ตอนที่525รู้สึกเหมือนเกิดกับตัวเอง(2)

ตอนที่ 525 รู้สึกเหมือนเกิดกับตัวเอง (2)

ด้านนอก

จิดาภาขึ้นรถไปกับไปรยา ในมือถือสัญญายินยอมทำแท้ง ที่ปริ้นแล้ว กำลังครุ่นคิดบางอย่าง

ไปรยามองไปที่เธอเหมือนกัน “แกว่า เด็กคนนี้เป็นลูกของ ใคร?” จิดาภาส่ายหน้า “ไม่รู้เหมือนกัน แค่สองสัปดาห์จะเป็น

ของใครได้! ? ”

ไปรยากระพริบตาปริบๆ ทันใดนั้นเองก็คิดบางอย่างขึ้น มาได้ “เป็นของพันเดชหรือเปล่า? ! ”

เมื่อพูดขึ้น จิดาภาก็หันไปมองไปรยา

ไปรยาพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองพูดอะไรออกไป “ไม่ๆๆ ฉันก็แค่ เดาเท่านั้นเอง!!

“การคาดเดาของแกถูก แต่มันเป็นไปไม่ได้ ”

“ทำไมล่ะ?”

“เพราะช่วงนั้น เพื่อช่วยฉัน ทำให้พันเดชและฉันต่างก็ต้องแอดมิทที่โรงพยาบาล ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้!

“ต่อให้เป็นพันเดชจริงๆ ฉันเชื่อว่าจากนิสัยของเธอแล้ว ไม่มีวันทำแท้งหรอก นี่คือ ใบเบิกทางให้เธอเข้าไปใน ครอบครัวของพันเดซ เธอต้องรีบปกป้องดูแลลูกสิถึงจะถูก จิดาภาพูดขึ้น

เมื่อได้ยิน ไปรยาก็พยักหน้า “ก็จริง แกฉลาดมาก! ”

จิดาภายิ้ม อันที่จริง ถ้าเด็กคนนี้อายุมากกว่าสองสัปดาห์ เธอก็คงไม่มั่นใจแบบนี้

“แล้วเด็กคนนี้เป็นลูกของใครกันแน่! ?” ไปรยาถามขึ้น

จิดาภาส่ายหน้า “ฉันเองก็ไม่รู้ แต่ฉันรู้สึกว่าเรื่องนี้เป็น เรื่องที่สำคัญมาก!

เมื่อได้ยิน ไปรยาเองก็พยักหน้า ทั้งสองนั่งครุ่นคิดกัน

“อ๊า ฉันคิดออกแล้ว! ” จู่ๆไปรยาก็พูดขึ้น

“อะไร?” จิดาภาหันไป

“ต้องเป็นของผู้ชายคนนั้น!!

“คนไหน?”

“ผู้ชายคนที่ไปเข้าคุกแทนนั่นไง เหมือนจะชื่อว่าเอลิสต์ แหละ! “ไปรยาพูดขึ้น

จิดาภาขมวดคิ้ว “ทำไมถึงคิดแบบนี้ล่ะ?”
“เพราะก่อนนี้ปาปารัสซี่ที่ตามถ่ายรูปตุลยา เคยถ่ายรูป ของเธอกับผู้ชายคนนั้นได้ ตอนนี้คิดดูแล้ว ก็เป็นเวลานั้น แหละ! “ไปรยาพูดขึ้น

จิดาภาขมวดคิ้ว มองไปที่ไปรยา “แกหมายความว่า เอล สต์ยอมเข้าคุกแทนตุลยา เพราะเด็กคนนี้หรอ?”

“ก็อาจจะเป็นไปได้! ไปรยาพูดขึ้น

จิดาภาหรี่ตาลง “ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ทุกอย่างก็สมเหตุ สมผลแล้ว! ”

“ไม่ว่าจะใช่หรือไม่ใช่ เราก็ลองดูสักครั้งได้ ยังไงก็ไม่เสีย หาย! “ไปรยาพูดขึ้น

จิดาภาพยักหน้า “เห็นด้วย! ”

“ได้ งั้นฉันไปยุ่งก่อน แกรีบกลับไปทำงานเถอะ ไว้มีอะไร คืบหน้าฉันจะบอกแก! ” จิดาภาพูดขึ้น

“ไม่ให้ฉันส่งแกไปหรอ?”

“ไม่ต้อง ในคุก ในตารางก็ไม่ใช่สถานที่ดีเท่าไหร่ ร้านของ แกก็ใกล้จะเปิดใหม่แล้ว อย่าไปที่แบบนั้นเลย! ” จิดาภาพูด ขึ้น

เมื่อได้ยิน ไปรยาก็คลายยิ้ม “ก็ได้ งั้นฉันไม่ไปส่งแกละนะ มีเรื่องอะไรก็โทรมาหาฉัน ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าเรื่องนี้มันเป็นยัง ไงกันแน่! ” บางทีเมื่อมีความอยากรู้ขึ้นมา ไม่ว่าอะไรก็ไม่ สามารถหยุดได้
จิดาภาพยักหน้า จากนั้นเปิดประตูรถแล้วเดินลงไป

มองดูจิดาภาโบกรถแท็กซี่แล้วนั่งออกไปแล้วนั้น ไปรยา

เองก็ขับรถออกไป เหมือนกลัวว่าจะถูกจับได้ ป้าแม่มคะ ขอ หลังจากที่แยกกับไปรยาแล้ว จิดาภาก็ไปที่เรือนจำทันที

โทษจริงๆนะคะ!

เพื่อไปหาเอลิสต์!

ตอนที่เห็นจิดาภานั้น เอลิสต์นั่งอยู่ตรงนั้น พูดอย่างเรียบ เฉย สั้นๆเพียงประโยคเดียว ไม่ต้องลำบากหรอก ผมไม่มีวัน ร่วมมือ! ”

จิดาภามองไปที่เขา แล้วกระตุกยิ้มมุมปาก

“คุณยิ้มอะไร?” เอลิสต์มองไปที่เธอแล้วถามขึ้น

“ฉันกำลังคิดว่า การยอมรับผิดแทนคนอื่นมันรู้สึกยังไงกัน

นะ! “จิดาภาพูดขึ้น

เอลิสต์นิ่งไปครู่หนึ่ง มองไปที่จิดาภา รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ คงรู้อะไรมาไม่น้อย แต่เขาไม่รู้ว่าเธอรู้อะไรมากน้อยแค่ไหน