บทที่374 ช่วยคนต้องช่วยให้สุด
หยุนโล่ชวนรู้สึกลำพองมาก เดินไปตรงหน้ากงชิงหยิน ยกมือขึ้นตบไปที่มืออีกฝ่ายหนึ่งที
ไม่ทันตั้งตัว กงชิงหยินก็คว้าหมับไปที่มือของหยุนโล่ ชวน หยุนโล่ชวนรู้สึกไม่ถูกต้อง เป็นกงชิงหยินที่จิตใจไม่ เป็นสุขกระวนกระวาย
“เช่นนั้นข้าให้คนไปยืมจากจวนแม่ทัพมา”
“อืม”
หยุนโล่ชวนเดินไปนั่งอีกฝั่ง กงชิงหยินเดินออกไปสั่ง การให้คนเตรียมหมากรุกให้พร้อมและส่งมา
ไม่นานตรงหน้าหยุนโล่ชวนก็ปรากฏกระดานหมากรุก หยุนโล่ชวนจัดวางเสร็จแล้ว “ท่านก่อน”
กงชิงหยินก็ไม่บ่ายเบี่ยง คิดอยู่สักครู่ เดินไปหนึ่งก้าว
หยุนโล่ชวนรู้สึกได้ใจมาก นางเล่นหมากรุกถือว่า ร้ายกาจมาก
นางย่อมรู้เหตุผลที่ทหารม้าต้องพ่ายแพ้เป็นแน่แท้ แต่ กงชิงหยินไม่เคยเล่นมาก่อน เพียงแค่ดูเท่านั้น นางย่อม ไม่กลัวอยู่แล้ว
ทั้งสองแข่งขันกัน ไปๆมาๆสักพัก หยุนโล่ชวนเริ่มรู้สึก นั่งไม่ติดที่
ดูเหมือนกงชิงหยินจะนำอยู่หนึ่งก้าว ท่าทางสงบนิ่ง
“แน่ใจหรือว่าท่านไม่เป็น”หยุนโล่ชวนแปลกใจ
“เห็นเจ้าเล่น เพียงแค่นั้น ก็ไม่คิดว่าจะง่าย เพียงแต่การ แข่งกับเจ้า ก็ลำบากเล็กน้อย”
กงชิงหยินยังคงพูดปด
เขาเคยไปขอคำชี้แนะจากกงชิงวี่โดยเฉพาะ พิราบส่ง ข่าวได้ส่งจดหมายมาให้เขา บวกกับที่เขาฝึกฝนเองทุก วัน
จึงมีผลเช่นนี้
หยุนโล่ชวนมึนงง มองตัวเองที่เหลือหมากอยู่สามตัว เท่านั้น
รู้ว่าตัวเองไม่มีความหวังแล้ว ได้แต่ยอมแพ้โดยดี
“ข้าแพ้แล้ว ข้าจะอยู่ ไม่ไปไหน แต่เรื่องหย่า ข้าได้คุย กับท่านย่าไว้แล้ว “ใบหน้าหยุนโล่ชวนเศร้า
กงชินหยินทนไม่ได้ที่เห็นนางเศร้างอย่างนั้น แต่เขาก็ ไม่อาจปล่อยมือได้
“ชวนเอ๋อเจ้าก็ลูกหลานแม่ทัพทำไมถึงไม่รักษาคำพูด เช่นนี้เล่า ยังจะเป็นแม่ทัพใหญ่ ไปชายแดนอะไรอีก”
“ท่าน….…….หน้าหยุนโล่ชวนเหมือนถูกรังแก นางคำนวณผิดแล้ว
ยินดีพนันยอมรับความพ่ายแพ้ แม้จะไม่เต็มใจมากแค่ ไหน แต่หยุนโล่ชวนได้แต่ตกลง นางไม่สามารถผิดคำ สัญญาได้
กงชิงหยินได้คำตอบที่พอใจแล้ว จึงลุกขึ้นสั่งให้คน เตรียมน้ำอาบและเปลี่ยนเสื้อผ้า คืนนี้เขาจะอยู่ที่นี่
“ท่านจะทำอะไร”หยุนโล่ชวนสงสัย เห็นกงชินหยินจะ อยู่ต่อ และถอดเสื้อผ้าอีกด้วย
“ข้าเหนื่อยแล้ว ไม่ได้พักผ่อนมาหลายวันแล้ว วันนี้ข้า จะพักที่นี่ ”
“แล้วข้าล่ะ “หยุนโล่ชวนมองไปที่เตียง มันนอนได้เพียง คนเดียวเท่านั้น ไม่มีเตียงที่สองซะด้วย
“แน่นอนว่าเตียงเดียวกันทั้งสองคน แต่ก่อนข้าก็นอนที่
“ท่านเคยนอนเมื่อไหร่”
“ข้าจำได้ว่าเคยนอนหลายครั้ง”
“เช่นนั้นตอนนี้ท่านก็ไม่สามารถนอนได้”
“ในเมื่อพระชายาของข้า ย่อมต้องนอนด้วยกัน”
“ไม่ได้..…………..
