ตอนที่370ตัวตนของจิดาภา(2)

ตอนที่ 370 ตัวตนของจิดาภา (2)

พันเดชไม่ได้ทักทายเขา เพียงแค่มองเห็นเขาก็ไม่พอใจ อย่างมากแล้ว

เขาเกลียดผู้ชายทุกคนที่ยืนอยู่หน้าจิดาภา แม้ว่าคนที่อยู่ ข้างๆ จะเป็นพี่ชายใหญ่ของเธอ เขาก็ไม่ชอบ!

แววตาของพันเดชจ้องตรงไปที่พวกเขา

เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้เอ่ยปากพูด เปรมศักดิ์จึงพูดต่อว่า

“ขอบคุณที่ช่วยจิดาภานะครับ เรื่องนี้ผมจะจำไว้นะ!” “ผมช่วยเธอ ไม่ได้ช่วยคุณสักหน่อย คุณจะทำไมล่ะ ?”

ทันใดนั้นพันเดชก็เอ่ยปากพูดอย่างไม่พอใจ

ประโยคนี้รุนแรงมาก

หลังจากที่จิดาภาได้ยินสีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

ผู้ชายคนนี้มันเป็นยังไงเนี่ย ?

อย่างไรก็ตามเปรมศักดิ์ก็ไม่ได้เป็นอะไร จึงมองดูเขา อย่างใจเย็น “จิดาภาเป็นน้องสาวของผม ผมก็ต้องจำไว้อย่าง แน่นอน !”

“หลังจากนี้ถ้าประธานพันเดชมีอะไรต้องการขอความช่วยเหลือ ผมจะพยายามทำให้ถึงที่สุด !” เปรมศักดิ์พูด ได้ยินสิ่งนี้มุมปากของพันเดชจึงยิ้มขึ้นอย่างเย้ยหยัน

“คุณคิดว่าผมจะขอความช่วยเหลือจากคุณงั้นหรือ?”

จิดาภา “……”

ผู้ชายคนนี้มันจริงๆ เลย……..

สิ่งที่พูดมามันยากที่ชอบได้ลงจริงๆ

“ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม !” เปรมศักดิ์ยังคงสงบเช่นเดิม แล้วเอ่ยปากพูดต่อ “ตอนนี้ผมจะพาจิดาภาออกจากโรง พยาบาลแล้ว ประธานพันเดช วันหลังเราค่อยคุยกันใหม่นะ!”

พูดจบก็มองไปที่จิดาภา จิดาภา พวกเราไปกันเถอะ!!

จิดาภาพยักหน้า แล้วสองคนก็เดินออกไป

พันเดชยืนอยู่ที่นั่น มองเงาหลังของจิดาภา ในใจมีความ รู้สึกที่ไม่สามารถพูดออกมาได้

ต่อมาจิดาภาก็เก็บข้าวของออกจากโรงพยาบาลทันที บนรถ จิดาภานั่งอยู่ข้างหลัง ส่วนเปรมศักดิ์ก็ขับรถ

“เป็นไงบ้าง ? ไม่มีปัญหาจริงๆ ใช่ไหม ?” เปรมศักดิ์มอง ดูจิดาภาผ่านกระจก แววตาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง

ออกไปทำงานนอกสถานที่เพียงสองวันก็นึกไม่ถึงเลยว่าจ ดาภามีเรื่องอีกแล้ว เพียงแค่ได้ได้ยินก็รู้สึกกลัวไปหมด แต่ก็ยัง ดีที่เธอไม่ได้เป็นอะไร
ได้ยินคำพูดของเปรมศักดิ์ จิตาภาจึงถอนสายตาจาก กระจกแล้วพยักหน้า “ค่ะ ไม่ใช่หมอบอกแล้วหรือ ไม่มีอะไร หรอกน่า !”

“งั้นก็ดีแล้ว !” เปรมศักดิ์พยักหน้าแล้วเหมือนจะนึกอะไร ขึ้นได้ “จิดาภา….……

“หือ !?”

“แม่ให้พี่พาเธอกลับไป !”

จิดาภาชะงักอยู่ชั่วครู่

“ตอนนี้เธอยังไม่ค่อยสะดวก ถ้างั้นก็กลับไปพักอยู่กับพวก เราสักสองสามวัน รอเธอดีขึ้นจริงๆ สามารถทำงานได้แล้วค่อย กลับไป โอเคไหม ?” เปรมศักดิ์ถาม

ได้ยินสิ่งนี้ จิดาภาก็ตกตะลึง ทันใดนั้นก็ไม่รู้ว่าควรจะพูด

อะไร

เมื่อเห็นว่าจิดาภาเงียบ เปรมศักดิ์จึงเอ่ยปากพูดขึ้น “เธอ ยังโกรธเรื่องเมื่อหลายปีที่แล้วหรือ ?” เปรมศักดิ์ถาม

ดูเหมือนว่าจิดาภาจะไม่อยากกลับ

“ไม่ค่ะ !” จิดาภาพูด “ตัวเลือกตั้งแต่แรกของฉันไม่เกี่ยว กับที่บ้านหรอกค่ะ ฉันจะโกรธเรื่องอะไร ?”

“งั้นทำไมเธอไม่ยอมกลับล่ะ ?” เปรมศักดิ์ถาม ตอนนี้เขา จับใจความของจิดาภาไม่ได้เลย เธอคิดอะไรอยู่เขาก็ไม่รู้สึก นิดเดียว
จิดาภา ม “ฉันไม่ยอมกลับไปตรงไหนเนี่ย ? ก็แค่สองปีนี้ อยู่คนเดียวจนชินแล้ว ส่วนที่บ้านก็ห่างกับบริษัทอยู่ไกล ดังนั้น ฉันเลยอยากอยู่ข้างนอกไงคะ !”

“เป็นงั้นหรือ ?”

“แน่นอนค่ะ ?”

“งั้นวันนี้กลับไปอยู่กับพี่ได้ไหม ? พ่อกับแม่อยากให้เธอ กลับไปอยู่ด้วย เธอก็ฟักฟื้นตัวเป็นเพื่อนกับพวกเขาสักสอง สามวันไปด้วยไงล่ะ !!

เปรมศักดิ์พูด น้ำเสียงเชิงอ้อนวอนเล็กน้อย

ได้ยินสิ่งนี้จิดาภาจึงพยักหน้า “งั้นโอเคค่ะ !”