บทที่141 มาทันเวลา
ในระยะไกลกงชิงหยินได้มองไปที่กงชิงวี่ “ถ้าเจ้าไม่รีบ เข้าไป นางอาจก่อปัญหาใหญ่แน่ ช่างซูหลี่เป็นคนสนิท ของราชครูจุน
ถ้าเรื่องครั้งนี้ไม่จัดการให้เหมาะสม กลัวว่าเจ้าอาจ เดือดร้อนไปด้วย
ความสัมพันธ์ระหว่างราชครูจุนกับราชสำนักมีปัญหา พัวพันกันอยู่ ถ้าต้องการจัดการคนสนิทของราชครูจุนคง ยากยิ่งกว่า
ขึ้นสวรรค์ ราชครูจุนไม่ยอมแน่นอน
กงชิงวี่ไม่พูดอันใด กงชิงหยินถาม “นางเปลี่ยนไปมาก เจ้าไม่รู้สึกเหรอ ถึงแม้ข้าจะเคยเจอนางไม่กี่ครั้ง แต่ข้าจำ ได้ ลายมือนางน่าเกลียดกว่าขอทานเขียน ยุ่งเหยิง จับ พู่กันยังไม่เป็นเลย แต่เมื่อกี้ข้าเห็นนางจับพู่กันได้มั่นคง สายตาคมชัด
แม้ไม่ได้ดูตัวหนังสือที่ขีดเขียนลง ก็สามารถรู้ได้ ลายมือนางคงสวยมาก
เจ้าไม่ได้สงสัยเหรอ นางไม่ใช่อันหลิงหยุน?”
“กงชิงวี่มองแล้วยิ้ม” พระชายาของข้าด้วยเหตุใดเสด็จ พี่รองถึงสนใจขนาดนี้เพคะ?”
“ไม่ใช่สนใจ แต่ดูนางแปลกๆ” กงชิงหยินวันนี้ดื่มเหล้าไปนิดหนึ่ง แต่เขาก็ยังมีสติ
“ข้าว่าคิดว่าเป็นเพราะข้าฝึกฝนพระชายามาดี เสด็จพี่ รองไม่ได้สังเกตเหรอ ช่วงนี้นางเชื่อฟังขึ้นมาก”
กงชิงหยินยิ้มเยาะ “ พระชายาของเจ้า เจ้าจะเอากระไร ก็แล้วแต่ แต่เรื่องของช่างซูหลี่ทางที่ดีอย่าไปยุ่งดีกว่า” กงชิงหยินพูดจบก็กลับไปในจวนอ๋องตวน ไม่หันกลับ
”
มามองเลย
กงชิงวี่ขมวดคิ้วด้วยความกังวล จ้องมองใบหน้าเย็นชา ของอันหลิงหยุน
นางคงโกรธมากจริงๆ ถึงให้แม่ทัพอันไปหาฮ่องเต้
นางพูดถึงโลกอนาคต ผู้หญิงจะสูงศักดิ์ขึ้น มีความ ต้องการสูง ผู้ชายต้องมีความจริงใจถึงจะได้ใจผู้หญิง ใช้ เงินทองซื้อใจ
ผู้หญิงมันเป็นวิธีของพวกไอ้แก่บ้ากาม สิ่งที่นางพูด เป็นการดูถูก
รอไปหนึ่งชั่วโมง แม่ทัพอันยังมาไม่ถึง แต่ช่างซูหลี่กลับ มาจากข้างนอก
รถม้าของซ่างซูหลี่จะมีระดับต่างกว่ารถม้าของแม่ทัพ อันสองระดับ ตอนแรกรถม้าของแม่ทัพอันสูงกว่าซ่างซู หลี่หนึ่งระดับ
ไปนิดหนึ่ง แต่เขาก็ยังมีสติ
“ข้าว่าคิดว่าเป็นเพราะข้าฝึกฝนพระชายามาดี เสด็จพี่ รองไม่ได้สังเกตเหรอ ช่วงนี้นางเชื่อฟังขึ้นมาก”
กงชิงหยินยิ้มเยาะ “ พระชายาของเจ้า เจ้าจะเอากระไร ก็แล้วแต่ แต่เรื่องของช่างซูหลี่ทางที่ดีอย่าไปยุ่งดีกว่า” กงชิงหยินพูดจบก็กลับไปในจวนอ๋องตวน ไม่หันกลับ
