บทที่251เป็นเด็กอีกครั้ง (3)

บทที่ 251 เป็นเด็กอีกครั้ง (3)

พันเดชคิดได้ดังนั้นก็ใจไม่ดี แต่ว่าเขาก็ไม่แสดงออกมา

ยังคงยิ้มต่อไป “งั้นคุณสงชัยก็คงต้องพยายามหน่อยเพราะ อดีตภรรยาของผมคนนี้ไม่จัดการได้ยากหน่อย

ทุกครั้งที่พูดว่าเธอเป็นอดีตภรรยาของเขา สีหน้าของเขา ก็ไม่ดีเอามากๆ

“คุณสบายใจได้ ในเมื่อคุณไม่รู้จักดูแลเธอให้ดีเธอ คุณก็ เลยเสียเธอไป ผมจะดูแลเธออย่างดีเอง” สงชัยพูดอย่างแข็ง

สองคนมองหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร

ตอนที่จิดาภาเดินออกมาจากห้องแล้วเห็นเขาสองคนก็ทำ

ไม่เป็นไม่เห็น

“คุณสงชัย กินข้าวเย็นด้วยกันนะ” จิดาภาชวน

ตอนนี้ไม่กลัวเรื่องจะวุ่นวายแล้ว ไหนก็วุ่นวายอยู่แล้วก็แค่ เพิ่มขึ้นอีกหน่อย

แต่ว่าจิดาภาคิดไม่ถึงเลยว่า มันจะวุ่นวายมากขนาดนี้

“ได้สิ”สงชัยตอบตกลง
พันเดชมองดูแล้วก็กัดฟันกรอด เธอตั้งใจแน่ๆ

แต่เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว เขาจะพูดอะไรได้ จิดาภาเดินเข้าไปในครัว สงชัยเดินตามไปแล้วพูดว่า “ฉัน

เมื่อได้ยินสงชัยพูด จิดาภาก็ประหลาดใจ “คุณทำเป็นเห

รู้จักสงชัยมาตั้งนานไม่ยักรู้ว่าเขาทำกับข้าวเป็น สงชัยยิ้มแล้วตอบว่า “ถึงไม่เป็นที่เรียนได้

เมื่อได้ยินที่สงชัยพูดเธอก็ยิ้ม สองคนยืนอยู่ในครัว พูดไป หัวเราะไป ทำกับข้าวไป พันเดชที่ยืนอยู่ด้านหลังมองดูพวกเขา ก็รู้สึกได้ว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน

โดยตอนที่เห็นพวกเขาหัวเราะกัน ทำกับข้าวด้วยกัน มอง

จากด้านหลังก็รู้สึกว่าเหมาะสมกันดี

เพื่อจิดาภาแล้วให้สงชัยทำอะไรก็ได้

พันเดชคิดแล้วก็โมโห

เขาเดินไปที่ห้องรับแขก

ห้องครัวกับห้องรับแขกอยู่ตรงกันข้ามกัน พันเดชเดินไปที่

โซฟา พวกเขาต้องการทำกับข้าว

ก็ทําไป
ส่วนเขาก็นั่งดู สบายๆ

สนุกไปกับมัน

คิดได้ก็นั่งลง เปิดโทรทัศน์ กอดเข่าถือรีโมทเปลี่ยนช่อง ไปมา แต่ว่าใจไม่ได้อยู่ที่โทรทัศน์เลย

สายตากลับไปอยู่ที่ห้องครัวแทน

มองเห็นพวกเขาหัวเราะพูดคุยกันพันเดชก็ยิ่งโมโห มองไปรอบๆก็เห็นโต๊ะกาแฟ ก็คิดอะไรออกแล้วก็ยิ้ม เขาที่นอนเอกเขนกอยู่ที่โซฟาก็ยืนขายาวทั้งสองข้างออก ไปที่โต๊ะกาแฟ

ไม่ทันไรก็ได้ยินเสียง “เพลง” แก้วชาที่วางอยู่บนโต๊ะ กาแฟก็ร่วงลงมาแตกละเอียด

“โอ๊ย แก้วแตกหมดเลย” พันเดชพูดเสียงดังให้จิดาภาที่

อยู่ในครัวได้ยิน

เพราะเสียงดังนั้นทำให้จิดาภาและสงสัยตกใจหมุนตัว มองตามมาทันที “เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น”

“ไม่ทันระวังทำแก้วแตกหมดเลย” พันเดชพูดด้วยน้ำเสียง

ไม่ใส่ใจ

จิดาภามองไปที่เขา “คุณพันเดช รบกวนเก็บด้วย

ให้เขาเก็บ
พันเดชได้ยินผิดไปใช่ไหม

“ผมเนี่ยนะเก็บ ผมฟังผิดรึเปล่า”

“ใช่ คุณฟังไม่ผิด จิดาภาพูด เธอเป็นคนเจ้าของบ้านนะ เธอควรรู้ว่าเธอควรทำอะไร

พันเดชหน้านิ่วคิ้วขมวด จิดาภาเธอ

“ฉันทำไม่เป็น” เขาพูด

“ทำไม่เป็นเหรอ”จิดาภาได้ยินเข้าก็โกรธอยากจะถาม กลับไปว่า เขาทำอะไรเป็น

เพื่อรักษาหน้าของเขาเธอเลยไม่ได้พูดออกไป

“ทำกับข้าวคนเดียวก็พอแล้ว ทำไมต้องสองคน จิดาภา

เธอมาเก็บเลย” พันเดชพูดชี้แนะอย่างกับเขาเป็นเจ้าของบ้าน หลังนี้ไม่ผิด