ตอนที่608ส่องสว่างขึ้นมา

เหมือนกับว่า เหมือนกับว่าเธอเห็นอะไรหมดทุกอย่าง แล้ว.

ไปรยาเข้าไปใกล้ประตู ในช่วงเวลาแห่งจินตนาการ ประตูก็เปิดออก ไปรยาตกใจกระโดด หันกลับไปมองเอลิสต์ เขาดูใจเย็น แต่ทำไม หน้าเขาแดง……………

“เอ่อ เมื่อ………ฉันไม่เห็นอะไรจริงๆ” ไปรยามองเอลิสต์

และอธิบาย

“อืม” เอลิสต์ตอบเสียงเบา ก้มหัวลงและเดินไปที่ห้องนอน ไม่มีอะไรจะพูดเป็นพิเศษ

เมื่อเห็นเข้าเดินเข้าไป ไปรยาถึงคิดอะไรขึ้นมาได้ เขาบาด

เจ็บไม่ใช่เหรอ

หลังจากนั้นก็ตามเขาเข้าไป

“นายท่อนไม้ ไม่บาดเจ็บใช่ไหม……….แล้วประตูก็เปิด ออก ไปรยาก็ตะลึงอีกครั้ง

คิดว่าเอลิสต์กำลังจะเตรียมตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า ดังนั้น ภาพ ในห้องแต่งตัวที่เห็น เป็นอีกครั้งที่ปรากฏต่อหน้าเธอ

มันมีผลกระทบมากขึ้นกว่าเดิม

ซิกแพคที่สมบูรณ์แบบตรงหน้าเธอ
“ฉัน ฉัน ฉัน……… ไปรยาที่ยืนอยู่ ไม่รู้จะอธิบายยังไง

พระเจ้า

ให้เธอตายเถอะ

“คุณเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะ” พูดพลางไปรยาก็เดินออก ไปอีกครั้ง

ใบหน้าของเอลิสต์ ไม่รู้จะอธิบายยังไง

เขาคาดไม่ถึงว่าเธอจะผลักประตูเข้ามา

ห้องนั่งเล่น ไปรยานั่งอยู่ตรงนั้นกับร่างกายที่แข็ง หน้า แดง ใกล้ระเบิด นายท่อนไม้จะคิดว่าเธอตั้งใจรึเปล่า

ครั้งแรกที่เห็นคือเข้าใจผิด ครั้งที่สองต้องตั้งใจแล้ว

เอ่อ เอ่อ เอ่อ

อย่าคิดว่าเธอชอบที่จะแอบมองนะ

อย่างไรก็ตาม

ไม่คิดว่ารูปร่างของนายท่อนไม้ก็โอเคเลย

กับดาราเหล่านั้น ก็มีมากกว่า

เมื่อเอลิสต์ออกมาจากข้างใน เขาเห็นไปรยานั่งมอง และ

ไม่รู้จะพูดยังไง เขาก็เงียบ

และไปรยาก็ไม่พูด ตรงไปทำอาหาร

เมื่อเสร็จแล้ว ทั้งสองกินอย่างเงียบๆ
ในช่วงเวลานี้ ล้วนเป็นไปรยาที่พูด เอลิสต์เป็นตอบเบาๆ ตอนนี้ไปรยาไม่รู้จะพูดยังไง

ไปรยาทนบรรยากาศในห้องไม่ได้

“งั้น ก็ได้ ฉันยอมรับว่าฉันเห็นทุกอย่างแล้ว…..

“แตะ แตะ แคะ……..

ไปรยาเพิ่งเปิดปาก เอลิสต์สำลักสิ่งที่กินออกมา

ไปรยามองเขา “คุณเป็นอะไร คุณโอเคมั้ย

เอลิสต์วางชามของเขา ไปรยารีบเอาทิชชูจากด้านข้างให้ “คุณไม่ต้องตื่นเต้น ไม่ต้องโกรธ คุณมั่นใจได้ว่าฉันจะลืมมันใน

เธออธิบาย ทำให้ใบหน้าของเขาแดงขึ้น

เขาเคยเป็นนักเลง เขาไม่ได้รู้สึกมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้คืออะไร

เขาเผชิญหน้ากับไปรยา เขาก็อายเหมือนกัน

“อืม” เอลิสต์พยักหน้า วางกระดาษทิชชูลง และยังคงกิน

โดยไม่แม้แต่จะมองไปรยา

“คุณรู้สึกอายใช่ไหม”

“เปล่า”

“งั้นก็ดีแล้ว” ไปรยาพยักหน้า “ไม่งั้นฉันจะรับผิดชอบเอง
เอลิสต์ ”

เกือบสําลักอีกครั้ง

คนสองคนกินข้าวและยอมรับว่าไปรยามีอำนาจต่อเขา มากขึ้น

กินพลาง คิดเกี่ยวกับมัน

แล้วเธอก็พูดอย่างครุ่นคิด “นายท่อนไม้ ไม่คิดว่าคุณจะมี

“พริ๊ด.

