บทที่ 58 ตุลาการป่วยให้ไทเฮา

ตอนฉันหลังหมุนตื่นมาก็เป็นอีกวันแล้ว ไหลเป็นอยู่ ข้ารายนาง เห็นนางต้นแล้วรีบไปข้างหน้า “คำน้อย ถวายบังคมพระชายาเรียน พระชายาเสียหาย น้อยใจเสียหมดเลย!

ล้นหลังหยุนลุกขึ้นนั่งมองดูภาพตรงหน้าประมาณ หนึ่ง อันหลังหยุนยืนยันว่าตนอยู่วังเฉาเพิ่งวังบรรทม ของหวางฮองไทเฮา นางจึงคุยกับไหลงลง

“ขอบคุณกงกงดูแลข้ามคืน

ให้ลงลงรีบพูด “พระชายาเสียนเกรงใจเกินไปแล้ว ก็ เพราะไทเฮารักท่าน ถ้าไม่ใช่ไทเฮา ข้าน้อยคงกังวล

อันหลิงหยุนเข้าใจ ต่อจากนี้คนที่นางพึ่งพาได้ก็มี เพียงหวางฮองไทเฮาเท่านั้น

สำหรับวัตถุประสงค์ของหวางฮองไทเฮา แม้นางจะ ไม่ชัดเจน แต่นางยังมีค่าที่จะใช้ เพียงเท่านี้ นางก็รู้สึก ปลอดภัย

“รบกวนกงกงพาข้าไปพอหวางฮองไทเฮา” อันหลังอยู่ ทำท่าจะลุกขึ้น ไห่ลงกงรีบขัดขวางไว้

“พระชายาเสียนนอนลงก่อน หวางฮองไทเฮามาดูพระ ชายาเสียนแล้ว ทูลสั่งมา หากพระชายาเสียนขึ้นมา ให้ ข้าน้อยคอยดูแลอย่างดี อย่าเพิ่งรีบไปเข้าเฝ้า
ไห่กงกงพูดพร้อมโบกไม้โบกมือ เหล่าคนวังออกไป ไห่กงกงพูดเสียงเบา: “ไทเฮายังคงพักผ่อน ช่วงนี้กลาง คืนนอนฝันร้าย เหล่าหมอหลวงทำอะไรไม่ถูก ข้าน้อย นั้น ก็กังวล!”

อันหลิงหยุนจึงถาม: “หมองหลวงก็ไม่มีหนทางหรือ?”

“ไม่มี หากมีไทเฮาก็คงไม่มีอาการนอนไม่หลับใน กลางคืน”

ไห่กงกงถอนหายใจพร้อมกับก้มศีรษะลง ไทเฮาไม่ พักผ่อน เขาเป็นคนรับใช้ก็ไม่กล้าพักผ่อน

อันหลิงหยุดครุ่นคิด: “ก่อนหน้าที่ไทเฮามีอาการแบบ นี้หรือไม่?”

ไห่กงกงส่ายหัว: “ก่อนหน้านี้ไทเฮานอนหลับสบาย แต่ครึ่งปีก่อนการพักผ่อนเริ่มไม่ดีนัก หมอหลวงก็หา

สาเหตุไม่พบ กินยามากมาย แต่ก็ไม่ดีขึ้น

ช่วงนี้ไทเฮาบอกว่าฝันตลอด ในความฝันก็แปลกมาก

ข้าน้อยเป็นห่วงว่าไทเฮาร่างกายทรุด นานๆ ทำให้อาการป่วยของไทเฮาหนักขึ้น! ไป กลัว

อันหลิงหยุนนั่งอยู่พักหนึ่ง: “กงกง ข้าอยากตรวจให้ ไทเฮา ไม่ทราบว่าจะได้หรือไม่?”

