ตอน15การรักษาแบบไม่เหมือน

ใคร

ตอนที่15 การรักษาแบบไม่เหมือนใคร ทุกอย่างจะยังไม่สายถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้ นระหว่างเธอกับเขา

อยู่ดีๆ เธอก็เริ่มแดงเพราะอายที่จู่ๆก็มี คนพูดเรื่องอย่างว่ามาขึ้นมากลางสาธา รณะ

จินต์ดูก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นโดยที่ไม่ต้องร อให้นัชชาตอบ คงสายไปแล้วเพราะอะไรที่ควรหรือไม่ ควรทำ ดูเหมือนทุกอย่างมันจะเกิดขึ้นแล้ว

“เธอ….” จินต์หมดคำพูด

นัชชากลัวว่าจินต์จะไม่เข้าใจ “มันเป็นเรื่องที่ฉันห้ามไม่ได้ เรื่องที่เรารู้จักกันมันก็เป็นเพียงเรื่องที่ ผิดพลาด……”

“นัช เธอก็รู้ว่าเตชิตเป็นคนยังไง เขาไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครมาหยามง่า ยๆ”

เธอก็พอได้ยินคนพูดถึงเตชิตมาบ้าง เป็นผู้ชายที่โหดเหี้ยม เย็นชา ยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่ทําให้เขาส นใจได้

ไม่ได้หมายความว่านัชชาไม่ดี เธอก็ดี

ด้วยความที่เธอดูใสซื่ออ่อนโยนมันเลย ทำให้เธอกับเขากลายเป็นคนที่ต่างกัน มาก มากจนเหมือนอยู่กันคนละขั้วโลก เธอกลัวว่าสุดท้ายแล้วจะกลายเป็นนัชช าเองที่เจ็บ จินต์ถอนหายใจเมื่อเห็นสีหน้าที่ทำอะไ รไม่ถูกของนัชชาแล้ว

“หยุดทุกอย่างแล้วถอยออกมาตอนนี้ไ ด้มั้ย

อะไรที่เขาตกลงจะช่วยหลังจากฉันจะเ ป็นคนช่วยเธอเอง เธอไม่ต้องห่วง”

นัชชารู้สึกงงไปหมดทำตัวไม่ถูก

“ฉันไม่รู้

หรือควรเปิดใจคุยกับเขาไปตามตรง”

“ช่างมันเถอะ” จินต์พูดค้าน

“เท่าที่ดูๆมาถ้าเรื่องอะไรที่เขาตัดสินใจ

ไปแล้วคงไม่มีอะไรหรือใครที่สามารถ ทำให้เขาเปลี่ยนใจได้”

เห็นนัชชาทำหน้าเครียด

จินต์เลยไม่อยากพูดทำร้ายเธออีก “ปล่อยๆมันไปเถอะเรื่องก็ไม่ได้เลวร้าย ขนาดนั้น เธอตั้งสติได้แล้วจึงลุกขึ้น

“เดี๋ยวฉันไปส่ง”

“ไม่เป็นไร

เธอไปๆมาๆก็ไม่สะดวกเปล่า เดี๋ยวฉันต่อรถกลับเอง”

จินต์ก็ไม่ได้พูดเซ้าซี้เธอ “โอเค งั้นระวังตัวด้วย”

40นาทีผ่านไป

รปภ.ไม่สามารถปล่อยให้เข้าไปได้เพรา ะเป็นรถรับจ้าง

เธอจึงลงจากรถหลังจากจ่ายค่าโดยสา

รเสร็จ

พอรปภ.เห็นจึงขับรถของวิลล่าไปส่งเธ อที่หน้าบ้าน

หลังจากถึงหน้าบ้านเธอก็พูดคำขอบคุ ณแล้วหยิบกุญแจบ้านออกจากกระเป๋าเ ปิดประตูเข้าไปเห็นเขานั่งดูข่าวอยู่บนโ ซฟาห้องรับแขก

เขาหันหลังจากได้ยินเสียงคนเปิดประตู “ดีมาก ตรงต่อเวลาดี”

นัชชาโล่งใจเลยก้มถอดเตรียมเปลี่ยนเ ป็นรองเท้าแตะ

ข้างหลังก็มีอกที่แข็งแรงเหมือนกำแพ งและมือหนาก็ดึงรั้งเอวเธอไว้ ทำให้ก้นเธอชนเข้ากับน้องชายของเขา

“ว้าย”

ด้วยความที่ตกใจนัชชาจึงจะหันหลังแต่ กลับโดนเขาดันตัวไปชิดกับตู้รองเท้ามื อ2ข้างของเธอจับขอบตู้ไว้แน่น หัน หน้ากลับเล็กน้อย “เตชิต………….