”
มามองเลย
กงชิงวี่ขมวดคิ้วด้วยความกังวล จ้องมองใบหน้าเย็นชา ของอันหลิงหยุน
นางคงโกรธมากจริงๆ ถึงให้แม่ทัพอันไปหาฮ่องเต้
นางพูดถึงโลกอนาคต ผู้หญิงจะสูงศักดิ์ขึ้น มีความ ต้องการสูง ผู้ชายต้องมีความจริงใจถึงจะได้ใจผู้หญิง ใช้ เงินทองซื้อใจ
ผู้หญิงมันเป็นวิธีของพวกไอ้แก่บ้ากาม สิ่งที่นางพูด เป็นการดูถูก
รอไปหนึ่งชั่วโมง แม่ทัพอันยังมาไม่ถึง แต่ช่างซูหลี่กลับ มาจากข้างนอก
รถม้าของซ่างซูหลี่จะมีระดับต่างกว่ารถม้าของแม่ทัพ อันสองระดับ ตอนแรกรถม้าของแม่ทัพอันสูงกว่าซ่างซู หลี่หนึ่งระดับ
อันหลิงหยุนไม่กล้าเชื่อสายตาตัวเอง ซ่างซูคนนี้ มี มารยาทมากกว่าคนรับใช้
“ซ่างซูหลี่ให้เกียรติเกินไปแล้ว ข้าผ่านมาทางนี้เลยแวะ ดู หวังว่าซ่างซูหลี่คงไม่ถือสา”อันหลินหยุนพูดด้วยเสียง อบอุ่น
ซ่างซูหลี่ยืดตัวตรง มองดูอันหลิงหยุน “เชิญพระชายา เข้าไปข้างใน”
“ไม่ต้องแล้ว ไม่รบกวนซ่างซูหลี่ ข้าแค่ดูๆไม่กล้า รบกวนซ่างซูหลี่ เดี๋ยวท่านอ๋องก็จะตามหาข้า ถ้าท่านรู้ว่า ข้ามาวุ่นวายอยู่ ตรงนี้ เดี๋ยวท่านจะไม่พอใจ ขอให้ซ่างซู หลี่แกล้งทำเป็นไม่เคยข้า
ซ่างซูหลี่ก็พูดอย่างมีมารยาท “ถ้าอย่างนั้นข้าน้อยไม่ รบกวนพระชายาแล้ว”
ซ่างซูหลี่หันหลังกลับไปด้วยความเคารพ อันหลินหยุน
เห็นซ่างซูหลี่ไปแล้วรู้สึกกังวลใจ
เป็นคนรับใช้ไม่ใช่ซ่างซูหลี่ อันหลินหยุนไม่เป็นห่วง ยื้อ เวลาไว้ใกล้มาถึงแล้ว
ช่าง หลีเดียวก็อาจนึกขึ้นมาได้
ซ่างซูหลี่เดินเข้าไปแล้วอันหลิงหยุนเดินไปเดินมา กง ชิงวี่รู้สึกขบขัน ผู้หญิงคนนี้ฉลาดจริงๆ
ต้องเผชิญกับคนรับใช้ดูถูกเหยียดหยาม ถ้าให้ช่างซูหลี่รู้จะไม่ดี กังวลมาก
“พระชายา เป็นอันใด?” อาหยุ่รีบถาม
อันหลิงหยุนมองไป “อาหยู่ กลับไปเชิญท่านอ๋องมา ข้า รออยู่ตรงนี้ ก็บอกว่าข้าโดนคนรังแก”
อันหลิงหยุนกลัวคนในจวนซ่างซูจะลงโทษก่อนค่อย สอบสวน ถึงตอนนั้นทำอันใดก็ไม่ได้แล้ว”
อาหยู่ลังเล ด้วยเหตุใดท่านอ๋องยังไม่มา
“พระชายา ข้าไปไม่ได้ ถ้าเกิดเรื่องกับพระชายา อาหยู่ จะทูลท่านอ๋องกระไร” อาหยู่ไม่ไป
“ให้เจ้ากลับไปก็กลับไป ช่วงนี้ไม่มีคนรังแกข้าเจ้ารีบ กลับไป ข้าดูแลตัวเองได้
