ตอนที่633การแยกกันของรางวัลกับโทษ

ตอนที่ 633การแยกกันของรางวัลกับโทษ

“เธอไม่กลัวจะถูกแย่งพันเดชไปจริงๆหรอ? ถึงแม้ถ้าฉัน

เป็นผู้ชายที่ชอบเธอ ไม่ได้ชอบยัยนั่น แต่ผู้ชายก็ไม่ได้มอง หญิงแค่ใบหน้า บางทีก็แค่เพราะเธอคนนั้นเป็นผู้หญิง……” แก้วแจกแจงอธิบายอย่างละเอียด

จิดาภายิ้ม “ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ฉันก็ควรจะยินดีด้วยนะ”

“ต๊ะ?”

“พอเห็นพันเดชปฏิบัติต่อคนอื่นแล้ว ก็จะได้หนีหลุดพ้นไป

ตั้งแต่เนิ่นๆไง”

แก้ว ..……..ขนาดนี้แล้วเธอยังมีอารมณ์มาพูดเล่นอีก”

จิตาภายิ้ม “ตอนนี้ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ฉันคงห้ามอะไรไม่ ได้ แต่ในทางกลับกันฉันกลับอยากเห็นว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นได้ บ้าง” จิดาภาพูดถึงรูปการณ์ตอนนี้ เธอยังคงรักษาท่าที สังเกตการณ์

เมื่อเห็นจิดาภาว่าอย่างนั้น แก้วก็ขมวดคิ้ว ถ้าเธอรู้แก่ใจ สักครึ่งนึงของจิดาภาก็คงพอ…….

กินข้าวเสร็จยังไม่ถึงเวลา จิดาภาก็ขึ้นตึกไป
พอเดินไปถึงหน้าประตูก็ได้ยินเสียงดังออกมา จิดาภายนคิ้วแล้วเดินเข้าไป

“คุณพันเดซคะ อันนี้เป็นของที่ดิฉันเพิ่งเอาขึ้นมาให้ตอนที่ ขึ้นมาค่ะ”

เมื่อมองปราดดูของสิ่งนั้น พันเดชก็พูดขึ้น “ขอบคุณ แต่

ฉันไม่ดื่มกาแฟประเภทนี้”

“หรอคะ? งั้นดิฉันเอาไปทิ้งละกัน…….

“ว้าย! ขอโทษค่ะ ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ…….

เมื่อได้ยินเสียงข้างใน จิดาภายนคิ้วแล้วเปิดประตู

เมื่อเห็นประตูที่จู่ๆก็ถูกเปิดออก ทั้งคู่ก็หันไปมองพร้อมกัน สายตาที่มองจิดาภานั้นปนไปด้วยความตกตะลึง

“จิ มาได้ยังไงนะ?พันเดชเอ่ยปากแล้วดึงกระดาษทิชชู ของตนออกมา แล้วมองไปที่ตมิศา “ฉันทำเอง

เขาไม่ได้รีบร้อนที่จะแสดงอะไรยืนยันออกไปแต่กลับทำ

เรื่องที่ควรต้องทำต่ออย่างเป็นธรรมชาติ ตมิศามองจิดาภา “คุณจิดาภา….” จู่ๆก็นึกอะไรออกจึง

พูด “ดิฉันไม่ทันระวังเลยทำกาแฟค เมื่อกี้ก็เลย…….

จิดาภาเดินเข้าไปมองพวกเขาแล้วยิ้มน้อยๆ “คุณตมิศา ไม่ต้องรีบแก้ตัวอะไร ฉันไม่ได้เข้าใจอะไรผิดอยู่แล้ว เธอรีบ อธิบายแบบนี้เหมือนกำลังปิดบังความผิดอยู่
“ฉัน…..” ตมิศามองจิดาภา เธอพบว่าแม้จิตาภาจะดูไร้ พิษสง แต่คำพูดที่พูดออกมากลับแทงใจคนฟังให้ไม่สามารถ พูดอะไรต่อได้

“ฉันออกไปก่อนนะคะ” ตมิศาไม่ได้พูดอะไรอีกแล้วหมุน ตัวจากไป

พอเธอพ้นจากห้องทำงานไปแล้ว จิดาภาก็ไม่ได้ขยับไป ไหน สายตายังคงมองไปที่พันเดชอย่างนั้น ไม่เคืองไม่โกรธ พันเดชเดินเข้าไปหาจิดาภาแล้วมองเธอ “ที่รักต้องให้ อธิบายอะไรมั้ยจ๊ะ?!

“นายคิดว่าไงล่ะ?”

