ตอนที่451นาฬิกาข้อมือคู่รัก (3)

ตอนที่ 451 นาฬิกาข้อมือคู่รัก (3)

“คุณจิเกรงใจเกินไปแล้ว เรื่องของเจ้านายก็คือเรื่องของ ผม แต่เรื่องของคุณก็คือเรื่องของเจ้านาย ดังนั้นเรื่องของคุณก็ คือเรื่องของผม!” เจ๊กกล่าว

เจ๊กเป็นคนที่สดใสมากคนนึง มองดูแล้วทำให้ผู้คนรู้สึก

สบายใจ

จิดาภายิ้ม “งั้นก็ดี ฉันไปก่อนนะ!!

เจ๊กพยักหน้า ดังนั้นจิดาภาขึ้นลิฟต์ ถึงลานจอดรถ หลัง จากเจอรถพันเดซ จิดาภาตรงไปเปิดรถแล้วเข้าไปนั่ง

ดีที่คนไม่เยอะ จิดาภารู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย แล้วขับรถ ออกไปโดยทันที

หลังจากผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมง จิดาภาจึงมาถึงโรง

พยาบาล

ชั่วโมงเร่งด่วนของการเลิกงาน บนท้องถนนรถติดมาก แต่จิดาภาก็ยังถือโอกาสแวะซื้อขนมหวานที่หญิงชราชอบ ดัง นั้นหลังจากถึงโรงพยาบาล ก็ได้ผ่านไปแล้วกว่าครึ่งชั่วโมง

ภายในห้อง พยาบาลกำลังเกลี้ยกล่อมหญิงชรากินยา แต่ หญิงชราทำยังไงก็ไม่กิน
หลังจากจิดาภาเข้ามา จึงได้ยินบทสนทนาของพวกเขา “ฉันไม่กิน ไม่กิน ยานกินยากจะตาย จะให้กินได้ยังไง

ละเ

“หวานเป็นลมขมเป็นยา ไม่กินจะหายดีได้ยังไง คุณกินยา ดีๆเถอะค่ะ! “นางพยาบาลพูดเกลี้ยกล่อม แต่หญิงชราก็ยังไม่ กิน

จิดาภาเดินมาถึงหน้าประตู ได้ยินบทสนทนานี้ จึงเปิด ปากพูด “คุณย่า ดูท่าว่าคุณย่าก็ยังไม่ยอมกินยาดีๆ! “จิดาภา พูด

ได้ยินเสียงของจิตาภา หญิงชราหันกลับไปมองที่ประตู ทันที อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นจิดาภามุมปากยกยิ้มกว้าง “หนู หนูมาแล้ว นานขนาดนี้ย่านึกว่าหลานจะไม่มาเยี่ยมแล้ว!

จิดาภาเดินเข้าไป หยิบยาที่อยู่ในมือของพยาบาลโดย

ทันที ยิ้มอย่างวางใจให้พยาบาล

พยาบาลจึงวางมือทันที แต่ก็ไม่ได้ไปไหน เธอต้องเห็น หญิงชรากินยาถึงจะไปได้

เวลานี้ จิดาภายกสิ่งของขึ้นมา เดินไปตรงหน้าของหญิง ชราทันที ยกแก้วขึ้น แล้วยื่นมือออกไปหยิบยาส่งให้หญิงชรา โดยทันที

หญิงชรานั่งอยู่ที่นั่น มองการกระทำนี้ ถึงแม้ว่าไม่ค่อยเบิก บานใจเท่าไหร่ แต่ก็ยังยื่นมือออกไปรับยามาอย่างเชื่อฟัง……
“ยานชมมาก! ” หญิงชราทั้งพูด ทั้งรับน้ำจากในมือของ ดาภา ท่าทางดูไม่เต็มใจนัก

“หวานเป็นลมขมเป็นยา จําเป็นต้องกิน!”จิดาภากล่าว

หญิงชราก็รู้ว่าไม่สามารถต่อต้านได้ ดังนั้นจึงยอมกินยา อย่างเชื่อฟัง

นางพยาบาลกำลังมองอยู่ทางด้านนึง สบายใจเป็นอย่าง มาก เปลืองแรงตนเองมาครึ่งค่อนวัน ไม่กินสักคำ ตอนนี้ผู้หญิง คนนี้มา กลับกินยาเองอย่างเชื่อฟัง

“คุณย่า คุณมีหลานสาวที่ดีขนาดนี้ ช่างโชคดีจริงๆ! นางพยาบาลที่อยู่ทางด้านนึงยิ้มขณะพูด

ได้ยินแบบนี้ หญิงชราตกตะลึง รีบพูดแก้ไขให้ถูกต้อง ทันที “นี่คือหลานสะใภ้ของ

ฉัน!”

นางพยาบาลตกตะลึง พูดแล้วยิ้มทันที “เป็นทองแผ่น

เดียวกัน ดีจริง!”

“แม่สาวน้อยรู้จักพูดจริงๆ!” หญิงชราพูด

นางพยาบาลยิ้ม “งั้นถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉันขอตัวออก ไปก่อน มีเรื่องอะไรก็เรียกหาได้ตลอดเวลาเลยนะคะ!

“ได้ ไปเถอะ!” หญิงชราพูด

ดังนั้นนางพยาบาลก็ออกไป
เวลานี้ จิดาภาหยิบขนมหวานออกมาให้หญิงชรา “คุณย่า ต้องบอกว่าหนูเป็นหลานสะใภ้คุณย่าทุกที่เลย

ได้ยินแบบนี้ หญิงชรากินขนมหวานไปหนึ่ง “ทำไมถึง พูดไม่ได้ นี่เป็นเรื่องจริง!

“ที่ไหนกัน! ”

“ไม่ใช่ว่าเมื่อวานหลานอยู่กับเดชหรอ? เป็นยังไงบ้าง พวกหลานวางแผนจะแต่งงานกันเมื่อไหร่!?” พูดถึงเรื่องนี้ ทันใดนั้นหญิงชราก็โน้มเข้าไปมองจิดาภาแล้วถามอย่างยิ้ม แย้ม