“ฉันเอง” ระหว่างที่พูดเขาก็เอื้อมมือเข้าไปในกร การกระทำของเขาทำให้เธอตกใจกลัว

ะโปรงเธอ

“คุณ คุณเป็นอะไรรึเปล่า” เธอรู้สึกได้ว่าวันนี้เตชิตแปลกๆ

“อารมณ์ไม่ค่อยดี”

วันนี้เขารับคดีเรื่องหนึ่ง

โจทก์ของเขาฆ่าตัวตายในบ้าน

เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวชีวิตคล้ายกับเขาทำใ ห้นึกถึงชีวิตในวัยเด็กของตัวเอง

เวลานี้พูดอะไรไปก็เท่านั้น สิ่งที่ทำได้ก็คือปล่อยตัวปล่อยใจไปกับ

เรื่องอย่างว่าอย่าไปคิดมาก

แต่การกระทำนี้ทำให้เธอนึกถึงดวิษแล ะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ยิ่งตอนนี้ตอนที่เธอหันหลังทำให้มองไ ม่เห็นหน้าเตชิตทำให้เธอกลัว

พูดออกมาด้วยความลำบากใจ “เอาไว้วันหลังได้มั้ย

วันนี้ไม่ได้จริงๆ…….

ถ้าปกติเตชิตไม่มีทางเห็นใจหรือหยุดง่ ายๆ แต่วันนี้เพราะเธอกลัวจนเขารับรู้ได้ว่าตั วเธอกำลังสั่น

เขาหยุดแล้วจับเธอหันหน้ามาหาเขา

ไฟตรงประตูที่สลัวๆทำให้เห็นว่าใบหน้ าที่ซีดขาว ดวงตาก็เริ่มมีน้ำตาไหลลง เขาหยุดจ้องหน้าเธอ

ริมฝีปากที่เคยเป็นสีชมพูอ่อนตอนนี้กลั บมีสีแดงคล้ายเลือดติดอยู่ เขาจำได้ว่าก่อนออกจากบ้านปากเธอก็ ดูปกติไม่มีรอยอะไร นัชชาเห็นสายตาเขาเปลี่ยนไป

ไม่รอให้เธอได้พูดอะไรเขาก็เดินหน้าเ ข้าไปใกล้เธอ ดึงคอเสื้อเธอขึ้นดม “วันนี้คุณไม่ได้ไปโรงพยาบาลหรอ”

เธอไม่รู้จะตอบเขาว่ายังไง แต่เขากดทับลงมาแล้วที่ปาก

แรงกดที่หนักหน่วงไม่กี่ทีก็ทำให้แผลต รงปากเริ่มแดงและมีเลือดไหล

เธอรู้สึกเจ็บมากแต่ก็ไม่กล้าส่งเสียงอะ ไรออกมาเพราะผู้ชายตรงหน้าของเธอ ดูนิ่งและน่ากลัว

เธอโกหก

เขาประกบจูบหนักๆไปอีกหนึ่งที่

“พูดความจริงมา”

เธอตกใจแล้วพูดว่า “ขอ ขอโทษ” รอยยิ้มของเขาน่ากลัวจนขนลุก

“แสดงว่าเธอโกหกฉันใช่มั้ย”

นัชชากำลังจะอ้าปากพูดแต่เสียงอยู่ใน

ลำคอ “ฉันไม่ชอบคนโกหก” เตชิตมองเธอด้วยสายตาอันแหลมคม เขายกมือขึ้นบีบคางเธอ “ว่ามาสิ ฉันควรลงโทษเธอยังไงดี”

พูดจบเขาก็กระชากผมเธอให้หันหน้าขึ้ นมองเขา

เตชิตเหมือนสัตว์ร้ายที่พร้อมจะฉีกกัดค อของเหยื่อทำให้เหยื่อไม่สามารถดิ้นห นีไปไหนได้

นัชชาเอื้อมมือตะเกียกตะกายไม่ทันระวั

งทำให้กระเป๋าที่อยู่บนตู้ลงพื้นข้าวของ

ตกกระจัดกระจาย เตชิตก็ไม่ได้กะจะหยุดแต่สายตาเหลือ บไปเห็นเอกสารใบหย่า

ทำให้เขาหยุดกะทันหัน

เขาเห็นเธอตัวเธอสั่นก่อนที่จะก้มเก็บเ อกสารทำให้เขารู้เหตุผลทำไมเธอต้อง โกหกเขา “ไปเจอมันมาหรอ”

นัชชาเอามือโอบกอดตัวเอง ดวงตาแดง พยักหน้ารับเขา

โทรหาแม่บอกว่าฉันทำตัวไม่เหมาะสม มั่วไปทั่วเพราะแม่ยังไม่รู้เรื่องที่เรากำลั งจะหย่ากัน”

เตชิตวางใบหย่าลงแล้วยื่นมือจับคางเธ อยกขึ้น “รอยที่ปากเขาเป็นคนทำใช่มั้ย