ตอนที่466เคารพในการตัดสินใจ(3)

ตอนที่ 466 เคารพในการตัดสินใจ (3)

แล้วก็ตัดสายไปเลย

พันเดชมองโทรศัพท์ทำหน้างงๆ

วันนี้จิดาภาดูท่าทางแปลกๆ กลๆ

หลังจากที่วางสาย จิดาภาก็บอกคนขับรับ “พี่คะ เดี๋ยวไป บริษัทCA ช่วยขับเร็วๆหน่อยนะคะ”

พอจิดาภาถึงบริษัท พันเดชก็ประชุมเสร็จพอดีจึงโทรหา

ดาภาแต่ก็โทรไม่ติดก็เลยเดินลงไปชั้นล่าง

ไปรอเธออยู่ข้างล่าง

จิดาภาเดินลงมาจากรถก็เห็นพันเดชกำลังรอเธออยู่หน้า

วินาทีนั้นมันเป็นความรู้สึกที่พูดไม่ออก

พันเดชเห็นเธอเดินลงมาจากรถก็เข้าไปรับ แล้วเอ่ยถาม

อยากเป็นกังวลว่า “เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า”

เธอมองไปที่ดวงตาของเขา ท่าที่เขาดูเป็นกังวล

พันเดชขมวดคิ้ว ยื่นมือมาแตะที่ใบหน้าของจิดาภา สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความกังวล “ไม่มีความสุขเหรอ” จากนั้นจิดาภา ยื่นแขนทั้งสองข้างโผเข้าไปกอดเขา

พันเตชตกใจจนไม่รู้จะเอามือไปไว้ตรงไหนดี

“เป็นอะไรหรือเปล่า” เขาถามด้วยเสียงต่ำๆ ในขณะที่มือ สัมผัสอยู่บนตัวเธอ

“ไม่มีอะไรค่ะ แค่อยากจะกอดคุณ” จิดาภาพูด ไม่ได้พูด ด้วยอารมณ์แต่รู้สึกว่าตั้งแต่กลับมาจากบ้านสวันนีย์ก็อยากจะ เจอพันเดช

พอได้ยินดังนั้น พันเดชยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย รู้สึกว่าวันนี้ เป็นวันที่เขาสบายใจอีกวันหนึ่ง

เขายิ้มและมองหน้าจิดาภา “นี่คุณนั่งรถมาตั้งไกล เพื่อจะ มากอดผมแค่นี้เนี่ยนะ

จิดาภาไม่ได้พูดอะไร ปล่อยให้ความเงียบเป็นคำตอบ

จากนั้น พันเดชก็ค่อยๆดันตัวเธอออกเบาๆ ปลายนิ้วไป สัมผัสที่คางพร้อมมองไปที่ดวงตาของเธอ “คุณรู้ไหม คำพูด ของคุณทำผมซึ้งมากเลยนะ

จิดาภาไม่ทันได้อ้าปากพูด เขาก็จูบไปที่ริมฝีปากเธอทันที

จิดาภาก็ไม่ได้มีท่าทีจะผลักเขาออกไปถึงแม้ว่าทั้งสอง กำลังยืนอยู่ตรงหน้าประตูทางเข้าก็ตาม แต่เธอก็ไม่อยากจะ พลาดโอกาสแบบนี้
เธอยื่นแขนมาโอบกอดพันเดชไว้ แล้วจับเสื้อของเขา

อย่างแน่น

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ พันเดชค่อยๆปล่อยมือลง อะไรอยู่”

ริมฝีปากบางๆค่อยๆเผยยิ้มออกมา “รู้ไหมว่าเมื่อครู่นี้ผมคิด

“อะไรคะ”

“ผมอยากได้คุณ”

จิดาภา “..

ประโยคนี้ฟังดูน่าเกลียด แต่เขาพูดออกมาเหมือนไม่ได้ คิดอะไร ราวกับอยากกินข้าวยังไงอย่างงั้น

“คุณพันเดซคะ คุณพูดซะราวกับมันเรื่องธรรมดาเลยนะ

คะ” จิดาภาพูดแล้วมองหน้าเขา แต่มันก็ทำให้เธอมีความสุข

ไม่น้อย

เมื่ออยู่กับพันเดชเธอก็รู้สึกสบายใจแบบนี้

พันเดชพูดอย่างยิ้มๆ “ทำไมจะเป็นเรื่องธรรมดาไม่ได้ ผม

ได้รับสิทธิ์นี้ตั้งนานแล้ว

จิดาภาทำหน้ามองบนใส่

แล้วพันเดชก็ยื่นแขนดึงเธอมาเข้ากอด

“ตกลงว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ โดนมาเหรอ” พันเดชถาม

พอพูดถึงเรื่องนี้ จิดาภากลอกลูกตาวนไปมาก่อนจะพยักหน้า “ใช่น่ะสิคะ ก็คนที่บ้านฉันไม่ค่อยชอบคุณ เห้อ. ว่าแล้วเธอก็ทําเป็นถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

เธอแสดงอาการออกมาดูน่ารักเหลือเกิน

ได้ยินดังนั้น พันเดชจึงหน้านิ่วคิ้วขมวด “ไม่ชอบเหรอ ไม่

ชอบผมตรงไหน

“คุณก็ลองคิดดูสิ คุณเคยทิ้งๆ ขว้างๆลูกสาวเขา แล้วจะให้ เขาจะชอบคุณได้ยังไง” จิดาภาตอบเขา

ยิ่งพูดคิ้วเขาก็ขมวดกันจนพัลวัน คนที่เพียบพร้อมทุก อย่างแบบพันเดชจะมีอะไรให้พวกเขาไม่พอใจอีก