ตอนที่457จะต้องไม่เป็นอะไร (3)

ตอนที่ 457 จะต้องไม่เป็นอะไร (3)

ตอนนี้ร่างกายของเธออ่อนแอมาก และยังรู้สึกเหมือน กำลังจะลอยขึ้นมา เธอต้องกินมากกว่านี้หน่อย

เพิ่งจะกินไปได้นิดหน่อย เวลานี้ ประตูของไอซียูก็ถูกเปิด

อีกครั้ง

พอพวกเขาเห็น พากันยกโขยงเดินเข้าไป

“คุณหมอ เป็นยังไงบ้าง?” วรชิตถามขึ้นมาก่อน

หมอมองไปที่พวกเขา ถอนหน้ากากออก ” การผ่าตัด ประสบความสำเร็จมาก ตอนนี้จะถูกย้ายไปแผนกผู้ป่วยฉุกเฉิน ต่อมาก็เป็นช่วงเวลาเฝ้าสังเกต ถ้าหากว่าสามารถฟื้นขึ้นมาใน ระยะเวลานี้ ก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไรแล้ว!” คุณหมอกล่าว

ข่าวนี้ ถือว่าเป็นข่าวดี และก็ถือว่าเป็นข่าวไม่ดีเรื่องนึง

การผ่าตัดประสบความสำเร็จอย่างมาก แต่ยังต้องยอมรับ อีกครึ่งหนึ่งหากไม่ฟื้นขึ้นมา

“ขอบคุณคุณหมอ!” พันเดชพูด

เวลานี้ก็เห็นคุณยายตระกูลฐิตานันทถูกพาออกมาจาก ข้างใน ตรงไปทางแผนกผู้ป่วยฉุกเฉินโดยทันที
ใจของจิตาภา ในที่สุดก็เบาใจลงเล็กน้อย

มองที่พันเดช “ร่างกายของคุณย่าแข็งแรงขนาดนั้น ฉัน เชื่อว่าเธอจะต้องผ่านไปได้ด้วยดี!

พันเดชพยักหน้า

ดังนั้น พวกเขารอคอยอยู่ที่แผนกผู้ป่วยฉุกเฉินเป็นเวลา นานมาก หญิงชราก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมาเลย

สามหนุ่มพวกเขารอคอยเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วก็กลับ หลังจากที่พวกเขากลับไปไม่นานพันเดชและจิดาภาก็ออก

เวลานี้ ประตูทางเข้าโรงพยาบาล

พันเดชและจิดาภาเดินออกมา

เวลานี้ นักข่าวเห็นพวกเขาออกมาด้วยกัน แทบจะเหมือน กับลูกระเบิด แห่กันเข้ามาทันที

ล้อมพวกเขาไว้

“คุณพันเดช ได้ยินว่าคุณหญิงท่านตกลงมาจากบันได ไม่ ทราบว่ามีเรื่องแบบนี้รึเปล่าคะ?

“ขอทราบว่า อาการสาหัสมากรึเปล่าคะ?

“คุณพันเดช ช่วยพูดอะไรสักหน่อยค่ะ!

“คุณพันเดช ขอทราบว่าคุณกับคุณจิดาภาออกมาพร้อมกัน หรือว่าเหมือนกับที่พูดก่อนหน้านี้รึเปล่าค่ะ ว่าพวกคุณอยู่ ด้วยกัน? แล้วลูกสาวของบริษัทเอไอคนนั้น คุณตุลยาล่ะ พวก คุณได้เลิกลากันแล้วใช่มั้ยค่ะ?”

เวลานี้ คำถามนับไม่ถ้วนพุ่งเข้ามาทางพวกเขา สีหน้าของ พันเดชไม่ค่อยดีนัก สำหรับเกิดเรื่องขึ้นยังไง รอจนเรื่องราว ลงตัว แล้วผมจะแถลงข่าวกับทุกคนเอง ตอนนี้ไม่มีความเห็น ขณะพูดก็จูงมือจิดาภาเดินออกไปทางประตู

จิดาภาก็ไม่ได้พูดอะไร วันนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ตอนนี้เธอ ก็ไม่มีกะจิตกะใจ ยอมให้พันเดชจูงมือเดินไป

ไม่ว่านักข่าวจะถามยังไง จิดาภาและพันเดชก็ไม่พูดอะไร เลยแม้แต่ประโยคเดียว พวกเขาไม่มีทางเลือก เพียงแค่ต้อง ถ่ายรูปพวกเขา

แต่ในตอนนี้ เห็นพวกเขาจับมือกันไว้ โดยไม่ต้องสงสัย ก็ ถือว่าไม่ได้ยอมรับ เรื่องจริงที่ว่าพวกเขาอยู่ด้วยกันก็ไม่ สามารถปฏิเสธได้

มิฉะนั้น ใครจะจับมือกันในสถานการณ์เช่นนี้!!

พันเดชกับจิดาภาตรงไปขึ้นรถ

เจ๊กขับรถออกไปโดยทันที

ระหว่างทาง เขามองพันเดชและจิดาภาผ่านกระจกมอง หลัง คิดแล้วจึงพูดออกมา

“ท่านประธาน คุณท่านเป็นคนดีพระคุ้มครอง จะต้องไม่เป็นอะไรอย่างแน่นอนครับ! ”

พูดออกมาแบบนี้ พันเดชก็ไม่ได้ใส่ใจ

เจ๊กมองจิตาภา และก็ไม่ได้พูดไปมากกว่านี้ ขับรถไปโดย

หลังจากมาถึง..จิดาภาอยู่ เจ๊กจอดรถลง

“ท่านประธาน พรุ่งนี้ตอนเช้าผมจะมารับคุณตรงเวลา!

เจ๊กพูด

พันเดชพยักหน้า เพิ่งจะขึ้นไปชั้นบนเวลานี้ก็นึกอะไรบาง อย่างขึ้นมาได้ทันที “ใช่แล้ว หลายวันนี้จิดาภาไม่ไปบริษัทนะ!”

“อ้อ ครับ!” เจ๊กพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า

พันเดชจูงมือจิดาภาขึ้นไปบนตึก

เจ๊กยืนอยู่ที่นั่น มองดูข้างหลังของพวกเขา จึงคิดได้ว่า ตอนนี้เป็นจังหวะที่จะอยู่ด้วยกันใช่มั้ย?

มิฉะนั้นแล้วทำไมท่านประธานถึงมาอยู่ที่นี่ การพัฒนาน ไม่ใช่ว่าเร็วไปหน่อยหรอ?