ยั่วรักทนายคนโหด

ตอนที่ 5 ถูกบังคับให้ต้องทน



ตอน5ถูกบังคับให้ต้องทน

ตอนที่ 5 ถูกบังคับให้ต้องทน

หูของนัชชาแดงทันที เธอตอบด้วยเสียงเหมือนยุงบิน”อือ” “สามีนอกใจ

เลยจะแก้แค้นด้วยการเอาสมบัติของเข า ?” เขายังคงถามต่อ

นัชชาไม่รู้ว่าทำไมไม่มีความมั่นใจแล้ว” อือ

“เขาไม่เคยแตะต้องตัวเธอเลยหรอ เธอตอบด้วยจิตใต้สํานึก”อือ”

หลังจากตอบเสร็จ

ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ก็ลุกขึ้นมาทัน ที ก่อนทีนัชชาจะรู้ตัว คนนั้นก็ยืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว เขาใช้ปลายนิ้วดันปลายคางเธอขึ้นมา “คุณรู้เตนัทลอว์เฟิร์มทำคดีฟ้องหย่ามา น้อยมากไหม”

นัชชามองไปที่เขาอย่างไม่เข้าใจ

“การฟ้องร้องคดีแบบนี้ทนายคนใหญ่ๆ

ไม่ชอบรับ ทนายคนเล็กๆไม่สามารถแก้ไขปัญหาไ ด้ โดยเฉพาะคดีอย่างคุณที่ไม่มีเงิน มันไม่มีประโยชน์ ดังนั้นมันต้องใช้เงินจำนวนมาก คุณมีเงินไหมล่ะ ?” ประโยคที่เขาพูดมามีพลังมาก

นัชชาขมวดคิ้ว เธอไม่มีเงิน บัตรที่อยู่ในมือก็เป็นบัตรเสริม คาดว่าไม่นานก็จะโดนระงับ คิดดูแล้วเธอก็โง่จริงๆ

มาฉีกหน้าเขาโดยไม่มีหลักฐานสักอย่า ง แม้แต่เงินก็ไม่มี

ยืมเงินของจินต์หรอ?

เธอไม่มีหน้าไปยืม

ก็รู้ขอยืมเงินก็เหมือนน้ำนิ่งไหลลึก แต่นี่เป็นการฟ้องร้องระยะยาว

ตอนนี้ในหัวเธอซับซ้อนวุ่นวายมาก นัชชารู้สึกว่าตัวเองเหมือนปลาที่เกยตื้น นอกจากรับก็ไม่มีทางเลือกแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งรีบ ยิ่งรีบก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจ ดวงตาของเธอค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงเ รื่อยๆ และเริ่มมีน้ำไหลออกมา

เตชิตปล่อยเธอ เขาขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดน้ำตาที่จะหลุดออกมาของเธ อ ดอกเดซี่ดอกเล็กเล็กๆกำลังร้องไห้ นี้เป็นปฏิกิริยาทเขาไม่คาดคิด ทำไมถึงน่าสงสารแบบนี้

มิน่าวันนั้นเธอถึงได้มีท่าทีกล้าหาญแบ บนั้น บนน ที่แท้เธอจับได้ว่าสามีของเธอมีคนอื่น

เตชิตรู้สึกใจเย็นอย่างบอกไม่ถูก ใช้มือบีบปลายคางของเธอ นิ้วโป้งแตะไปที่ริมฝีปากบางๆของเธอ

ลูบไล้ริมฝีปากสีชมพูนั้น แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าคืนวันนั้นเขายังไม่ได้ จูบเธอ นัยน์ตาเริ่มมืดมนขึ้น “คดีนี้ผมช่วยให้คุณชนะได้ คุณต้องการไหม ? ” ต้องการไหม

สองคำคำนี้มีความหมายลึกซึ้ง นัชชารู้สึกริมฝีปากระคายเคืองมาก เธอพยายามจะหันหน้าหนีแตกหลักเลย งไม่ได้ ดวงตาใสๆมองไปที่เขา “แล้วคุณต้องการอะไร ? ”

เตชิตยกมุมปากขึ้น ยังรู้มาคุยเรื่องข้อแม้ไม่ได้โง่เกินไป

เขาเขยิบเข้ามาใกล้เธอเล็กน้อย ดมกลิ่นสะอาดแถวๆซอกคอของเธอ”ผ มต้องการคุณ”

สี่คำพูดที่ออกมาจากปากของเขากับสี หน้าไม่เปลี่ยนเลย

นัชชาได้ยินก็กังวลใจ “คุณเตชิต คำว่า ต้องการ ของคุณหมายถึงอะไร ? ”