ไปรยาตระหนักถึงสิ่งที่ตัวเองพูด และรีบดึงทิชชู่ออกมา “ไม่ตื่นเต้น ฉันแค่แสดงความคิดเห็น

เอลิสต์ ”

เป็นเพราะเมื่อเร็วๆนี้ได้ใกล้ชิดเขายกสายตามองเธอ ดวงตาสีแดงของเธอดูเหมือนจะร้องไห้

เธอได้อ่านข่าวเมื่อเร็วๆ นี้แล้ว “นั่งลง อย่าขยับ ฉันจะรินให้” เธอลุกขึ้นและเทน้ำ

กลัวเป็นเพราะเปรมศักดิ์

เขาไม่ได้พูดอะไรมากนัก พยักหน้า “ผมจะไปในน้ำ

เอลิสต์นั่งอยู่ตรงนั้นมองไปที่ด้านหลังของไปรยา ดวงตา ไปรยายังมองลึกเข้าไปในดวงตาที่ไม่สามารถพูดความซับซ้อนได้ในขณะนี้…

ในห้องทำงาน พันเดชนั่งอยู่ที่นั่น สองขาของเขาพับขึ้น และเขาก็พูดคุยทางโทรศัพท์

“เป็นยังไงบ้าง เรื่องสําเร็จดีไหมคุณจะขอบคุณผมยังไง ลาภิศถามล้อเล่นทางโทรศัพท์

“คุณต้องการให้ผมขอบคุณคุณยังไง

“มันต้องมีบางอย่างที่สำคัญ

“คุณไม่ควรขอบคุณผมเหรอ สำหรับข่าวที่มีประสิทธิภาพ ในหนังสือพิมพ์พ์พ์ของคุณ” พันเดชถาม

“โอ้ เดช คุณพูดอย่างนั้น คุณเนรคุณเหมือนข้ามแม่น้ำ และดึงสะพานลง ถ้าไม่ใช่เพราะผม คุณคิดว่าเรื่องเปรมศักดิ์จะ สามารถมีความรุนแรงแบบนี้ไหม ผมใช้เงินไปตั้งเท่าไหร่เพื่อ ช่วยคุณเรื่องข่าวนี้ลาภิศพูด

เมื่อได้ยิน พันเดชก็ยกยิ้มมุมปาก “ดูเหมือนว่าผมต้อง ขอบคุณแล้วล่ะ”

“มันเป็นสิ่งที่จําเป็น”

“แล้วคุณคิดยังไง”

“มันขึ้นอยู่กับสิ่งที่คุณต้องการจะพูด” ลาภิศยิ้มและพูด

พันเดชคิดแล้วคิดอีก “โอเค เรียกจัสตินและปาณชัยมาแล้วคืนนี้เจอกันที่เดิม
“ได้ ผมจะรอ”

การสนทนาสั้นๆ แล้ววางสายโทรศัพท์

ณจุดนี้ พันเดชหยิบโทรศัพท์มือถือส่งข้อความออกไป

เพิ่งส่งข้อความไป ตอนนี้ ประตูถูกผลักเปิดและเจ๊ก ปรากฏตัวขึ้นที่ประตู “คุณพันเดชครับ เรื่องไม่ดีแล้ว

เห็นเจ๊กดูตกใจ พันเดชขมวดคิ้วขึ้น “เกิดเรื่องอะไรขึ้น

“ธรรมวัดเป็นลมเข้าไปในโรงพยาบาลเพราะเรื่อง บริษัท…………. เจ๊กพูด

ได้ยินอย่างนั้น พันเดชขมวดคิ้วแล้วมองไปที่เจ๊ก “เข้าไป จริงๆเหรอ”

“ได้ข่าวว่าอยู่ในโรงพยาบาลแล้วครับ”

“ให้คนส่งช่อดอกไม้ไปพันเดชพูด

เจ๊กกระพริบตา “คือ คือเอาแบบนี้เหรอครับ”

“ไม่งั้นแล้วจะยังไง”

“หลินเซียวเทียนต้องเข้าไปในโรงพยาบาลเพราะเรื่องนี้ จึงแล้ว โลกภายนอกจะต้องมีที่เกี่ยวกับเรามากมาย” เจ๊กพูด

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