อันหลิงหยุนเกลียดความดื้อ ช่วงเวลาสำคัญก็ไม่เชื่อฟัง
อาหยู่ไม่ขยับ เครียดที่ท่านอ๋องยังไม่ปรากฏตัว ถ้ายัง ไม่มาเข่าก็ต้านทานไม่ไหวแล้ว
หลังจากที่ช่างซูหลี่กลับจวนเดินไม่กี่ก้าวก็หยุด นึกอัน ใดขึ้นมาได้ก็หันไปมองทางประตู รู้สึกแปลกใจ นึกถึง ร่างกายที่สกปรกของอันหลิงหยน แค่มาดูความสนุกแล้ว ด้วยเหตุใดร่างกายสกปรกขนาดนั้น แปลกจริงๆ?
ซ่างซูหลี่ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกผิดปกติ หันกลับมาทางพ่อบ้าน กับคนรับใช้
“เข้ามา”
คนรับใช้กับพ่อบ้านรีบตามเข้ามา “นายท่าน”
“พระชายามาเมื่อไหร? ช่างซูหลี่ถาม
พ่อบ้าน “มาช่วงค่ำ
“ช่วงค่ำ?”
ช่างซูหลี่ยิ่งแปลกใจ ดูความสนุกตั้งสองชั่วโมง? “นี่เวลาไหนแล้ว ยังไม่กลับอีก?” ซ่างซูหลี่ขมวดคิ้ว คนรับใช้พูด “คนอย่างนาง ก็คงมาดูความสนุกแหละ”
“พูดไร้สาระ นางจะมาดูความสนุกได้ถึงสองชั่วโมงเลย เหรอ?” พ่อบ้านเจ้าไปดูซิ ให้นางกลับ ถ้านางไม่กลับ เจ้า ให้คนจัดการนางชั้นต่ำคนนั้นก่อน” ซ่างซูหลี่ถึงแม้จะ ทำงานในราชสำนัก ความโหดเหี้ยมนี่มีมากกว่าคนทั่วไป
พ่อบ้านรับคำสั่ง รีบเดินไปที่ประตู
ออกจากประตูไปหาอันหลิงหยุน อันหลิงหยุนยังถก เถียงกับอาหยู่ พอมองเห็นพ่อบ้านก็เข้าใจ คงเกิดเรื่อง แน่นอน
อันหลิงหยุนเอามือไขว้หลัง พยายามตั้งสติให้นิ่ง
พ่อบ้านมาถึงหน้าอันหลิงหยุน แล้วพูด “พระชายาเสียนดึกแล้วมีน้ำค้างเยอะ เข้าไปดื่มน้ำพักผ่อนก่อน”
“ไม่ต้องแล้ว ขอบใจพ่อบ้าน อ๋องเย่นกำลังมารับข้าแล้ว ข้ากลัวท่านอ๋องลงโทษ ไม่เข้าไปรบกวนหล่ะ” อันหลิงหยุ นตอบปฏิเสธ
พ่อบ้านหวาดกลัว เป็นอย่างที่นายท่านพูดจริงๆ
“ข้าจะจัดการนางชั้นต่ำคนนี้ กลัวมันแปดเปื้อนสายตา พระชายา ทำให้พระชายาตกใจ ก็ขอเชิญพระชายา เข้าไปข้าง
ใน รอข้าน้อยจัดการนางชั้นต่ำคนนี้เสร็จ ค่อยเชิญพระ ชายาออกมา”
ถ้าท่านอ๋องทำโทษ ข้าน้อยจะเป็นคนพูดเรื่องให้เข้าใจ
พ่อบ้านบอกให้อันหลิงหยุนเข้าไป อันหลิงหยุนเงยหน้า มองพ่อบ้าน ไม่รู้ควรพูดอันใด ก็เลยนิ่งเงียบ
พ่อบ้านพูด “เชิญพระชายา”
อันหลิงหยุนไม่ยอมขยับ พ่อบ้านไม่ลังเล
“พระชายา ถ้าไม่ยอมเคลื่อนย้าย ถ้าอย่างนั้นพระชายา ก็อย่าหันกลับไปมอง จะได้ไม่แปดเปื้อนสายตาพระชายา ทำให้ตกใจ”
