ตอนที่629คุณย่าฟื้นแล้ว

ตอนที่ 629 คุณย่าฟื้นแล้ว

จิดาภามองพวกเขาแล้วที่มุมปากก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา

“พวกเธอแต่ละคนนี่นะ สู้ของฉันก็ไม่ได้ ฉันได้ยินเธอมา บ่นอยู่ข้างหูทุกวัน!” หญิงชราปัดคุณงามความดีทั้งหมดไปให้ ดาภาอย่างไม่ลังเล

จิดาภายิ้ม “นี่เป็นเรื่องที่หนูควรทำอยู่แล้วค่ะ!

“ควรทำเรอะ” พอได้ยินแบบนี้ สายตาของหญิงชราที่มอง ไปยังพวกเขาที่ยืนออกันอยู่เต็มไปด้วยความงุนงง

พันเดชเดินเข้าไปใกล้แล้วดึงจิดาภาเข้ามาในอ้อมกอด “ใช่ครับ เพราะอีกเดี๋ยวเธอก็จะกลายเป็นหลานสะใภ้ของ คุณย่า!”

หญิงชรากระพริบตาปริบ ๆ จากนั้นก็มองไปแหวนที่อยู่บน นิ้วของจิดาภาแล้วพูดออกมาว่า “จริงเหรอ”

จิดาภาไม่ได้กล่าวปฏิเสธ จากนั้นก็พยักหน้า

“เยี่ยมไปเลยเจ้าหลานโง่ แกไม่ทำให้ย่าผิดหวังจริง ๆ ! หญิงชรารู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

พันเดชมองจิดาภาด้วยสายตาเป็นประกาย เขารู้สึก ประทับใจในตัวเธอจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้
พอได้เห็นพันเดชกับจิดาภาที่ยืนอยู่ตรงนั้น มุมปากของวร

ชิตกับคุณหญิงภารดีก็ยกยิ้มขึ้นมาอย่างวางใจ “ใช่แล้ว แม่ครับ ทำไมแม่ถึงไปเกิดเรื่องอยู่ในลิฟต์ได้ละ ครับ” ในตอนนั้นเองจู่ ๆ วรชิตก็ถามขึ้นมา

พอพูดถึงเรื่องนี้บรรยากาศภายในห้องก็บีบอัดรวมกัน

ถึงแม้ว่าจิดาภากับพันเดชจะรู้ความจริงแล้ว แต่ก็ยังอดไม่ ได้ที่จะมองไปยังหญิงชรา เพื่อที่จะหาหลักฐานมาพิสูจน์ว่า ตมิศาพูดความจริงหรือเปล่า

พอพูดถึงเรื่องนี้สีหน้าของหญิงชราก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

“ในเมื่อฉันฟื้นขึ้นมาแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็เป็นธรรมดาที่ฉัน จะมีบทสรุปให้กับเรื่องนี้

กว่าจะออกมาจากโรงพยาบาลก็ดึกมาแล้ว

จิดาภากับพันเดชนั่งอยู่ด้วยกันในรถ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูด อะไรออกมาแต่ก็สามารถรับรู้ได้ว่าทั้งสองคนมีความสุขมาก ๆ

สองมือที่ประสานกันแน่นก็ยังคงไม่ปล่อยออก

ตลอดทางมาจนถึงที่บ้านทั้งสองคนก็ยังไม่ได้พูดอะไรออก มา จนกระทั่งมาถึงห้องนอน

จิดาภาก็พูดออกมาว่า “ดื่มไวน์หน่อยไหมคะ ฉันรินให้ พอพูดแล้วกำลังจะเดินออกไป ในตอนนั้นเอง ในจู่ ๆ พันเดช คว้าตัวเธอเอาไว้ แล้วกดตัวลงแนบไปกับผนัง
จิดาภาชะงัก มองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ตรงหน้า “ทําไมเหรอคะ”

“ขอบคุณ” จู่ ๆ เขาก็พูดออกมา สายตาที่ใช้มองจิดาภา เต็มไปด้วยความรักลึกซึ้ง

จิตาภายกยิ้ม ขอบคุณอะไรกันคะ

“ฉันรู้ว่าตอนที่คุณย่ายังคงไม่ได้สติ เธอมักจะไปเยี่ยม ท่านอยู่บ่อย ๆ ขอบคุณที่เธอเห็นคุณย่าฟันกับตา ฉันรู้ว่าเธอ ทำเพื่อฉัน ดังนั้นขอบคุณนะ!” ความจริงแล้วพันเดชไม่ได้อยาก ที่จะพูดอะไรพวกนี้ แต่เขาอดเอาไว้ไม่ไหวแล้วจริง ๆ

พอมองเห็นท่าทางของพันเดช จิดาภาก็รู้ว่าการที่หญิง ชราฟื้นขึ้นมานั้นทำให้เขาสามารถปล่อยวางจากเรื่องหนักใจ ต่าง ๆ ไปไม่น้อย

เพียงพอที่จะมองเห็นแล้วว่าเขาเป็นคนที่ให้ความสำคัญ

กับครอบครัวเป็นอย่างมาก

จิดาภามองเขาแล้วยิ้มออกมาน้อย ๆ “ประธานพันเดช คุณกลายเป็นคนที่ปลุกปั่นความรู้สึกคนเก่งตั้งแต่เมื่อไหร่

“ฉันจริงจังนะ ช่างโชคดีเหลือเกินที่ทำให้ฉันได้รู้จักกับ เธอ!” พันเดชพูดออกมาด้วยความซาบซึ้งใจ

ในตอนนั้นเองจิดาภาก็ยื่นมือออกไปกุมมือของพันเดช เอาไว้ เธอมองเขา ขนตาแฟยาวกระพริบอย่างอ่อนโยน “ระหว่างเราไม่จำเป็นต้องมีคำว่าขอบคุณหรอกนะคะ ไม่ต้องแบ่งเป็นฝ่ายนั้นฝ่ายนี้ เพียงแค่หวังว่าในเวลาที่ใช้นี้ พวกเราจะ รักและทะนุถนอมกันและกันไปจนแก่เฒ่า

คำพูดของเธอเรียบง่ายเอามาก ๆ ทว่าแต่ละค่ากลับฝัง เข้าไปอยู่ในหัวใจ กระทบเข้ากับใจของเขา

มองเธอแล้วพันเดชก็ขยับตัวเข้าไปแนบชิดอย่างอดไม่ได้ จากนั้นเขาก็ประทับจูบลงบนริมฝีปากของเธอ…

บางทีอยากจะมีเพียงแค่ประโยคเดียวที่จะแสดงความรัก ของพันเดชที่มีต่อผู้หญิงคนนี้ออกมาได้

เพียงแค่ต้องการใช้จูบของเขาพรมไปทั่วทุกตารางนิ้วบน ผิวของเธอ

เขาจำประโยคหนึ่งที่นโปเลียนกล่าวกับโจเซฟินได้ ข้าจะ โอบกอดเจ้าเอาไว้ให้แน่นและจุมพิตเจ้าอีกหลายพันล้านครั้ง จูบเจ้าอย่างร้อนแรงราวกับว่ากำลังอยู่เหนือเส้นศูนย์สูตร

หลังจากนั้นไม่กี่วันหญิงชราก็ออกจากโรงพยาบาล

แต่ก็ยังไม่ได้รีบร้อนที่จะจัดการเรื่องของตุลยามากนัก เพราะรู้ดีว่าตอนนี้เธอกำลังมีเรื่องรุมเร้าจิตใจ หญิงชราจึงไม่ รีบ แต่ทว่าสิ่งที่ใครก็คิดไม่ถึงก็คือวันนี้ตอนที่จิดาภากับพันเดช กำลังจัดเตรียมงานฉลองให้กับการที่หญิงชราได้ออกจากโรง พยาบาล

