บทที่25ดาบมรณะ

วังฮั่วหยาง

“ไท่เฟย”

ใบหน้าของจุนฉูฉูเศร้าหมองฮั่วไท่เฟยมองดูนาง”ข้ารู้ ลําบากเจ้าแล้ว”

ฮั่วไท่เฟได้รับข่าวว่าหวางฮองไทออกหน้าแล้วเรื่องนี้ พวกเขาจึงไม่อาจเกี่ยวข้องอีกต่อไป

ให้ท่องบันทึกบรรพชนนี่เป็นการลงโทษแบบไหนกัน?

บุตรชายของนางยังคงนอนอยู่บนเตียงคนเป็นแม่ อย่างนางจะปล่อยไปง่ายๆได้อย่างไร

จุนฉูฉูเช็ดน้ำตาของตน”ไท่เฟยเป็นลูกที่ไม่ดีเองถึง ได้ทำให้ท่านอ๋องตวนได้รับบาดเจ็บ”

“นี่ไม่ใช่ความผิดของเจ้าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายดายเจ้า กลับไปดูแลหยินเอ๋อให้ดีๆข้ารู้ว่าเจ้าได้รับความทุกข์ ใจจากอันหลิงหยุนผู้นั้น”ดวงตาของฮั่วไท่เฟยดุร้าย”ข้า ไม่มีทางปล่อยไปเช่นกัน”

จุนฉูฉูถามด้วยความสงสัย”ไท่เฟยฮองไทเฮาไม่ยุ่ง เกี่ยวกับเรื่องในวังมาหลายปีเหตุใดครั้งนี้ถึงได้ออก หน้า?”
ฮั่วไท่เฟยมองดูรอบด้านจากนั้นจึงเอ่ยกระซิบ”เรื่อง ครั้งนี้แปลกทุประหลาดอย่างยิ่งฝ่าบาทถูกวางยาพิษ และถึงแม้ว่าการลอบสังหารเสียนอ๋องจะไม่ได้ถูก รายงานไปในวังแต่ฮองไทเฮาจะต้องรับรู้เรื่องราว ทั้งหมดอย่างแน่นอนบวกกับเรื่องที่ตวนอ๋องได้รับบาด เจ็บภายในวังจะต้องสั่นคลอนในเวลานี้ฮองไทฌอาออก หน้าย่อมต้องมีเรื่องน่าหวาดหวั่นเกิดขึ้นแน่”

“ฮองไทเฮาผู้นั้นหลายปีมานี้ไม่ยุ่งราชการการออก หน้าของนางสามารถทำให้ราชสำนักสั่นคลอนได้หรือ เพคะ?”จุนฉูฉูแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ

ฮั่วไท่เฟยมองไปที่จุนฉูฉู”ถึงแม้หวางฮองไทเฮาจะ เพิกเฉยต่อเรื่องราวต่างๆในวังมานานหลายปีแต่ที่ผ่าน มานางไม่เคยปล่อยตนให้สบายเรื่องราวนองเลือดทั้ง หลายในวังนางล้วนเคยผ่านมาแล้วทั้งนั้น

อย่างไรก็ตามข้าก็อยากรู้อย่างยิ่งเช่นกันว่าในเวลา นี้เป็นผู้ใดกันแน่ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องวุ่นวายและวางยา ฮ่องเต้”

ในใจของจุนฉูฉูกระตุกสั่นเทาและมองดูฮั่วไท่เฟย”ฮั่ว ไท่เฟยฝ่าบาทถูกวางยานับเป็นเรื่องที่ไม่ดีสำหรับพวก เรางั้นหรือเพคะ?”

