ตอน77คุณไม่เคยมีแฟนใช่มั้ย

ตอนที่77 คุณไม่เคยมีแฟน ใช่มั้ย

คิดไปคิดมา เตชิตก็ตัดสินใจถามพวกเพื่อนๆ ปรัณเป็น คนเหมือนเขาที่ไม่มีความรักมานานแล้ว ธนัทยิ่งไม่ต้องพูดถึง เกือบจะนิ่งเหมือนพระแล้ว ชนัยเป็นคนเดียวที่มีประสบการณ์ มากหน่อย

เวลาใกล้สี่ทุ่ม เตชิตหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดพิมพ์ข้อความ “ง้อผู้หญิงยังไง”

ไม่ถึงสามนาที ชนัยก็โทรมาหาเขา

เตชิตเอชะงักไปเล็กน้อย เขาไม่อยากรับสาย แต่…..มอง ไปชั้นสองที่ประตูปิดแน่น เขากครับ “ว่ามา

“พี่เต มีวิธีง้อมากมาย แล้วพวกท่านทะเลาะกันเพราะ อะไร” ชนัยพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ ได้ยินเสียงดีเจเล็กน้อย คง ยังอยู่ที่คลับ

เตชิตพูดเสียงนิ่ง “ไม่รู้”

“ไม่รู้หรอ” ชนัยถามต่อ แล้วก่อนหน้าที่ทะเลาะกันพวกพี่ ทําอะไรกันอยู่

เตชิตหยุดคิดสักพัก “ร่วมรักกัน
ขนัยกระแอม “เหอะๆ ความจริงไม่ต้องพูดตรง

ขนาด

“สรุปแกมีวิธีมั้ย” บอกเรื่องแบบนี้กับคนนอก เตชิตก็เริ่ม อาย พูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย

“มี” ขนัยตามไม่ทัน “ถ้าตามหลักในสถานการณ์แบบ นั้นไม่น่าจะทะเลาะกันได้ นอกจากพี่สะใภ้เขาไม่เต็มใจ ตอนพูดชนัยก็ลดเสียงตัวเองให้เบาลง แต่เตชิตได้ยินชัดเจน ไม่เต็มใจหรอ คิดถึงปฏิกิริยาเมื่อครู่ของเธอ เหมือนเธอไม่เต็มใจจริง ชนัยเปลี่ยนทางพูด “พี่เต พี่ตรงเกินไปใช่มั้ย ปกติผู้หญิง จะชอบให้ตามใจ รวมถึงเรื่องแบบนั้น พวกเธอหวังให้ผู้ชาย ให้เกียรติพวกเธอ

ตรงไปหรอ

เตชิตไม่ได้ตอบกลับ มันเหมือนจะตรงไปจริงๆ แต่เขาเหมือนอยากเข้าใกล้เธอ ด้วยวิธีที่ง่ายและตรง

แบบนี้

ชนัยเห็นว่าเขาไม่พูดอะไร ก็รู้ว่าตัวเองเดาถูก พูดเตือน เขา “แต่ผู้หญิงต้อง่าย เพียงแค่อธิบายว่าถูกเธอดึงดูด ผมเดา ว่าพี่สะใภ้คงจะเข้าใจผิด พี่เตมีเสน่ห์ขนาดนี้ คงไม่มีผู้หญิงคน ไหนไม่ยอมหรอ ห้าห้าห้า………… ”
ไม่ลืมที่จะพูดประจบ ธรรมดาของคนทำงานด้านบริการ

“รู้แล้ว แค่นี้”

หลังจากวางสาย เดซิตรินน้ำแล้วดื่มอีกแก้ว แล้วเดินขึ้น

ไปชั้นสอง

เขาเปิดประตู ไฟในห้องปิดไปแล้ว เขารู้ว่านัชชายังไม่ นอน เปิดไฟตรงข้างผนัง เดินเข้าไปยืนใกล้เคียง “นัชชา

เธอไม่ตอบสนอง เธอเปิดตากว้างอยู่ใต้ผ้าห่ม

เขาที่ยืนอยู่ข้างเตียงกำมือแน่น หัวใจเต้นแรง “ฉันรู้ว่า

เธอยังนอนไม่หลับ ถ้าเธอไม่ชอบฉันจะไม่ทำที่ห้องรับแขกอีก เขาพูดอธิบาย แต่ไม่รู้ว่านัชชาที่ได้ยินแบบนี้ยิ่งโมโหกว่า

เดิม

เธอไม่ได้แคร์เรื่องนี้

เตชิตไม่รู้ตัว ยังพูดต่อ “ฉันไม่รู้ว่าเธอจะมีปัญหา ครั้ง หน้าฉันจะถามความเห็นเธอก่อน

ตอนแรกนัชชาอยากแกล้งตาย แต่เห็นเขายิ่งพูดยิ่งไปกัน ใหญ่ ในที่สุดนัชชาก็ทนไม่ไหว ดึงผ้าห่มออกแล้วลุกขึ้นนั่ง “ฉันไม่ได้สนใจเรื่องนั้น

เตชิตตกใจเพราะไม่นึกว่าเธอจะลุกขึ้นมา อึ้งไปสักพัก แต่ก็เปลี่ยนกลับมาเป็นสีหน้าเดิม

