ตอน130ความเข้าใจผิดถูกคลี่คลาย

ตอนที่ 130ความเข้าใจผิดถูกคลี่คลาย

นัชชาเหลือบตามองขึ้นอดที่จะส่ายหน้าไม่ได้น้ำเสียง สะอึกสะอื้น ฉันไม่รู้….

ผู้ชายคนนี้ไม่กล่าวถึงเลยสักคำแม้แต่คำอธิบายเมื่อสัก ครู่เขาก็ไม่ได้พูดถึงคนที่ดูหยิ่งผยองอย่างเขาเต็มใจทำทุก อย่างเพื่อเธอขนาดนี้เขาเลือกที่จะปิดบังเธอเพราะไม่อยากให้ เธอทุกข์ใจ

“คุณนัชชาครับนอกจากคุณแล้วผมไม่เคยเห็นคุณเตชิต ปฏิบัติกับเพศตรงข้ามคนไหนขนาดนี้มาก่อนเลยหากจะพูดถึง คุณเตชิตแล้วไม่มีอะไรร้ายแรงไปกว่าการที่คุณหายจากเขาไป อีกแล้วครับ”ตร ทำงานให้กับเตชิตมาตั้งหลายปีเขาเข้าใจเต ชิตอย่างลึกซึ้ง

ก่อนหน้าที่นัชชาจะเข้ามาในชีวิตเขาเขารักการทำงาน มากที่สุดแต่ตอนนี้เขาไม่ต้องการอะไรอีกแล้วไม่ว่าการประชุม จะสำคัญยิ่งใหญ่ขนาดไหนเขาบอกยกเลิกคือยกเลิกเพื่อที่จะ หาเธอให้เจอได้เร็วขึ้น

ตามองดูรู้สึกยิ่งปวดใจ

“ท่านเตชิตไม่รู้จะแสดงความรู้สึกออกมายังไงคุณนัชชาครับหวังว่าคุณจะเข้าใจเขานะครับที่ผมพูดมาทั้งหมดคุณ อย่า….

“ไม่หรอกจ้ะ” นัชชาพูดขัดเขาเบาๆ พลางก่อน หายใจ ขอบคุณนะที่บอกฉันถ้าเธอไม่พูดฉันคงจะโทษเขาไป เรื่อยๆ

การพูดคุยระหว่างเขาสองคนเสมือนขาดบางสิ่งบางอย่าง ไปเขาเป็นคนแสดงออกไม่เก่งและนัชชาก็เป็นคนอ่อนไหวง่าย

“คืนวันนั้นเป็นเพียงอุบัติเหตุแต่ถึงยังไงท่านเตชิตก็ไม่มี ทางทำอะไรกับคุณปณิตาแน่นอนผมตามหาเธอเจอแล้วถึง เวลานั้นคุณสามารถถามเขาต่อหน้าได้เลย ตรัณยังคงกลัวเธอ เข้าใจผิดจึงรีบอธิบายต่อ

ตอนนี้นัชชาไม่มีใจคิดโทษเขาอีกแล้วเพียงคิดอยากรีบ กลับไปที่ห้องผู้ป่วยดูว่าไข้เขาลดแล้วหรือยัง

หลังจากที่ทั้งสองพูดคุยกันอย่างลึกซึ้งตรัณปล่อยพื้นที่ให้

นัชชาได้อยู่กับเขาตามลำพัง

ในห้องผู้ป่วยทุกอย่างดูเงียบสงัดมีเพียงเสียงเครื่องทำไอ ความชื้นเบาๆชายที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้หน้าตาซีดเซียวริม ฝีปากแห้งกร้านเพราะขาดน้ำคุณหมอบอกว่าเขายังดื่มน้ำไม่ได้ ทำได้เพียงให้กลูโคสแทนไปก่อน

เพราะปอดอักเสบทำให้เขาหายใจค่อนข้างลำบากแม้แต่ นอนเฉยๆอยู่บนเตียงแต่ละลมหายใจของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

นัชชายืนมองดูอยู่ข้างเตียงยิ่งมองยิ่งแข็งใจไม่ไหว เหมือนว่าช่วงนี้สภาพร่างกายเขาไม่สู้ดีเท่าไหร่นักเป็นใช้ครั้งที่ แล้วเพิ่งจะหายได้ไม่นานครั้งนี้กลับเป็นหนักขึ้นมากกว่าเดิม

แสงไฟที่อยู่บนหัวเขาสาดส่องลงมาตรงใบหน้าขนาด เวลานอนคิ้วของเขายังขมวดเข้าด้วยกันเล็กน้อยนัชชาคิดว่า คงเป็นเพราะแสงไฟจึงหันตัวจะไปปิดแต่จู่ๆมือของเธอก็ถูกจับ เอาไว้

