ตอน61เตชิตถูกวางยา

ตอนที่ 61 เตชิตถูกวางยา

ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาเหมือนจะเป็นฝ่ายที่อยู่เหนือกว่า แต่ใน

ใจก็รู้สึกไม่เป็นสุข

โดยเฉพาะตอนนี้ เห็นนัชชานั่งอยู่ข้างๆนภัทร ที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น

แต่ก็ไม่สามารถทําอะไรได้ ได้แต่เก็บเอาไว้ สมน้ำหน้า

ใครใช้ให้ทำร้ายเธอทั้งๆ ที่ยังไม่สามารถเอาชนะใจเธอได้ กรรมตามสนองแล้ว สักวันจะเก็บจนกลายเป็นแผลในใจ

ธนัทไม่สนใจเขา พูดคุยกับธาตรีและนภัทร เตชิตก็ร่วม พูดด้วยบางครั้ง หรือตอนที่ต้องแสดงความคิดเห็น นัชชาก็จะ หันไปมองเขาอยู่บ่อยๆ เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้พูดคุยกันสอง ต่อสอง

นัชชาไม่ได้ลืมจุดประสงค์ที่ตัวเองมา กำลังรีบจับส่ง สัญญาณ ทันใดนั้นก็มีเสียงทุ้มต่ำของผู้ชายดังขึ้น

“คุณนัชชาครับ ปริมาณแอลกอฮอล์ของคุณดีมั้ยครับ เสียงของนภัทรกระซิบถามข้างหูแบบกะทันหัน
กลิ่นที่ไม่คุ้นเคยลอยเข้ามาแตะจมูก นัชชาที่กำลังไป ทางเดชิด ทำให้เธอตกใจมาก จนตัวสั่น

นภัทรเห็นเลยยกมือไปจับหลังเธอ ไม่รู้ว่าจงใจรึเปล่า ไม่

เป็นไร ไข่มั้ยครับ นิชชาขยับออกแล้วหนีมือที่เขาจับอยู่เล็กหน่อย ยกมือจับ

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉัน ฉันขอตัวไปห้องน้ำนะคะ

เธอบอกแก้ตัวไปอย่างนั้น แล้วรีบลุกเดินออกจากห้องไป เธอเพิ่งก้าวออกไป เตชิตก็ยกเหล้าในแก้วดื่มจนหมด แล้วเดินตามออกไป

นภัทรมองไปทางธนัทด้วยสีหน้างง “คุณเตชิตเป็นอะไร ครับ”

ธนัทหรี่ตาลง ยิ้มแบบแห้งๆ ในใจแอบรู้สึกซวยแทน นภัทร “เมื่อคุณทำเด็กผู้หญิงตกใจ เตชิตเขาคงกำลังไป ปลอบ

นภัทรหน้าซีด “คือ คือ…ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ว่า

“อย่าตื่นกลัว ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเลย” พูดจบ ธนัทยิ้ม กว้างกว่าเดิม ยิ่งทำให้นภัทรรู้สึกกลัวกว่าเดิม ธาตรีที่นั่งอยู่ข้างๆ รู้สึกโล่งอกที่ตัวเองไม่ได้ทำอะไร
ออกมาถึงนอกห้อง นัชชายืนอยู่หน้ายาง ยื่นมือไปสัมผัส น้ำที่ไหลออกมาจากก๊อก น้ำเย็นที่ไหลลงโดนมือเธอ

ในหัวของเธอมีแต่การกระทำที่ไม่รู้สึกรู้ร้อนของเตชิตเมื่อ

เธอคิดว่าปกติเดตเป็นคนเย็นชาอยู่แล้ว แต่ไม่นึกว่า นั่น มันแค่เศษเสี้ยวของเขา ผู้ชายคนนี้จงใจไม่สนใจเธอ นี่ต่าง หากความเย็นชาที่แท้จริง