“แน่นอนว่ามันไม่ดีหากฝ่าบาทเกิดเรื่องผู้ต้องสงสัย ย่อมต้องหนีไม่พ้นบุคคลสองคนนั้นก็คือเสียนอ๋องและ ตวนอ๋องโชคดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆหากเกิดเรื่องขึ้น จริงเกรงว่าทั้งข้าและเจ้าคงหนีไม่พ้น”
“เหตุใดจึงโยงมาถึงพวกเราล่ะเพคะ?”จุนฉูฉูงุนงง

“เหลวไหล!ฝ่าบาทเกิดเรื่องแน่นอนว่าย่อมต้องสงสัย ผู้ที่ได้ประโยชน์จากเรื่องนี้ในสามคนผู้ที่มีใจเจ็บปวด น้อยที่สุดคือตวนอ๋องดังนั้นเขาจึงเป็นผู้ที่น่าสงสัยมาก ที่สุดอาศัยความสัมพันธ์ระหว่างฝ่าบาทกับเสียนอ๋อง หากไม่มีหลักฐานพยานย่อมต้องไม่มีทางชี้ไปที่เสีย นอ๋องแน่ที่ฮองไทเฮาออกหน้ามาทั้งหมดไม่ใช่เพราะ ต้องการปกป้องเสียนอ๋องหรอกหรือ?”

ดวงตาของจุนฉูฉูเกิดความลังเลขึ้นมานี่เธอเลือกผิด คนหรือเปล่า?

ในตอนนั้นที่นางเลือกตวนอ๋องนั่นก็เป็นเพราะฮั้วไท่เฟ ยมีตระกูลฮั้วคอยหนุนหลังอยู่แต่มาวันนี้นางก็รู้สึกลังเล อยู่บ้าง

ตระกูลหวางไม่สนใจเรื่องราชการอีกทั้งยังไม่ยินดีที่ จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องในราชสำนักแต่ตอนนี้จู่ๆฮอง ไทเฮาก็ออกหน้าขึ้นมาทำให้นางรู้สึกไม่มีความสุข

“หม่อมฉันเข้าใจแล้วหม่อมฉันเป็นห่วงไท่เฟยเลยมา ดูพระองค์เห็นพระองค์ไม่เป็นอะไรหม่อมฉันก็สมควร ขอตัวกลับได้แล้วตอนอ๋องกำลังรอหม่อมฉันอยู่ที่จวน

จุนฉูฉูไม่สามารถอยู่ต่อไปได้อีกนางจะต้องกลับไป วางแผนให้ดี

“กลับไปเถอะระมัดระวังตัวให้ดี”
“หม่อมฉันรับทราบหม่อมฉันทูลลา”

จุนฉูฉูถวายบังคมจากนั้นจึงออกจากวังฮั่วหยาง

หลังจากออกจากวังจุนฉูฉูก็เอ่ยปากสั่งหญิงรับใช้ไป สืบมาเสียนอ๋องอยู่ที่ไหน”

“ข้าน้อยได้ไปสืบถามมาแล้วอยู่ที่พระตำหนักจรุงจิต

เพคะ”

“คนเยอะหรือไม่?”

“เช่นนั้นจะรออะไร?”ดวงตาของจุนฉูฉูเปล่งประกาย โหดร้ายวาบผ่านและรีบมุ่งหน้าไปทันที

ภายในพระตำหนักศาลบรรพชน

ประตูที่เปิดเอาไว้มีสายลมเย็นพัดเข้ามาจู่ๆอากาศที่ เดิมกำลังสดใสก็มีหิมะตกลงมา

อันหลิงหยุนลุกขึ้นจากเบาะนั่งถึงจะบอกว่าคุกเข่าแต่ เดิมก็ไม่มีใครมองเห็นดังนั้นนางจึงนั่งบนเบาะเสียเลย

นางมีแต่กระดูกแบบนี้ต้องมานั่งคุกเข่าไม่ให้ทานข้าว คงอดตายแน่?

