บทที่ 468 ฆ่าเงินหยุนซู

อันหลิงหยุนหัวเราะ กงชิงโมโหจนต้องหันมาเคาะ ศีรษะนางหนึ่งที “ทําตัวให้เรียบร้อยหน่อย

ขณะกำลังพูด สีหน้ากงชิงวี่ขรึมลง พอหมุนตัวไปก็ ไม่ทันเสียแล้ว มีธนูลูกหนึ่งยิงตรงมายังหน้าอกของเขา อันหลิงหยุนหมุนตัวไปอยู่ข้างหน้าบังลูกศรนั้นไว้ กงชิง วี่นิ่งอึ้งไปสักพัก อุ้มอันหลิงหยุนไว้ทันที เงาคนสั่นไหว ด้วยความเร็วสูงสุดไปยังจุดที่ทำการยิงธนูออกมา อัน หลิงหยุนพูดอย่างสลึมสลือว่า “นี่มันไม่เป็นวิทยาศาสตร์

กงชิงวี่คว้าคอของคนยิงธนูไว้ เสียงกร๊อบดังขึ้น “ตาย”

หัวของคนชุดด่าเอียงไปด้านข้าง กงชิง ปล่อยมือ ร่าง ไร้วิญญาณล้มไปบนพื้น

กงชิงวี่หันกลับไปอุ้มอันหลิงหยุนวางลง อันหลิงหยุน

สลบไปแล้ว

ทั้งข้างหน้าข้างหลังล้วนไม่มีคน กงชิงวี่กำลูกศรไว้ หยั่งเชิงอยู่สักครู่ก็ดึงออกไป

อันหลิงหยุนเจ็บปวดจนร้องครางออกมา แต่ก็ไม่ได้ตื่น ขึ้นมา กลับมีเลือดไหลนองเต็มพื้น

กงชิงวี่มองลูกศรในมือ ลูกศรมีหนามคมกลับด้าน ด้าน บนมีเลือดออกมาด้วย กงชิงวี่กำลูกศรในจุดที่มีเลือด เปื้อนอยู่แน่น หนามคมของศรแทงเข้าไปกลางฝ่ามือ เลือดไหลออกจากกลางฝ่ามือ
ด้านหลังมีคนพูดขึ้นว่า “ข้าไม่คิดมาก่อนว่าเจ้าจะรัก นางมากขนาดนี้ ก็แค่ผู้หญิงคนเดียว เจ้าหวั่นไหวจริง หรือ”

กงชิงวี่วางอันหลิงหยุนลง ลุกขึ้นหันไปมองกงชิงเซวียน เหอที่อยู่ตรงข้าม

กงชิงเซวียนเหอหมุนตัว”พวกเขาล้วนอยู่ข้างใน

กงชิงเซวียนเหอเข้าไป กงชิงมองอันหลิงหยุนแวบหนึ่ง

แล้วตามเข้าไปข้างใน

ในห้องลับมีคนอยู่หลายคน กงชิงวี่หยุดลงที่หน้าประตู ในมือเขายังกำลูกศรนั้นไว้ กงชิงเซวียนเหอนั่งลงบน เก้าอี้สีทองตัวหนึ่ง นอกจากนี้ยังพูดได้ว่าเป็นที่พำนัก ชั่วคราวก็ว่าได้ ข้าวของเครื่องใช้ล้วนมีครบ

ข้างในมีเสาหลายต้น เซียวกุ้ยเฟยและมู่มิงต่างถูกมัดไว้ กับเสา ส่วนเงินหยุนชูสวมชุดดำนั่งอยู่อีกฝั่ง กำลังมอง ฮ่องเต้ชิงหยู่ที่หลับใหลไปแล้ว

ฮ่องเต้ชิงหยู่นอนหลับตาอยู่บนตั่งมังกร สีหน้าแดงระ เรื่อ ลมหายใจปกติ

กงชิงวี่เดินเข้าประตูมองไปยังกงชิงเซวียนเหอ”เจ้าทำ ร้ายหลิงหยุน ข้าจะเอาชีวิตเจ้าเพื่อชดใช้”

กงชิงเซวียนเหอเหลือบสายตาขึ้น “เจ้ารู้ว่าเป็นหลิงหยุ นของเจ้า เมื่อไหร่จะมีคนรู้ว่าเป็นชวนเอ๋อของข้าบ้าง”
“พระชายาตวนเป็นพี่สะใภ้ของข้า เป็นถึงพระชายาต วน เป็นน้องสะใภ้ของฮ่องเต้แห่งประเทศต้าเหลียง ไม่ใช่ เจ้าจะคิดไม่ซื่อได้”กงชิงวี่ค่อยๆก้าวเข้าไป จุนเซียวเซียว ฟื้นจากการสลบ เห็นกงชิงวี่เดินเข้าไปหากงชิงเซวียนเห อก็ร้อนใจ

“อ๋องเสียน ท่านรีบหนีไป”

