ตอนที่417ความก้าวหน้าระหว่างความสัมพันธ์ (2)

ตอนที่ 417 ความก้าวหน้าระหว่างความสัมพันธ์ (2)

“ถ้าไม่อยากถูกจับได้ก็อย่าใช้ อันนี้มันใช้สำหรับยาม

ฉุกเฉิน !” พันเดชมองไปที่เธอแล้วพูดขึ้น

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ แววตาเงาวับของจิดาภาก็มองไปที่พัน

เดชแสดงความเข้าใจ

“ยังมีคุณสมบัติอื่นๆ เดี๋ยวผมค่อยสอนคุณอีกทีนะ !” พัน

เดชพูด

หลังจากได้ยินสิ่งนี้จิดาภาจึงพยักหน้า

มองไปที่จิดาภา มุมปากของพันเดชยกขึ้น ชอบการที่จิดา

ภาน่าเอ็นดูและเงียบในตอนนี้

เหมือนผู้หญิงตัวเล็กๆ

เมื่อเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของพันเดช จิดาภาจึงขมวดคิ้ว

ขึ้น “คุณยิ้มอะไร ?”

“ไม่มีอะไร แค่รู้สึกไม่เฉียบแหลมเวลาคุณไม่พูดฉอดๆ แล้วก็อ่อนโยนมาก !” พันเดชพูดด้วยความพึงพอใจ

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ จิดาภาก็ตกตะลึงอยู่ชั่วขณะ และจากนั้นก็มองไปที่เขา “เอาล่ะ ดึกมากแล้ว คุณพันเดช ราตรีสวัสดิ์นะ !” พูดจบจิดาภากำลังจะลุกขึ้นไป

พันเดชดึงเธอไปด้านหน้าของตัวเอง แล้วจูบลงที่หน้าผาก

ของเธอ

“ราตรีสวัสดิ์ !”

จิดาภาชะงัก ขนตาที่เรียวยาวสั่นเครือเล็กน้อย เงยหน้า มองไปเห็นลูกตาดำของพันเดช ราวกับว่าถูกสิ่งของบางอย่าง กระแทกเข้าไปในใจ

ตะลึงเล็กน้อยแล้วจึงถอนตัวออกจากพันเดชไป

“ฉันง่วงแล้ว จะไปพักผ่อนแล้วนะ คุณก็นอนพักผ่อนเร็วๆ ละกัน !” จิดาภาพูด ลืมเรื่องที่ไม่พันเดซออกไปจนหมดสิ้น

ลุกขึ้นแล้วไม่มองไปที่พันเดชสักนิดเดียว จึงหันหลังเดิน

ตรงไปที่ห้องนอน

ทว่าเงาหลังนั้นเหมือนกับว่าจะหนีอยู่บ้าง

พันเดชนอนอยู่บนโซฟา เห็นเงาหลังของจิดาภา มุมปาก จึงยกขึ้นอย่างอภิรมย์ ในความเป็นจริงใครสักคนก็สามารถได้ รับความพึงพอใจแบบนี้

ไม่ต้องการให้เธอตอบแทนอะไร เพียงแค่ทำบางอย่าง

เพื่อเธอก็รู้สึกพึงพอใจมากแล้ว

เมื่อนึกถึงตรงนี้

มองไปรอบๆ

พันเดชก็ใช้แขนเป็นหมอนรอง ดวงตา
เป็นครั้งแรกที่รู้สึกมีความสุขในห้องเล็กๆ แบบนี้ เพราะมีบางคนในห้องนี้ที่ทำให้เขาคิดถึงและโหยหา

ส่วนในห้อง จิดาภานอนอยู่บนเตียง ยังคงจำท่าทางที่เข้า ใกล้กับพันเดช สายตาของเขา รอยยิ้มของเขา และลมหายใจ ของเขา……

เมื่อนึกถึงตรงนี้ เธอจึงแขนขึ้น แล้วมองนาฬิกาข้อมือ ไม่ ได้เอนเอียงไปฝั่งผู้ชายมากนัก ถูกพันเดชทำเป็นขนาดเล็กๆ ดู ประณีต ทันสมัย และไม่เชย เมื่อนึกถึงตรงนี้มุมปากก็ยิ้มอ่อนๆ ออกมา

เธอไม่ได้ถอดออกมา หนึ่ง เพราะพันเดชเป็นคนช่วยใส่ ให้เธอ สอง นี่ก็เป็นการประกันความปลอดภัยของเธอด้วย

นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะรอบคอบขนาดนี้

แล้วยังทําให้เหมือนกันกับเขาอีกด้วย

เพียงแค่ปากของจิดาภาไม่ยอมรับ แต่ภายในก้นบึ้งของ หัวใจเหมือนจะมีอะไรบางอย่างพัวพันเข้ามาอย่างเงียบๆ……..

มองดูอยู่นานก็รู้สึกง่วงนอนขึ้นมาบ้าง

จิดาภาจึงเตรียมที่จะเข้านอน

ในคืนนี้ แม้ว่าไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่ทั้งสองคนก็นอน หลับสบายเหมือนกัน

ส่วนอีกด้านหนึ่ง
ตุลยานั่งอยู่บนเตียง สีหน้าบูดบึงมาก

ในสองเต็มไปด้วยฉากที่พบเจอกับพันเดชและจิดาภา ใน

ร้านอาหาร

ความเจ็บปวดในใจไม่สามารถใช้คำใดอธิบายออกมาได้

ยิ่งคิดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งโกรธแค้นมากเท่านั้น ในที่สุดจึง ยื่นไปสิ่งของบนที่หยิบได้แล้วขว้างทิ้งไป

กรี๊ดดด !

ทำไม !

ทำไมทำแบบนี้กับฉัน !

หัวใจของตุลยาเจ็บจนไม่สามารถบรรยายได้

หลายปีที่ผ่านมาที่อยู่ด้วยกันกับพันเดช เธอใส่ใจและ พยายามอย่างเต็มที่ แต่ไม่เท่าจิดาภาที่เพียงแค่ไม่กี่เดือนสั้นๆ เมื่อนึกถึงตรงนี้เธอก็รู้สึกว่าไม่ยุติธรรม !