ตั้งแต่เจอเธอจนถึงตอนนี้ เขามองมาที่เธอน้อยมาก เหมือนกับว่าตั้งใจ

นัชชาเงยหน้ามองตัวเองในกระจก หน้าที่เล็กเท่าฝ่ามือที่ แต่งด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆ ชุดสีดำที่ห่อหุ้ม ทำให้เธอดูดี แต่ กลับไม่มีความมั่นใจ

ตอนที่สติเธอกำลังล่องลอย ก็ได้ยินเสียงกดน้ำดังมาจาก ข้างห้อง ไม่นานก็ได้ยินเสียงผู้หญิง “รู้ยัง วันนี้ธยาน์มาด้วย เธอเห็นรียัง”

อีกคนตอบกลับ “เห็นแล้ว เธอแต่งตัวขนาดนั้น ฉันอยาก แกล้งทําเป็นตาบอดก็ทำไม่ได้

“เธอรู้มั้ย เธอมาทำอะไร

“ฉันจะรู้ได้ไง ตอนนี้ไม่มีใครคบหาเธอแล้ว” พูดจบ เธอ หยุดนิ่งไปสักพัก พูดด้วยความไม่แน่ใจ “ได้ยินมาว่าเธอมา

เพราะเช็ด
“เตชดหรอ”

เธอกำลังจะเดินออกไปเพราะไม่อยากเสียมารยาทแอบฟัง แต่ก็ต้องหยุดเดินเพราะได้ยินชื่อของเขา

“ใช่ ฉันได้ยินเพื่อนฉันพูดว่าวันนี้ ธยาน์จะรวบรัดเตชิต แต่ไม่รู้ว่าเธอจะมาไม้ไหน

“หน้าอย่างนั้น เตชิตจะชอบเธอหรอ นอกจากจะต้อง วางยาเขา” เธอพูดไปด้วยกลัวไปด้วย “เธอคงไม่ทำแบบนั้น จริงๆ ใช่มั้ย

“เห้ย พอได้ยินเธอพูดแบบนี้ ฉันนึกขึ้นมาได้ว่าเธอเคยซื้อ ยาอะไรบางอย่างกับเพื่อนฉัน เธอว่าเธอคง ไม่ หลังจากนั้นนัชชาไม่มีกระจิตกระใจฟังเธอสองคนพูดต่อ

พอนึกได้ว่าเขาอาจจะโดนวางยา นัชชาก็รู้สึกกลัว รีบเดิน กลับห้อง พอเปิดประตูเข้าไปก็ไม่เห็นเขา

“พีธนัท เตชิตละคะ

ธนัทเลิกคิ้ว

ได้ไปหาเธอหรอ

“ตอนเธอออกไป เขาก็ตามออกไปเลย ไม่

นัชชาขมวดคิ้ว ไม่รู้จะบอกธนัทยังไง กลัวว่าตัวเองจะคิด ผิดไปเอง ส่ายหน้า “ขอตัวออกไปแปปนึงนะคะ

พูดจบ ไม่ทันที่ธนัทจะได้ตอบอะไรกลับก็รีบเดินออกมา เธอออกมาก็เจอกับผู้หญิงสองคนตรงหน้าห้องน้ำ ซึ่งเป็นคนสองคนที่อยู่ในห้องน้ำเมื่อกี้ นัชชาเก็บอารมณ์แล้วเดินตาม หลังผู้หญิงสองคนนั้นไปอีกห้องหนึ่ง

เธอสูดหายใจแล้วเดินตามเข้าไปทันทีที่ประตูถูกปิดออก ในห้องที่ค่อนข้างมืด เธอเห็นบนโซฟามีผู้ชายสามคนกับผู้ หญิงคนนั่งอยู่ สายตาหยุดอยู่ที่หน้าคุ้นเคยของผู้ชายคนหนึ่ง

มือยาวที่ถือแก้วเหล้าไว้ในมือ กำลังจะยกขึ้นดื่มแต่หยุด ชะงักตอนเห็นเธอเข้ามา คิดว่าเธอมายืนอยู่ตรงนี้ได้ยังไง