กงชิงวี่ไม่สนใจ เดินไปตรงหน้ากงชิงเซวียนเหอกงชิงวี่ ก็ใช้ครแทงดาบเข้าไป คนชุดดำที่อยู่อีกฝั่งก็เคลื่อนไหว ต่อสู้กับกงชิงวี่ทันที

บาดแผลของอันหลิงหยุนฟื้นฟูได้รวดเร็วกว่าทุกครั้ง ในหัวของอันหลิงหยุนสับสนมาก แต่นางมีความคิดหนึ่ง นางต้องรีบหาย รีบไปพบกงชิงวี่

กงชิงวี่กับคนชุดดำต่อสู้กันไปมา เห็นได้ชัดว่าคนชุด ดำไม่ใช่คู่ต่อสู้ของกงชิงวี่ เมื่อสู้ไม่ได้ก็สะบัดแขนเสื้อ ใน แขนเสื้อมีงูตัวหนึ่งโผล่ออกมา กงชิงวี่หลบหลีก สวนด้วย ธนู หัวงูก็ตกลงบนพื้น คนชุดดำมองไปที่กงชิงเซวียนเห อแวบหนึ่ง กงชิงเซวียนเหอลุกขึ้นทั้งสองเข้าต่อกรกับกง ชิงวี่

ตั้งแต่อันหลิงหยุนเข้ามาในห้องลับ มองเห็นการต่อสู้ ข้างหน้าก็เหงื่อแตกพลั่ก มีเข็มเงินหยดลงมาจากร่าง เตรียมจะช่วยกงชิงวี่

เมื่อเห็นอันหลิงหยุนจุนเซียวเซียวก็อึ้งไป แต่นางไม่ เอะอะ เพียงแต่มองไปยังเสินหยุนชูที่อยู่ข้างในอย่าง ระมัดระวัง
จุนเซียวเซียวรู้สึกว่า กงชิงเซวียนเหอนั้นต่อกรด้วยไม่ ยาก อีกทั้งเป้าหมายของกงซิงเซวียนเหอนั้นชัดเจน เขา เพียงต้องการหยุนโล่ชวนเท่านั้น

แต่คนที่ยากจะต่อกรด้วยคือเสินหยุนซูต่างหาก ตั้งแต่ ถูกจับตัวมาที่นี่ ฮ่องเต้ก็ยังไม่ฟื้น นอนสลบอยู่บนเตียงไม่ ตื่นเลย แต่เงินหยุนชูก็อยู่ไม่ห่างจากตัวฮ่องเต้ด้วย

มือของเสินหยุนชูกุมชีวิตของฮ่องเต้ไว้

อันหลิงหยุนได้รับคำเตือนของจุนเซียวเซียว แล้วก็มอง ไปยังพวกกงชิงวี่ที่กำลังต่อสู้กันอยู่ แน่ใจแล้วว่ากงชิงวิ่ จะไม่มีเรื่องอ้อมไปอีกทางเพื่อหลีกเลี่ยงการปรากฏตัว ต่อหน้าเสินหยุนชู

อันหลิงหยุนหยุดลง เสินหยุนชูค่อยๆออกห่างฮ่องเต้ชิง หญ่ หันหน้าไปมองอันหลิงหยุน

“ในที่สุดเจ้าก็มาแล้ว”เสินหยุนชูลุกขึ้นยืน อันหลิงหยุน

ประเมินเสินหยุนชู สังเกตว่านางไม่ปกติ

แต่เงินหยุนชูสวมชุดสีดำสำหรับกลางคืน เหมือนกันกับ คนที่จับนาง อันหลิงหยุนถาม

“เจ้าคือคนชุดดำที่จับข้า

“ไม่ได้หรือ”เสินหยุนซูมองไปทางกงชิงเซวียนเหอ แล้ว จึงมองไปที่อันหลิงหยุนอีกครั้ง กลับหัวเราะอย่างแปลก ประหลาดและดูถูก
อันหลิงหยุนรู้ เงินหยุนชูนั้นยังไงก็ไม่ถูกชะตากับนาง เพราะฉะนั้นไม่ว่านางจะทำอะไร เสินหยุนซูก็ไม่เข้าตา ย่อมไม่แปลกใจในรอยยิ้มของเสินหยุนชู ตกลงแล้วมีกี่ ความหมายกันแน่

ถามกลับไปว่า”เจ้ารอข้าอยู่หรือ”

ที่จริงอันหลิงหยุนรู้สึกแปลกใจมาก นางไม่ค่อยเข้าใจ สถานการณ์นัก เป็นถึงฮองเฮา แม้จะอยากอิจฉาริษยา ก็ควรจะเป็นการอิจฉาจุนเซียวเซียวกับมู่มิง นับประสา อะไรกับคนอย่างนาง