“สายตาเธอบอกว่าเธอเชื่อใจฉัน” พันเดชเดินเข้าไปหา ดาภา จิดาภา ให้เขาออกห่าง “นายไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เถอะ”

“เธอเปลี่ยนให้ฉันสิ

จิดาภายิ้ม “ขอโทษนะคะ ฉันยุ่งมาก ไม่อยู่ด้วยละ บ๊าย บาย” พูดพลาง จิดาภาก็ทำท่าจะเดินจากไป

พันเดชจึงยื่นมือออกมาถึงจิดาภาเข้าไปในอ้อมกอดอย่าง ฉับพลัน เขามองเธอแล้วยิ้มออกมา “คุณจิครับ ถ้าทิ้งก็ช่วย จริงจังกว่านี้อีกได้มั้ย”

“อย่างเช่น?”

พันเดชเข้าไปประกบจูบปากของเธอทันที……..
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร พันเดชถึงปล่อยเธอไป เมื่อ เห็นจิดาภาหน้าแดงแจ๋ก็ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

จิดาภามองเขาอย่างหงุดหงิด “นี่คือคำอธิบายของนาย

ไงพันเดช?” “ถ้าเธอทิ้งฉันแรงกว่านี้ ฉันคิดว่าฉันจะยิ่งชอบเธอ”

เดชพูด

พัน

จิดาภายิ้มออกมา “ฉันก็อยากเห็นนายตอนดึงเหมือนกัน”

ใบหน้าพันเดชช็อกทันที “เธอกล้า!”

“ฉันกล้าไม่กล้า นายก็คงรู้ดี”

พันเดชพบว่าตัวเองทำอะไรจิดาภาไม่ได้

“ฉันจะจัดการเอง”

“โอเค ฉันรอข่าวจากนายอยู่นะ” พูดพลาง จิดาภาก็ออก ไปด้วยรอยยิ้ม

เดิมทีคิดว่าพอเจอเรื่องนี้เข้าไปตมิศาจะรักษาหน้าไว้บ้าง แต่บอกได้แค่ว่าพวกเขาคิดมากเกินไปแล้ว วันต่อมาตอนบ่ายตมิศาก็เพิ่งจะหยิบแฟ้มขึ้นตึกไป

ตามที่คนเขาพูดกันเธอนั้นไม่ปล่อยให้โอกาสที่จะได้ขึ้น ตีกไปหลุดมือเลย

พอเธอเพิ่งเดินไป แก้วก็อดที่จะพูดขึ้นไม่ได้ “นี่มันก็โจ่งแจ้งเกินไปมั้ย”
แต่ว่าในห้องทำงานไม่มีเสียงตอบกลับ ตมิศาขึ้นตึกไป แล้วจึงไม่ได้ยิน

จิดาภานั่งอยู่ตรงนั้นมองแผ่นหลังตศาแต่ปราดเดียว เหมือนมองไม่เห็น

ในห้องทำงานตมิศาวางแฟ้มลงตรงหน้าพันเดช

“คุณพันเดชคะ ต้องเซนต์ชื่อตรงนี้ค่ะ” ตมิสาเอ่ยพูด วาง แฟ้มลงแล้วถอยหลังหนึ่งก้าว ยืนรออยู่ตรงนั้น

พันเดชกำลังวางแขนนั่งทำงาน เมื่อเห็นเอกสารก็ยนคิ้ว

น้อยๆ

เขาเงยหน้ามองคนตรงหน้า ตมิศายืนยิ้มหวานอยู่ตรงนั้น

“งานแบบนี้เป็นงานของเลขา” พันเดชบอกเธอด้วยเสียง เคร่งขรึมแล้วมองผมิศาอย่างสุขุม

ตมิศาอึ้งแล้วยิ้มออกมาอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ ตรงนั้น “แต่ว่าเอกสารพวกนี้เป็นของฝ่ายออกแบบ…….

“เอกสารพวกนี้ควรมีผู้ช่วยที่จะส่งเอกสารให้เลขาแล้ว ค่อยส่งมาให้ผม คุณตมิศา คุณไม่จำเป็นต้องลงแรงทำ” พัน เดชพูดด้วยน้ำเสียงห่างเหินเย็นชา

“ฉัน…..” ตมิศาอึ้งค้าง ไม่คิดว่าพันเดชจะเอ่ยปากพูดเรื่องนี้

“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ” เธอพูดขึ้นอย่างอึดอัด
“งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ” พูดจบตมิสาก็ หมุนตัวออกไป

“เดี๋ยว” จู่ๆพันเดชก็พูดขึ้น

ตมิศาชะงักค้างอยู่ตรงนั้นแล้วหันหน้ามามองพันเดชด้วย สีหน้าที่ไม่ค่อยดี “มีเรื่องอะไรคะคุณพันเดช”

“คุณตมิศา คุณได้นึกถึงตำแหน่งอื่นไว้บ้างรึยัง?”

“หืม?”