ตอน 42 โดนวางยาสลบ

ตอน 42 โดนวางยาสลบ

นัชชาชงักเท้าแล้วตอบตามความจริง “อืม

เขานิ่งเงียบ แล้วปล่อยมือที่ซื้อข้อมือเธอไว้ เดาอารมณ์ ความรู้ไม่ออกว่า “ไปเถอะ

นัชชาเร่งฝีเท้าเดิน เข้าไปในห้องน้ำเธอเปิดก๊อกน้ำแล้ว ยื่นผ้าเย็นเช็ดหน้าเข้าไปชุบน้ำ แล้วเอามาวางไว้ตรงหน้าผาก ในหัวมีแต่คำพูดของจรณ์

ปีนั้นพ่อของเธอโดนเบื้องบนสอบสวนเพราะโกงธุรกิจ เป็นธุรกิจที่ทำร่วมกับบริษัทเจมี่ เพียงแต่ตอนนั้นเจมี่ยังไม่ รุ่งเรืองขนาดนี้ ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่เจมี่เริ่มร่วมงานกับ รัฐบาล

รายละเอียดนัชชาก็ไม่รู้แน่ชัด รู้แต่ว่าเมทนีโดนโทษจำ คุก13 ปี ตอนนั้นเสียเงินมากมายเพื่อที่จะประกันตัวเขาออกมา มีโทษติดตัว ทำให้เขาหางานใหม่ทำยาก เพื่อนในตอนนั้นก็ เลิกคบพ่อเธอไปกันหมดแล้ว เขาทำได้เพียงขายของปลีก ทั่วไปในการเลี้ยงชีพ

พูดถึงโกง นัชชาไม่รู้สึกว่าที่บ้านจะรวยมหาศาลอะไร แค่ พอมีใช้มากว่านิดเดียวถ้าเทียบกับคนปกติ
แต่เธอนึกไม่ถึงจรณ์ที่เป็นทนายของเมทนีในตอนนั้นจะ กลายมาเป็นทนายที่ปรึกษาของบริษัทเจมี่จำกัดในตอนนี้

ถ้าพูดตามหลักความเป็นจริง เจมี่จำกัดจะใจกว้างขนาด โหนก็คงไม่เลือกคนแบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องนี้ก็เป็นข่าวใหญ่ มากในตอนนั้น ผู้บริหารของเจมใจกว้างขนาดนั้นเลยหรอ

นัชชารู้สึกแปลกๆ เดี๋ยวคงต้องถามพ่อให้รู้เรื่อง

นัชชากำลังคิด ในกระเป๋าก็สั่น เธอหยิบขึ้นมาดูเป็นดวิษ เธอกดรับ “ฮัลโหล

“เธออยู่ไหน” เขาถามด้วยน้ำเสียงนิ่งเงียบ

เธอยื่นมือไปเอาผ้าเปียกออกแล้วโยนลงถังขยะ “มาพบ

ลูกค้า”

เสร็จงานแล้วเรามาเจอกันหน่อย

“มีอะไรก็คุยกันในโทรศัพท์นี่แหละ ไม่ต้องรอเจอกัน หรอกคงไม่ทัน เพราะเธอไม่อยากเจอเขาตอนนี้ เขาเงียบไปสักพัก แล้วพูดขึ้นมา “เธอไม่ได้อยากคุยเรื่อง

หย่าหรอ เรามานั่งคุยกันดีๆ

นัชชาอึ้ง ที่ดษเปลี่ยนความคิดไปกะทันหันแบบนี้ “ทำไม คุณคิดได้ขึ้นมากะทันหัน

“ปณิตาท้อง”
นัชชาเตรียมใจไว้แล้วแต่ก็อดตกใจไม่ได้ ปณิตา

เธอคิดไปถึงจรรยาที่อยากอุ้มหลานมากขนาดไหน ตอน นั้นที่เธอแต่งงานกับคน หลังจากนั้นก็โดนเร่งมาตลอด ตอนนี้ ก็ได้อย่างที่หวัง ถึงจะไม่ได้ทำเพื่อปณิตา ก็คงจะยอมให้ห เพื่อหลานของตัวเอง

นัชชานึกว่าตัวเองจะเสียใจ แต่นอกจากความตกใจเมื่อ ครู เธอรู้สึกว่าตัวเองจะเฉยและนิ่งได้ขนาดนี้

อารมณ์ความรู้สึกของเธอหมดไปตั้งแต่ที่ถูกดนทำร้าย

“ออกมาคุยกันเถอะ ฉันจองห้องไว้แล้วที่มีคลับเฮา ห้อง

เอ301

ออกจากห้องน้ำ เห็นเขายืนอยู่รอเธอหน้าประตู ชุดสูทที่ ใส่ยืนอยู่ใต้ไฟ ร่างที่สูงทำให้คนที่ผ่านไปผ่านมาอดไม่ได้ที่ ต้องหันมามองเห็นนัชชาเดินมา เขาเก็บโทรศัพท์ “เดี๋ยวผมไป ส่ง”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันจะแวะไปที่อื่นด้วย นภันต์มองหน้าเธอ “ไปเดทหรอ”

“เปล่า” เธอถอนหายใจ ไปคุยเรื่องหย่า
“หย่าหรอ” นภันต์ตกใจยิ่งอีกครั้ง เธออายุเท่าไหร่

24” นัชชาดูออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เธอเลยพูดล้อ ตัวเอง “ตอนฉันแต่งงานคนอื่นๆ ยังโสด แต่พอตอนฉันหาคน อื่นๆก็ยังโสดเหมือนเดิม เสียเวลาไปเปล่าๆ

นภันต์นึกว่าเธอยังมีอารมณ์มาพูดล้อเล่น รู้ว่าเธอไม่ สะดวกให้ไปส่งเลยไม่ได้พูดเซ้าซี้ต่อ “คุณไปเถอะ ถ้ามีปัญหา อะไร…..

นัชชาไม่ค่อยได้ยิน “ว่าไงนะคะ

นภันต์ยกมือถือในมือขึ้นมาให้เธอ มีปัญหาโทรหาผม นัชชาอึ้ง รู้สึกไม่เหมือนเมื่อก่อน เห็นเขามองเธอด้วยสาย ตานิ่งๆ เธอก็รู้สึกว่าคงคิดมากไปเอง “โอเคค่ะ

มูตี้คลับเฮาเป็นคลับที่มีชื่อเสียงของที่นี่ ราคาแพง แค่คืน เดียวก็ราคาหมื่นขึ้น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงห้องวีไอพี แอลกอฮอล์ ธรรมดาขวดหนึ่งก็หลักหมื่นแล้ว

ถ้าเกิดอยากเข้ามาในนี้ต้องเป็นสมาชิกของที่นี่ จะเป็น สมาชิกของที่นี่ได้ต้องมีหน้ามีงานที่ดี

นัชชาเดินเข้ามาที่ประตูแล้วบอกชื่อแต่ไม่โดนตก อาจ เป็นเพราะตา บอกพนักงานไว้แล้ว

มัชชาเดินมาที่ห้องตามที่ดวิษบอก เปิดประตูเข้าไปแต่ก็ไม่เห็นเขา เป็นห้องที่เก็บเสียงได้ดีไม่ได้ยินเสียงของข้างนอก

นัชชากตเบอร์โทรหาควิน แต่สายไม่ว่าง เธอเดินไปนั่งที่ โซฟา เห็นมีขวดเหล้าและแก้วน้ำวางอยู่บนโต๊ะ หรือจะไป ห้องน้ำ

ในห้องมีกลิ่นแปลกๆ แต่นัชชาก็ไม่ได้ใส่ใจ เธอนึกว่า เป็นแค่กลิ่นบุหรี่ผสมกับเหล้า

เธอรอประมาณสิบนาที แต่ก็ไม่เห็นดวิษ นัชชามองไป รอบๆห้องเธอรู้สึกแปลกๆ เธอกำลังจะลุกแล้วเดินออกจากห้อง แต่เธอก็ต้องล้มลงด้วยอาการมึนหัว

เรี่ยวแรงก็เหมือนจะไม่ค่อยมี เธอยืนได้ไม่ถึงสองนาทีก็ ต้องล้มลงไปนั่งที่โซฟา

นัชชาพยายามยึดโซฟาพยุงตัวเองขึ้น แต่ก็ไม่มีแรง ใน หัวเหมือนโดนทับด้วยของหนักทำให้เธอหาสมดุลในร่างกาย ไม่ได้

รู้สึกได้ว่ามันจะเป็นอันตราย เธอเลยยื่นมือไปหยิบผ้า เปียกในกระเป๋ามาปิดจมูกไว้

เธอยังไม่ทันได้ดึงสติหรือเตรียมตัวใดๆ ก็มีเสียงคนเปิด ประตูจากข้างนอก มีผู้ชายสองคนใส่เสื้อแจ็คเก็ตสีดำกับ กางเกงสีดำ เธอมันมองไม่เห็นใบหน้าของเขาไม่ชัด แต่เธอก็ รู้สึกได้ว่ามันไม่ใช่ดวิษ

โชคไม่ดีแล้ว
โดนหลอก

สองคนนั้นเดินเข้ามาโดยไม่พูดอะไรก็อุ้มเธอเดินออกจาก ห้องไป นัชชาสิ้นสุดแรง แต่แรงที่เธอมีก็ไม่สามารถสู้หรือทำ อะไรสองคนนั้นได้

นัชชาถูกพามาที่ชั้นสาม ชั้นนี้เป็นชั้นที่เอาไว้ให้บริการ มี ไว้ใช้ทําอะไรก็คงไม่ต้องอธิบาย

เสียงประตูถูกเปิดออก

เห็นตัวเองกำลังจะถูกลากเข้าไป ด้วยความหมดหวัง ระหว่างนั้นเรี่ยวแรงไม่รู้มาจากไหน เธออ้าปากกัดไปที่แขน ของผู้ชายแล้วก็ยกขาเตะที่เป้าผู้ชายอีกคน

ทั้งสองคนไม่ทันได้ตั้งตัว นัชชาในประตูออกแล้ววิ่งหนี ออกมา ขาไม่มีเรี่ยวแรง จับผนังค่อยๆพยุงตัวเองวิ่งไปทีละ

ก้าว

ผู้ชายสองคนนั้นวิ่งไล่เธอหลังได้สติ ถึงเธอไม่หันหลังมอง ก็รู้สึกได้ว่าพวกเขาวิ่งเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ

อาจเป็นเพราะสวรรค์เห็นใจ ทันทีที่เธอวิ่งถึงหน้าลิฟท์ปร ลิฟท์ก็ถูกเปิดออก

เธอไม่ทันเงยหน้ามองก็วิ่งเข้าห้องลิฟท์ไป ชนโดนแผ่นอก ของคนที่อยู่ไหนลิฟท์
เธอไม่ได้พูดขอโทษ หลบหน่อย หลบหน่อย

เธอกำลังจะยื่นมือไปกดปุ่มปิดประตู มือก็ถูกคนจับเอาไว้ เสียงต่ำและเยือกเย็นของผู้ชาย นัชชาหรือ