บทที่ 72 ตรวจสอบบัญชี

ตื่นขึ้นมาตอนเช้าตรู่ อันหลิงหยุนก็ไม่เห็นมีใครอยู่ ข้างๆกาย หลังจากลุกขึ้นจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล แต่ จริงๆก็สายป่านนี้แล้ว

อันหลิงหยุนออกมาจากห้อง ไม่กล้าที่จะประมาท

ตอนนี้หากนางออกไปข้างนอก คนอื่นไม่ต้องชัดเจนก็ ไม่เป็นไร แต่นางไม่สามารถที่จะไม่ชัดเจนได้

ตายไม่น่ากลัว กลัวว่าจะไม่ตาย

อาหยู่กำลังยืนอยู่ด้านนอก อันหลิงหยุนอดไม่ได้ที่จะ แปลกใจ

เมื่ออาหยู่เห็นอันหลิงหยุนก็รีบเข้าไปทักทาย: “พระ

ชายา!”

อันหลิงหยุนมองดูอาหยู่ เมื่อเห็นท่าทางของอาหยู่ก็ คิดว่าคงจะไม่มีเรื่องอื่นแล้ว

อันหลิงหยุนถามว่า: “ท่านอ๋องล่ะ?”

“ท่านอ๋องกำลังจัดการธุระอยู่ที่ลานด้านหน้าพ่ะย่ะค่ะ จึงสั่งให้หม่อมฉันอยู่คุ้มครองพระชายาที่นี่ เชิญพระ ชายาเสวยพระกระยาหารก่อน จากนั้นค่อยไปหาท่าน อ๋องที่ลานด้านหน้าพ่ะย่ะค่ะ”
อันหลิงหยุนไปกินอาหารก่อน เมื่อกินอาหารเสร็จ ก็ตามอาหยู่ไปที่ลานด้านหน้า ระหว่างทางก็คิดอะไร มากมาย

“อาหมู่” อันหลิงหยุนอดที่จะอยากถามไม่ได้

“พระชายา”

“ก่อนหน้านี้ เรื่องที่เจ้าเห็นข้าป้อนเลือดให้แก่ท่านอ๋อง นั้น ได้บอกคนอื่นอีกหรือเปล่า?” เรื่องที่เลือดของนางมี ประโยชน์นั้น มีเพียงแค่ไม่กี่คนที่รู้ ตอนนี้เองที่อันหลิง หยุนคิดขึ้นมาได้ว่า จะไม่ยอมปล่อยให้คนมาทำร้าย แบบไม่มีปี่มีขลุ่ยแบบนี้ได้ นางจึงอยากจะหาสาเหตุที่ แน่ชัด

เช่นนั้นก็จะต้องหาจากคนที่อยู่ในจวนอ๋องเสียนที่เคย เห็นเรื่องนี้เพียงไม่กี่คน โดยต้องสอบถามทีละคนๆ

อาหยู่เป็นคนแรก

อาหยู่ไม่เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับอันหลิงหยุนที่ถูกคน ลอบทำร้าย ว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไร ท่านอ๋องเองก็ไม่ เคยถามมาก่อน คนที่อยู่ในจวนก็ไม่เคยเปิดเผยเรื่องนี้ ออกไป เพียงแค่รู้สึกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ดูแปลกๆ

ในอดีตที่ผ่านมา หากจวนอ๋องเสียนเกิดเรื่องขึ้น ท่าน อ๋องจะต้องมีคำสั่งลงมาอย่างแน่นอน แต่ครั้งนี้ไม่มีคำ สั่ง แต่กลับมีการเตรียมการไว้
อีกทั้งการเตรียมการในครั้งนี้ก็คือ ให้เขาตาม คุ้มครองพระชายา

อาหยู่เองก็ไม่เข้าใจแจ่มแจ้งนัก แต่ถึงแม้จะไม่มีใคร พูด อาหยู่เองก็พอจะเดาออกว่า การที่พระชายาเกิด เรื่องในครั้งนี้ จะต้องเกี่ยวข้องกับเลือดของนางอย่าง แน่นอน

พระชายาถามถึงเรื่องเลือด ยิ่งเป็นการช่วยยืนยัน ความคิดของอาหมู่เพิ่มขึ้นไปอีก

อาหยู่ส่ายหัวด้วยสีหน้าจริงจัง

“เรื่องที่พระชายาทรงช่วยท่านอ๋อง มีคนในจวนรู้ เพียงไม่กี่คน วันนั้นพระชายาทรงช่วยท่านอ๋องใน สถานการณ์คับขัน ข้ากับพ่อบ้านก็อยู่ แต่ว่าในจวนก็มี คนอื่นๆอีกสองสามคนที่เห็นเหตุการณ์ด้วย เรื่องนี้จึง ถูกเผยแพร่กันภายในจวนแล้ว ส่วนใครเป็นคนนำออก ไปเปิดเผยต่อภายนอกนั้น ก็จะต้องได้รับการตรวจสอบ ต่อไป แต่ว่าหม่อมฉันไม่มีทางจะพูดเรื่องนี้ออกไปหาก ไม่ได้รับการอนุญาตจากท่านอ๋อง”

