ตอน80เขายอมถอยอย่างสมยอม

ตอนที่80 เขายอมถอยอย่างสมยอม

ไม่พูดดีกว่า ยิ่งพูดเธอยิ่งน้อยใจ น้ำตาใกล้จะไหล่ลงมา แต่เธอก็กลั้นไม่ให้มันไหล่ “ฉันไม่ได้ร้อง คุณปล่อยฉัน

เตชิตจะปล่อยได้ไง เมื่อเขาปล่อยให้เธอไปได้ แต่ตอนนี้ เห็นหน้าตาเธอความรักความอดทนทุกอย่างกลับมาแล้ว “เธอ พูดจาไม่น่าฟังมากมาย แต่เธอกลับร้องไห้ ฉันยังไม่ทันได้ว่า อะไรเธอเลย ร้องไห้ทำไม หม

เขาพูดยิ่งทำให้นัชชารู้สึกไม่ดี “คุณไม่ได้พูดอะไรก็จริง แต่คุณทำมันไปแล้ว คุณไล่เขาออกทำไม เขาสอนงานฉัน มากมายขนาด พอมาตอนนี้กลับถูกไล่ออกเพราะฉัน แบบไม่มี เหตุผล คุณจะให้ฉันรู้สึกยังไง

ที่จริง ปัญหาพวกนี้เตชิตไม่เคยคิดถึงมัน แต่เมื่อเทียบกับ สิ่งที่เขาคิดพวกนี้กลายเป็นปัญหาเล็กน้อย เตชิตยอมรับว่า ความรู้สึกที่เขามีให้เธอมันมาก มากจนเข้าขั้นผิดปกติ แต่เขา ทนไม่ได้ที่จะเห็นผู้ชายที่ชอบเธอมาคอยอยู่ใกล้ๆเธอ

สิ่งที่เขาคิด นัชชาคงไม่รู้ “หลังจากนี้ข้างกายฉันมีผู้ชาย คนหนึ่งคุณก็จะไล่ออกคนหนึ่งหรอ คุณไม่เชื่อใจฉันขนาดนั้น เลยหรอ”
เธอต้องการชีวิตเหมือนคนปกติ

สังคม

แต่ไม่ใช่โดน

เธอไม่รู้ว่าไม่ใช่เพราะเตชิตไม่เชื่อใจเธอ แต่เขาไม่เชื่อตัว เอง แต่ทั้งหมดนี้เขาไม่ยายกพูดหรือยอมรับง่ายๆ

“อย่าร้อง” เห็นน้ำตาเธอ เขาก็ใจไม่ดีเหมือนกัน

ไม่ได้ค่าตอบที่ต้องการ นัชชาสูดจมูก สะบัดหนี “คุณ ปล่อยฉัน”

“ปล่อยเพื่อให้เธอได้วิ่งหนีออกไปหรอ” เขาถอนหายใจ พูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ “ฉันตกลงไม่ไล่นกันต์ออก

นัชชาไม่คิดว่าเขาจะยอมถอยให้เธอ ไม่น่าเชื่อ ตาแดงๆ จมูกแดงๆ เธอฉีกยิ้มแล้วมองเขา “จริงหรอ

“ถ้าไม่จริง เดี๋ยวเธอก็มาร้องไห้ต่อหน้าฉันอีก” เตชิตเขา ไม่เคยใจอ่อน ให้น้ำตาผู้หญิง สำหรับเขาน้ำตาเป็นเพียงการ

แสดงความอ่อนแอ

แต่จนกระทั่งเจอนัชชา เขาเพิ่งเข้าใจว่าน้ำตาของผู้หญิง เป็นอาวุธ ที่สามารถทำให้เขาใจอ่อนได้

นัชชาสงบสติอารมณ์ได้ “คราวหลังคุณจะทำอะไรคุณช่วย บอกฉันด้วย ฉันไม่ได้หวังให้คุณมาฟังฉัน แต่อย่างน้อยอย่า ทำให้ฉันเสียใจที่เล่าเรื่องพวกนั้นให้คุณฟัง