ไห่กงกงตะลึงครู่หนึ่ง ครุ่นคิดแล้วพูดกล่าว: “ที่จริงก็เคยตรวจกับหมอที่เชิญจากข้างนอกอยู่บ้าง แต่ส่วนก็ บอกว่าไทเฮากังวลเรื่องบ้านเมืองมากเกินไป

ใช้วิธีรักษามาไม่น้อย แต่ก็ไม่เห็นดีขึ้น แต่ไทเฮาก็ไม่ ได้ตำหนิ”

ไ กงกงถามอย่างสงสัย: “พระชายาเสียน ท่านคิด ดีแล้ว!”

อันหลิงหยุนพยักหน้า: “กงกง ข้าคิดดีแล้ว รบกวน ท่านทูลแจ้งไทเฮา ข้ายินดีวินิจฉัยแด่ไทเฮา”

“งั้นพระชายาเสียนโปรดรอสักครู่ ข้าน้อยไปทูลแจ้ง”

ไห่กงกงหันหลังเข้าไปข้างใน ไม่นานก็ออกจากมา ด้านใน

“พระชายาเสียน ข้าน้อยพยุงท่าน”

พูดจบไห่กงกงเดินไปตรงหน้าอันหลิงหยุน พยุงอัน หลิงหยุนลงจากเตียง อันหลิงหยุนยืนขึ้นตาม ทั้งสอง เดินไปห้องบรรทมของหวางฮองไทเฮา

อันหลิงหยุนเข้าไปคุกเข่าลงอย่างสุภาพ ตรงหน้า เสียงหวางฮองไทเฮาส่งเสียงมา: “ไม่ต้องแล้ว ร่างกาย เจ้าไม่แข็งแรง ตามสบายเข้ามาเถิด”

“ขอบพระทัยเสด็จแม่!”
อันหลิงหยุนเดินถึงตรงหน้าหวางฮองไทเฮา คนวังยก เก้าอี้ไม้สาลี่มา เมื่อนางนั่งแล้วนำหมอนยามา อันหลิง หยุนพูดกล่าว: “เชิญเพคะเสด็จแม่”

หวางฮองไทเฮายื่นมือออกมาวางบนหมอนยา อันหลิง หยุนเลิกแขนเสื้อขึ้นกดข้อมือหวางฮองไทเฮาเบาๆ ยัง ไม่ได้ตรวจ ระบบก็เริ่มมีการเคลื่อนไหวแล้ว เริ่มสแกน ร่างกายของหวางฮองไทเฮา

อันหลิงหยุนพบสิ่งที่น่าแปลกใจ หวางฮองไทเฮาเป็น โรคประสาทอ่อนๆ และเหตุผลหลักไม่ใช่ความเจ็บป่วย ของร่างกาย แต่เป็นเพราะว่าบำรุงดีเกินไป

ปล่อยมืออันหลิงหยุนมีความลังเลเล็กน้อย หวางฮอง ไทเฮามองด้วยดวงตาสวยเฉียบคม: “เป็นอย่างไร?”

อันหลิงหยุนลุกขึ้นถอยกุมมือโค้งคำนับ: “ความจริง

แล้วเสด็จแม่ไม่ได้ป่วยเป็นอะไรเพคะ”

“หืม?” หวางฮองไทเฮาลุกและขึ้นนั่งด้วยความสนใจ นางกำนัลทั้งสองฝั่งก้าวไปข้างหน้าทันทีเพื่อคอยดูแล อย่างระมัดระวัง

นั่งเสร็จหวางฮองไทเฮาจัดเสื้อคลุมบนร่างกาย กล่าว ด้วยความแปลกใจ: “ไม่ป่วย อย่าบอกว่าถูกยาพิษนะ?”

