ตอนที่49ไฟคงที่อยู่ในมือ

ตอนที่ 49 ไฟคงที่อยู่ในมือ

เขาเริ่มอยากรู้แล้ว ว่าข้อตกลงที่เธอพูดถึง คืออะไรกัน!

ตุลยาคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงไม่อ้อมค้อมอีกต่อไป เธอลุกขึ้น หันหน้ามองไปทางด้านเปรมศักดิ์ “ผู้จัดการ ในเมื่อคุณเป็น แฟนกันกับจิดาภา หรือคุณชอบเธอ ทำไมคุณไม่ให้เธอมา ทำงานที่บริษัทของคุณซะที่นี่!

พอดุลยาเริ่มเอ่ยออกมา เปรมศักดิ์ก็เข้าใจทันทีว่าเธอ หมายถึงอะไร

ที่แท้ก็มาเพราะจิดาภา

เปรมศักดิ์นั่งอยู่บนเก้าอี้ ไม่ได้ขยับใดๆ มีเพียงสายตา กรอกขึ้นมองเธอ “แล้วไงต่อ?”

“เขาว่ากันว่าอยู่ใกล้ระเบียงจะเห็นจันทร์ก่อน คุณก็ให้ ดาภาไปอยู่ที่บริษัทCA คุณสบายใจไหม? ถ้ารู้ว่าบริษัทCA มี คนที่เพียบพร้อมไปด้วยความสามารถอย่างเธอ เธออาจจะ โดนคนอื่นแย่งไปก่อนเอานะ ตุลยาพูดไปพลางจ้องเปรม ” ศักดิ์ ตั้งใจพูดให้เป็นเรื่อง เพียงแค่ไม่ได้เอ่ยถึงชื่อพ้นเดช เท่านั้น
เมื่อได้ฟังคำพูดของดุลยา เปรมศักดิ์ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม มุมปากเปื้อนยิ้ม “ขอบคุณคุณดุลยาที่หวังดี ผมไม่ได้กังวล อะไร!

ได้ฟังคำพูดของเปรมศักดิ์ ตุลยาเลิกคิ้วขึ้นสูง ยิ้มหัวเราะ “ผู้จัดการเปรมศักดิ์ช่างมั่นใจจริงๆ! ”

“คุณตุลยาเป็นห่วงแทนผม หรือว่าเป็นห่วงแทนตัวเองกัน แน่?” เปรมศักดิ์เอ่ยถามต่อทันที

ตุลยาคิดไม่ถึงว่าเขาจะถามออกมาเช่นนี้ ชะงักไปครู่หนึ่ง เอ่ยขึ้น “หมายความว่าไง?

“ผมหมายความว่ายังไง คุณตุลยาเข้าใจชัดเจนดี เปรมศักดิ์เอ่ยทีละคำอย่างชัดเจน มุมปากมีรอยหยัก

“ในเมื่อพูดถึงข้อตกลง คุณตุลยากลับพูดจากกรมแบบ

นี้ จะให้ผมเชื่อได้อย่างไร?” เปรมศักดิ์เอ่ยขึ้น

พูดถึงตรงนี้ ตุลยากำหมัดแน่น คนข้างนอกต่างก็บอกว่า เปรมศักดิ์เป็นคนอัธยาศัยดี แต่ทำไมเธอไม่รู้สึกเช่นนั้นเลย แม้แต่น้อย?

หน้า ยังรับมือยากอีก

เมื่อพูดขนาดนี้แล้ว ตุลยาก็ไม่สนใจแล้ว เพียงแค่จะเอา พันเดชไว้ให้อยู่ ด้วยวิธีใดเธอก็ยอม

“ฉันรู้มาว่าตอนนี้คุณกำลังประมูลที่ดินแปลงหนึ่งกับบริษัทของฉัน ถ้าเกิดคุณรับปากว่าจะพาจิดาภาออกจาก บริษัทCA ฉันจะไปขอร้องคุณพ่อช่วยพูดให้ ให้ที่ดินแปลงนั้น กับคุณ!” ตุลยามองเปรมศักดิ์พลางพูดทีละคำๆ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เปรมศักดิ์เลิกคิ้วสูง ที่ดินที่เธอพูดถึง คือ ที่ที่เขาอยากได้มาตลอด

แต่ว่า…

“คุณตุลยา คุณยังพูดไม่ตรงประเด็น! เปรมศักดิ์พูด พลางมองดุลยา

ตุลยาคิ้วขมวด เธอยังบอกไม่ชัดเจนอีกหรอ?

“คุณคงไม่วางใจพันเดชใช่ไหม?!” เปรมศักดิ์เอ่ยปาก ด้วยสีหน้ายิ้มๆ อย่างมั่นใจ

เขามองตุลยาออกแทบจะทั้งหมดตั้งนานแล้ว

ตั้งแต่เธอก้าวเข้าประตู เอ่ยชื่อของจิตาภาออกมา ตอน นั้นเขาก็เดาออกแล้ว

ตุลยามองเปรมศักดิ์ แต่ก็ไม่ได้แปลกใจอะไร “ใช่ ฉันมา เพื่อพันเดช ดังนั้นเราต้องร่วมมือกันจึงจะสำเร็จ ถ้าเกิดเธอ สามารถเกลี้ยกล่อมจิดาภา ให้ออกไปจากCA ได้ ฉันก็จะบอก ให้พ่อวางมือจากที่ดินผืนนั้น” ตุลยามองเขาพร้อมเอ่ยออกมา

เงื่อนไขนี้ ช่างน่าสนใจเหลือเกิน

เปรมศักดิ์มองตุลยา “เธอรู้ได้อย่างไรว่าที่ดินผืนนั้น ฉันจะเอามาไม่ได้?”

บริษัท อธิศในตอนนี้ ก็แค่เป็นบริษัทที่กำลังจะล้ม ละลายเมื่อสองสามปีก่อน ก็ไม่ต่างอะไรกับบริษัทเอไอ

“ความหมายของคุณก็คือ ไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอนี้หรอ?” ตุลยามองเขาและเอ่ยถาม “ไข่ ตามกำลังของบริษัทธีร์อธิตใน ตอนนี้ ที่ดินผืนนั้นก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงอะไร แต่ถ้าบริษัทเอไอ อยากได้ที่ดินแปลงนี้เหมือนกัน ก็ไม่รู้นะว่าสุดท้ายจะตกอยู่ใน มือของใคร เปรมศักดิ์เอ่ย

“อีกอย่าง เจ้าของที่ดินแปลงนั้น สนิทกันกับพ่อของ ฉัน” พูดไป ตุลยาก็มองไปที่เปรมศักดิ์ ข้อสุดท้ายนี้ต่างหาก ที่เป็นไพ่ทิ้งใบสุดท้ายที่อยู่ในมือของตุลยา