บทที่34ตัดสินใจอยู่ต่อ

บทที่ 34 ตัดสินใจอยู่ต่อ

คิ้วเรียวขมวด แต่ก็หยิบเอกสารนั้นขึ้นมาอ่าน

นี่คือแบบฟอร์มกรอกข้อมูล

จิดาภาเงยหน้าขึ้นมองพันเดซ “นี่คือ?”

แบบฟอร์มการแข่งขันการออกแบบไฮไลต์ คุณรับกรอก ให้เสร็จแล้วส่งให้ผม” อีกฝ่ายเอ่ย

ดูเหมือนว่าที่แก้วพูดจะจริง

ได้เซ็นต์สัญญากับโชติ ก็จะได้เข้าร่วมการแข่งขันออก

แบบไฮไลต์

จิดาภาหยุดคิดเล็กน้อย เธอรู้ว่าการแข่งขันออกแบบ

ไฮไลค์ที่อิตาลีเป็นความฝันของคนมากมาย เธอเองก็เช่นกัน แต่ว่า…

เธอตัดสินใจจะลาออกแล้ว

เห็นจิดาภานิ่งไป อีกฝ่ายจึงเอ่ยขึ้น “มีปัญหาอะไรหรือ

เปล่า”

“ท่านประธานคะ ก่อนอื่นขอบคุณมากที่รักษาสัญญายกเลิกการฟ้องไปรยา แต่ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะลาออกค่ะ

อีกฝ่ายขมวดคิ้ว “เหตุผลล่ะ”

“ไม่มีเหตุผลค่ะ ตอบอย่างมั่นใจ

ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะพวกเขาเคยเป็นสามีภรรยา ถึงแม้จะ แต่ในนาม แต่ก็หย่ากันแล้ว เธอคิดว่าทำงานที่เดียวกันจะไม่ สบายใจหรือเปล่า

“เพราะเรื่องเข้าใจผิดครั้งที่แล้ว” พ้นเดชถามอีก

“ไม่ใช่ค่ะ” เธอส่ายหน้า

พันเดชคิดว่าผู้หญิงตรงหน้าต้องมีเหตุผลที่ไม่ธรรมดา แน่นอน ดูเหมือนกับว่ามีความลับที่ปิดบังไว้

และเขาก็สนใจผู้หญิงที่มีความลับที่สุด

ท่าทางของพันเดชยังนิ่งเช่นเคย “จิดาภาหวังว่าคุณจะคิด

ให้ดีนะ เข้ามาทำงานที่ไม่ใช่เรื่องง่าย แล้วยังได้เข้าร่วม งานออกแบบไฮไลค์อีก โอกาสแบบนี้ไม่ใช่ใครก็จะได้รับหรอก

นะ”

จิดาภาครุ่นคิด

เป็นความจริง

การออกแบบไฮไลค์ไม่ใช่ใครก็ขอเข้าร่วมได้ และนี่ก็เป็น

สิ่งที่เธอฝันมาโดยตลอด…
จะทิ้งโอกาสนี้ไปจริงๆ งั้นเหรอ

เธอลังเลอย่างมาก

อีกฝ่ายเองก็ดูออกว่าเธอกำลังลังเล

“ผมเคยพูดว่าใครก็ตามที่เซ็นต์สัญญากับบริษัท โชติ สำเร็จก็ได้จะโอกาสนี้ไป แต่ถ้าคุณมีเหตุผลส่วนตัวที่ต้องไป จัดการ ผมให้คุณลาได้สองวัน ค่อยกลับมาทำงาน แต่ถ้าคุณ จะปล่อยโอกาสนี้ไป จะลาออก ผมก็ไม่รั้งไว้ CA ไม่ได้ ขาดแคลนคน พันเดชพูดเน้นทีละคำ

บางครั้งการปล่อยไปก่อนก็เป็นวิธีจัดการที่ดี

จิดาภาคิ้วขมวดเมื่อได้ยินพันเดชพูด

พันเดชพูดแบบนี้กลับทำให้เธอไม่มีการเตรียมใจใดๆทั้ง

ไม่อย่างนั้นเธอจะคิดว่าอีกฝ่ายเจตนาทำแบบนี้

อีกอย่างเมื่อความฝันอยู่ตรงหน้าเธอจะปล่อยไปง่ายๆเห

จิตาภาคิดว่าถ้าเธอไม่คว้าโอกาสนี้ไว้ ก็ไม่รู้ว่าต้องรออีก

นานเท่าไหร่

เหลือบมองพันเดชที่อยู่ตรงหน้า บางทีในความจำของอีก ฝ่ายคงไม่มี ภรรยาเก่า” คนนี้มาตั้งนานแล้ว

แล้วทำไมใจเธอต้องร้อนลุ่มและกังวลในเรื่องไม่ควรกังวลด้วยนะ

“โอเคค่ะ ถ้าฉันกรอกข้อมูลเสร็จแล้วจะส่งให้ท่าน ประธานทันที” จิดาภา บอกกับอีกฝ่าย

ตามที่พูด เธอตัดสินใจจะอยู่ต่อ พันเดชที่ได้ยินดังนั้น ก้มหน้าลงยักคิ้วยียวน มุมปากยก

ยิ้มเย็น

“งั้นไม่มีอะไรแล้ว ขอตัวนะคะ จิดาภาเอ่ย

“อย่าเพิ่ง!”

“มีอะไรอีกหรือคะ”

พันเดชมองจิดาภา กำลังจะพูดอะไรบ้างอย่าง แต่ก็ต้อง ชะงักเพราะไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไร ไม่มีอะไร ออกไปเถอะ

จิดาภาชะงักเล็กน้อย รู้สึกว่าอีกฝ่ายเหมือนมีบางอย่างจะ พูด แต่เมื่อไม่ได้พูดออกมา เธอก็ไม่ถามอะไรกลับไป แล้ว หมุนตัวออกจากห้อง