ถ้าเกิดเธอรู้ว่าเขาจะไล่นกันต์ออก เธอคงไม่บอกเรื่องนี้ไป

บอกเขาแน่นอน
เตชิต หยิบผ้าเช็ดหน้ายื่นให้เธอ เธอจำไว้แค่ว่าเธอเป็น

ผู้หญิงของใคร

นัชชาเช็ต ตา ตามแบบกวนๆ ของใคร ทำไมฉันไม่รู้ เตชิตไม่ได้โกรธ แต่ยิ้มเจ้าเล่ห์ “ดีเลย จดหมายไล่ออก ฉันยังไม่ได้เก็บกลับมา

นัชชาเอื้อมไปจับมือเธอ “อย่าๆ ของคุณ ของคุณ

เตชิตพอใจ ที่จริงเวลาส่วนใหญ่ที่เขาใช้ร่วมกับนัชชา ต่างคนต่างสอน ถ้าเทียบจากการหลัก นัชชาเป็นของเขา ทำ ตามเขา เขากำลังสอนผู้หญิงของเขา

แต่ในทางกลับกัน มันก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นทั้งหมด เมื่อ เทียบกับเมื่อก่อนเขาจะยอมให้นัชชามากกว่าเหมือนตอนนี้

การสมยอมมันน่ากลัว เป็นการยอมด้วยใจ เตชิตไม่เคย มีมันเลยทำให้รู้สึกพิเศษแต่ในเวลาเดียวกันก็ทำตัวไม่ถูก

นัชชาเดินออกจากห้องประธาน เธอเอาจดหมายไปหา

ตรักที่มองดูเอกสาร แล้วนัชชาออกไปด้วยกัน

ตรัณมองเอกสาร มองดูนัชชาที่เดินจากไป “ร้ายแรงแค่ ไหน เซนต์แค่นี้ยังเบี้ยวได้ “

นภันต์ได้กลับมาทำงานใหม่ เพราะว่าเวลาสั้น ถึงแม้ทุก

คนจะได้ยิน แต่ก็ไม่ได้รู้รายละเอียดแน่ชัด หลังจากเรื่องนี้นภันต์ก็ตัดขาดกับนัชชา

เขาฉลาด เขาพอเข้าใจว่าเป็นเพราะนัชชา

แต่นัชชาก็ดีใจที่นกันต์ไม่ได้โกรธแค้นเธอ แต่ก็ไม่เคยพูด

ว่าร้ายเธอในที่ทำงาน

เวลาผ่านไปเร็วมาก เปลี่ยนเป็นฤดูหนาว หิมะแรกในฤดู

ปีนี้หิมะตกเช้ากว่าทุกปี ตกก่อนประมาณครึ่งเดือน นัชชาที่ ต้อนรับ ฤดูหนาวก็ไม่ลืมว่าวันเกิดเตชิดใกล้จะถึงแล้ว

พูดถึงวันเกิด เรื่องที่น่าปวดหัวที่สุดก็คือของขวัญ

คนอื่นก็ว่าไปอย่าง แต่นี่เตชิตเขามีครบทุกอย่าง

นัชชาคิดไม่ออกเลยเรียกให้จินต์มาเดินเป็นเพื่อน มีคน เดินเป็นเพื่อนจะได้ไม่รู้สึกน่าเบื่อ ห้างที่ใหญ่โตเดินครบทั้งห้า ชั้นแล้ว สุดท้ายนัชชาชอบกระดุมติดแขนเสื้อคู่หนึ่ง

“คุณผู้หญิงตาถึงมาก คู่นี้เป็นรุ่นลิมิเต็ดของฤดูหนาว เป็น รุ่นเดียวกับที่อยู่ในนิตยสาร ต้องทําการจองล่วงหน้าค่ะ พนักงานหน้าร้านเสนอ แล้วหยิบเน็คไทที่อยู่ข้างๆชั้น “นี่เป็น ตัวเน็คไทที่ผลิตมาเพื่อเก็บสะสม ปรับแก้เป็นผ้าที่ไม่ยับง่าย ถึงเราจะใส่หลายชั่วโมงก็ไม่ยับ ขนแกะธรรมชาติทำให้มี คุณภาพของสินค้าสูงมากขึ้นกว่าเดิมเลยนะคะ