พ่อบ้านกวักมือ ให้คนเข้ามา คนพวกนั้นในมือถือถังน้ำ หอบผ้าขาว อันหลิงหยุนเข้าใจมันคืออันใด อย่างที่ลือกันผ้าพันชั้น ก็คืออันนี้นี่เองใช้น้ำแช่ผ้าขาว ติดไว้ที่ใบหน้า เป็นชั้นๆขึ้นไป เวลาหมดลมไม่ได้รวดเร็ว แต่ทรมานมาก
อันหลิงหยุนขยับขาก้าวหนึ่ง เพื่อขวางทางคนที่ถือถัง น้ำ “ข้าทนดูสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ ขอให้พ่อบ้านลงโทษวันอื่น”
พ่อบ้านรู้สึกลำบากใจ แล้วพูด “พระชายา อย่าทําให้ข้า น้อยลำบากใจเลย ข้าน้อยได้รับคำสั่งมาจัดการชีวิตนาง ชั้น คนนี้
ถ้าลังเลไม่ตัดสิน กลัวฮูหยิงจะลงโทษ ถึงตอนนั้นคนที่ รับโทษก็คือข้าน้อย ขอให้พระชายาทรงเมตตา”
สีหน้าของอันหลิงหยุนค่อยๆเฉื่อยชาลง “ข้าไม่ได้พูด ว่าไม่ให้เจ้าจัดการนาง ข้าแค่พูดว่า วันนี้ข้าไม่อยากดู เจ้า รอให้ข้าไปก่อนค่อยลงมือก็ได้”
“พระชายาก็พูดเล่นหรือเปล่า “ยมบาลบอกให้ตายเวลา ไหนก็ต้องตายเวลานั้นรอไม่ได้ ฮูหยิงได้ออกคำสั่งแล้ว ข้าไม่กล้า”
อันหลิงหยุนไม่ยอมไป พ่อบ้านขยิบตา คนรับใช้หันตัว กลับไปจวนซ่างซู อันหลิงหยุนมองไป แล้วครุ่นคิด
ไม่นานในจวนมีผู้หญิงออกมาสองคน แต่งตัวหรูหรา เป็นสาวงามอายุน้อย เวลาเดินสง่างามมาก แต่พวกนาง เดินเร็วมาก
สักพักก็มาถึงตรงหน้าอันหลิงหยุน
“ข้าน้อยเหยาเอ๋อ”
“ข้าน้อยช่วยเอ๋อ”
“คำนับพระชายาเสียน ขอให้พระชายาเสียนมีความ สุข” สองคนประกบมือวางไว้ด้านซ้าย ก้มคำนับอันหลิงหยุน
พ่อบ้านพูด “พวกนางเป็นเมียน้อยของคุณชายสอง”
“ข้าได้ยินชื่อเสียงของพระชายาเสียนมานาน วันนี้ได้ ข่าวว่าพระชายาเสียนอยู่ตรงนี้ จึงอยากพบหน้า ขอเชิญ พระชายาเข้าไปในจวนให้พวกข้าได้ทำความเคารพ”
สองคนถึงแม้จะทำท่าคำนับ แต่ก็ใช้มือดึงอันหลิงหยุน อันหลิงหยุนนึกขึ้นมาได้ ถีบคนละที
พ่อบ้านขยิบตา คนในจวนซ่างซูอ้อมไปเพื่อไปจัดการ ฉาวเหม่ยเหริน อันหลิงหยุนเคลื่อนไหวเร็ว “อาหมู่ขวาง ไว้”
อาหยู่ใช้ตัวเข้าไปขวาง อันหลิงหยุนโดนสองคนบนพื้น ลุกขึ้นมาดึงไว้ พระชายาเชิญข้างใน”
อันหลิงหยุนโกรธมาก เข็มในมือได้ปรากฏออกมา แทง คนละหนึ่งที สองคนก็ล้มลงกับพื้น
อันหลิงหยุนหันมามองพ่อบ้าน “ข้าดูซิใครยังกล้า ขยับ?”