“ที่ฉันสนใจคือ…ทุกครั้งที่มีเรื่องที่ฉันไม่อยากบอก คุณก็ใช้วิธีนี้ ไม่ว่าฉันจะยอมหรือไม่ยอม คุณไม่เคยสนใจ มันทำให้ ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นเพียงสิ่งของ เธอไม่ชอบวิธีที่เขาบีบ บังคับเธอ ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่ถูกให้เกียรติ

ได้ยินดังนี้ เตชิตขมวดคิ้ว ไม่นึกว่าเธอจะคิดเยอะขนาดนี้

“ฉันไม่เคยคิดแบบนั้น

“แต่คุณทําแบบนั้น”

บรรยากาศในห้องตึงเครียด คนหนึ่งนั่ง อีกคนยืน ถ้าดู จากท่าทาผู้ชายจะเหนือกว่า แต่ครั้งนี้นัชชาจะไม่ยอมถอย เพราะเธอไม่อยากถูกบังคับอีก

เตชิตพูดก่อน “ถึงจะไม่ได้ทำเพื่อให้เธอพูดความจริง ฉัน ยอมรับว่าไม่พอใจ แต่ฉัน…………………….

พอพูดได้แค่นี้ เขาก็หยุดไม่พูดต่อ ทำให้นัชชารู้สึก เหมือนหัวใจอยู่ที่สูง จะร่วงก็ไม่ร่วง จะขึ้นสูงก็ไม่สูง

นานมากที่เธอไม่ได้ยินเสียง นัชชาหันกลับไปมองเขา

“คุณอยากพูดอะไรกันแน่

บางค่าเขาไม่อยากพูดออกมา แต่พอเห็นเธอห่มผ้าอีก

รอบ ยื่นมือไปดึงผ้าห่มเธอออก ยกขาข้างหนึ่งคุกเข่าที่เตียง เอียงตัวเข้าไปใกล้ “แค่ต้องการเธออย่างมาก

หน้าตาของเธอ เสียงของเธอ อารมณ์ของเธอ ร่างกาย ของเธอ ทุกอย่างของเธอดึงดูดให้เขารู้สึกต้องการอยู่ตลอด

เวลา
นัชชางงกว่าเดิม ไม่เข้าใจ “คุณต้องการฉัน หรือร่างกาย

ฉันกันแน่

โลกของผู้ใหญ่ เพศและความรักแยกกันไม่ได้ แต่ตอนนี้ เธอโวยวายไม่ยอมเข้าใจ นิ้วเขาลูบไล้ผ่านหน้าข้างของเธอ แล้วหยุดอยู่ที่คางเธอ

“เรื่องบางเรื่อง ฉันท่ากับเธอแค่คนเดียว

เขาไม่รู้จะอธิบายยังไง เลยพูดตรงๆกับเธอ

คำพูดไม่กี่คำ แต่กลับทำให้นัซซารู้สึก เธอเข้าใจแล้วค่ ว่าต้องการเมื่อกี้เขาหมายความว่าอะไร

เขา……เป็นคนที่ตรง ผู้ชายคนนี้เขาไม่โกหก ยิ่งไม่ยอม เสียเวลามานั่งอธิบาย ถ้าเขาต้องการก็ต้องได้ ความต้องการที่ เขาพูดถึงก็คือต้องการจริงๆ เป็นเธอเองที่คิดมากเกินไป

ผ่านช่วงเวลาที่ล้มเหลวในชีวิตคู่ เธอยอมรับว่าตัวเองไว ต่อความรู้สึก การกระทำเล็กน้อยบางอย่างก็ทำให้เธอไม่ มั่นใจในตัวเอง

นัชชาเงยหน้ามองเขา ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม “เตชิต คุณไม่เคยมีแฟนใช่มั้ย

เขาไม่คิดว่าเธอจะถามขึ้นมากะทันหัน เขาเงียบไป แล้ว ย้อนถามเขา เกี่ยวกันด้วยหรอ

เกี่ยว” ถ้าเขาเคยมีประสบการณ์คงไม่อธิบายอะไรแบบ นั้นออกมา
แต่เพราะหน้าตาแบบนี้ ไม่เข้ากับภายนอกที่เย็นชาของ เขา ทำให้นัชชารู้สึกว่าเขาน่ารัก

น่ารักหรอ

นัชชายิ้ม เธอเหมือนเด็กที่อารมณ์แปรปรวน เมื่อกี้ยัง โมโหจนจะร้องไห้ ตอนนี้กลับไม่รู้สึกโกรธแล้ว

เตชิตนั่งลงข้างกาย ยื่นมือจับหน้าเธอไว้ “หายโกรธแล้ว

“อืม” นัชชาหลบกน้าหนี “มีอีกเรื่องฉันอยากพูดกับคุณ

“เรื่องอะไร”

“ก่อนหน้านั้นที่คุณบอกว่าจะมาเป็นพี่เลี้ยงให้ฉัน ยัง เปลี่ยนใจทันมั้ย”

เขาที่กำลังจะจูบเธอต้องหยุดชะงัก เข้าใจขึ้นมาทันที ทำให้เธอเปลี่ยนใจ ในระยะเวลาสั้นๆ นภันต์ต้องทำอะไรที่ทำให้เธอไม่อยากเผชิญหน้ากับเขา

นึกไม่ถึง แต่เขา

และระหว่างชายหญิง มันมีอยู่แค่เรื่องเดียว

“นภันต์สารภาพกับเธอแล้วหรอ

หรอ”