บทที่ 191 การรัฐประหารของจักรพรรดิองค์ก่อน

“ใช่แล้ว นางฉลาดมาก ก่อนที่นางจะเข้าวัง ได้ช่วย ฮ่องเต้องค์ก่อนก๋าจัดคนไปจำนวนหนึ่ง คนเหล่านี้เห็น ได้ชัดว่าเป็นอุปสรรคในการเข้าวังของนาง และสิ่งที่ นางแอบซ่อนไว้จริงๆกลับเป็นความคิดที่ไม่ซื่อและ ทรยศ ที่คิดจะทำลายอำนาจขององค์ฮ่องเต้

เหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่นางนำมา

อีกทั้งหลังจากที่นางเข้าวัง ในสายตาของคนนอกที่ มองเข้ามาต่างรู้สึกว่านางเริ่มหยิ่งผยอง

แม้แต่ตัวข้าเอง ก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของนาง แต่นาง ก็ยืนอยู่ข้างกายฮ่องเต้มาโดยตลอด ดังนั้นข้าจึงเข้าใจ อย่างชัดเจนอยู่หนึ่งอย่างว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่นางมีนั้น ฮ่องเต้เป็นคนให้นางทั้งหมด

เหล่านางสนมที่อยู่ในวัง เมื่อตั้งครรภ์ต่างก็ต้องแท้ง ทั้งหมด หากเด็กบางคนที่ได้เกิดมาก็จะต้องมีเรื่องขึ้น

ข้าต้องการที่จะปกป้องลูกของข้า ข้าเองก็เคยสูญ เสียลูกมาก่อน แท้จริงแล้วมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่ อาจรับมือได้ ในวังหลวงเองก็เต็มไปด้วยการเข่นฆ่า แก่งแย่งชิงดีกัน

นางสนมหลายคนต่างไม่เข้าใจในตำแหน่งของตนเอง แต่ฮั่วไท่เฟยเข้าใจดี
เป็นเพราะยั่วไท่เฟยอยู่ในวังหลวง ตระกูลฮั่วจึงขอ ให้ทรงมีรับสั่งให้ทั้งตระกูลไปประจำการอยู่ที่แนว ชายแดน พวกเขาต้องการให้ทุกคนรับรู้ว่า ได้ให้คำ สัตย์ปฏิญาณไว้ว่าจะจงรักภักดีกับฮ่องเต้องค์ก่อน

นี่ก็คือฮั่วไท่เฟย ถึงแม้ตอนนี้ ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันจะ

ไม่ใช่พระโอรสของนาง แต่นาง…..ก็ทําให้ข้าวางใจได้

ถึงแม้นางจะหวังให้อ่องตวนได้ขึ้นครองราชย์ แต่นาง ก็ไม่ได้ต่อต้าน

ตอนที่ฮ่องเต้องค์ก่อนทรงสวรรคต พวกเราสองคน เด็กกำพร้าและแม่หม้ายถูกปองร้ายจากทั่วทุกสารทิศ แต่ฮั่วไทเฟยกลับไม่มีใจคิดเป็นอื่นเลย อีกทั้งยังคอย สนับสนุนองค์ฮ่องเต้ด้วยกำลังทั้งหมดที่มี ซึ่งแสดงให้ เห็นถึงความจงรักภักดีที่ฮั่วไท่เฟยมีต่อฮ่องเต้องค์ก่อน

อันหลิงหบุยไม่ได้พูดอันใด แต่เมื่อฟังสิ่งที่หวางฮอง ไทเฮาพูดนั้น ก็รู้สึกว่าฮั่วไท่เฟยนั้นไม่ใช่คนธรรมดา จริงๆ

คนคนหนึ่งที่สามารถขึ้นไปอยู่บนจุดสูงสุดได้ มี โอกาสที่จะขึ้นไปยืนอยู่ในตำแหน่งที่สูงที่สุด แต่นาง กลับเต็มใจที่จะยอมเป็นผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาของคน คนหนึ่ง เต็มใจที่จะก้มหัวให้ คนเช่นนี้จริงๆแล้วน่ากลัว จริงๆ

