บทที่ 1 เมียทาส

บทที่ 1เมียทาส

กลางฤดูหนาวปกคลุมไปด้วยหิมะ ลมเหนือพัดความเย็นโชยมา

ในประเทศต้าเหลียง หลังสวนของจวนอ๋องเสียนงานการยุ่งไม่ หยุด งานแต่งของอ๋องเสียน พระชายาเสียนเสียแล้ว ตอนนี้ยังไม่ ตื่น

“ท่านอ๋อง หมดลมหายใจแล้ว!” หมอในวังได้ยืนยันหลายครั้ง แล้ว ได้แจ้งกับกงชิง

ขอบหน้าต่าง กงชิงกับใบหน้าเย็นชา ใส่ชุดขนสีเลือดอ่อน สวมมงกุฎทองประดับไปด้วยไข่มุกสีม่วง มือจับที่ขอบหน้าต่าง จนชาไปหมด

เมื่อได้รับแจ้ง เสียงอันแผ่วเบาของกงชิงกล่าว “ยังไม่ได้เข้า ห้องหอก็เกิดเรื่องอย่างนี้ งั้นคงต้องส่งตัวกลับ สงสัยข้าคงไม่มี วาสนาพอ!!

เสียงอันไพเราะของชายผู้หนึ่งปลุกให้อันหลิงหยุนตื่น พลิกตัว แล้วเปล่งเสียง

กว่าจะหลับได้สักจีบมันไม่ง่าย ทำไมต้องมีชายผู้นี้มารบกวน

ไม่จริง!
ภายใต้ความตกตะลึงของคนรอบข้าง อันหลังหยุนได้ตื่นขึ้น

“ท่านอ๋อง!” หมอในจวนได้ตกใจจนเข่าทรุด

ชายผู้นั้นได้เผชิญหน้ากับอันหลิงหยุน แล้วบีบคางของนางจน รูปหน้าเปลี่ยน “อันหลิงหยุน เจ้าไม่ควรมีชีวิตอยู่!”

ในจิตใจของอันหลิงหยุนกรีดร้องเหมือนม้าที่ดินในโคลน จ้อง

ตาชายรูปหล่อผู้นี้ ไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ปวดร้าวไปทั่วร่าง

นางโดนชายโหดเหี้ยมผู้ฟาดลงกับพื้น

“แม่งเอ๋ย!” อันหลิงหยุนลุกขึ้นมา เตรียมความพร้อมสำหรับ การจับไหล่ชายผู้นี้โยนเพื่อฆ่าให้ตาย แต่ก็ถูกบีบคอขึ้นโดยชาย ผู้นี้ จนตัวลอย

“เจ้า……” สองคนสบตากัน ใจของอันหลังหยุนลุกเป็นไฟ แต่ มิอาจเอ่ยปาก

ชายผู้นี้กัดฟันพูด “อันหลินหยุน วันงานแต่ง เจ้ากล้าวางยาข้า โทษตายละเว้นได้ โทษเป็นละเว้นยาก”

อันหลิงหยุนตาเหลือก ในสมองก็มีภาพต่างๆแวบเข้ามา

พัง!

ครั้งนี้อันหลิงหยุนโดนโยนกระแทกลงพื้น คนรับใช้ต่างพากัน หลบ อันหลินหยุนแนบกับพื้นกระดูกแทบหัก

เงยหน้ามองชายผู้นี้ด้วยความเยือกเย็น อันหลินหยุนกัดฟัน

มาแล้วด่าชายไร้ยางอาย คนหน้าด้าน แม้แต่ผู้หญิงก็ทำร้าย

“ตำแหน่งพระชายาเจ้าไม่คู่ควร ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ถอดถอนตำแหน่งพระชายา ถูกปลดเป็นเมียทาส!” ดวงตา สังหารของชายผู้นั้นจ้องมองที่อันหลิงหยุนบนพื้น แล้วหันหลัง จากไป

คนรับใช้ก็ไม่ได้สนใจอันหลิงหยุนที่นอนกองอยู่บนพื้น บ้าน ทั้งหลังมีนางเพียงคนเดียว

อันหลินหยุนลุกขึ้นจากพื้น มองไปรอบๆบ้าน แล้วเดินมุ่งไปที่ เตียง นอนลงไปแล้วหลับอยู่ในภวังค์

ร่างเดิมเป็นคนลุ่มหลง หมกมุ่นกับการหลงใหลอ่องกงชิงมา ตลอด ครั้งแรกที่เจอกันเมื่อยังเยาว์วัยก็ตกหลุมรักกงชิง น่า เสียดายนางผู้เลอโฉมมีแค่ใจแต่ไปไม่ถึงดังที่ปรารถนา ไม่ว่า นางจะรักแค่ไหน จะดีด้วยเท่าไหร่ แต่ก็โดนอ๋องกงชิงรังเกียจ