หยุนโล่ชวนทำตัวไม่ถูก นี่ก็ขัด นั่นก็ขัดไปหมด
กงชิงหยุนยื่นมือไปบีบคางหยุนโล่ชวน “ชวนเอ๋อ ปีนี้ข้า จะเชื่อฟังเจ้า เจ้าก็อย่าจากไปเลย ดีหรือไม่”
“ท่านอ๋องแสนจะสูงส่ง จะฟังคําของผู้หญิงตัวน้อยๆเช่น ข้าได้อย่างไร พูดออกไปไม่เป็นที่ขบขันหรือ”
“ข้าพูดถึงเรื่องที่จะไม่ฆ่าอ๋องชินจง”
“เรื่องนี้….……หยุนโล่ชวนเหมือนถูกบังคับให้เข้าใจ ยังไง ก็เป็นการข่มขู่อยู่ดี
“ท่านปล่อยคางข้า”หยุนโล่ชวนดึงมือกงชิงหยินออก โดยไม่เข้าใจบรรยากาศ กงชิงหยินหมุนตัวสั่งให้คนยก ถังอาบน้ำเข้ามา ทำเอาหยุนโล่ชวนตกใจจนทำตัวไม่ถูก แต่เขากลับถอดเสื้อผ้า ตรงเข้าไปยังถังอาบน้ำ ทำเอา หยุนโล่ชวนตกใจจนต้องหันหลังให้ รอจนเขาออกมา
“วันนี้ข้าเหนื่อยแล้ว นอนเถอะ”
อุ้มหยุนโล่ชวนวางไว้บนเตียงด้านใน กงชิงหยินปลด ม่านเตียงลง ล้มตัวลงหลับตา
หยุนโล่ชวนหันศีรษะ เถียงกันครึ่งค่อนวันก็ยังไม่เข้าใจ รู้สึกเพียงแค่ว่าใจเต้นตุบตับ
ดึกแล้วหยุนโล่ชวนจึงหลับไป กงชิงหยินที่ไม่ได้นอน หลับก็ลืมตาขึ้นมา พลิกตัวมองไปยังหยุนโล่ชวนที่หลับ ใหล ปลดเสื้อของนางออก
ตอนเข้าหยุนโล่ชวนตื่นมาพบว่ากอดกงชิงหยินไว้ ตกใจจนรีบหดตัวกลับไป เป็นนานกว่าจะดีขึ้น
กงชิงหยินไม่ตื่น นางก็แกล้งหลับต่อ
อันหลิงหยุนกลับไปก็เริ่มต้นวางแผน จิ้งจอกหางสั้นกับ เจ้ากาดำรายงาน หยุนโล่ชวนนั้นอยู่ที่ตำหนักเซี่ยวเฟิง ของจวนอ๋องตวน
แต่จวนอ๋องตวนป้องกันแน่นหนา อันหลิงหยุนต้องใช้ เวลา
คืนนี้ เป็นเวลาที่เหมาะสมที่อันหลิงหยุนได้วางแผนไว้
อาหย่วางกำลังคน เตรียมจะพาคนออกมาด้วยในตอน กลางวัน
เมื่อกินข้าวเช้ากันแล้ว อันหลิงหยุนดูเวลา ก็พาคนไป ยังลานด้านหลังของจวนอ๋องตวน ทิ้งให้อาหยู่รอข้างนอก วางแผนให้คนเข้าไปด้วยหลายคน อันหลิงหยุนอ้อมไป หาอ๋องตวนที่หน้าประตู
อันหลิงหยุนเข้าไปพบกับอ๋องตวน เจ้ากาดำจะร้องขึ้น อาหยู่จะสั่งคนให้ดำเนินการ
ทุกอย่างล้วนอยู่ในการควบคุมของอันหลิงหยุน
กงชิงหยินเห็นอันหลิงหยุนก็แปลกใจ “เมื่อวานก็มาแล้ว วันนี้ยังจะมีอีก”
“อรุณสวัสดิ์อ่องตวน”อันหลิงหยุนทักทายอ๋องตวน
อ๋องตวนกล่าวว่า “อรุณสวัสดิ์พระชายาเสียน
“ท่านอ๋อง ที่ข้าน้อยมาในวันนี้มีเรื่องหนึ่งอยากถาม ท่าน”
“พระชายาเสียนเชิญพูด”
“ท่านอ๋อง เห็นพระชายารองหยุนหรือไม่”
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ต้องเรียกว่าพระชายาตวน ข้าได้ รับพระบัญชาจากเสด็จแม่ ให้แต่งตั้งชวนเอ๋อเป็นพระชา ยาตวน”
“ออ เป็นข้าที่ลืมไป ยินดีกับท่านอ๋องที่ได้รับพระชายา”
“ขอบใจ”
กงชิงหยินนั่งลง “พระชายาเสียนมาหาพระชายามีเรื่อง อะไร”