ในตอนนั้นเองตำรวจก็ได้มาถึงประตูบ้าน

“สวัสดีครับ ขอถามหน่อยได้ไหมครับว่าใช่คุณพันเดชหรือเปล่าครับ”

พันเดชพยักหน้า

“คืออย่างนี้นะครับ พวกเราตำรวจเก็บอะไรบางอย่างได้ ข้างในมีเสียงบันทึกเอาไว้ ดังนั้นก็เลยที่อยากมาจะสืบดูสัก หน่อยครับ!” ตำรวจพูด

ได้ยินดังนั้นจิดาภากับพันเดชก็ต่างสบมองกันและกัน

“คือว่าโทรศัพท์เครื่องนี้ถูกส่งมาที่สถานีตำรวจเมื่อคืน วานนี้ ข้างในก็คือ โทรศัพท์หนึ่งเครื่อง ในนั้นมีเสียงที่บันทึก เอาไว้ เกี่ยวข้องกับคดีความของกษิดิสครับ ”

พูดแล้วคุณตำรวจก็ส่งโทรศัพท์ไปให้พันเดช แล้วเปิด เสียงที่บันทึกไว้

คนของตระกูลฐิตานันท์ ต่างก็อยู่กันครบจึงได้ฟังกันทุก

ดังนั้นจึงกดเปิดเล่นเสียงบันทึกที่อยู่ในโทรศัพท์ ตอนที่เพิ่งจะเปิดพันเดชก็ได้ยินเสียงของตุลยาดังขึ้นมา แต่ทว่าพอฟังถึงตรงนี้แล้วสีหน้าของจิดาภาก็ดีไม่ค่อยจะ

เพราะว่าคําพูดอยู่ข้างในนั้นล้วนเป็นเรื่องที่ตุลยา

ดกับกษดิส

หลังจากที่ฟังจบสีหน้าของพันเดชก็เปลี่ยนเป็นรับไม่ไม่ได้อย่างที่สุด มาได้ยินเรื่อง

พวกเราอยากที่สืบสวนเรื่องของคุณจิดาภา ตุลยา แล้วกษิติสครับ…คุณ

จิดาภาจึงสติกลับจากนั้นเธอเล่าเรื่องที่ทั้งหมด

หลังจากที่พูดจบ คุณตำรวจยืนขึ้น “ครับ ขอบคุณที่ให้ ความร่วมมือครับ พยานหลักฐานแบบนี้เร็ว

จิดาภาพยักหน้า ฉันหวังพบเจอความโดยเร็ว

คุณตำรวจยิ้มออกอย่างนั้นก็ขอรบกวนพวกคุณ

จิดาภาพยักหน้า หลังจากนั้นพวกเขาก็กลับ

พันเดชที่นั่งอยู่ตรงนั้นประสานมือสองข้างเอาไว้ด้วย ราวว่ากำลังคิดเรื่องอะไรบางอย่าง

วรชิตก็ยังคงนั่งเล่น ท่าแล้วน่าจะโกรธเอามาก ๆ

ฉันไม่ถึงเลยว่าจะสามารถทำเรื่องเลวร้ายถึงขนาดนี้พันเดช หลานก็อย่าได้ปกป้องมันจากเรื่องนี้อีกละ!” หญิงชรา กล่าวออกมา

เรื่องของเธอนั้นเป็นเพราะเห็นแก่หน้าพันเดชเธอจึงไม่ได้ ไปพูด พอตอนนี้ได้ยินแบบนี้แล้วหญิงชราจึงโกรธยิ่งกว่าเดิม เสียอีก

ก่อนหน้านี้เรื่องที่เกิดขึ้นมามากมายจนนับไม่ถ้วนของจิดา

ภาก็ล้วนเป็นตุลยาที่เป็นคนลงมือ เรื่องนี้ไม่สามารถให้อภัยได้

ในตอนนี้เองพันเดชก็เงยหน้าขึ้นมา เขามองไปที่หญิงชรา “วางใจเถอะครับคุณย่า เรื่องที่เกี่ยวข้องกับคุณย่าแล้วก็จิ ครั้ง นี้ผมจะเอาเรื่องทุกอย่างมารวมกัน