แต่นางเพื่อที่จะได้ครอบครองกงชิง ใช้ทุกวิถีทาง ทั้งร้องไห้ ทั้งสร้างปัญหาและขู่จะฆ่าตัวตาย มีครบทุกรูปแบบ

ยังดีที่นางมีท่านพ่อเป็นแม่ทัพผู้รักประเทศนามว่าอันจือซาน และอยู่ประเทศต้าเหลียงมีคุณงานความดี มีอำนาจคุมทหาร มากมาย ได้รับความไว้วางใจจากฮ่องเต้ชิงหยู่องค์ปัจจุบัน แล้วท่านก็ตามใจนางมาก รักและทะนุถนอมเป็นอย่างยิ่ง มีท่านพ่อเช่นนี้ อยากทำเรื่องใดให้สำเร็จคงไม่ยาก แม่ทัพฮูกั่วได้ขอทรงพระกรุณาธิคุณให้ลูกสาว แต่ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันก็ได้รักใคร่อย่างมาก เก็บความทุกข์ไว้ แล้วได้มี ราชโองการรับสั่งให้น้องชายแม่เดียวกันคือกงชิงได้แต่งงาน กับนาง

วันนี้นางได้ผลกรรมที่ทำไว้ เพราะนางเป็นคนก้าวร้าวมาก ค่ำคืนวันงานแต่งเพราะความลุ่มหลงในความรักมากเกินไปจน กินยาพิษ

จนตายไป!

แล้วนางก็เป็นคนที่โชคร้ายมาก เพราะในช่วงระหว่างทดลอง ยาใหม่ ได้ฉีดยาเข้าสู่ร่างกายเข็มหนึ่ง แล้วมาถึงที่แห่งนี้

เหนือความเป็นจริง อลังการงานสร้างอะไรขนาดนี้ ยิ่งกว่าใน

หนังซะอีก

อันหลิงหยืนรู้สึกเศร้าใจ นางเป็นถึงหมอที่ยอดเยี่ยมใน ศตวรรษที่ 21 และอยู่ในกองกำลังพิเศษ แต่กลับต้องมาสวม วิญญาณ

แต่สิ่งที่นางหดหูยิ่งกว่าคือ สวมวิญญาณในร่างของคนที่ชื่อ แซ่เหมือนกัน และยังมีความลุ่มหลงในความรักขนาดนี้

มีวาสนาดีแต่ไม่เคยทำความดี นางก็น่าสงสารถ้าไม่ใช่ว่ามี คนลับหลังทําเรื่องไม่ดี ก็คงไม่กินยาพิษจนตายไป

ทั้งที่รู้ว่ากงชิงไม่แตะเนื้อต้องตัวนางอยู่แล้ว แต่ก็ยังจะกินยา พิษอีก เรื่องนี้มันไม่ธรรมดาเลย

อันหลินหยุนหลับตา คิดถึงความหลัง ความรู้สึกของคนรอบข้าง ในเวลาอันรวดเร็วก็สามารถรับรู้ได้ว่าใครเป็นคนคิดร้าย

ทบทวนสถานการณ์แล้ว อันหลิงหยุนลืมตาทั้งสองข้าง นึกถึง คำพูดของฮ่องเต้ซิงอยู่ จนนางหมดปัญญาแล้วจริงๆ เป็นพระ ชายาที่คิดถึงเขาข้างเดียวก็โชคร้ายมากพอแล้ว นี่ยังต้องโดน ปลดไปเป็นเมียทาส

หงโหลวเมิ่งเธอก็เคยอ่าน ตำแหน่งเมียทาส ยังดีไม่เท่าคนรับ

ใช้

อันหลิงหยุนลุกขึ้นขยับคลายกระดูก ตอนแรกนึกว่าพิการ แต่ เหมือนว่า ในร่างกายนางมีอะไรที่คอยซ่อมแซมมัน รู้สึกไม่ค่อย เจ็บ

อันหลิงหยนดวงตาเปล่งประกาย ดีใจเหลือเกิน “ร่างกาย ตอนนี้น่าจะมีฤทธิ์ยาจากร่างฉันในอนาคตอยู่ ทำให้มีพลัง ฟื้นฟู ! ”

สิ่งนี้คือการช่วยให้ร่างกายมนุษย์มีพลังการรักษาที่ยอดเยี่ยม ด้วยตัวเอง และน่ากลัวยิ่งกว่านั้น มันสามารถเปิดระบบการ ป้องกันที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนของมนุษย์