เตชิตไม่ตอบแต่ถามกลับว่า

“คุณคิดว่าตัวคุณเองมีอะไรให้ผมได้บ้า งล่ะ ? ”

มีทั้งอำนาจ ไม่ขาดอะไร เขามีทั้งเงิน อย่าพูดถึงนัชชา

เขามีทุกอย่างเหนือดวิษ ที่เธอจะมีให้ก็เพียงแค่ตัวเธอเอง

นัชชาทำสายตาเย็นชา

“ข้อเรียกร้องของคุณ ฉันอาจจะตกลงไม่ได้”

คืนวันนั้นมันเป็นข้อผิดพลาด ถ้าตอนนี้ทำต่อมันจะยิ่งผิดกว่าเดิมอีก

แต่เตชิตไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยเธอไป “ในประสบการณ์ของผม ถึงแม้ว่าคุณจะไปยืมเงินมา ทนายดรณ์ก็ไม่รับฟ้องร้องคดีของ คุณ การรบกวนที่ไร้ค่า

ทนายของเตนัทลอว์เฟิร์มไม่รับหรอก

“คุณขู่ฉันหรอ ?” “มันเป็นข้อเท็จจริง

นัชชามองไปที่ผู้ชายที่อยู่ใกล้ๆ และทันใดนั้นเธอก็รู้ถึงชะตากรรมของ ตัวเอง เธอยิ้มเศร้าเพียงเล็กน้อย

“คุณเตชิต

ฐานะแบบนี้คุณจะต้องการผู้หญิงแบบไ หนก็ได้ ทำไมถึงต้องการผู้หญิงที่มีสามีแล้ว ”

ใครจะไปรู้ เตชิตยอมรับอย่างสุภาพ “น่าเสียดาย ร่างกายของผม มันตอบสนองแค่ร่างกายของคุณเท่านั้

น” นัชชาตกใจ “แต่ว่าฉันไม่เก่งเรื่องนั้น

ประโยคนี้ เป็นเตชิตพูดให้เธอ แต่ในเวลานี้เธอใช้มามัดปากของเขา

เขาหัวเราะอย่างมีเสน่ห์ ไม่เก่งไม่เป็นไร ผมค่อยๆสอนเอง

ได้ยินประโยคนี้ นัชชาถึงกับหน้าแดง ผู้หญิงไม่มีวันได้เป็นคู่แข่งของผู้ชายใ นด้านเลว

อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอับอาย “สรุปแล้วคุณต้องการจะทำอะไรกันแน่ ?”

ผู้ชายเดินเข้าไปใกล้ มีช่องว่างเพียงเล็กน้อยระหว่างพวกเข า ตัวของเขามีกลิ่นต้นสนจางๆ เขาก้มลงไปข้างหูของเธอพูดไปคำเดีย ว

ฟังเสร็จหน้าของนัชชาก็ยิ่งแดงลามลง

ไปถึงต้นคอ อดไม่ได้ที่จะพูดหยาบคายขึ้นมา ยกมือขึ้นไปตีที่หน้าเขา “คุณนี่ทะลึ่ง เตชิตรับจับมือเล็กๆของเธอไปซ่อนไว้

ข้างหลัง

และบังคับให้เธอหันตัวแล้วเปิดประตูบา นหนึ่งที่อยู่ข้างๆ ผลักเธอเข้าไป

นัชชามองไปรอบห้อง

มันเป็นห้องขนาดใหญ่ที่เอาไว้สำหรับ พักผ่อน

เธอถอยหลังเข้ามุม

สองมือปกปิดไว้ที่หน้าอก “ เตชิต

ใจเย็นๆค่ะ”

เตชิตถอดเนคไทด์ออกจากคอแล้ววาง พาดไว้บนโต๊ะ ถอดเสื้อสูทที่พอดีตัวแขวนไว้ในตู้เสื้อ ผ้า เสื้อเชิ้ตสีขาวคริสตัลก็ถูกถอดออก

การกระทำดังกล่าวเต็มไปด้วยฮอร์โมน เพศชายที่พุ่งออกมาและการเต้นแรงข องหัวใจ

นัชชายังไม่มีเวลาที่จะชื่นชม ดูการเคลื่อนไหวดังกล่าวเธอก็รู้สีกหน้า ชาขึ้นมาทันที

เธอกระชับเสื้อผ้าของเธอด้วยความกลั ว “คุณ คุณเป็นทนาย

และนี่คือบริษัทของคุณ ถ้าคุณทำอะไร ฉันจะเรียกให้คนเข้ามา !”