โดยเฉพาะผู้หญิงที่ยอมแพ้ต่อความรักของสามี ถึงแม้จะพูดไม่ได้ว่าถึงต้องกล้ำกลืนฝืนทน แต่ก็ยังต้องการที่จะคอยติดตามรับใช้ แม้กระทั่งยินดีที่จะถูก ตำหนิก็ตาม

นี่ไม่ใช่เรื่องที่ใครก็สามารถจะทำได้

หวางฮองไทเฮามองอันหลิงหยุน: “ตระกูลฮั้วคอย ดูแลปกป้องแนวชายแดนมาหลายปี แต่ไหนแต่ไรมาไม่ เคยมีใครคิดกระด้างกระเดื่องต่อราชสำนักเลย อีกทั้ง แต่ไหนแต่ไรมาตระกูลฮั่วก็ไม่เคยก้าวก่ายงานในราช สำนัก เจ้าเคยเห็นคนในตระกูลฮั่วอยู่ในราชสำนักบ้าง หรือไม่ล่ะ?”

อันหลิงหยุนส่ายหัว: “ไม่เคยเห็นเพคะ”

“คนพวกนั้น ที่วันๆออกมาต่อสู้แก่งแย่งชิงดีกันนั้น จริงๆแล้วไม่น่ากลัวดอก ที่น่ากลัวจริงๆคือพวกที่ปกติ แล้วไม่พูดไม่จาต่างหาก เหมือนกับคนที่ไร้ตัวตน

ถ้าหากพวกเขาปรากฏตัวขึ้นมาล่ะก็ ก็คงไม่คิดที่จะ ยอมแพ้ง่ายๆ”

หวางฮองไทเฮาสังเกตอันหลิงหยุน อันหลิงหลุนครุ่น คิดอยู่นานจึงพูดว่า: “หากเป็นเช่นนี้ก็เท่ากับว่า กองทัพ ตระกูลฮั่วเป็นภัยคุกคามต่อราชสำนัก?”

หวางฮองไทเฮามีรอยยิ้มที่ชัดเจนขึ้น: “เห็นว่าเจ้า ฉลาด แต่จริงๆแล้วก็ยังคงสับสนอยู่ ตอนนี้ฮั่วไท่เฟยได้ เพลิดเพลินไปกับความรุ่งเรืองและมั่งคั่งแล้ว ถึงแม้จะ ไม่ได้มีตำแหน่งที่สูงเช่นข้า แต่ตอนที่นางเข้าวัง ฮ่องเต้องค์ก่อนเคยอยู่ที่ตำหนักของนางติดต่อกันเป็นเวลา หนึ่งร้อยวัน เห็นได้ชัดว่ายากที่จะออกห่าง นี่คือความ รักความเอ็นดูและพระมหากรุณาธิคุณที่ฮ่องเต้องค์ ก่อนทรงมีต่อนาง ถือว่านางได้ยืนอยู่ในจุดสูงสุด ถึง ตรงนี้ก็เพียงพอแล้ว

ตอนนี้ตวนอ๋องจะได้เป็นฮ่องเต้หรือไม่ได้เป็นฮ่องเต้ แล้วเป็นกระไร?

จริงๆแล้วนางได้ในสิ่งที่ควรจะได้เรียบร้อยแล้ว เป็นศัตรูกับผู้อื่น ไม่สู้มีศัตรูคนเดียวกันกับข้าจะดีกว่า ด้วยเหตุนี้นางจึงมีศัตรูคนเดียวกันกับข้า”

อันหลิงหยุนไม่เข้าใจ: “อ๋องทั้งแปดท่านหรือเพคะ?”

“หึ ฮ่องเต้องค์ก่อนทรงเป็นพระโอรสองค์โต พวกเขา แต่ละคนล้วนไม่ใช่พระโอรสที่ประสูติจากพระมารดา องค์เดียวกันกับฮ่องเต้องค์ก่อน ส่วนคนที่เกิดจาก พระมารดาองค์เดียวกับฮ่องเต้องค์ก่อนนั้นมีเพียง องค์ หญิงใหญ่กับองค์หญิงน้อย

แล้วพวกเขาจะจริงใจได้กระไรกัน!”

