต่เสียดายที่มันไม่ใช่เวลาเขาทำได้เพียงกดกลั้น อารมณ์ตัวเองไว้

เขาต้องการเธออย่างมากเลยยากที่จะห้ามอารมณ์ตัวเอง

นัชชารู้สึกได้สายตาร้อนแรงที่จ้องมองตามตัวเธอเธอ เอียงตัวหลบไปด้านหลังเล็กน้อยพูดห้ามเขา คุณไม่สบายอยู่ นอนพักผ่อนก่อน

“เธออยู่ข้างๆฉันนอนไม่หลับ

นัชชารู้ว่าเขาหมายความว่ายังไงกัดปากอย่างเป็นอายไม่ ได้ยินที่เขาพูดเธอเงียบไปสักพักแล้วเปิดปากพูด ช่วงนี้คุณ เป็นยังไงบ้าง

นัชชาเพิ่งคิดได้ว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาเธอไปไหนมาไหนสิ่งที่เธอทำในใจลึกๆ ทำไปเพื่อที่จะได้ไม่ต้องสนใจหรือคิดถึงเขา

นอกจากเรื่องเพลงของชนุดมนัชชา เล่าเรื่องทุกอย่างให้ เขาฟังพอหลังๆเล่าไปเล่ามาอารมณ์ของเธอเริ่มอ่อนไหวยกมือ จับหน้าและจ้องมองเขาจริงๆแล้วฉันไม่ได้อยากจากคุณไป พูดที่พูดในโรงแรมมันเป็นเพียงคำที่ออกมาจากอารมณ์ที่บอก ว่ารังเกียจคุณบอกว่าคุณเหมือนดวิษที่ทําทุกอย่างทำไปเพราะ เงินพูดเพื่อตั้งใจจะจะยั่วโมโหคุณตอนนั้นคุณกดดันฉันแล้วฉัน ก็กำลังเข้าใจคุณกับปณิตาผิดฉันโมโหในใจฉันไม่เคยคิดแบบ นั้นเลย”

“อืม เขานั่งฟังเงียบๆ ในตาแอบมีแววเจ้าเล่ห์

นัชชาเริ่มขนลุกที่ถูกเขามองพยักหน้าพูดต่อ จริงๆ อยู่กับ คุณตั้งแต่ตอนต้นที่ถูกบังคับจนถึงตอนท้ายอยู่เพราะความ เต็มใจ ในใจฉันคุณกลายเป็นคนสำคัญมาตั้งนานแล้ว

“…………… รู้เพียงแค่ว่าอารมณ์ความต้องการเมื่อ ครู่หายไปแล้วเขาดีใจมากที่ได้ยินเธอพูดแบบนี้

นัชชากำลังตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเองเห็นสายตา ตื่นเต้นของเขาที่มองมาเธอพูดด้วยความเขินอาย ฉันว่าฉันรัก คุณเข้าแล้ว

ถ้าไม่ได้ห่างกับเขาไม่มีแผนร้ายๆของปณิตาไม่ได้เดิน จากมาเธอก็คงยังไม่รู้ใจตัวเองเธอนึกว่าอย่างมากก็แค่ชอบรอ วันที่เขาไม่ต้องการเธอแล้วเธอก็แค่ทำใจเดินออกมาง่ายๆ
แต่ในความเป็นจริงแล้วเธอไม่สามารถทำเหมือนไม่สนใจ มันแล้วเดินออกมาอย่างง่ายดายได้เขากลายมาเป็นส่วน สำคัญส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอแล้ว

เขาตกใจทำตาโตสายตาแวววาวเขาถามเธอด้วยน้ำเสียง ตื่นเต้นดีใจ เธอพูดใหม่อีกครั้ง

นัชชาเขินหน้าแดงไม่ว่าจะอายมากแค่ไหนก็ตามเธอที่อยู่ ในอ้อมกอดเงยหน้าบอกเขาอีกครั้งอย่างชัดถ้อยชัดคำ เตชิต ฉันรักคุณเข้าแล้ว

ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไงไม่ว่าหลังจากนี้จะเป็นยังไงเธอ ตัดสินใจทำตามหัวใจตัวเองยอมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นเธอยอม บอกความรู้สึกของตัวเองออกไปให้เขารู้ไม่ต้องคอยเดาไม่ อยากที่จะไม่เชื่อใจเขาให้เขาเห็นถึงความรู้สึกมากมายที่เธอมี ให้เขา

ไม่ว่าหลังจากนี้จะเป็นยังไงเธอก็จะทำใจยอมรับมันเพราะ เธอไม่อยากให้ห่างจากกันเพราะความเข้าใจผิด

เตชิตมองดูเธอใบหน้าตั้งใจและเขินอายของเธอใจ ละลายเขาก้มไปจูบหน้าผากของเธอค้างไว้ห้าวจ้องหน้า เธอ ฉันไม่กล้ารับประกันอะไรแต่ถ้าฉันเตชิตยังมีชีวิตอยู่ฉันจะ ไม่มีวันทำให้เธอเสียใจนัชชาเธอจะเชื่อใจฉันมั้ย

เขาทำทุกอย่างที่ทำได้เขามีปมในใจนัชชารู้เขาไม่ได้พูด ว่าตลอดชีวิตแต่ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่เขาจะไม่มีวันทำให้เธอ เสียใจไม่มีค่าสารภาพไหนตื้นต้นได้เท่านี้
นัชชาหลับตาลงเมื่อริมฝีปากเขาค่อยๆแตะลงมาได้ยิน เสียงหัวใจที่เต้นแรงของเขาเธอถูกอุ้มเข้าไปอยู่ในอ้อมกอด การที่เธอเดินจากไปความรู้สึกลำพังสูญเสียหวาดกลัวล่องลอย ละลายหายไปในอ้อมกอดนี้

ความรู้สึกดีๆทั้งหมดกลับมาแล้ว