เตชิตหัวเราะเยาะกับคำขู่ของเธอ”คุณต ะโกนไปเถอะ ที่นี่กันเสียง หรือว่าเสียงของคุณจะดังกว่าประตูหน าๆนั่น”

ระหว่างการสนทนา เตชิตก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ จับหน้าของเธอเบาๆ แล้วยกขึ้น วันนี้เธอแต่งหน้าเบาๆ ดูสวยขึ้น น่าเสียดายที่วันนิปากของเธอทาลิปสติ กมาด้วย ซึ่งเขาไม่ชอบ

เตชิตไม่ได้จูบเธอ เขาเอื้อมมือไปดึงเสื้อเชิ้ตของเธอ กระดุมบนเสื้อหลุดออกไปหมด นัชชาตกใจรีบเอามือไปปิดบังไว้ แต่ก็ถูกเขาปัดมืออกอย่างง่ายดาย

นัชชาบดตัวหนีไปมา “เตชิต ฉันยังไม่ได้หย่ากับสามี คุณทำแบบนี้ผิดมากเกินไป ”

“เพียงแค่คุณอยู่กับผม ผมจะช่วยคุณเรื่องหย่าเอง ” เตชิตลูบไล้ไปที่ผิวเนียนๆ ของเธอ ดวงตาสีดำคู่นั้นจ้องไปที่เธออย่างไม่ล ะสายตา

“ผมสามารถตอบสนองความต้องการข องคณได้ ผมสามารถทำลายชื่อเสียงของสามีเก่า

คุณได้เช่นกัน”

นัชชาเงียบไปสักพัก เธอนึกถึงดวิษ แต่เมื่อเธอนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก็ทำให้เธ อเจ็บปวดใจมาก

เธอไม่เคยคิดว่ามันจะมีวันนี้

วันที่เธอต้องมายุ่งกับชายคนอื่นเพื่อต่อ

สู้กับดวิษ

สีหน้าโศกเศร้าของผู้หญิงทำให้เตชิตไ ดูเหมือนว่านัชชาจะรักสามีเก่าเธอมาก

ม่สบายใจ

ไม่มีการเล้าโลมใดๆเขาก็บุกเข้าร่างกา ยของเธอ นัชชายังไม่พร้อมที่จะรับเขา

เลยร้องด้วยความเจ็บปวด เธอมองเขาด้วยความตกใจและพยายา มกลั้นเสียงสะอื้นไว้

เหมือนสัตว์ตัวน้อยที่ได้รับบาดเจ็บ ทำไมมันถึงเปลี่ยนเป็นแบบนี้ ? การรักใครสักคนจนหมดใจ แต่สุดท้ายทำไมเธอถึงกลายเป็นคนที่โ ดนลงโทษ

ทางเดินต่อจากนี้ เธอจะเดินต่อไปยังไง ?

นัชชารู้สึกสิ้นหวังลงเรื่อยๆ ชีวิตของเธอที่พึ่งเริ่มตอนนี้มันถึงจุดจบ แล้ว

ทางเดียวที่เธอจะเอื้อมมือไปตอนนี้คือ ปีศาจที่อยู่ตรงหน้าเธอ

เตชิตกำลังเพลินอยู่

ละเว้นความต้องการในร่างกายมาหลา ยปี

และสุดท้ายตอนที่เขาปล่อยตัวเองก็โด นของเหลวที่ร้อนๆทำลาย เขาเงยหน้าขึ้นมา

หน้าของผู้หญิงเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เธอหลับตาลง

ขนตาโค้งงอนของเธอเปียกชุ่มไปด้วย

น้ำตา

ยังมีน้ำตาไหลลงมาจากตาของเธออยู่

ร้องไห้ ?

เตชิตปล่อยมือ

เขาหยิบกระดาษทิชชู่มาทำความสะอา ดตนเอง นัชชาสูญเสียกําลังใจ สไลด์ลงตามผนังและนั่งลงบนพื้น สองมือทิ้งวางไว้ที่เข่าและร้องไห้ออก มา

“ลุกขึ้น!”

เสียงเย็นชาของผู้ชายคนนั้นไม่ได้แฝง ความใคร่ มันแตกต่างกับเสียง เชิก นาฟงในเม อกี้มาก

นัชชาเหมือนไม่ได้ยิน เอาแต่ร้องไห้

เตชิตมักจะไม่มีความอดทนกับน้ำตาขอ

งผู้หญิง เวลานี้เขารู้สึกหงุดหงิดเมื่อมองไปที่เธ

แต่ความรำคาญยังมีอะไรบางอย่างอยู่ เขาไม่สามารถพูดออกมาได้

“นัชชา ลุกขึ้น ” เขาเรียกชื่อของเธอ 201758056_2880000432220181_5911612762329356708_n


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