อันหลิงหยุนทดสอบสูดลมหายใจหลายครั้ง รู้สึกว่าร่างกาย ยังมีพลังบางอย่างขัดขวางนาง ถ้ายังเป็นแบบนี้มันจะมีผลกระ ทบต่อการดำเนินชีวิต

ในขณะที่กำลังจะตรวจสอบเพิ่มเติม ก็มีหญิงชราหน้าขรึมสอง คนเดินเข้ามา ไม่พูดสักคำก็ลากตัวนางออกไปข้างนอก
ลากนางตรงไปไว้ในห้องคนรับใช้ แล้วเชิดหน้าเยาะเย้ย :

” ท่านอ๋องรับสั่ง ตรงนี้ก็คือห้องพักของเจ้า ต่อไปหากไม่มี รับสั่งท่านอ๋องห้ามออกจากห้อง

อันหลิงหยุนมองรอบๆห้อง ทั้งมืดมน ทั้งเงียบเหงา บนเตียงไม้ไม่มีทั้งผ้าปู และผ้าห่ม คงจงใจจะให้นางหนาว ตาย

อันหลิงหยุนนึกถึงร่างเดิมมีพ่อที่ไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน แล้วมี แผนขึ้นในใจ ถึงแม้ที่นี่ไม่ต้อนรับแต่ยังมีที่อื่นต้อนรับ แค่ไปจาก ที่นี่

ขาถีบประตูเปิด อันหลิงหยุนเดินออกหลังสวน

สวนหลังจวนอ๋องเสียนไม่มีคน อันหลิงหยุนแอบสังเกต สถานการณ์ หรือยกเลิกงานแต่งไปก่อน แล้วค่อยแก้แค้นกงชิง ให้ร่างเดิม

จะได้ไม่ต้องเสียผลประโยชน์ของร่างเดิม ก็ถือว่าคืนบุญคุณ ชาติที่แล้วเขาเป็นเด็กกำพร้า ไม่มีที่พึ่งตั้งแต่เด็ก ชาตินี้ถ้ามี ครอบครัว เขาก็คงจะช่วยให้นางได้รับความยุติธรรม

อันหลิงหยุน ใช้ความทรงจำเดิมของร่างเดินออกจากจวนอ๋อง เสียน กลับไปยังบ้านเกิดที่จวนแม่ทัพ

อันหลิงหยุนแกล้งเป็นลมอยู่หน้าประตูจวนแม่ทัพ พ่อบ้านจวน แม่ทัพได้มาเห็นพอดี รีบตามคนไปดู แค่เห็นแล้วตกใจ นี้คือคุณหนูใหญ่ไม่ใช่หรือ

พ่อบ้านตกใจลนลานทำอะไรไม่ถูก รีบเรียกคนไปตามท่านแม่ ทัพอันจือซานมา

อันหลิงหยุนนอนแกล้งตายอยู่บนพื้น

หากไม่ทำให้เป็นเรื่องใหญ่แล้ว ถึงแม้พ่อนางจะรักนางแค่ไหน เรื่องใหญ่ขนาดสามารถยกเลิกงานแต่งได้อย่างเบาก็แค่กระทบ การมีชีวิตคู่ในอนาคต อย่างหนักก็อาจถึงตาย นางลุ่มหลงมา หลายสิบปี ท่านแม่ทัพถ้าไม่ใช่หมดปัญญา ก็ไม่มีทางให้อันหลัง หยุนเกเรแน่

จะรักแค่ไหน แต่ก็มีขีดจำกัดกันบ้าง เพราะนี่เป็นเรื่องใหญ่ถึง ชีวิตคู่ทั้งชีวิต การกระทำของกงชิงเหมือนต้องการให้นางตาย เป็นไปไม่ได้ที่ท่านแม่ทัพจะไม่รู้

ท่านแม่ทัพมาถึงในทันที เห็นอันหลิงหยุนสลบหยุดไม่สนคำ ใคร กอดอันหลิงหยุนร้องไห้ด้วยความเสียใจมาก

“ลูกสาวของข้าโดนใส่ร้าย ลูกสาวของข้าน่าสงสาร แต่งไป แค่วันเดียว ยังไม่ถึงเวลาที่กำหนดไว้สามวันที่ต้องกลับบ้านก็ โดดเดี่ยวเดียวดายนอนสลบอยู่หน้าจวน คงทำกรรมอะไรไว้ถึง ต้องเป็นแบบนี้

อันหลิงหยุนตาเหลือกขึ้นมา ในที่สุดก็เข้าใจว่าเจ้าของร่างนี้ นิสัยเหมือนใคร

แต่นี้ก็เป็นผลที่นางหวังไว้