ตอนที่ 667ความทรงจำของพี่ณัลล์

ตอนที่ 667 ความทรงจำของพี่มัลล์

“ไม่เป็นไร ชินแล้วครับ! “พี่มัลล์ไม่ได้สนใจอะไร กิน

อาหารไปพลาง มองพวกเขาไปพลางแล้วเอ่ยถาม” ใช่แล้ว มา ถึงตอนนี้ยังไม่ได้ถามเลย พวกคุณ……? ”

พันเดชรู้ได้โดยธรรมชาติว่าที่เขาถามหมายถึงอะไร ยิ้ม

พลางเอ่ยปากแนะนำ คู่หมั้นของผมครับ

พูดแบบนี้ พี่มัลล์พยักหน้าอย่างรู้แจ้ง ถ้าเป็นแบบนี้ ดู เหมือนว่า ผมต้องดื่มอีกแก้ว แสดงความยินดีกับพวกคุณ ด้วย!

“อีกไม่นานก็จะแต่งงานแล้ว เรื่องนี้ออกข่าวไปทั่ว คุณ มัลล์คุณไม่ได้ข่าวมาก่อนเลยเหรอครับ? “พันเดชถาม ขอโทษด้วยครับ ผมไม่

พี่มัลล์อึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วบอก เคยอ่านพวกนิตยสารซุบซิบ

ว่า

พันเดชพยักหน้า พลางพูดออกไปหนึ่งประโยค อย่างนี้ก็

ต้อง! “สองมือถือแก้ว มองไปที่พี่มัลล์แล้วจิบไวน์แดง

“พวกคุณจะแต่งงานกันเมื่อไร? “พี่มัลล์ถามไถ่

“วันเวลายังไม่แน่นอนครับ ตอนนี้ทุกอย่างอยู่ในขั้นเตรียมการ! “พันเดชพูด

พี่ฌัลล์พยักหน้า ดูแล้วพวกคุณเหมาะสมกันมาก ถ้ามี อะไรที่ต้องการ รีบบอกได้เลยนะครับ! ”

“ขอบคุณครับ! ”

“มา ยินดีกับพวกคุณด้วย คำอวยพรที่มาช้าของผม พูดพลาง พี่ฌัลล์ยกแก้วเหล้าขึ้น

จิดาภาและพันเดชก็ยกแก้วขึ้น คุณมัลล์พูดตลกแล้ว ถึง ตอนนั้นขอเชิญไปร่วมฉลองด้วยกัน!

“ตกลง ผมไปแน่นอน!

พูดจบ ทั้งสามคนก็ชนแก้วกัน แล้วก็ดื่ม

คนข้างนอกล้วนพูดว่าพี่มัลล์แข็งแกร่งกว้างขวาง อีกทั้ง เป็นพวกมาเฟีย สิ่งเหล่านี้จิดาภาก็ได้ยินมา แต่เมื่อได้พูดคุย กับพี่มัลล์คนนี้ ไม่รู้สึกว่าเขาเป็นคนในสังคมแบบนั้นเลย แม้แต่น้อย ในทางกลับกัน…..เป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ง่าย

“คุณจิดาภา เป็นไงบ้างอาหารโอเคไหมครับ?

“ไม่เลวเลยค่ะ สดไม่มันไม่เลี่ยน

“งั้นดีครับ ผมกลัวว่าคุณจะไม่ชอบ!

“มันดีมาก! “

พันเดชนั่งอยู่อีกฝั่ง ดูออกว่า สายตาของพี่ฌลล์เฝ้ามองดูตัวของจิดาภาอยู่เสมอ และคอยถามไถ่สองสามประโยคเป็น ครั้งคราว

พันเดชดื่มเครื่องดื่มเท่านั้น เขากำลังคิดว่า คุณมัลล์คนนี้

ตกลงแล้วคิดอะไรอยู่กันแน่? ถ้าจะบอกว่าเป้าหมายของเขาคือจิดาภา ก็ไม่จำเป็นต้อง ใช้วิธีการแบบนี้เลย แต่ถ้าไม่ใช่…เขาทำให้เขามีความรู้สึกที่

แปลกมาก

หน้าประตูร้านอาหาร

“คุณมัลล์ ขอบคุณสำหรับการต้อนรับ ครั้งหน้าผมขอเป็น เจ้ามือเลี้ยงคุณ! “พันเดชพูด

“ตกลง งั้นก็ตามนี้แล้วกัน! “พี่มัลล์ก็ไม่เกรงใจ

“อื้ม!

