ตอนที่477ยอดฟอลโล่พุ่ง(2)

ตอนที่ 477 ยอดฟอลโล่พุ่ง (2)

สายตากวาดไปที่ห้องก็ดูเรียบร้อยไม่มีอะไรผิดปกติ ไม่ เหมือนคนเข้ามาในห้อง เอ๊ะ หรือว่าเธอยังไม่กลับมา

นึกได้ดังนั้นเขาจึงวิ่งปรี่ไปออกไปข้างนอกแล้วขับรถตรง

ไปที่โรงพยาบาล

พอไปถึงที่พอไปถึงที่โรงพยาบาล พยาบาลกลับบอกว่า เธอกลับไปตั้งนานแล้ว ถ้าเธอกลับไปแล้วแล้วทำไมเธอถึงไม่ ส่งข่าวบอกเขา

เขากดโทรศัพท์หาเธออีกครั้ง แต่ก็ได้ยินเพียงเสียง ขอโทษค่ะหมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขนาด

พันเดชเริ่มกระวนกระวายใจ เวลาแบบนี้เธอจะไปอยู่

ที่ไหนกัน

เขาขับรถออกไปตามหาอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง สุดท้ายเขาก็เลี้ยวรถกลับไปรอที่บ้าน

เขาจอดรถอยู่ข้างล่าง มองขึ้นไปชั้นบนไฟยังมืดอยู่แสดง

ว่าเธอก็ยังไม่กลับมา

ถ้าเธอกลับมาแล้วเธอจะต้องโทรบอกเขา
พันเดชได้แต่นั่งรออยู่ในรถแล้วก็กดโทรศัพท์หาเธอไม่ แต่ก็โทรไม่ติดสักทีเขาจึงกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก กษิดิสก์ไม่อยู่แล้ว อันที่จริงจิตาภาก็ไม่น่าจะตกอยู่ใน หยุด อันตรายแล้ว แต่ว่าตอนนี้…..

เขาวิตกกังวลจนสมองคิดฟุ้งซ่านไปหมด

ทันใดนั้นก็มีแสงไฟจากรถแท็กซี่คันหนึ่งเข้ามาจอดที่หน้า บ้าน แล้วพันเดชก็หันไปมอง

พอรถจอดจิดาภาก็ลงมาจากรถ

“ขอบคุณค่ะคุณลุง” จิดาภาพูดขอบคุณแล้วค่อยๆเดินเข้ามา

เมื่อเขาเห็นจิดาภาจากด้านหลัง พื้นเดชรีบเปิดประตูลง จากรถแล้วเดินปรี่ออกไป

“ จิตาภา!”

หลังจากที่เขาตะโกนเรียกจิดาภา เขาก็รีบเดินตรงไปหาเธอ

“คุณ ทำไมคุณถึงมาอยู่ตรงนี้” จิดาภาเอ่ยถามพลางมอง หน้าเขา ก็ในเมื่อเขาแอบไปเอากุญแจมายึดไว้เป็นของตัวเอง แล้วนี่นา

“นี่คุณหายไปไหนมา ทำไมเพิ่งกลับมา แล้วโทรศัพท์ ทำไมถึง คุณรู้ไหมว่าผมเป็นห่วงคุณขนาดไหน” พันเดชยิงถาม ออกมารัวๆพลันมองหน้าจิดาภา
คำถาม ข้อสงสัยหรือคำพูดต่างที่ค้างอยู่ในใจเยอะแยะ มากมายตอนนี้ก็ไม่สำคัญเท่าจิดาภากลับมาอย่างปลอดภัย

“ฉันออกไปทําธุระมาค่ะ แล้วโทรศัพท์ก็หมดแบตพอดี” จิ

ดาภา อบ

เมื่อเธอเห็นพันเดชออกอาการเป็นห่วงเธอขนาดนี้ก็ทำให้ เธอรู้สึกซึ้งใจจนบอกไม่ถูก

พันเดชทำหน้าขมวดคิ้วหันไปมองจิดาภา แล้วก็ยื่นแขน มากอดเธอไว้ในอ้อมอกอย่างแน่น

“หลังจากนี้ ไม่ว่าคุณจะไปไหน เมื่อไหร่ คุณจะต้องโทร รายงานผม” พันเดชพูด ในขณะที่กอดเธอ “ไม่อย่างนั้น คุณจะ ทำให้ผมเป็นห่วง

ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่คำพูดธรรมดาๆ แต่จิดาภาฟังแล้วก็ รู้สึกประทับใจ เธอจะพยักหน้า “ค่ะ”

เขากอดเธอไว้อยู่พักใหญ่ แล้วพันเดชปล่อยมือลง

ทั้งสองคนเดินเข้าบ้านด้วยกัน

“คุณไปไหนมาเหรอ”

“สถานีตำรวจค่ะ”

เมื่อเขาได้ยินดังนั้น พันเดชก็ตกใจหันไปมองหน้าเธอ “คุณไปที่นั่นทำไมกัน”

ให้ความร่วมมือตำรวจในการสอบสวนค่ะ ได้ยินมาว่าเขาพบคราบเลือดของบุคคลอื่น ในที่เกิดเหตุก็เลยเรียกฉันไป ถามนิดหน่อย แล้วก็ตรวจเลือดค่ะ” จิดาภาตอบ

เมื่อเขาได้ยินจิตาภาตอบเขาเล่ารายละเอียดออกโดยไม่

ปิดบัง พันเดชก็รู้สึกตกใจนิดหน่อย

“แล้วคุณรู้ไหมเมื่อตอนบ่ายผมไปทำอะไรมา เมื่อจิดาภาได้ยินประโยคนี้ เธอรู้สึกว่าจะต้องมีอะไรสัก

อย่าง เธอมองหน้าเขาแล้วนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า “นี่คุณ อย่าบอกนะว่าคุณก็ไปที่นั่นมา

พันเดชพยักหน้า

จิดาภา “.……………..

คุณ จริงๆเลย!!

“ผมไม่อยากให้คุณต้องเป็นห่วง ก็เลยไม่ได้บอกคุณแต่ ใครจะไปรู้ว่าคุณก็ไปเหมือนกัน รู้อย่างนี้ไปพร้อมกันก็หมด เรื่อง” พันเดชพูด

เมื่อจิดาภาได้ยินอย่างนั้นก็พยักหน้า แต่ไม่ว่าอย่างไร ก็ตามคดีนี้ก็นับว่ามีความคืบหน้าขึ้น” ยิ่งเขาพบคราบเลือด ของอีกคนในที่เกิดเหตุนั่นก็เป็นเบาะแสที่สำคัญเลยทีเดียว