อันหลิงหยุนเดินไปที่ประตูและมองผ่านช่องว่างออก ไปเวลานี้ฟ้ามืดแล้ว
แม้ว่าข้างนอกจะยังมองเห็นหิมะแต่มันก็มืดมิด

จู่ๆทันใดนั้นเองก็เสียงดังวุ่นวายอยู่ข้างนอกไห่กงกง ตะโกนด้วยความตื่นตระหนก เร็วเข้ารีบคุ้มครองพระ ชายาเสียน”

หน่วยราชองครักษ์ประจำวังหลวงแห่ล้อมรอบพระ ตำหนักศาลบรรพชนทันทีอันหลิงหยุนรู้สึกแปลกใจนี่ พวกเขากำลังเล่นละครฉากไหนกัน

“ไห่กงกงเกิดอะไรขึ้น?”

ไห่กงกงเอ่ย“พระชายาเสียนเสี้ยนอ๋องถูกลอบ สังหาร”

“อะไรนะ?”

อันหลิงหยุนสบถอยู่ในใจจากนั้นจึงผลักประตูออก ไปข้างนอกสีหน้าบึ้งตึง”เหตุใดถึงมีการลอบสังหารอีก แล้ว!”

ไห่กงกงไม่สนใจผู้อื่นเขาเอ่ยอธิบาย”ไม่รู้แน่ชัดตอน นี้ท่านอ๋องเสียนออกคำสั่งให้ปกป้องพระชายาเสียน

“…อันหลิงหยุนเงียบไปครู่ปกป้องเธอ?

เขาเกลียดเธอมากขนาดนั้นเขาจะมาปกป้องเธอได้ อย่างไร?
“แล้วตอนนี้เสียนอ๋องล่ะ?”อันหลิงหยุนเป็นกังวลอยู่ บ้างกงชิง ได้รับบาดเจ็บทั้งร่างกายไม่มีใครอยู่รอบๆ ข้างเขาหากประมาทขึ้นมาจะต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่นอน

ไ กงกงลำบากใจเสียนอ๋องไม่ให้ข้าน้อยบอกเรื่องนี้ กับพระชายา

“นี่มันเวลาใดกันแล้วยังจะมัวล้ำๆอึ้งๆรีบเอ่ยมา

เสียนอ๋องโดนดาบฟันไปดาบหนึ่งเลือดไหลไม่ หยุด”ไห่กงกงพูดอย่างเป็นทุกข์

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดแต่ในใจของอันหลิงหยุนรู้สึกตื่น ตระหนกนางรีบวิ่งไปที่พระตำหนักจรุงจิตในทันทีโดย ไม่สนใจคำสั่งของฮองไทเฮาอีกต่อไปในขณะที่ไห่กง กงก็วิ่งตามมาติดๆ

อันหลิงหยุนวิ่งไปที่ตำหนักด้านข้างของพระตำหนัก จรุงจิตด้านนอกตำหนักมีคนรวมตัวกันอยู่บ้างแล้วพอ อันหลิงหยุนปรากฏตัวขึ้นไห่กงกงก็รีบเอ่ย “พระชายา เสียนเสด็จ”

หน่วยราชองครักษ์ประจำวังหลวงแตกแถวเพื่อหลีก ทางให้อันหลิงหยุนวิ่งเข้าไปภายในตำหนักเต็มไปด้วย กลิ่นอายแห่งมัจจุราชฮองเฮาและฮ่องเต้ชิงหยู่กำลังนั่ง อยู่ด้านหนึ่งมองดูคนที่อยู่บนเตียง

“หม่อมฉันถวายบังคมฝ่าบาทฮองเฮา”
ฮ่องเต้ชิงหยู่โบกมือ”เวลานี้ไม่จำเป็นแล้วขึ้นมาเถอะ” อันหลิงหยุนรีบวิ่งขึ้นไปทันทีเมื่อไปถึงก็เห็นใบหน้า

ของกงชิงวี่ที่กำลังหลับตาใบหน้าขาวซีด

นางจับชีพจรยังคงมีชีพจรอยู่นางนำยาบำรุงหัวใจ ใส่เข้าไปในปากของกงชิงจากนั้นจึงก้มลงและเรียก เขา”กงชิงวี่กงชิงวี่…”

ฮ่องเต่ชิงหยู่มองด้วยความกังวลทำไมถึงเรียกเช่นนี้? ช่างไร้กฎระเบียบ!