กฎระเบียบภายในจวน หม่อมฉันจำได้ขึ้นใจ กฎ ระเบียบของท่านอ๋อง ข้าน้อยเองก็จดจำอยู่เสมอ เชิญ พระชายาทรงสืบหาเรื่องนี้ให้กระจ่าง”

อันหลิงหยุนพยักหน้า: “ข้าเชื่อเจ้า เพียงแต่ว่าคนใน จวนแห่งนี้ก็มีไม่น้อย อีกทั้งข้าเองก็ไม่ได้เข้าใจทุก คน ถ้าพวกเขาคิดอยากจะทำร้ายข้า ก็เป็นไปได้เช่นกัน เพราะเมื่อก่อน ข้าเองก็เคยทำเรื่องที่ทำให้คนรู้สึก เกลียดบังไว้มากเช่นกัน”

อันหลิงหยุนรู้สึกเสียใจจากใจจริง เพื่อเป็นการแสดง ความเสียใจต่อพฤติกรรมที่ไม่ดีเหล่านั้นของร่างเดิม

ลูกสาวของแม่ทัพผู้สง่างาม ช่างเป็นเรื่องที่น่าขำ สิ้นดี นั่นมันไม่ใช่เรื่องที่น่าเสียใจ แต่มันเป็นเรื่องที่น่า รังเกียจ!

อาหยู่ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่เหลือบมองอันหลิงหยุ นครั้งหนึ่ง น้องสาวของเขาถูกนางฆ่าตาย จะไม่ให้เขา เกลียดนางได้อย่างไร?

เพียงแต่ ถูกนางช่วยไว้หลายครั้ง เขาจึงไม่อาจลงมือ

ได้

มาวันนี้ได้ยินนางกล่าวคำพูดเหล่านี้ ทำให้อาหยู่ยิ่ง

รู้สึกจิตใจสับสนจนยิ่งไม่อาจลงมือได้

อันหลิงหยุนเห็นอาหยู่ไม่พูดไม่จา จึงพูดว่า: “เรื่อง ของน้องสาวเจ้า ข้าต้องขอโทษด้วยจริงๆ ถ้าหากเจ้า อยากจะฆ่าข้า ต้องตายในมือเจ้าข้าเองก็ยินดี”

พูดจบ อันหลิงหยุนยังไม่ทันจะรอให้อาหยู่แสดงท่าที ตกใจออกมา ก็เดินไปข้างหน้าเรียบร้อยแล้ว

ไม่ได้พูดอย่างอื่นอีก เพราะอันหลิงหยุนรู้ดีว่าอาห เกลียดนาง
นางไม่อยากจะแสดงความเมตตาต่ออาหยู่มากนัก เพราะจะทำให้อาหยู่ไม่อาจลงมือได้

ติดหนี้ต้องชดใช้ด้วยเงิน ฆ่าคนต้องชดใช้ด้วยชีวิต ถือเป็นหลักการของฟ้าดินที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ อัน หลิงหยุนเองก็ไม่ได้สนใจเรื่องที่อาหยู่จะล้างแค้นนาง

ใครใช้ให้ร่างเดิมติดค้างกันล่ะ!

เมื่ออันหลิงหยุนมาถึงลานด้านหน้าก็ไปพบกับกงชิงวี่ เมื่อเข้าไปด้านใน อันหลิงหยุนก็หันไปถอนสายบัวให้แก่ กงชิงว: “ขอประทานอภัยท่านอ๋อง”

“ต้องพูดว่าถวายบังคมข้า” กงชิงวี่กำลังตรวจสอบ บัญชี มีผู้ตรวจสอบบัญชีประมาณเจ็ดแปดคนอยู่ ภายในห้อง ในมือของเขาก็ถือสมุดบัญชีอยู่หนึ่งเล่ม แต่ที่ตรวจสอบถูกต้องแล้วทั้งหมด ล้วนส่งมาตรงหน้า เขาเพื่อให้ผ่านสายตาของเขาและปิดผนึก ซึ่งมาพร้อม กับตอนที่สถาปนาพระสนมเอกเข้าวัง ก็จะต้องส่งเข้าไป ในวังพร้อมกัน ซึ่งจะนำไปเก็บเอาไว้ในกรมวัง รอให้ฝ่า บาทถามถึงจึงนำออกมาใช้งาน

