ตอนที่435ไม่ทําตัวเป็นคนนอก(2)

ตอนที่ 435 ไม่ทำตัวเป็นคนนอก (2)

เมื่อพูดถึงสิ่งนี้พันเดชจึงวางแก้วกาแฟลง แล้วตรงไปนั่ง

ตรงที่จิดาภานั่งทันที ส่วนจิดาภาถอยหลังไม่ทันก็ถูกพันเดช กอดอยู่ไว้ในอ้อมอกทันที

“คุณมาบอกตอนนี้มันสายไปแล้ว !!

“ทําไม ?” จิดาภาถามกลับ

“เพราะผมตัดสินใจไว้แล้ว !”

จิดาภากำลังจะเอ่ยปากพูดขึ้น พันเดชจึงพูดต่อไปว่า “ผม อาศัยอยู่ที่นี่มีผลประโยชน์ตั้งมากมาย !”

“เช่น ?” จิดาภาเลิกคิ้ว

“หนึ่ง ผมสามารถปกป้องคุณได้ สอง เราสามารถพูดคุย

วิธีการที่จะล่อกษิดิสออกมา สาม สามารถทำงานร่วมกันได้ สามารถเข้างานเลิกงานด้วยกันได้ ไม่ต้องไปรับไปส่ง สะดวก มาก ห้า คุณก็สามารถดูแลผมเพื่อตอบแทนบุญคุณคนช่วย ชีวิตได้ หด…… ทันใดนั้นพันเดชก็เข้าไปใกล้ๆ ทันที ห่าง ใบหน้าของเธอเพียงไม่กี่เซนติเมตร มองไปที่เธอแล้วยิ้มขึ้น อย่างชั่วร้ายแต่ก็มีเสน่ห์ “หก พวกเรายังสามารถเพาะปลูก สัมพันธภาพได้อีกด้วย !”
จิดาภา “…”

ดูเหมือนว่าข้อหกจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขา พูดได้มีเหตุมีผลเต็มเปี่ยมไปด้วยผลประโยชน์มากมาย

เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาและสายตาอันลึกลับแต่จริงจังอยู่ ด้านหน้าของเธอ ทันใดนั้นก็ทำให้จิดาภาทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่า ควรจะเอ่ยปากปฏิเสธยังไง……..

“คุณว่ามาสิ ผลประโยชน์มากมายขนาดนี้ ทำไมผมจะไม่ อาศัยอยู่ที่นี่ !?” พันเดชเอ่ยปากพูดต่อ

เห็นเขาค่อยๆ เข้ามาใกล้ จิดาภาจึงตั้งสติกลับมา

“แต่.………

คำพูดของเธอยังไม่ทันจบ ปากของพันเดชก็ปิดลงทันที

แบบนี้ก็จะไม่มีแต่อะไรอีกแล้ว

ทันใดนั้นจิดาภาก็เบิกตาโต แล้วมองไปที่พันเดช ไม่รู้ว่า จะพูดอะไรระหว่างนั้น

พันเดชจูบลงไปที่ริมฝีปากของเธอ ยิ่งจูบไปยิ่งมีบางสิ่ง บางอย่างกำลังขยายออก เขาไม่จำกัดอยู่แค่จูบ มือก็เริ่มอยู่ไม่ นิ่งแล้วว่ายไปทุกที่

จนกระทั่งสัมผัสอกอันอ่อนนุ่มของจิดาภา ในตอนนั้นจิดา

ภาจึงตั้งสติกลับมาได้และรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ทันใดนั้น ก็ผลักพันเดชออกไปทันที
“มือของคุณยังสามารถทำโดยพลการได้อีกนะ !” จิดาภา

พูด

“ได้จริงๆ เหรอ ?” พันเดชเลิกคิ้ว แกล้งถามอย่างไร้เดียง สา พูดจบมือของเขาก็จู่โจมไปที่จิดาภาอีกครั้ง

จิดาภาจะแพ้ให้เขาแล้วจริงๆ

“พันเดช !” จิดาภาตะโกนออกไปหนึ่งครั้ง

พันเดชนั่งยักคิ้วอยู่ตรงนั้น “ผมอยู่ตรงนี้ ไม่ต้องเสียงดัง ขนาดนั้นก็ได้ !”

จิดาภากำลังจะลุกขึ้น ทว่าพันเดชโอบกอดเธอไว้ เธอจะ ลุกยังไงก็ไม่ขึ้น จิดาภาเป็นกังวลจึงขมวดคิ้วขึ้น “ปล่อยฉัน

พันเดชส่ายหัวอย่างเด็ดขาด

จิดาภาจนปัญญา จึงมองไปที่เขาแล้วขมวดคิ้วขึ้นพลาง เอ่ยปากพูด “คุณจะอาศัยอยู่ที่นี่จริงๆ เหรอ ?”

“นี่คือผมให้โอกาสคุณตอบแทนบุญคุณผู้ช่วยชีวิตนะ !” พันเดชพูดอย่างแน่วแน่

จิดาภา “.………….…

“อยากอยู่ที่นี่ก็ได้ แต่ไม่มีห้องนะ น่าจะต้องให้คุณนอนบน โซฟาแล้วล่ะ !” จิดาภาพูดด้วยรอยยิ้ม

นี่มันคือการตั้งใจแน่นอน !
ทว่าตอนนี้เพื่อการที่จะได้อยู่แล้ว พันเดชก็ต้องรับปาก

อย่างแน่นอน

“โอเค ไม่มีปัญหา !” พูดจบพันเดชก็มองไปยังโซฟาที่ตัว

เองกำลังนั่ง ทำท่าที่นั่งไม่สบายและจะเปลี่ยนในวันพรุ่งนี้

จิดาภามองไปที่เขาแล้วเอ่ยปากพูดขึ้นทันที “พันเดช ถ้า คุณกล้าเปลี่ยนโซฟาของฉัน ฉันจะเหวี่ยงคุณออกไป !

พันเดช “..….”

“งั้นผมก็แก้ขัดแบบนี้ไปก่อนละกัน !” พันเดชพูดอย่าง

หมดหนทาง

จิตาภา “….”

น้ำเสียงนั้นราวกับว่ามีความคิดแบบนี้จริงๆ

จิดาภาจนปัญญาอย่างมาก พูดได้เพียงแค่ว่าเขานี่มันเผาเงินซะจริงๆ !