“เช่นนั้นเป็นเพราะเสด็จแม่สูญเสียลูกไป?”

“เรื่องลูกเป็นเรื่องหนึ่ง ความเจ็บปวดที่ต้องฆ่าลูก นั้น ชีวิตนี้ไม่อาจลืมได้ ไม่รู้ว่าจะชดใช้ได้กระไร? แต่ว่าอ๋องทั้งแปดท่านบังคับให้ฮ่องเต้ทรงสละราชสมบัติ นั้นต่างหากที่เป็นเหตุผลที่เราให้พวกเรารู้สึกเกิดความ พะวงในใจอยู่ตลอดเวลา”

“อ๋องทั้งแปดท่านบังคับให้ฮ่องเต้สละราชสมบัติ คือ บังคับฮ่องเต้องค์ก่อนหรือเพคะ?” อันหลิงหยุนนึกออก แล้ว ผู้หญิงทั้งสองคนที่รักฮ่องเต้องค์ก่อนมากที่สุด เมื่อ เห็นฮ่องเต้องค์ก่อนถูกอ๋องทั้งแปดบังคับให้สละราช บัลลังก์ พวกนางจึงรู้สึกโกรธแค้น และรู้สึกไม่เต็มใจ

ดังนั้นพวกนางจึงมีศัตรูคนเดียวกัน!

หวางฮองไทเฮากล่าวต่อ: “บังคับฮ่องเต้องค์ก่อน และ บังคับข้าและฮั่วไท่เฟย แต่น่าเสียดายที่พวกเขาไม่ สามารถกำจัดใครได้สักคน

ไม่ต้องพูดถึงคนอื่น กองทัพตระกูลฮั่วที่อยู่ตาม ชายแดน พวกเขาเองก็ต้องกลัวเช่นกัน

ตอนที่ฮ่องเต้องค์ก่อนยังอยู่ กองทัพตระกูลฮั่วเปรียบ เสมือนดาบเล่มหนึ่งของฮ่องเต้องค์ก่อน มีตอนไหนบ้าง ที่ฮ่องเต้องค์ก่อนจะทรงปล่อยให้เป็นสนิม?

มีบางคนเคยเสนอว่า ให้ฮ่องเต้ทรงแบ่งทหารใน กองทัพของตระกูลฮั่วให้แก่แม่ทัพอันและจวนกั๋วกงรับ ผิดชอบ แต่ฮ่องเต้ทรงตรัสว่า ในอนาคตอ๋องตวนเอง ก็จะต้องเป็นผู้นำกองทหารเพื่อดูแลประเทศชาติ หาก แบ่งให้คนอื่นเข้ามาควบคุมดูแล ไม่สู้รอให้อ๋องตวนไป หาประสบการณ์เอง
จริงๆแล้ว ในใจของฮ่องเต้ทรงรู้ดีว่า กองทัพตระกูล ฮั่วแตะต้องไม่ได้

อันหลิงหยุนพยักหน้า: “มีแนวโน้มว่าจะเป็นเช่นนี้”

หวางฮองไทเฮาตรัสถาม: “อ๋องตวนเกิดเรื่องขึ้น จะว่า กันตามเหตุผลแล้ว ชายแดนจะต้องมีความเคลื่อนไหว เกิดขึ้น แต่ครั้งนี้เกิดเรื่องขึ้น เจ้าเห็นว่าชายแดนมีความ เคลื่อนไหวอันใดบ้างหรือไม่?”