ฮองเฮาก็อ่อนใจเช่นเดียวกันในใจกำลังเศร้าสร้อย ส่ายหัวเบาๆและมองไปที่ฮ่องเต้ชิงหยู่

อันหลิงหยุนยังคงตบหน้าของกงชิงวี่”กงชิงวี่,กงชิงวี่”

กงชิงวี่ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆมองเห็นอันหลิงหยุนสัง เสียง ออกมา

อันหลิงหยุนถอนหายใจด้วยความโล่งอกจากนั้นจึง เปิดบาดแผลออกทันทีนางหาผ้าขาวสะอาดมาเพื่อ ทำความสะอาดบาดแผลและทาผงยาลงไปบนตัวของ เขาหลังจากตรวจดูอย่างละเอียดแล้วจึงมองกงชิงวิ่ บาดแผลจากดาบนั้นลึกมากอีกทั้งยังใกล้กับหัวใจดาบ นี้ต้องการชีวิตของเขา

“เป็นอย่างไรบ้าง?”ฮ่องเต่ชิงหยู่ถามขึ้นอันหลิงหยุน ตอบตามความจริง”มันเป็นดาบต้องการเอาชีวิตเกรงว่าภายในหนึ่งปีครึ่งคงไม่มีทางหายดีแน่แล้วซ้ำเขาจะ รอดหรือไม่ก็ยังไม่แน่ชัดถูกลอบสังหารติดต่อกันหลาย วันเขาได้รับบาดเจ็บมามากเกินไปหากไม่ใช่เพราะ ร่างกายแข็งแรงดีคงได้ไปเฝ้าบรรพบุรุษนานแล้ว”

“คนกลุ่มนี้นับว่าใจกล้าไม่น้อยถึงกับกล้าเข้ามาไล่ล่า ถึงในวัง?”ฮ่องเต้ชิงหยู่เจ็บปวดใจใบหน้าเต็มไปด้วย ความทุกข์ทน

นี่เป็นครั้งแรกที่กงชิงหยู่รู้สึกไม่ไว้วางใจอย่างยิ่งต่อ การรักษาการของวังหลวง

หากเป้าหมายของฝ่ายตรงข้ามไม่ใช่เสียนอ๋องแต่เป็น ตนเล่า?

“ใครก็ได้ไปตามตัวเสินเฉิงเสี้ยงเสิ่นมาและตรวจสอบ เรื่องนี้อย่างละเอียด”

ฮองเฮาในใจเป็นกังวลในเวลานี้หากท่านพ่อมา เพื่อตรวจสอบเรื่องนี้หากตรวจสอบไม่พบเล่าจะทำ อย่างไร?

อันหลิงหยุนไม่ยุ่งกับเรื่องอื่นๆอีกต่อไปนางพันแผล ให้กงชิงวี่เสร็จก็ลุกขึ้นหันไปคำนับ“ฝ่าบาทหม่อมฉันขอ อยู่ที่นี่ดูแลเสียนอ๋องเรื่องการท่องจำบันทึกคำสั่งสอน บรรพบุรุษได้โปรดฝ่าบาทช่วยขอร้องกับฮองไทเฮาให้ หม่อมฉันด้วย”

“ข้าตามตัวเจ้ามาที่นี่ก็เพื่อนดูแลอ๋องเสียนจงดูแลเขาอย่างวางใจ ช่องเต้ซิงหลุกขึ้นยืนใบหน้าเย็นชาได้ ความรู้สึก “ข้าต้องการตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด

หลังจากพูดจบฮ่องเตชิงหยู่ก็ก้าวจากไปของเขามอง ด้วยความกังวลก่อนจะรีบเดินตามไป