อย่าไปไหน”

เสียงอันแหบแห้งดังมาจากด้านหลังเธอตกใจจนนิ่งไปหัน ศรีษะมามองตาของฝ่ายชายปิดสนิทไม่ได้ตื่นขึ้นมาแต่มือที่ถูก เจาะน้ำเกลืออยู่จับเธอไว้แน่น

นัชชาตกใจมากกลัวว่าเข็มจะหลุดออกรีบเอามือของเขา กลับไปวางบนเตียงกำลังคิดจะดึงมีออกมามือที่กำลังกุมทั้งห้า นิ้วของเธอไว้กลับกำแน่นกว่าเดิม อย่าไปไหน…..

ใจของนัชชาเหมือนถูกกำหมัดต่อยเข้าไปอย่างเต็มแรง เธอรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจแท้จริงแล้ว…..เขาก็รู้สึกเป็นกังวล ไม่ปลอดภัยเช่นกันงั้นหรอ?

เธอก้มตัวลงมาหัวของเธอจึงมือของเขาไว้น้ำเสียงนุ่มนวล ปลอบเขา ฉันจะไม่ไปไหนรอให้คุณตื่นฉันค่อยไป

เธอพูดแล้วพูดอีกอดทนพูดคุยอยู่ข้างกายเขาตลอดการปลอบประโลมแบบนี้เหมือนว่าจะเห็นผลขึ้นมาโดยพลันมือ ใหญ่ๆที่ใช้แรงจับไว้แน่นค่อยๆคลายลงเส้นเลือดก็ไม่ได้ตั้ง เกร็งอีกแล้ว

นัชชาถอนหายใจออก ใช้แขนอีกข้างลากเก้าอี้มาอย่าง ลำบากนั่งลงอยู่ข้างๆ จับมือเขาไว้

เวลาค่อยๆผ่านไปหลายวันที่ไม่ค่อยได้พักผ่อนทำให้เธอ อ่อนเพลียแทบทนไม่ไหวไม่นานนักเธอโน้มตัวลงไปฟุบนอน ข้างเตียงอีกฝั่งผล็อยหลับไป

จินต์รีบตามมาที่โรงพยาบาลหลังทราบข่าว20นาทีเธอรีบ วิ่งมาที่ห้องหลังจากถามหมายเลขห้องจากฝ่ายเวชระเบียน ตรักกันเธอไว้ไม่อยู่เพราะเธอเป็นเพื่อนของคุณนัชชาเขาจึงไม่ กล้าทําอะไรมากนัก

เขาวิ่งมาถึงประตูห้องอย่างรวดเร็วจินต์กำลังจับลูกบิด ประตูเพื่อเปิดออกสายตาเขามองผ่านไปยังช่องกระจกหน้า ประตู

กำลังจะใช้แรงเปิดประตูออกกลับต้องหยุดชะงักตรวิ่ง มาถึงพอดี คุณจินต์ครับคุณอย่า…..

จินต์ยกมือขึ้นมาขัดจังหวะแต่ไม่ได้หันหน้ากลับมาสายตา ของเธอจ้องไปที่เงาของหญิงชายที่นอนใกล้ชิดกันอยู่บนเตียง คนไข้เตชิตก็ตามไปดูเช่นกันทั้งสองตกตะลึงไปชั่วขณะ

ในห้องคนไข้ร่างเล็กๆของผู้หญิงฟุบนอนอยู่ที่ด้านข้างของเตียงหัวของเธอจึงอยู่บนแขนของฝ่ายชายทั้งสองหลับลึก มากแต่มือที่จับกันไว้กลับไม่ปล่อยออกจากกันเลยนอก หน้าต่างมีดราวกับหมึกสีดำแต่บรรยกาศภายในห้องกลับ อบอุ่นย่างบอกไม่ถูก

ตร ถอนหายใจออกมามองไปที่จินต์ คุณจินต์ครับคุณเต ชิตหาคุณนัชชาอยู่นานมากกว่าความเข้าใจผิดทุกอย่างจะ คลี่คลายมาถึงตอนนี้ขอเวลาให้พวกเขาได้อยู่กันตามลำพังสัก หน่อยนะครับ”

“เข้าใจผิด?” ในที่สุดจินต์หันกลับมาชี้ไปที่ผู้ชายที่อยู่ใน ประตู เขาไปขึ้นเตียงกับผู้หญิงคนอื่นคือการเข้าใจผิดนั้น หรอ?”