พอเห็นท่าทางที่แสดงออกมาของพันเดชแล้วจิดาภาก็รู้ได้ ทันทีว่าครั้งนี้ไม่ได้ง่ายเหมือนครั้งก่อนหน้า

เธอไม่รู้ว่าควรที่จะรู้สึกอย่างไรกับข่าวนี้ ความจริงที่อยาก หาให้พบมาตลอดก็ได้รับรู้แล้ว แต่ตอนนี้กลับไม่ได้รู้สึกมีความ สุขมากขนาดนั้น

“ฉันเองก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเธอจะทำเรื่องแบบนั้น ก่อนหน้านี้หลายครั้งก็เกือบที่จะทำลายชีวิตของพันเดช!” คุณ หญิงภารดีเองก็พูดขึ้นมา พอคิดถึงตุลยาก็ยังรู้สึกเสียวสันหลัง และลนลานหวาดกลัว มีอะไรบ้างที่ผู้หญิงคนนี้ทำไม่ได้

จิดาภาที่นั่งอยู่ตรงนั้นมองไปยังทุกคน เธอครุ่นคิดอยู่ครู่ หนึ่งแล้วพูดออกมาว่า “เอาเถอะค่ะ ไม่ว่าจะยังไงตอนนี้เธอก็ เข้าคุกไปแล้ว แถมยังถูกตรวจพบความจริงแล้วด้วย ฉันเชื่อว่าเธอต้องจ่ายค่าตอบแทน ให้กับสิ่งที่เธอทำอย่างแน่นอนค่ะ!”

“พันเดชกำลังฉลองให้กับคุณย่า พวกเราควรที่จะพูดเรื่อง

ที่มีความสุขกันสักหน่อยดีไหมคะ ส่วนเรื่องนี้เอาไว้ค่อยพูดกัน ต่อทีหลัง!” จิดาภากล่าว ในตอนนั้นเองวรชิตก็พูดออกมา “ถูกต้อง หนูจิพูดได้ถูก

เราค่อยพูดเรื่องพวกนี้กันวันหลัง วรชิตเองก็พูดออกมา

หญิงชรามองไปที่จิดาภา “ได้ ๆ ฟังหนูจิเนอะ!! ในตอนนี้เองบรรยากาศเริ่มที่จะมีชีวิตชีวาขึ้นมา

จิดาภามองพันเดช “คุณพันเดช เชิญมาร่วมกับทุกคนเร็ว

พอพูดแบบนี้แล้วมุมปากของพันเดชก็ยกขึ้น เขาหันไป มองจิดาภา “OK!”

จิดาภาเองก็ยิ้มขึ้นมา

ตระกูลฐิตานันท์กลับมาเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะอีกครั้ง ท่ามกลางความรักใคร่กลมเกลียวนั้น ถึงแม้ว่าพันเดชจะกำลัง ยิ้มอยู่ แต่ก็มีเพียงแค่จิดาภาที่ดูออกว่าเขายังคงคิดเรื่องนั้นอยู่ ดูท่าแล้วสำหรับพันเดชเรื่องนี้คงไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

ขณะที่กำลังทานข้าว จู่ ๆ หญิงชราก็มองมาที่พวกเขา “พันเดช พวกหลานวางแผนจะแต่งงานกันตอนไหน

พอพูดถึงเรื่องนี้พันเดชก็หันไปมองจิดาภา แววตาของเขาแฝงด้วยรอยยิ้ม มีใครบางคนรับปากกับผมว่า รอคุณย่าฟื้น ขึ้นมาแล้ว ก็จะให้เป็นเจ้าภาพงานแต่งของพวกเราครับ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