ตอนที่9เหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน

ตอนที่9 เหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน

ไม่กล้าหรอ

เขายกยิ้มมุมปาก เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่มีความเกรงกลัว ไม่ เห็นว่าเธอจะไม่กล้าตรงไหน

แต่ก็ดี มันกลับทำให้เขาสนใจเธอมากขึ้น พอเธอเห็นรอยยิ้มของเขา เธอก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ หรือเธอจะแสดงอารมณ์มากเกินไปหน่อย

เธอเอ่ยพูดขึ้น “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันขอตัวกลับไป ทํางานต่อนะคะ” เธอหาข้ออ้างในการจากไป

“เดี๋ยวก่อน

เขาเอ่ยห้าม แล้วยืนขึ้น

เธอหยุดชะงักเท้าอยู่กับที่

พอเธอหยุดตามที่เขาบอก เธอก็โมโหตัวเองว่าจะหยุด

ทำไม ทำไมไม่เดินต่อ

แต่ไม่รู้ทำไมซาเธอก้าวไม่ออก
ตอนนี้เธอเห็นเขาลุกเดินมาทางเธอ

เธอยืนอยู่กับที่ด้วยใบหน้านิ่งเฉย แต่ข้างในใจกลับเต้น

แรง

เธอเคยนึกภาพตอนที่เธอและเขากลับมาเจอกันอีกครั้ง แต่ไม่เคยนึกว่าจะมาเจอกันด้วยวิธีแบบนี้ และการแสดงออก ของเขาเหมือนไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน

เธอกำลังคิดเองไปต่างๆนานา เขาเดินเข้ามาใกล้ยืนอยู่ ตรงหน้าเธอแล้ว ร่างใหญ่สูง 180กว่าบังเธอมิด ทำให้หายใจ ไม่ถนัด

เขามองใบหน้าเรียวเล็กของเธอ ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้เธอ เธอตกใจถอยหลังหนี จนหลังชนเข้ากับกำแพง แล้วเขาก็ เอามือไปท้าวกับผนังไว้ ทำให้เขาตกอยู่ในอ้อมแขนขอเธอ

ท่าทางไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่

“คุณ คุณจะทำอะไร เธอเอ่ยถามเขา คิดว่าตัวเอกจะนิ่ง ไม่รู้สึกอะไรแต่ก็ทำไม่ได้

เขายังเป็นเหมือนเดิม

เจ้าเล่ห์ เจ้าชู้ไม่เคยเปลี่ยน

เห็นเธอตกใจกลัว เขายกยิ้มมุมปาก แล้วเธอคิดว่าฉันจะ ทําอะไรล่ะ

เธอไม่ได้ตอบกลับ เพราะเธอรู้ว่าเขาเป็นคนฉลาดแค่ไหนไม่ว่าจะพูดอะไรออกไปก็แพ้เขาอยู่

เธอพยายามทำตัวปกติแล้วเงยหน้ามองเขา “คุณอยู่ใกล้ ฉันขนาดนี้ อาจจะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดก็ได้นะคะ”

เป็นผู้หญิงที่ฉลาด หนิ

รู้จักหาทางออกให้ตัวเอง

เขาไม่สนใจคำพูดของเธอ เขาเพียงแต่จ้องมองใบหน้า สวยหวานของเธอ รู้สึกคุ้นเคยมาก

………………………ขมวดคิ้ว เรียกชื่อเธอ ใบหน้าสงสัย ของเขา เหมือนจะอะไรขึ้นมาได้

เธอมองดูใบหน้าของเขา เธอตื่นเต้นหายใจไม่ออก กลัว

ว่าเขาจะจำเธอขึ้นมาได้

แล้วค่ที่เขาจะพูดหลังจากนี้ มันทำเธอทำตัวไม่ถูก

ทำไมฉันรู้สึกเหมือนเราเคยรู้จักกันมาก่อน

เธออึ้งไปสักพัก ไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี