บทที่350ตกหลุมรักเขาแล้ว(3)

บทที่ 350 ตกหลุมรักเขาแล้ว (3)

จิดาภาตกใจ มองไปที่สงชัย ผ่านไปสักพัก ก็ไม่รู้ว่าจะพูด ยังไงดี

” สงชัย….”

สงชัยกลับยิ้ม “ถ้าหากว่าเป็นผมล่ะ คุณจะเป็นห่วงผม

ไหม” สงสัยถาม

ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่เพราะฉัน ถ้าหากว่าคุณได้รับบาดเจ็บ ฉันก็เป็นห่วง!” จิดาภาพูดอย่างมั่นใจ

“แต่ว่า เป็นห่วงสองคน ไม่เหมือนกันหรอก

“ เหมือนกัน!” จิดาภาพูดอย่างมั่นใจมาก

“พันเดชช่วยฉัน ฉันซาบซึ้งใจมาก แต่ความซาบซึ้งใจ

ไม่ใช่ความรัก ก็เหมือนกับคุณ ถ้าหากว่าคุณได้รับบาดเจ็บ ฉัน ก็เป็นห่วงคุณมากเช่นกัน”

“ใช่มั้ย? เหมือนกันจริงใช่มั้ย?” สงสัยถาม

จิดาภาพยักหน้า

“งั้นผมขอถามคุณหนึ่งคำถามได้ไหม?

“คําถามอะไร?”
” ถ้าหากว่าพันเดชเขาตายเพราะช่วยคุณล่ะ คุณจะรู้สึกยัง ไง?” สงชัยถาม

พอพูดถึงตรงนี้ จิดาภาเงียบไป ระหว่างนั้นก็ไม่รู้ว่าจะพูด

อะไรดี

แต่ในสมองสะท้อนภาพตอนที่พวกเขากลิ้งลงมาจากด้าน

บน ตอนที่พันเดชยังไม่ลืมตา ในตอนนั้น เธอกลัวแล้วก็ใจหาย

กลัวว่าบนโลกใบนี้จะไม่มีคนชื่อพันเดชอีกแล้ว

“คุณกลัวแล้วก็ใจหายใช่ไหม? กลัวว่าจะได้เจอเขาอีก แล้วบนโลกใบนี้?” สงชัยมองไปยังเธอแล้วถาม

จิดาภาตก ใจ กระพริบตามองไปที่เขา

เธอยังไม่ได้ตอบคำถาม แต่สงชัยก็เข้าใจความหมายของ

เธอ

“บางทีคุณอาจจะยังไม่พบสิ่งที่แฝงอยู่ภายในจิตสำนึก คุณรู้สึกว่าเขาเป็นที่พึ่งให้ เงื่อนไขเบื้องต้นของการพึ่งพาน ก็ คือความรัก”

จิดาภาตกตะลึง มองไปยังสงชัยอย่างไม่น่าเชื่อ กระพริบ ตาแต่กลับพูดอะไรไม่ออก

เพราะเป็นความจริง เธอมีความรู้สึกแบบทั้งหมดที่เขาพูด

หรือว่าจะเป็นความจริง

จิดาภาไม่มีคำจะพูด สงชัยยิ้ม “คุณรู้ไหม? เวลานี้ ผมก็รู้สึกแบบนี้”

เขาเพิ่งจะพูดจบ จิดาภาเงยหน้าขึ้นไปมองเขา เม้มริม

ฝีปาก “สงชัย… “ก่อนที่จะเกิดเรื่องกับคุณ ผมรู้สึกแบบนี้ และตอนนี้ ได้ยิน

คุณพูดถึงพันเดช ความรู้สึกนี้ยิ่งชัดเจน …”สงชัยพูด

มองไปยังสงชัย จิดาภายิ่งพูดอะไรไม่ออก

“นี้เรียกว่า สารภาพรักใช่มั้ย?”

“เพราะฉะนั้น คุณควรจะรู้ว่า ทำไมผมถึงอิจฉาเขา” พูดถึง เรื่องนี้ สงชัยยกยิ้มมุมปาก ราวกับกำลังฝืนยิ้ม ถ้าหากว่าเป็น ผม และผมก็เชื่อว่า ผมก็จะเป็นอย่างนั้น แต่ว่าแม้แต่โอกาส แบบนี้ผมก็ไม่มี”

“สงชัย คุณอย่าเป็นแบบนี้เลย” จิดาภาไม่รู้จะหาคำพูดมา อธิบายความรู้สึกอย่างไร จู่ๆสงชัยก็พูดแบบนี้ มันกะทันหัน เกินไป

เธอก็ไม่ทันได้เตรียมใจมาก่อน

สงชัยกลับยิ้ม “เป็นยังไง รู้สึกถึงความกดดันใช่มั้ย?” “ไม่ใช่ ฉันแค่….”

“ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็จะไม่ยอมแพ้” สงชัยพูดออกมาทันที สายตามองตรงไปที่จิดาภา หนักแน่น และมั่นคง

ไม่ว่าจะยังไง เขาจะไม่ยอมแพ้
ฝากไว้ก่อน แล้วฉันจะกลับมาเอาคืน จิตาภาหวังว่าคุณ จะไม่ตัดสินใจเร็วขนาดนั้นนะ ให้โอกาสผมสักครั้ง” สงชัยพูด

จิดาภากระพริบตา ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าสงชัยในเวลานี้ ต่าง

จากเวลาปกติ แตกต่างราวกับคนละคน

“ได้ไหม?” มองไปยังจิดาภาแล้วถาม

และก็ไม่รู้ว่าทำไม จิดาภาพยักหน้า

และไม่รู้ว่าคุยกับสงชัยนานเท่าไหร่แล้ว โดยส่วนใหญ่สูง ชัยเป็นคนพูด ส่วนเธอเพียงแค่ฟัง

เพราะจิดาภาช็อกเล็กน้อย และก็คาดไม่ถึงว่า วันนี้สงชัย จะพูดเรื่องนี้กับเธอ