“ไม่ใช่เพคะ” อันหลิงหยุนก้มหัวแล้วกล่าวต่อ

“งั้นลองพูดมาฟังดู ข้าเป็นอะไร?”
“เสด็จแม่บำรุงมากเกินไปเพคะ” อันหลิงหยุนก็ไม่รู้จะ พูดอย่างไร พูดโกหกวกไปวนมาก็เหนื่อย พูดตรงๆ ยัง จะดีกว่า

หวางฮองไทเฮาก็คิดไม่ถึง มองไห่กงกงที่ดวงตา

ตะลึง ไห่กงกงถามอย่างเร่งรีบ: “พระชายาเสียน มีอะไร

ยืนยัน?”

“ดูจากชีพจรของเสด็จแม่ ร่างกายของเสด็จแม่นั้น อายุน้อยกว่าคนทั่วไปที่มีอายุเท่ากันเพคะ” อันหลิงหยุ นพูดคำนี้ออกมา ไห่กงกงตะลึงครู่หนึ่ง มองไปยังหวา งฮองไทเฮาที่นั่งอยู่อย่างระมัดระวัง แม้ไม่มีปฏิกิริยา แต่เห็นได้ชัดว่าดีใจ

ไห่กงกงคิดในใจ พระชายาเสียนคนนี้ช่างเป็นเจ้า นายที่ปลอบคนเก่ง

“พระชายาเสียน พูดต่อ” หวางฮองไทเฮากล่าวเบาๆ

อันหลิงหยุนพูดกล่าวต่อ: “สำหรับคนทั่วไป ถึงวัย กลางคน การทำงานของร่างกายต่างๆ จะเสื่อมสภาพ แต่คนในพระราชวงศ์ไม่เหมือนคนทั่วไป

เสด็จแม่เกิดมาไม่เคยลำบาก คุณภาพชีวิตที่แตกต่าง บิดามารก็ต้องเป็นที่นับหน้าถือตา เป็นคนที่รูปร่างโดด เด่น นอกจากนี้เวลาของการตั้งครรภ์ของบิดามารดายัง ค่อนข้างอายุน้อย บุตรจึงสมบูรณ์มากในทุกด้าน
และหนึ่งในนี้รวมถึง คุณสมบัติของคน อารมณ์ ความ สามารถพิเศษ แม้กระทั่งรูปร่าง

พูดอีกอย่างก็คือ ถ้าตอนตั้งครรภ์เสด็จแม่ในเวลา นั้นเป็นหญิงสาวอายุน้อย และบิดาก็อายุค่อนข้างน้อย ฉะนั้นร่างกายของเสด็จแม่จะแข็งแรง หากตั้งครรภ์ เสด็จแม่ในตอนที่อายุมาก งั้นร่างกายของเสด็จแม่ก็จะ แย่เล็กน้อยเพคะ”

“มีเรื่องแบบนี้ด้วย?” หวางฮองไทเฮาค่อนข้างสงสัย

อันหลิงหยุนกล่าวต่อ: “แน่นอนเพคะ ถูกบันทึกไว้ใน หนังสือทางการแพทย์ เพราะฉะนั้นหม่อมฉันคิดว่า เวลา ที่บิดามารดาของเสด็จแม่ตั้งครรภ์ อายุน่าจะก่อนยี่สิบ ปี ผู้ชายอายุสิบแปดปีขึ้นไป ผู้หญิงอายุมากกว่าสิบหก ไม่เกินสิบแปดเพคะ”

ไห่กงกงหัวเราะคิกคัก: “พระชายาเสียน หากท่าน พูดขนาดนี้ ข้าน้อยจะขอเตือนท่าน นี่ไม่ใช่เรื่องที่เดา ง่ายดาย”

“อาไห่ หยุด!”

ไห่กงกงตะลึง มองไปอย่างอึ้ง: “ไทเฮา หรือที่พระ ชายาเสียนพูดถูกต้องแล้ว?”