วางยา

ในหัวคิดได้แค่นี้ เธอดันออกแล้วเดินตรงเข้าไป แย่งแก้ว ที่อยู่ในมือของเขา เสียงเธอหอบพยายามปกปิดความกังวล “ไม่ต้องดื่มแล้ว วันนี้คุณดื่มไปเยอะแล้ว

เขาขมวดคิ้ว มองไปยังหน้าแดงเล็กๆที่ดูตื่นกลัว เพียงแค่

สอง เขาก็ปัดมือเธอออกแล้วแย่งแก้วจากเธอคืนมา

นัชชากระวนกระวาย เสียงดังกว่าเดิม

เตชิตมองหน้าเธอด้วยความงง

“คุณไม่ควรดื่ม

พูดด้วยน้ำเสียง

ต่อ

รําคาญ “ออกไป”

คนในห้องหยุดนิ่งด้วยความงุนงง แต่ไม่นานก็เรียกสติ กลับมาได้ ได้ยินเตชิตพูดออกมาแบบนั้น ก็เริ่มไม่มีความ เกรงใจ

“เห้ยๆ เธอเป็นใคร เข้าผิดห้องรึเปล่า
“เธอดื่มหนักจนเมารึเปล่า ไม่ได้ยินเขาใส่หรอ ทำไม จะ ไปเองดีๆ หรือจะให้พวกฉันช่วย

นัชชาไม่ได้สนใจว่าพวกเขาพูดอะไร พยายามงัดข้อแย่ง

แก้วกับเต ต่อ

“คุณเต เพื่อนของคุณหรอ” ทันใดนั้น ก็มีผู้หญิงที่ใส่ชุด กระโปรงรัดรูปคอกว้างนั่งเข้าไปใกล้ๆ เตชิต

ผมยาว ตาโต ผมที่ถูกปล่อยลงมาแต่ก็ปิดหน้าอกเธอไม่

นัชชาเป็นผู้หญิงเห็นแล้วยังรู้สึกอย่าว่าแต่ผู้ชายเลย เตชิตไม่แม้แต่มองมาที่เธอ ตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ไม่รู้จัก

ไม่รู้จัก

นัชชากัดปาก เธอยกยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่ตึงเครียด เธอ ละสายตาแล้วกลับไปจ้องหน้าเขาต่อ

นัชชาเอยนัชชา จะมาทำไมให้ตัวเองขายหน้า

เธอมองดูมือที่วางอยู่ตรงไหล่ของเตชิต จุดอารมณ์เธอขึ้น มา มือที่จับแก้วไว้ก็กำแน่นขึ้นกว่าเดิม ในแววตาของเธอเริ่ม

ขึ้นน้ำตาคลอ “ได้ คุณจะดื่มใช่มั้ย

เตชิตกําลังคิดว่าเธอจะทำอะไร ก็เห็นเธอยกแก้ว ยกหน้า

ดื่มทีเดียวจนหมดแก้ว
ค่าแอลกอฮอล์ที่แรงไหลลงคอเธอ นัชชาสลักแต่ก็ดื่มจน

หมดแก้ว

“ปัง” เธอวางแก้วลงโต๊ะ แล้วหันหลังเดินออกจากห้อง

เขาขมวดคิ้ว คนในห้องยังคงหัวเราะเล่นเหมือนเดิม เสียงเพลงดังขึ้น ธยานที่นั่งชิดตัวติดกับเตชิต

เตชิตก้มมองแก้วเหล้าใบนั้น ตรงขอบแก้วมีรอยลิปของ เธอติดอยู่

เขาหยิบมันขึ้นมา แล้วโยนแก้วไปทางผนัง

แก้วที่แตกกระจาย ทันใดนั้นทุกคนก็เงียบเสียงลงไม่มี ใครกล้าพูดอะไรต่อ