เรื่องที่เกี่ยวข้องกับหน้าตาของราชวงศ์ จะปล่อยให้ คลุมเครือไม่ได้แม้แต่นิดเดียว

เรื่องนี้มอบให้เป็นหน้าที่ของกงชิงวี่ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ เต็มใจนัก แต่ก็เข้ามายุ่งเกี่ยวด้วยทุกวัน

ตอนนี้คนเยอะ กงชิงวี่พูดขึ้นมาเช่นนี้ ทำให้ทุกคนล้วนเงยหน้าขึ้นมามองอันหลิงหยุน อันหลิงหยุนเองไม่ ได้คิดเล็กคิดน้อย เพราะจริงๆแล้ว วิธีแสดงออกของ นางเมื่อครู่ ก็เป็นการเสียมารยาทของสตรีจริงๆ

“หม่อมฉันถวายบังคมท่านอ๋อง” อันหลิงหยุนถอน สายบัว ช่างว่าง่ายจริงๆ

ตอนนี้เองที่กงชิงวี่เพิ่งจะเหลือบตาขึ้นมองอันหลิงหยุ น วันนี้นางยังคงใส่เสื้อผ้าสีสันเรียบง่าย สวมใส่เสื้อขน สัตว์สีขาว

กงชิงวถามว่า: “หลับสบายไหม?”

“ขอบพระทัยท่านอ๋องที่ทรงเป็นห่วง หลับสบาย เพคะ!”

อันหลิงหยุนทำท่าทีใสซื่อ กงชิงวี่ถามอะไร นางก็ตอบ

อย่างนั้น

คนตรวจสอบบัญชีก้มหน้าลงตรวจสอบบัญชีต่อไป เสียงลูกคิดดังตอกแตกๆ ความเร็วในการดีดไวกว่าแสง เสียอีก

ส่วนพวกเขาทั้งสองคน ต่างจ้องตากันและกัน อันหลิง หยุนกลืนน้ำลายอย่างไม่มีเหตุผล นางเองก็ไม่ได้สวย ขนาดนั้น เขาจะจ้องนางขนาดนั้นทำไมกัน?

“เสวยอะไรหรือยัง?”กงชิงวี่ถามต่อ น้ำเสียงฟังดูไม่ ได้ใส่ใจนัก
อันหลิงหยุนตอบว่า: “เสวยแล้วเพคะ ท่านอ๋องทรง เสวยอะไรหรือยังเพคะ?”

“เสวยแล้ว ขึ้นมานี่สิ มาช่วยข้าดูสมุดบัญชีตรงนี้ หน่อย”

กงชิงวี่โยนสมุดบัญชีที่ถืออยู่ในมือลง แล้วจึงนั่งลง บนเก้าอี้ไม้แพร์แกะสลัก เหมือนกับลูกบอลที่หมดลม อย่างไรอย่างนั้น แล้วจึงค่อยๆชิดเข้าไปพิงด้านหลัง แล้วค่อยๆปล่อยร่างกายให้ไหลเหมือนกับคนไม่มี กระดูก

เดิมทีเขาเป็นคนที่มีรูปร่างสง่างาม มาตอนนี้กลับดู เหมือนอ่อนแอไร้เรี่ยวแรง นั่งอยู่บนเก้าอี้เหมือนเปลี่ยน ไปเป็นคนละคน

อันหลิงหลุนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็เดินเข้าไป ดึงแขนเสื้อที่กว้างขึ้น แล้วจึงหยิบสมุดบัญชีที่กงชิงวิ่ โยนลงไปเล่มนั้นขึ้นมาเปิดดู ก้มหน้าลง แล้วมองย้อน กลับไปสิบบรรทัด

เรื่องการตรวจสอบบัญชี อันหลิงหยุนไม่มีความ สามารถทางด้านนี้ แต่นางมีพรสวรรค์ในเรื่องความไว ต่อตัวเลข เมื่อได้เห็นสิ่งของอะไรที่มีตัวเลขผ่านตาก็จะ ไม่ลืม และจดจำได้อย่างแม่นยำ

ตอนที่อยู่ในห้องวิจัย มีหลายอย่างที่คนอื่นต้องพึ่ง ปากกา แต่นางพึงสมอง ไม่ขาดตกบกพร่องแม้แต่ตัว เดียว อีกทั้งสูตรการคำนวณก็เปลี่ยนไปร้อยแปดพันเก้า ผลการคำนวณก็ไม่เคยผิดพลาดมาก่อน

อันหลิงหยุนดูอยู่สักพักก็เอ่ยปากถามว่า: “ขอถาม หน่อยว่าเป็นบัญชีของนักบัญชีท่านใด?”

กงชิงวี่เหลือบตาไปมอง รู้สึกแปลกใจ นี่ก็ทำเป็นด้วย หรือ?