พ่อบ้านรู้สึกกลัว นึกไม่ถึงว่าอันหลิงหยุนจะร้ายกาจ ขนาดนี้ แต่เขาทำให้เรื่องพังไม่ได้ ไม่สนใจอย่างอื่นแล้ว ตรงไปหาฉาวเหม่ยเหริน “ยังไม่ลงมือรออันใด? พระ ชายาตกใจ ถ้าพวกเจ้ายังไม่ลงมือ ทำให้พระ
ชายาตกใจเป็นอันใดไป รับผิดชอบได้หรือไม่?”
“เจ้ากล้าเหรอ!”
อันหลิงหยุนรีบเข้าไป ในจวนซ่างซูมีผู้หญิงออกมาอีก สองคน ผู้หญิงสองคนนี้คำนับเสร็จก็กอดขานางคนละ ข้างแล้วนอน
ลงบนพื้น นางขยับไม่ได้แล้ว โมโหจนหน้าถอดสี “เจ้า กล้ามาก เป็นแค่สาวใช้ยังกล้ามาทำยังนี้ วันนี้ถ้าข้าไม่ สามารถหยุด
เจ้าได้ ข้าจะฆ่าเจ้า!”
พ่อบ้านไม่ได้สนใจอันใด ในจวนซ่างซูมีคนออกมาอีก สิบกว่าคนล้อมอาหยู่ไว้ อาหยู่ไม่อยากทำร้ายใคร แต่คน พวกนี้เหมือน
เถาวัลย์รายล้อมเขาไว้
อันหลิงหยุนโกรธมาก “อาหยู่ เจ้าทำอันใด?”
อาหยู่ตกตะลึง ใช้มือฟาดลงไป ตีจนเขาบาดเจ็บ
พ่อบ้านเห็น ตกใจจนสั่น “เร็ว!”
มีสองคนกดฉาวเหม่ยเหรินไว้ ผ้าขาวจุ่มน้ำ แช่ได้ที่ถือ ขึ้นมา บังคับฉาวเหม่ยเหรินเงยหน้าขึ้น เอาผ้าวางไว้บน หน้า
อันหลิงหยุนเห็นฉาวเหม่ยเหรินหายใจริบหรี่ ใช้ขาเตะ ไปทีหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด กลิ้งไป อีกทาง เตะ
อีกที ผู้หญิงอีกคนบนพื้นถูกเตะกระเด็นออกไป
หน้าเฉื่อยชา อันหลิงหยุนพุ่งไปยังฝูงชน ต่อสู้กันขึ้นมา
พ่อบ้านเห็นไม่มีใครระวัง ยกมือขึ้นเตรียมจะตบตี แต่ มือเขาเจ็บ ถอยไปหนึ่งก้าว มีเสียงฮึทีหนึ่ง
อันหลิงหยุนหันกลับไปมอง กงชิงวี่เดินมา
“ใจกล้ามากนะ ฐานะต่ำต้อยยังกล้าดี กล้ามาคิดร้าย พระชายาข้า ถ้าข้ามองไม่เห็น คงจะโดนพวกเจ้าทำร้าย แน่นอน พระ
ชายาของข้ามีครรภ์ ถ้าตกใจ ดูพวกเจ้ามีกี่หัวให้ตัด” พ่อบ้านตกใจจนตัวสั่น รีบคุกเข่าลงมา
คนอื่นก็ไม่กล้าทำอันใดต่อ ต่างพากันคุกเข่า
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