ตรัณไม่รู้จะทำยังไงจึงต้องเล่าเรื่องราวทั้งหมดซ้ำอีกหนึ่ง รอบดูเขาเชื่อบ้างไม่เชื่อบ้างเขาพูดขึ้นอีก คุณวางใจเถอะถ้ามี อะไรไม่ชอบมาพากลจริงๆคุณนัชชาคงไม่ให้อภัยท่านเตชิตเร็ว ขนาดนี้หรอกครับ

คำพูดนี้ทำให้จินต์เชื่อขึ้นมาทันทีนัชชาละเอียดอ่อนกับ เรื่องความรักมากเขาไม่ยอมให้มีอะไรคาใจและไม่มีทางปิดหู ปิดตายอมอะไรง่ายๆแน่แต่ดูท่าทางพวกเขาในตอนนี้ดูเหมือน ทุกอย่าง คลายเรียบร้อยแล้ว

นึกถึงช่วงไม่กี่วันมานี้เธอเหม่อลอยดูไม่ปกติเอาซะเลย จินต์ไม่พูดอะไรขึ้นมาอีกโบกมือไปมาและจากไป
นัชชาตื่นขึ้นมาอีกครั้งมันคือเช้าของวันที่สองแล้ว

ลืมตาขึ้นมาสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเขาไม่ใช่ภาพของเตียง คนไข้แต่เป็นหมอนสูงนุ่มสบายกับไอความอุ่นจากอกของเขา

มองดูใบหน้าเคร่งขรึมที่ซูมเข้าใกล้ตรงหน้าเธอคิดอยู่สัก พักจนนึกเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อวานขึ้นมาได้แต่ เธอนึกขึ้นได้ว่าเธอนั่งอยู่บนเก้าอี้แล้วหลับไปตอนนี้มาอยู่บน เตียงได้ยังไงนะ?

ทั้งสองแนบชิดไม่ห่างกันเธอกระพริบตาขนตาเผลอไป สัมผัสโดนหน้าอกของฝ่ายชายทำให้เขารู้สึกจักจี้ขึ้นมา

เตชิตตื่นขึ้นมากลางดึกแล้วหนึ่งครั้งแม้ว่าไข้จะลดลงแล้ว แต่เขายังมีอาการปอดอักเสบอยู่มองไปเห็นเธอฟบนอนอยู่อีก ฝั่งอย่างไม่ค่อยสบายจึงอุ้มเธอมานอนบนเตียง

เตียงไม่ได้ดูกว้างใหญ่นักเขาโอบกอดเธอไว้จนฟ้าสว่าง

ตาทั้งสี่จดจ้องเข้าหากันไอแดดอันอบอุ่นสาดส่องเข้ามา ในห้องผู้ป่วยทั้งสองจ้องมองกันราวกับมีหมอกบางๆกันอยู่ช่าง เป็นภาพที่งดงามราวกับในโลกนิยาย

“ตื่นแล้วหรอ” สุดท้ายก็เป็นเขาที่ปลุกทุกอย่างขึ้นจาก ความเงียบกอดมือเธอไว้แน่นกว่าเดิม

นัชชาเอาหน้าเข้าไปซุกในอ้อมอกของเขาพูดด้วยเสียง เบาๆ ยิ้ม”
“เมื่อคืนเห็นคุณนอนไม่ค่อยสบายก็เลยอุ้มคุณขึ้นมา ฝ่าย ชายอธิบายด้วยน้ำเสียงแผ่วเบากลัวว่าเธอจะขัดขืนขึ้นมาอีก เขานิ่งไปสักพักอดไม่ได้ที่จะปริปากถาม สิ่งที่คลรอธิบายให้ คุณเข้าใจผมก็พูดไปหมดแล้วยังโกรธอีกหรอ?”

ไม่รู้เป็นเพราะอะไรเมื่อได้ยินคำพูดนี้ใบหน้าของนัชชา ร้อนผ่าวขึ้นมาเขากระแอมออกมาไม่ค่อยมีแรง โกรธ

“โอเค ฝ่ายชายตอบอย่างมั่นใจ วันนี้ให้คุณถามปณิตา ด้วยตัวเองจะฆ่าจะตีรันฟันแทงแล้วแต่คุณจะจัดการเลยจนกว่า คุณจะพอใจ

นัชชาฟังคำพูดที่ดูเข้าข้างตัวเองของเขาพลั้งปากพูดออก มาน้ำเสียงฟังดูแกล้งโมโห ทำแบบนี้แล้วคิดว่าจะหายนั้น หรือ?”

“ยังมีอะไรที่เธออยากทำก็บอกมาได้เลย

เขาถามเธอแบบนี้นัชชากลับไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดีคิดไป คิดมาแหงนหน้ามองดูคางอันเซ็กซี่ของเขาพูดออกมาด้วย ความรู้สึกจากใจฉันหวังให้คุณรีบหายไวๆ