อันหลิงหยุนส่ายหัว หวางฮองไทเฮายิ้ม: “เป็นเพ ราะฮั่วไท่เฟยไม่ให้ชายแดนมีการเคลื่อนไหว และที่นาง ไม่ให้เคลื่อนไหวนั้น เป็นเพราะกำลังรวบรวมดินแดน ของประเทศต้าเหลียง เป็นการแสดงความจงรักภักดี ต่อฮ่องเต้

นางไม่ใช่คนโง่ นางรู้ดี ตั้งแต่วันที่นางเข้าวังมา ก็ ถือเป็นองครักษ์ของฮ่องเต้องค์ก่อน อีกทั้งสิ่งที่นางจะ ต้องปกป้องไม่ได้มีเพียงแค่ฮ่องเต้องค์ก่อน แต่ยังต้อง ปกป้องประเทศของฮ่องเต้องค์ก่อน และปกป้องโอรส ของฮ่องเต้องค์ก่อนด้วย

ตอนที่ฮ่องเต้องค์ก่อนกำลังจะสวรรคต ทรงพบก็ เพียงแต่พวกเรา เจ้าคิดว่าฮ่องเต้องค์ก่อนมีเพียงแค่ข้า กับฮั่วไท่เฟยหรือ?”

เกี่ยวกับเรื่องที่ผ่านมาในราชสำนัก อันหลิงหยุนไม่รู้ เลยแม้แต่น้อย
ความทรงจำของร่างเดิมก็ไม่มี ดังนั้นจึงคิดอันใดไม่ ออกเลย

หวางฮองไทเฮาตรัสว่า: “พ่อของเจ้ามีส่วนดีก็คือ มี ความจงรักภักดีอย่างไม่ลืมหูลืมด่า เขาจงรักภักดีต่อ ฮ่องเต้ แต่กลับไม่ให้ลูกสาวเช่นเจ้ารู้เรื่องอันใดเลย”

“ท่านพ่อก็เป็นซะอย่างนี้” อันหลิงหยุนกล่าวเสริมใน ทันที

หวางฮองไทเฮาเองก็ไม่ได้โกรธ ทรงหันหลังแล้วพูด ว่า: “เดิมทีฮ่องเต้องค์ก่อนทรงมียู่กุ้ยเฟยและฉีกุ้ยเฟย ด้วย แต่ตอนที่ฮ่องเต้องค์ก่อนทรงสวรรคต ได้พาพวก นางไปด้วย”

“ความหมายของเสด็จแม่ก็คือ?”

“ความหมายก็คือตายหมดแล้ว”

.” อันหลิงหยุนรู้สึกผิดหวัง ทรงตรัสราวกับว่า โกรธเกลียดกู่กุ้ยเฟยและฉีกุ้ยเฟยเป็นอย่างมาก! แต่เห็นได้ชัดว่าคนที่ได้รับความรักคือฮั่วไท่เฟย!

ผู้หญิง ช่างแปลกจริงๆ!

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำไมฮ่องเต้องค์ก่อนทรงพาพวกนาง ไป?” หวางฮองไทเฮาตรัสถามนาง อันหลิงหยุนรู้สึกจน ใจเป็นอย่างมาก นางจะไปรู้ได้กระไร?
“ไม่ทราบเพคะ”

“อันหลิงหยุนไม่มีทางที่จะคิดออกเลย ถึงเหตุการณ์ที่ เกิดขึ้นในตอนนั้น

ตอนที่ฮ่องเต้องค์ก่อนอาการไม่สู้ดีแล้วนั้น ได้ พระราชทานความตายให้แก่กุ้ยเฟยทั้งสอง เหลือไว้ เพียงฮองเฮาและซีกุ้ยเฟย?

“ฮ่องเต้องค์ก่อนอาการทรงเข้าขั้นวิกฤตแล้ว มีคน พยายามที่จำทำรัฐประหาร ฮั่วไท่เฟยเพื่อที่จะปกป้อง ฮ่องเต้แล้วก็ได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก ข้าเองเพื่อที่จะ ปกป้องลูกทั้งสามคนก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน ภายใน วังกำลังขอความช่วยเหลือฉุกเฉิน แต่ทุกอ๋องทั้งแปด ท่านเรียงหน้ากันขวางไว้ ไม่ให้ฮั่วไท่เฟยเข้าวัง ฮ่องเต้ องค์ก่อนถูกศัตรูโจมตีจากรอบทิศทาง เพื่อที่จะปกป้อง ฮ่องเต้ ฮั่วไท่เฟยจึงต้องสูญเสียลูกในครรภ์ไปด้วย