หวางฮองไทเฮาไม่สนใจไห่กงกง ถามอย่างไม่ละ สายตา: “แล้วจะเป็นอย่างไร?”
“ทูลเสด็จแม่ ช่วงเวลานี้ ทั้งคู่ล้วนเป็นหนุ่มสาวที่ แข็งแกร่ง เป็นวลาที่สวยงามดุจดอกไม้เพคะ เสด็จแม่ ลองคิดดู ถือเป็นคนที่มีพรสวรรค์ในครอบครัว เป็นคน ที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อมใช่หรือไม่ เพคะ”

“ฮ่า….” หวางฮองไทเฮาหัวเราะออกมา: “เจ้านี่ช่าง ปลอบใจคนจริงๆ!”

แม้หวางฮองไทเฮาพูดเช่นนี้ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึง ความหลังครู่หนึ่ง ก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

อันหลิงหยุนคิดว่าก้าวนี้มันเป็นการเริ่มต้นที่ดี และโล่ง ใจไประดับหนึ่ง

“เสด็จแม่ นี่คือสิ่งบันทึกในหนังสือทางการแพทย์ ไม่ใช่คำพูดปลอบคนเพคะ”

“งั้นก็พูดต่อ ข้าอยากฟัง”

หวางฮองไทเฮาพูดออกมา อันหลิงหยุนพูดกล่าวต่อ: “ลูกสาวสืบทอดจากบิดาค่อนข้างมาก ดูใบหน้าเสด็จ แม่ เชื่อว่าบิดาของเสด็จแม่ก็เป็นชายที่หล่อเหลา และ หญิงที่ตั้งครรภ์เสด็จแม่ ในเวลานั้นอารมณ์จะต้องดี ดัง นั้นใบหน้าของเสด็จแม่จึงดูอ่อนโยน จิตใจของเสด็จแม่ เป็นเหมือนบิดาของเสด็จแม่มากกว่า นอกจากนี้ก็เป็น สิ่งที่ส่งผลต่อร่างกาย

เพราะบิดามารดาเสด็จแม่ให้กำเนิดเสด็จแม่ตอนอายุ ยังน้อย ตอนนั้นกระดูกแข็งแรง วงศ์ตระกูลเพียบพร้อมเสด็จแม่ดูดซับสารอาหารได้ค่อนข้าง ร่างกายของ เสด็จแม่ก็ยิ่งดีเช่นกัน

ในจุดนี้ กำหนดสภาพร่างกายของเสด็จแม่หลังคลอด

สําหรับคนธรรมดา ร่างกายจะต้องดีกว่าอายุชะตา กำหนด แต่ในพระราชวงศ์ก็จะยิ่งนานยิ่งกว่า

ที่หม่อมทราบมาว่า เด็กเกิดมาเพื่อบิดามารดายังอายุ น้อย จะมีผลอายุที่ยืนยาวอย่างมาก น้อยคนนักที่จะเจอ อายุมากถึงร้อยแปดปี ก็ยังมี

แม้บางคนเมื่ออายุถึงร้อยปี ยังงอกฟันใหม่สองซึ่

และสิ่งเหล่านี้ไม่เพียงแต่บ่งบอกถึงความอายุยืนยาว ยังบ่งบอกถึงความแข็งแรงของร่างกายเพคะ”

หวางฮองไทเฮาคิดอยู่ครู่หนึ่ง: “งั้นที่ข้านอนไม่หลับ คงไม่ใช้เพราะร่างกายที่แข็งแรงเกินไป?”

“มิใช่เช่นนั้นเพคะ เสด็จแม่จำได้หรือไม่เพคะ เริ่มพัก ผ่อนไม่เพียงพอตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“อันนี้?” หวางฮองไทเฮามองไปยังไห่กงกง ไห่กงกง รีบพูดกล่าว: “ครึ่งปีก่อนพ่ะย่ะค่ะ”

“เสด็จแม่ เรียกหมอหลวงมา ขออนุญาตถามเริ่ม ทำการบำรุงให้กับเสด็จแม่ตั้งตอนนั้นใช่หรือไม่เพคะ ในยาบำรุงใส่กลิ่นยาบำรุงโสมหรือไม่เพคะ”