ลูกตาดำขลับของกงชิงวี่ชำเลืองมองภายในห้อง หนึ่ง ในนั้นมีนักบัญชีที่ดูมีอายุท่านหนึ่งรีบพูดขึ้นมาว่า: “ของ หม่อมฉันพ่ะย่ะค่ะ”

อันหลิงหยุนมองไป แล้วพยักหน้า: “กำไลหยกเขียว หนึ่งคู่ ลูกหนานหงสามคู่ ไข่มุกเม็ดใหญ่และเล็กรวม ห้าสิบหกเม็ด ถ้วยแก้วหลากสีสามคู่ ลูกหยกเขียวเม็ด ใหญ่และเล็กรวมห้าสิบหกเม็ด”

นักบัญชีรีบพูดว่า: “หม่อมฉันจำได้ชัดเจนว่า มีจำนวน เท่านี้พ่ะย่ะค่ะ”

ที่อันหลิงหยุนดูอยู่คือหน้าแรก ดังนั้นของเหล่านี้คือ ของที่อยู่ในกล่อง

อันหลิงหยุนมองดูกงชิงวี่ที่มีท่าทีสงบเยือกเย็น ทั้ง สองคนได้แต่มองหน้ากันไปมา กงชิงวี่จึงพูดว่า: “ว่าต่อ

อันหลิงหยุนพยักหน้าแล้วพูดขานรับ มองไปที่นัก บัญชี รู้ดีว่าคนในจวนล้วนไม่ใช่สามัญชนคนธรรมดาแต่การแต่งตั้งพระสนมของฮ่องเต้ชิงหยู่ในครั้งนี้ ถือ เป็นเรื่องที่สำคัญมากในรอบหลายสิบปี ราชวงศ์กับ ตระกูลของราชครูจุนล้วนแล้วแต่ได้รับความสนใจเป็น พิเศษ สิ่งของที่พวกเขาตระเตรียม ล้วนแล้วแต่เป็น สิ่งของที่ไม่สามารถหาได้ทั่วไป ไม่เพียงแต่ล้ำค่า แต่มี ความยุ่งยากด้วย คนน้อยก็ย่อมที่จะมีความผิดพลาด เกิดขึ้นได้

“กำไลหยกเขียวหนึ่งคู่ ดีหรือว่าไม่ดี มีสภาพเช่นไร?” อันหลิงหยุนถาม

นักบัญชีรีบตอบทันทีว่า: “ชั้นหนึ่งพ่ะย่ะค่ะ!”

“เช่นนั้น ให้เขียนกำกับไว้ด้านหลังว่าชั้นหนึ่ง นอก เหนือจากนี้ พวกไข่มุกเหล่านี้ก็ให้เขียนให้ชัดเจนอีก หน่อย เช่น ไข่มุกห้าสิบหกเม็ด เป็นไข่มุกน้ำเค็มหรือ ไข่มุกน้ำจืด มาจากเมืองหนานหยางหรือเป็นของ ท้องถิ่น สีสัน ระดับ ความไวต่อแสง ล้วนต้องเขียนให้ ชัดเจน..….….. เมื่ออันหลิงหยุนพูดสิ่งเหล่านี้ ทุกคนล้วน เงยหน้าขึ้นมองอันหลิงหยุน แม้กระทั่งกงชิงวี่เองก็ กำลังมองนางอยู่

ถึงแม้นักบัญชีจะรู้สึกตกตะลึง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะพยัก หน้า: “หม่อมฉันเข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

กงชิงวี่นึกถึงไข่มุกราตรีขึ้นมาได้ ไม่เพียงแต่ พยายามคาดเดาว่า อันจือซานเป็นคนตั้งใจแอบซ่อนไว้ หรืออันหลิงหยุนเป็นคนเปลี่ยนใจ เขาคงจะต้องดูดีๆ!
ยัยแม่มดที่เคยร้ายกาจ มาวันนี้กลับกลายเป็นหญิง งามผู้มีความสามารถ อันหลิงหยุน แบบไหนกับแน่ที่ เป็นตัวเจ้าจริงๆ!

อันหลิงหยุนรู้ว่าทุกคนล้วนแต่เป็นคนฉลาด จวนอ๋อง เสียนเองก็ไม่ใช่ที่ธรรมดาๆ ลองดูผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆนี่ สิ ก็โหดไม่เบา

เอาบัญชีให้นาง เพราะไม่อยากให้เรื่องหยุมหยิมเล็ก น้อยพวกนี้ เป็นเรื่องไร้สาระมาคอยกวนใจคนในจวน เหล่านี้ แต่เมื่อเรื่องนี้ตกถึงมือนาง ก็จะมีวิธีจัดการที่ แตกต่างออกไป