บทที่28วางแผน

บทที่28 วางแผน

ประธานสินยกยิ้มเย็น จิตาภา คุณปากดีจริงๆ

คิดว่า พูดเช่นนี้ เขาจะปล่อยไปงั้นหรือ? จิดาภา ใจเต้นตึกตัก ดูเหมือนประธานคนนี้จะรับมือยาก

จริงๆ

ในเมื่อเป็นแบบนี้ คงไม่ต้องอธิบายอะไรเยอะแล้วล่ะ จิดาภา งด้วยท่าทีสงบ ใบหน้ายิ้มเรียบ “ท่านประธานคะ พวกเรามาคุยเรื่องงานกันเถอะค่ะ”

“คุยกันนานแล้ว คุณคงคอแห้ง มาเถอะ ผมรินให้ ประธานสินชูแก้ว

จิดาภาลังเล “ท่านประธานคะ คือ ฉันไม่ดื่มค่ะ

“อย่าพูดเล่น คุยธุรกิจไม่ดื่มเหล้าได้อย่างไร จะไม่ให้ เกียรติผมสักหน่อยหรือ” พูดอย่างวางอำนาจ ไม่ว่าอย่างไรก็ จะให้จิดาภาดื่มให้ได้

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เธอไม่ดื่มก็คงน่าเกลียด

“โอเคค่ะ งั้นฉันดื่มสักแก้วก็ได้” จิดาภาเอ่ย “หวังว่าดื่มเสร็จแล้วคุณจะคุยเรื่องสัญญานะคะ

ประธานในไม่ตอบ รอให้จิดาภา ดื่มเหล้าแก้วนั้นเข้าไป

จิดาภามองเหล่าด้านหน้า ในเมื่อเลี่ยงไม่ได้ จึงยกแก้ว

เหล้าดื่ม

ความจริงเธอดื่มเหล้าบ่อย ที่บอกว่าไม่ดื่มคือโกหก

ดื่มเหล้ากับคนบ้ากามก็รู้อยู่แล้วว่าอันตราย จิดาภาจึง

ปฏิเสธ

แต่ในเมื่อปฏิเสธแล้วไม่สำเร็จ เธอจึงจำเป็นต้องดื่มอย่า

เสียไม่ได้

จิดาภา มรวดเดียวจนหมด จากนั้นก็แสร้งทำเป็นไอออก

มาเล็กน้อยราวกับเป็นการดื่มครั้งแรก

ประธานสินไม่ละสายตาออกจากเธอ

“ท่านประธานคะ เริ่มคุยเรื่องงานได้หรือยังคะ” เธอพูด

พร้อมกับวางแก้วลง

เขาไม่สนใจที่เธอพูด “คุณดื่มเก่งจริงๆ

“ประธานอย่าพูดเล่นสิคะ

“มา ดื่มอีกแก้ว” เขาพูดต่อ

จิดาภาขมวดคิ้ว “พวกเราคุยงานกันก่อนเถอะค่ะ

“รีบทำไมกัน ดื่มแก้วนี้ก่อนแล้วค่อยคุย
“ถ้าดื่มเข้าไปอีก ฉันเมาแน่ๆค่ะ” พูดอย่างมั่นใจ “ถ้าเมา วันหลังค่อยคุยก็ได้” ประธานสินบ่ายเบี่ยง

จิดาภารได้ทันทีว่าประธานสินไม่ได้จะคุยเรื่องงานตั้งแต่ แรกแล้ว

“ประธานสินคะ งานนี้สำคัญกับฉันมากจริงๆนะคะ…

คาภาพยายามขอร้อง

“งั้นเธอคงจะรู้นะ คุยงานกับฉัน ต้องคุยเรื่องอะไรก่อน

คิ้วเรียวของเธอขมวดยุ่ง มองประธานสินที่ขยับเข้าใกล้

“คุณจะทำอะไรคะ!” จิตาภาถามขึ้นด้วยความตกใจ

“มาหาฉันถึงที่นี่ เลิกเสแสร้งได้แล้ว…” มือของประธาน สินยื่นออกไปหาเธอ

จิดาภาอยากจะขยับหนี แต่ทันใดนั้นก็รู้สึกเวียนหัว

ศีรษะหันขวับไปยังประธานสิน “อย่ากลัวไปเลย ฉันไม่ ทําร้ายเธอหรอกน่า แต่ว่าเธอหน้าเหมือนกับรักแรกของฉัน

จริงๆ…

จิดาภามองด้วยความรู้สึกรังเกียจ “ประธานสิน พิจารณา ให้ดีนะคะก่อนจะลงมือทําอะไร

อีกฝ่ายทําหน้าสงสัย หมายความว่าไง?
การมองนาฬิกาข้อมือ “คุณมีเวลาแค่สิบนาที