ในเวลานี้ มีรถคันนึงขับเข้ามา จอดข้างๆพี่มัลล์ มีคนลง มาจากรถ ช่วยเปิดประตูรถให้เขา

ขณะนี้ พลล์มองมาที่พวกเขา”ว่าไง ต้องการให้ไปส่ง พวกเธอกลับไหม! ? ”

“ไม่ต้อง รถจอดอยู่ฝั่งนั้น พวกเรากลับกันเองได้ครับ!

“โอเค งั้นผมไปก่อนละ

“เดินทางปลอดภัย!
ฟิลล์พยักหน้า ดวงตายังชำเลืองมองไปที่จิดาภา จาก

นั้นก็ขึ้นรถ

จิตาภายืนอยู่ตรงนั้น มุมปากมีรอยยิ้มที่เรียบง่าย เฝ้า มองรถขับออกไป พันเดชเอ่ยปากพูดว่า “พอแล้ว เลิกมองได้ แล้ว พวกเราก็ควรกลับได้แล้ว! ”

จิดาภาพยักหน้า ทั้งสองขึ้นรถ แล้วขับออกไป

ระหว่างทาง พันเดชไม่พูดไม่จา ใช้มือข้างเดียวจับพวง

มาลัยรถ หน้าตานิ่งเฉย ทำให้เดาใครก็ไม่ออกว่าในใจคิด อะไรอยู่

โดยปกติ ถ้าพันเดชไม่พูดจามีอยู่สองอย่าง อย่างแรกคือ มีเรื่องต้องคิด อีกอย่างคืออารมณ์ไม่ดี

แต่เห็นได้ชัดมากว่า พันเดชเป็นแบบอย่างแรก

“คิดอะไรอยู่? “จิดาภาถาม

ตอนนี้ พันเดชหันหน้ามองมาที่เธอ เธอลองทายสิ

“ให้ฉันเดาเหรอ? “

พันเดชไม่ปฏิเสธ แล้วพยักหน้า บนท้องถนนเส้นทาง ยาวนาน ทั้งสองมักจะหาหัวข้อมาเพื่อเป็นการฆ่าเวลา

จิดาภาครุ่นคริด แล้วเอ่ยปากพูด ถ้าฉันเดาไม่ผิดละก็ ต้องเกี่ยวกับคุณลล์คนนั้น? “

พูดอย่างนี้ขึ้นมา พันเดชหรี่ตา มองไปที่จิดาภา เธอกลายเป็นพยาธิตัวกลมในท้องของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่?

“งั้นแสดงว่าฉันทายถูก!

พันเดชพยักหน้า

“คุณกำลังคิดอะไรเกี่ยวกับเขาคะ? “จิดาภาถาม

พันเดชครุ่นคิด แค่มีความรู้สึกว่า การปรากฏตัวของเขา มันค่อนข้างกะทันหัน!

ได้ยินอย่างนี้ จิดาภาก็นึกเรื่องบางอย่างออก วันนี้ฉันก็ได้ ยินพนักงานคุยกัน จู่ๆเขาก็อยากเข้ามาร่วมงานกับCA คุณเอง ก็รู้สึกสงสัยในตัวเขา แล้วทำไมคุณยังอยากร่วมงานกับเขา คะ!

พูดอย่างนี้ออกมา พันเดชยิ้มมุมปากที่ฉันสงสัยไม่ได้ เกี่ยวกับการร่วมงานกัน ในส่วนการร่วมงานฉันดูแล้ว ไม่มี ปัญหา อีกทั้งยังได้ผลประโยชน์กันทั้งคู่

“งั้นคุณคือสงสัยในตัวเขาเหรอ? “

พันเดชไม่ได้พูดอะไร จากที่เห็นก็พอรู้ได้ว่าคือประเด็นนี้

“ถ้าตัวคนมีปัญหา ก็เป็นไปไม่ได้ที่การร่วมงานจะไม่มี ปัญหา งานคือสิ่งที่สร้างขึ้นจากตัวบุคคล

“ฉันไม่ได้สงสัยในตัวตนของเขา…… พันเดชหันหน้าไป แล้วซ้ำเลืองมองจิดาภา สายตามีความลังเลอยู่เล็กน้อย

“เธอไม่รู้สึกบ้างเหรอ ดูเหมือนว่าเขาจะสนใจในตัวเธอ?

“ในตัวฉันเหรอ!? “จิดาภาขมวดคิ้ว