ตอนที่449นาฬิกาข้อมือคู่รัก (1)

ตอนที่ 449 นาฬิกาข้อมือคู่รัก (1)

พันเตชยกยิ้มมุมปาก…….

ตรงขึ้นลิฟต์ไปโดยทันที จิดาภาก้าวเท้าหน้าออกมาจาก ในลิฟต์ พันเดชก้าวเท้าหลังออกมาจากในลิฟต์

กำลังจะเปิดออก เวลานี้ เสียงของพันเดชดังขึ้นมาจาก ด้านหลัง “จิดาภา ข้อมูลไม่ใช่ทิ้งไว้ในบ้านหรอ?

จิดาภาตกตะลึง

ทันใดนั้นรู้สึกว่าบรรยากาศรอบๆก็อึดอัดขึ้นมาทันที

ถึงแม้ว่าไม่ได้หันกลับไป ก็สามารถรู้สึกถึงสายตานับไม่ ถ้วนที่อยู่ข้างหลังมองมายังเธอ

ทุกคนรู้หมดแล้วความสัมพันธ์ของเธอกับพันเดชที่ คลุมเครือไม่ชัดเจน ตอนนี้พันเดชพูดแบบนี้ ยิ่งทำให้ผู้คน

เข้าใจผิด

จิดาภาตกตะลึงอยู่ครู่นึง หันกลับมามองที่พันเดช เผย

รอยยิ้มแข็งที่มุมปาก “รายงานท่านประธาน ไม่มีค่ะ เอกสารอยู่ บนโต๊ะของฉัน ฉันไม่ได้นำกลับไปด้วย…..

ขณะพูดสายตาของเธอเต็มไปด้วยความเตือนให้กับพันเดช
พันเดชกลับยิ้ม ประทับรอยยิ้มอย่างผู้ชนะแล้วเดินไป

คำพูดของจิตาภา ทำให้หลายคนสงสัย และไม่รู้ว่าคือ สถานการณ์อะไรกันแน่ แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะซุบซิบนินทา เพียงแค่มองจิดาภาด้วยสายตาแปลกๆ !

จิดาภาจึงรู้ว่า พันเดชจงใจ! ! !

เห็นพันเดชเดินไป จิดาภาก็รีบเดินกลับไปที่แผนก ออกแบบ

จนกระทั่งตอนเที่ยง แก้วเดินเข้ามา เห็นจิดาภา ” จิ ไม่มา

กินข้าวด้วยกันหรอ!? ”

“กินสิ! ” จิตาภายิ้ม จากนั้นปิดเอกสาร หลังจากเก็บ เรียบร้อยแล้ว ทั้งสองคนก็ลงไปชั้นล่าง

ในภัตตาคาร ขณะที่ทั้งสองคนกำลังกินข้าว

แก้วมองจิดาภา “ได้ยินว่าเมื่อเช้าคุณกับท่านประธานมา ด้วยกันหรอ? ”

จิดาภา “.………….

ขณะดื่มเครื่องดื่ม เกือบสําลักออกมา

เห็นปฏิกิริยาของจิดาภา แก้วถามต่อทันที “เรื่องจริงหรือ ว่าเท็จ”

“แล้วเธอว่าไงล่ะ? ” จิดาภาไม่ตอบแล้วย้อนถาม หยิบ กระดาษทิชชู่ออกมาเช็ด เพิ่งจะยกมือขึ้นมา แก้วเห็นแขนของเธอ นึกอะไรขึ้นมาได้ทันที

“ จิตาภา!!!”

จิดาภาตกใจหมด มองแก้ว “กินข้าวเบาเสียงหน่อยไม่ได้ หรอ? ”

เวลานี้ทันใดนั้นแก้วจับแขนของจิดาภาไว้แล้วดึงมาตรง หน้าของตนเอง พินิจนาฬิกาข้อมือที่อยู่ด้านบนอย่างดี

“คุณกล้าพูดตรงๆกับฉันรึเปล่า! ? ” แก้วถาม

“อะไร?” เห็นแก้วกำลังมองนาฬิกาข้อมือของตนเอง ที่จริง แล้วจิดาภาก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย…

“ฉันถามคุณ นาฬิกาข้อมือของคุณ คุณซื้อเองใช่มั้ย?” แก้วมองนาฬิกาข้อมือของจิดาภาแล้วถามทันที

มองดูนาฬิกาข้อมือ จนแน่ใจอะไรแล้ว

จิดาภา จ้องมองแก้ว รู้สิ่งที่เธอนึกถึงแล้ว และก็ไม่ คิดจะปิดบังเธอ คิดแล้วจึงเปิดปากพูด “ไม่ใช่…”

“ท่านประธานมอบให้หรอ!?” แก้วถามทันที

จิดาภา “.………….

ต้องบอกว่า ความรู้สึกและลางสังหรณ์ของผู้หญิงนี่มันขั้น

เทพจริงๆ

เห็นปฏิกริยาของจิดาภา แก้วก็ยิ่งมั่นใจในคำตอบของ ตนเอง
“ท่านประธานมอบให้จริงๆ ใช่มั้ย ! ? ”

ถ้าหากว่าไม่ใช่ล่ะก็ จิตาภาจะต้องตอบสนองแรกปฏิเสธ ดูแล้วตอนนี้ เป็นเรื่องจริง

จิดาภาไม่ได้ปฏิเสธ มองที่แก้ว “สาวน้อย คนเยอะขนาดนี้ เบาเสียงลงหน่อยได้รึเปล่า? ”

ประโยคนี้เป็นการยอมรับอย่างกลายๆ โดยไม่รู้ตัว!

“จิดาภา จริงๆ ใช่มั้ย”! ? แก้วยิ่งตกใจมากขึ้น แต่ใน ขณะเดียวกันทำไมจิดาภารู้สึกดีใจ “งั้น งั้นคุณกับท่านประธาน ตอนนี้……..? ? ” แก้วกระพริบตามองจิดาภา เฝ้ารอคอยคำ ตอบจากเธออย่างมาก

เรื่องที่เกี่ยวกับนาฬิกาข้อมือ ยิ่งคนรู้จักน้อยยิ่งดี เพราะนี่ เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยและชีวิตของพันเดชและพวกเขา หลายคน จิดาภาไม่สามารถพูดส่งเดชได้ สุดท้ายคิดแล้ว จึง พยักหน้า “เขาเป็นคนมอบให้