ตอนที่473คิดสงสัยในใจ(1)

ตอนที่ 473 คิดสงสัยในใจ (1)

“บอกฉันสิคะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่เกี่ยวกับคุณ” จิดา ภามองหน้าพันเดชแล้วถามขึ้นมา

เมื่อได้ยินดังนั้น พันเดชก็ตกใจจนคิ้วขมวด “นี่คุณคิดว่า ผมเป็นคนทําเหรอ”

จิดาภาไม่รู้ เธอแค่ภาวนาว่าขอให้เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพัน

สายตาเธอจับจ้องไปที่พันเดช หวังว่าจะได้ยินคำตอบ

เมื่อเห็นเธอทำหน้ากระวนกระวาย พันเดชก็เลยหัวเราะขึ้น มา “ผมยอมรับว่าผมให้คนไปตามหาเขา แต่เรื่องที่เขาตาย ไม่ เกี่ยวกับผมเลยแม้แต่นิดเดียว” พันเดชมองเธอแล้วพูดด้วยน้ำ เสียงเน้นย้ำ

“จริงนะคะ”

พันเดชพยักหน้า

จิดาภาได้ยินดังนั้นก็รู้สึกโล่งใจ

“ฉันเชื่อคุณค่ะ” จิดาภาพูด

จากนั้น พันเดชก็เอามือมาแตะที่หน้าผากของเธอด้วยท่าทางหวงแหน เขาอมยิ้ม “คุณออกอาการเป็นห่วงผมชัดเจน ขนาดนี้ แต่คุณวางใจได้ ผมไม่ใช่พวกนักเลงอันธพาล ไม่ทำ อะไรที่มันผิดกฎหมายอยู่แล้ว” พันเดชบอก

จิดาภาได้ยินแล้วก็พยักหน้า

เป็นอย่างนี้ก็ดีค่ะ

แต่พันเดชคงยังไม่รู้ว่าคำพูดเมื่อครู่มันก็เหมือนกับทำร้าย

ตัวเองชัดๆ

ต้องมีวันที่เขาจะต้องชดใช้ให้กับคำพูดนี้

ยุ่งวุ่นกันตั้งแต่เช้า พอทานเข้าเที่ยงเสร็จ ทั้งสองคนก็ตรง ไปโรงพยาบาลต่อ

จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้รับข่าวคราวว่าคุณย่าจะฟื้นเลย แต่ พันเดชและจิดาภาก็ยังไปเยี่ยมคุณย่าทุกวัน ไปดูสักหน่อยก็ยัง

วรชิตกับสุรีย์ก็ยังไปเฝ้าคุณย่าที่โรงพยาบาลทุกวัน

เมื่อเขาสองคนไปถึง วรชิตก็อยู่ที่นั่น

“สวัสดีครับพ่อ” พันเดชพูด

“สวัสดีค่ะคุณลุง” จิดาภาทักทาย

“อ้าวว”

เมื่อเห็นสองคนมาหา วรชิตใจชื้นขึ้นมาเยอ เยอะ
ช่วงวันสองวันนี้ ข้างนอกมีแต่ข่าวลือมากวนใจเยอะแยะ

เต็มไปหมด

“คุณย่ายังไม่มีท่าทีว่าจะฟื้นขึ้นมาเลยหรอครับ” พันเดช

มองคุณย่าที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้แล้วเอ่ยถาม

พอพูดถึงเรื่องนี้ วรชิตก็ถอนหายใจออกมาเชือกหนึ่ง สายตามองไปที่เตียงคนไข้ “หมอบอกว่า โอกาสที่คุณย่าจะฟื้น นับวันก็ยิ่งน้อยลง

เมื่อพันเดชได้ยินก็หันไปมองคุณย่าด้วยสีหน้าที่เศร้า

หมอง

เมื่อนึกนึกตอนที่คุณร่าเริงแข็งแรงแล้วตอนนี้กลับมาต้อง นอนไม่รู้สึกตัวอยู่บนเตียงแบบนี้มันช่างเป็นความรู้สึกที่เศร้า ใจยิ่งนัก

“คุณย่าครับ” พันเดชนั่งอยู่ข้างเตียงมองหน้าคุณย่าพลาง กุมมือเธอไว้ “ผมเชื่อว่า คุณย่าจะต้องฟื้นขึ้นมา คุณย่าไม่ยอม นอนนิ่งๆไปตลอดแบบนี้แน่ๆ ใช่ไหมครับ

พูดไปคุณย่าก็ไม่มีท่าทีว่าจะกระดิกตัวเลยแม้แต่น้อย

เดชพยายามยิ้มแบบฝืดๆออกมา

เขามั่นใจ และมั่นใจมาตลอด

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของพันเดชก็ดังขึ้น เขาหยิบมือถือขึ้นมากครับ โดยยังไม่ทันได้ดูว่าใครโทรเข้ามา
“ฮัลโหล..”

“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณพันเดช ใช่ไหมครับ

“ใช่ครับ”

“ผมเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจจากเมืองนะครับ” คนที่อยู่ในสายพูด

เมื่อได้ยินดังนั้น พันเดชก็ตกใจเล็กน้อย เหลือบหันไปมอง ที่จิตาภา ก่อนจะพูดว่า “ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรหรือเปล่าครับ” “พอดีว่าเรามีเรื่องจะต้องคุยกับคุณ รบกวนมาที่นี่หน่อย

นะครับ”

พอได้ยินดังนั้น พันเดชรู้สึกว่าคงจะต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ เขาจึงพยักหน้าบอกว่า “ได้ครับ ”

พูดเสร็จเขาก็ว่าสายไป

แล้วเขาก็ลุกขึ้นมองไปที่พวกเขา “พอดีพบมีธุระต้องไป จัดการหน่อย ให้ผมไปส่งคุณกลับบ้านไหม” พันเดชถามจิดาภา

จิดาภาไม่ได้ยินที่เขาคุยโทรศัพท์เมื่อครู่นี้ เธอส่ายหน้า

“ไม่เป็นไรค่ะ คุณไปทำธุระของคุณเถอะ เดี๋ยวฉันจะอยู่นั่งคุย กับคุณย่าสักพัก