“คนที่ข้ารอก็คือเจ้า พระชายาเสียนดูไม่ออกหรือเงิน หยุนชูยิ่งยิ้มดูถูก

“เช่นนั้นฮองเฮามีเรื่องอะไร”อันหลิงหยุนยังคงแปลกใจ

“มากันครบแล้ว เช่นนั้นทุกคนก็กินยานอนหลับพร้อม กัน “เงินหยุนชูหยิบกล่องเล็กๆขึ้นมา เปิดออกมาข้างใน เป็นยาลูกกลอนสีดำ อันหลิงหยุนแค่ได้ยินชื่อก็รู้สึกว่ายา นี้ไม่ใช่ของดีอะไร กินแล้วคงต้องนอนหลับเป็นตายแน่

“ของดีขนาดนี้ เก็บไว้ให้ตัวเองเถอะ”อันหลิงหยุนจัด ระเบียบเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดบนร่าง เดินไปข้างหน้าเงิน หยุนชู

เสินหยุนชูเอาดาบออกมาจากด้านหลัง จ่อไปยังฮ่องเต้ ชิงหยู่ “หากเจ้าไม่กิน ข้าจะฆ่าฮ่องเต้เดี๋ยวนี้”

อันหลิงหยุนหยุดลง “ข้ากินแล้วเจ้าต้องปล่อยตัวฮ่องเต้ไป

อันหลิงหยุนยื่นข้อเสนอ เส้นหยุนชูหัวเราะ “เจ้าเอา อะไรมาต่อรองกับข้า ชีวิตเจ้าหรือ”

“ฮองเฮา เจ้ากลับตัวตอนนี้ยังไม่สาย ฮ่องเต้อภัยเจ้า ตลอดมา ทำไมต้องทำเรื่องพวกนี้ด้วย”อันหลิงหยุนก็ไม่รู้ ว่าเพราะอะไร ทำไมจึงพูดออกไปอย่างนั้น บางทีอาจ เป็นเพราะเป็นหญิงเหมือนกัน บางทีอาจเป็นเพราะสงสาร ฮองเฮา วางแผนมาครึ่งชีวิต สุดท้ายก็ได้เท่านี้ เป็นหญิง นั้นช่างน่าเศร้า

ตอนที่อันหลิงหยุนคิดถึงเรื่องพวกนี้ก็รู้สึกหดหู่ใจอยู่ บ้าง แม้แต่ตัวนางเองยังเอาตัวไม่รอดยังจะเป็นห่วงผู้อื่น อีก

เสียงปังดังขึ้น โต๊ะอีกฝั่งถูกชนจนล้มลง อันหลิงหยุ นมองไป เป็นคนชุดดำที่ชนเข้า โต๊ะล้มลงแล้วคนชุดดำ กำลังจะลุกขึ้นมา กงชิงวี่ยิงธนูทะลุอกของชายชุดดำ คน ชุดดำล้มลงขาดใจตาย

กงชิงวี่ก็หันไปต่อสู้กับกงชิงเซวียนเหอที่คิดจะหนี อัน หลิงหยุนประเมินสถานการณ์แล้วว่ากงชิงวี่คงไม่เป็นไง จึงหันกลับมามองฮองเฮาเสินหยุนซู

“ที่นี่ไม่มีทางออก เจ้าพาตัวฮ่องเต้มาข่มขู่ที่นี่ เหมือน ต้องการปล่อยเขาไป อ๋องชินจงกบฏมีโทษถึงตาย ทำไม เจ้าต้องไว้ใจคนที่ไม่น่าไว้ใจด้วย”

“หุบปาก ข้าไม่อยากฟังเจ้าพูด เจ้าอย่าคิดว่าข้าจะถูกคำพูดไพเราะของเจ้าหลอกลวงได้ เจ้าไม่ใช่ข้าไม่ต้องมา ขอร้องให้ข้าวางมือ

ที่ข้าต้องการไม่ใช่วังนี้ ทำไมถึงมีสภาพเช่นนี้ “เสินหยุน ชูเอายาขึ้นมาหนึ่งเม็ดส่งให้อันหลิงหยุน “กินซะ”

อันหลิงหยุนโยนยาทิ้งไป “ใครอยากกินก็กิน ข้าไม่กิน ความปรารถนาดีของฮองเฮา ข้ารับไม่ได้ยกโทษให้ข้า ด้วย

เสินหยุนชูหัวเราะ“ในเมื่อเจ้าไม่กิน เช่นนั้นข้าจะฆ่า ฮ่องเต้ซะ”

เสินหยุนชูหมุนตัว ถือดาบทำท่าแทงออกไป “ฮ่องเต้ ชาติหน้าพวกเราค่อยพบกัน……

“เจ้ากล้าหรือ”กงชิงวี่เคลื่อนตัวมาอยู่ตรงหน้าเสินหยุนชู อย่างรวดเร็ว ฝ่ามือเดียวผลักเงินหยุนชูออกไป เสินหยุน ชูชนเข้ากับกำแพง กระอักเลือดออกมา ล้มลงที่พื้น

อันหลิงหยุนยืนอึ้งอยู่อีกฝั่ง รอจนนางเงยหน้าขึ้นกงชิง วี่ก็กำลังชี้ดาบเข้าใกล้เงินหยุนชูแล้ว เขาจะฆ่าเงินหยุน