ดูจากความสามารถของฮั่วไท่เฟย ถ้าไม่ใช่เพราะจะ ต้องปกป้องฮ่องเต้ ลูกในท้องก็คงจะไม่เป็นอันใด

ภายหลังอันกั๋วกงและต้ากั๋วจิ๋วตามมาถึง จึงสามารถ ควบคุมสถานการณ์ในราชสำนักเอาไว้ได้

แต่ฮั่วไท่เฟยก้ได้สูญเสียลูกไปแล้ว เรื่องนี้ทำให้ ฮ่องเต้องค์ก่อนทรงโกรธแค้นเป็นอย่างมาก เพื่อฮั่ว ไท่เฟยแล้ว เขาจึงสั่งประหารกุ้ยเฟยสองคนในขณะนั้น รวมไปถึงคนที่เข้าร่วมการรัฐประหารในวังทั้งหมด
ดังนั้นในบั้นปลายชีวิต นอกจากเหล่าสนมที่ไม่มี ครอบครัวหนุนหลังแล้วนั้น ก็เหลือแค่เพียงข้าและชั่ว ไทเฟียสองคน

เมื่อฮ่องเต้ทรงขึ้นครองราชย์ อ๋องทั้งแปดท่านก็ยังไม่ ยอมรามือ พวกเขาไม่ยอมทำตามรับสั่งของฮ่องเต้องค์ ก่อน ฮ่องเต้องค์ก่อนเองก็ตัดใจซ่าพวกเขาไม่ลง

ก่อนที่ฮ่องเต้จะขึ้นครองราชย์ พวกเขาอยากให้อ๋องต วนขึ้นครองราชย์แต่เพียงผู้เดียว

เป็นเพราะขอเพียงแค่เชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลฮั่วได้ ฮั่วไท่เฟยตรัสเพียงคำเดียว ฮ่องเต้ก็จะต้องทรงยอม แพ้

หวางฮองไทเฮาเดินกลับไปนั่งที่ เมื่อคิดถึงเรื่องใน ตอนนั้น ก็เหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในห้วงความทรงจำ

อันหลิงหยุนเดินกลับไปถาม: “เสด็จแม่ แล้วฮั่วไท่เฟย ทรงว่ากระไรเพคะ?”

“เจ้าต้องถามว่าฮั่วไท่เฟยทรงทำกระไร?

“เพคะ”

“เจ้าคิดว่ากระไรล่ะ?”

อันหลิงหยุนคิด: “ฮั่วไท่เฟยทรงเกลียดอ๋องทั้งแปด ท่าน”
“ฉลาดนี่”

“เสด็จแม่ นี่คงเป็นเหตุผลที่ฮ่องเต้องค์ก่อนทรงเก็บ เสด็จแม่และฮั่วไท่เฟยเอาไว้ คงไม่ใช่เพียงเพราะความ สามารถของเสด็จแม่และฮั่วไท่เฟยเท่านั้น”

“ใช่แล้ว”

” ไม่ใช่เพียงเพราะฮ่องเต้องค์ก่อนทรงรักหวางฮ องไทเฮาเท่านั้น และก็รักฮั่วไท่เฟยด้วยเช่นกัน ในเมื่อผู้ หญิงคนหนึ่งยอมที่จะตายเพื่อฮ่องเต้องค์ก่อน แล้วเช่น นี้จะไม่ให้ซาบซึ้งใจได้กระไร

ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มีทั้งความงามและความฉ มฉลากอยู่ใน ตัว อีกทั้งยังมีความจริงใจ

ผู้ชายคนไหนล้วนต้องชอบทั้งนั้น!

แต่คำพูดเช่นนี้ อันหลิงหยุนไม่กล้าพูดออกมา

ผู้หญิงมีความอิจฉาอยู่ในตัว หากพูดออกมาแล้วทำ ให้หวางฮองไทเฮาทรงไม่พอพระทัย ก็คงจะไม่คุ้มค่า นัก