“ก็ไม่ได้มีเรื่องอะไร เดิมทีพระชายาตวนพักอยู่ที่จวน แม่ทัพ แต่ก่อนหน้านี้สองวัน มีคนจากวังมาพาออกไป คน ของจวนกั๋วกงที่ไปตามคนกลับมา บอกข้าว่า คนในวัง ไม่ได้พาไป ตอนนี้ยังหาไม่เจอ ข้าก็ได้แต่ถามทีละบ้าน แน่นอน ว่าจวนอ๋องตวนนั้นเป็นบ้านแรก”
อันหลิงหยุนค่อยๆเท้าความ
กงชิงหยินยิ้ม “ข้าเองก็ไม่รู้ หลายวันมานี้ยุ่งมาก ยังไม่ ได้ไปรับเลย ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ อีกเดี๋ยวข้าจะเข้า วัง ถามไถ่เรื่องนี้ ”
อันหลิงหยุนเลิกคิ้วมองกงชิงหยิน อยู่ไม่นาน นางมอง เห็นเจ้ากานําข้างนอกที่บินผ่านไป
คิดว่าคงสําเร็จแล้ว
นางประเมินอาหยู่ต่ำไป ไม่คิดว่าจะทำงานได้สำเร็จ รวดเร็วขนาดนี้
อันหลิงหยุนลุกขึ้นพูดว่า “ในเมื่อพระชายาตวนไม่ได้ ถูกท่านอ๋องรับกลับมาด้วย เช่นนั้นข้าก็ไม่รบกวนท่าน แล้ว ลองไปหาที่อื่นดูดีกว่า”
อันหลิงหยุนลุกขึ้นเดินออกไป กงชิงหยินรู้สึกว่า ไปก็ดี
พ่อบ้านรีบไปส่งแขก กงชิงหยินกลับเข้าไปลานด้าน หลังเพื่อไปหาหยุนโล่ชวน
เมื่อเดินไปถึงด้านนอกตำหนักเซี่ยวเฟิงก็อึ้งไปสักพัก เป็นนานกว่าจะได้สติ หน้าประตูทำไม่มีคนมานอนอยู่
รีบเดินเข้าไป พอเข้าไปก็พบคนกลุ่มหนึ่งนอนกองอยู่ กับพื้น อ๋องตวนจึงวิ่งเข้าไปข้างในอีก
“ชวนเอ๋อ……
อ่องตวนเข้าไปในเรือน ไม่เห็นคน
อันหลิงหยุนออกจากประตู หน้าประตูมีรถม้าค้นหนึ่ง อา หมู่นั่งอยู่ด้านนอกรถม้า พ่อบ้านไม่ได้สงสัยเลยสักนิด ส่ง อันหลิงหยุนขึ้นรถแล้วก็ถอยไปอยู่อีกฝั่ง
อันหลิงหยุนเข้าไปในรถม้ามองหยุนโล่ชวนที่นั่งอยู่ ก่อนแล้ว หยุนโล่ชวนกำลังคิดจะพูด อันหลังหยุนก็ทำ สัญญาณมือขู่ให้เงียบ
รถม้าจากไป อันหลิงหยุนจึงเอ่ยขึ้น “เป็นฮูหยิงแก่ที่วาน ให้ข้าหาเจ้า ตอนนี้เจ้าปลอดภัย ข้าจะส่งเจ้ากลับไป และ ยังถือเป็นการคลี่คลายสถานการณ์คับขันของจวนแม่ทัพ ด้วย หากหาเจ้าไม่พบ พ่อข้าคงจะพูดได้ลำบาก”
หยุนโล่ชวนรู้สึกงุนงงอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
รถม้ามาถึงหน้าจวนกั๋วกง อันหลิงหยุนลงจากรถม้า ก่อน ลงจากรถก็เรียกให้อาหยู่ไปรายงาน
หยุนโล่ชวนเข้าไปในจวนกั๋วกงพร้อมอันหลิงหยุน
“ชวนเอ๋อ เจ้ากลับมาแล้ว”
เมื่อเห็นหลานสาว ฮูหยิงแก่ก็ร้องไห้ขึ้นมา คนตระกูล หยุนมีมากมาย เห็นภาพเช่นนี้ไม่ได้ เหมือนลูกสาวได้ไป ประสบพบเจอภัยที่ไร้มนุษยธรรมมา ทุกคนต่างร้องไห้ ระงมไปหมด
อันหลิงหยุนเองก็เห็นภาพเช่นนี้ไม่ได้ พูดไม่กี่คำก็หมุน ตัวกลับจวนอ๋องเสียนไปนางเพิ่งกลับไป ฮ่องตวนก็มาหาถึงประตู
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