นัชชาหยิบมาดู ไม่ว่าจะเป็นแพ็คเกจหรือคุณภาพมันหรู มาก ไทสีกรมที่มีลายตารางตัด มีลายไม่มาก เหมาะกับหนุ่ม ธุรกิจ ตัวหนีบที่มีเพชรเม็ดเล็กๆ สะดุดและดึงดูดสายตาอย่างมาก

พอคิดภาพที่ไทเส้นนี้อยู่บนคอของเขา กับเข้ามาก ทำให้เขาดูอบอุ่น เธอเผลอยิ้ม

ที่ดูเหมาะและเข้า

นัชชาติราคา ถ้ารวมกับกระดุมแขนเสื้อราคาไม่ใช่น้อยๆ แต่เป็นของขวัญวันเกิด ถึงจะแพงเธอก็ตัดสินใจซื้อเพราะทั้งตัว ของเตชิตไม่มีอันไหนที่ไม่แพง

“ฉันรีบเอา ถ้าจองต้องรอของนานแค่ไหนคะ”

“ถ้าจองตอนนี้ น่าจะสองวันของก็คงถึงค่ะ คำนวณวันเวลา น่าจะทัน เธอหยิบมันออกมาให้จินต์ดู “แกคิดว่าไง

จินต์พยักหน้า “โอเค เหมาะกับคนนั้นของแกเลย

พนักงานได้ยินคำนี้ ก็มองมาทางนัชชา “รุ่นนี้ดูลาย ออกแบบไม่ซื้อ น่าจะเหมาะกับการมอบเป็นของขวัญให้แฟน

แฟน.………

นัชชาเขินหน้าแดง ยกแขนกันจินต์ “แกอย่าพูดไปเรื่อย

“แหม่ๆ ทำมาเขิน” จินต์ล้อเธอ “ดูหน้าแดง ฉันยังไม่ทัน ได้พูดอะไรเลย”

“พอ แกอย่าพูดมาก” นัชชานของคืนให้พนักงาน “ช่วย สั่งจอง ให้ฉันหน่อย เดี๋ยวช่วยคิดตังค์ด้วยนะคะ
มาก

พอคิดภาพที่ไทเส้นนี้อยู่บนคอของเขา กับเข้ามาก ทำให้เขาดูอบอุ่น เธอเผลอยิ้ม

ที่ดูเหมาะและเข้า

นัชชาติราคา ถ้ารวมกับกระดุมแขนเสื้อราคาไม่ใช่น้อยๆ แต่เป็นของขวัญวันเกิด ถึงจะแพงเธอก็ตัดสินใจซื้อเพราะทั้งตัว ของเตชิตไม่มีอันไหนที่ไม่แพง

“ฉันรีบเอา ถ้าจองต้องรอของนานแค่ไหนคะ”

“ถ้าจองตอนนี้ น่าจะสองวันของก็คงถึงค่ะ คำนวณวันเวลา น่าจะทัน เธอหยิบมันออกมาให้จินต์ดู “แกคิดว่าไง

จินต์พยักหน้า “โอเค เหมาะกับคนนั้นของแกเลย

พนักงานได้ยินคำนี้ ก็มองมาทางนัชชา “รุ่นนี้ดูลาย ออกแบบไม่ซื้อ น่าจะเหมาะกับการมอบเป็นของขวัญให้แฟน

แฟน.………

นัชชาเขินหน้าแดง ยกแขนกันจินต์ “แกอย่าพูดไปเรื่อย

“แหม่ๆ ทำมาเขิน” จินต์ล้อเธอ “ดูหน้าแดง ฉันยังไม่ทัน ได้พูดอะไรเลย”

“พอ แกอย่าพูดมาก” นัชชานของคืนให้พนักงาน “ช่วย สั่งจอง ให้ฉันหน่อย เดี๋ยวช่วยคิดตังค์ด้วยนะคะ