ตอนที่524รู้สึกเหมือนเกิดกับตัวเอง(1)

ตอนที่ 524 รู้สึกเหมือนเกิดกับตัวเอง (1)

จิตาภาขมวดคิ้ว “เป็นอะไรไป? ไปรยา”

“ฉันปวดท้องมากเลย……” ไปรยากุมท้องตัวเองเอาไว้ ป้า แม่มที่เห็นเหตุการณ์ จึงรีบเดินเข้าหา “เป็นอะไรไปจ๊ะ? ทำไม อยู่ดีๆถึงปวดท้อง?”

“หนูเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ป้าแม่มคะ หนูปวดมากเลย ปวดมากเลยค่ะ……..

“ปะ น้าพาเราไปหาหมอ! “ขณะที่พูดนั้น ป้าแม่มก็พาไปร

ยาเดินออกไป

จิดาภาที่กำลังจะเดินตามไปนั้น ทันใดนั้นเองไปรยาก็จับ

มือของเธอเอาไว้

จิดาภาก้มหน้าลงมองเธอ เวลานี้ เห็นไปรยาส่งสายตามา ให้ จิดาภาจึงเข้าใจในทันที

เธอพยักหน้ากลับ

“ป้าแม่มคะ หนูปวดมากเลย……” ไปรยายาพูดไปด้วย ขณะที่ป้าแม่มกำลังพยุงตัวเธอเดินออกไป
จิดาภายืนอยู่ด้านใน มองดูท่าทางของไปรยา อดไม่ได้ที่ จะหัวเราะขึ้นมา

เรื่องแบบนี้ มีแต่ไปรยาเท่านั้นที่คิดได้

มองดูพวกเขาเดินออกไป ด้านในห้องไม่มีใครแล้ว จิดา ภาจึงรีบหาเอกสารบนโต๊ะ ประจวบเหมาะ ตุลยาพึ่งทำแท้ง เสร็จ สัญญายอมรับการทำแท้งวางอยู่บนโต๊ะนั้น หลังจากที่ ดาภาเห็นแล้วนั้น กำลังคิดที่จะเอาไปด้วย แต่เมื่อคิดว่าป้าแม่ม ต้องรับผิดชอบกับเรื่องนี้ จึงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหยิบ โทรศัพท์ออกมา เปิดไปที่กล้องถ่ายรูป แล้วถ่ายรูปเก็บเอา ไว้.…….

หลังจากที่ถ่ายรูปเสร็จแล้ว จิดาภาก็วางเอกสารไว้ที่เดิม จากนั้นเดินออกไป

ตามหาไปรยาไปทั่ว

ไม่ไกลนัก ก็เห็นไปรยาเอาแต่บอกกับป้าแม่มว่าตนปวด

ท่าทางของเธอนั้น ช่างสมจริงมาก

จิดาภาหัวเราะ แล้วรีบเดินไป “ไปรยา…….…..

“จิดาภา……” ไปรยายังคงทำหน้าเจ็บปวด และเอาแต่ ร้องว่าปวดท้อง

เวลานี้เอง จิดาภามองไปที่ป้าแม่ม “ป้าแม่มคะ คุณน้า งานยุ่งมาก เดี๋ยวหนูพาไปรยาไปหาหมอเองค่ะ!”
“แต่ว่า…….” ป้าแม่มดูลังเลใจ มองไปที่ไปรยาอย่างเป็น

ห่วง

“เมื่อตอนที่หนูเดินมานี้ มีคนกำลังมาหาคุณน้า คุณน้า รีบไปทำงานเถอะค่ะ เดี๋ยวหนูพาไปรยาไปหาหมอเอง คุณน้า สบายใจได้ค่ะไปรยาไม่เป็นอะไรแน่นอน! “จิดาภาคลายยิ้ม บางๆ

แววตาของป้าแม่มมองไปทางไปรยาอย่างไม่วางใจ ไปร ยารีบพยักหน้า “ใช่ค่ะ ป้าแม่ม คุณน้ารีบไปทำงานเถอะค่ะ เดี๋ยวให้จิดาภาพาหนูไปก็ได้ค่ะ!”

ขึ้น

“จ๊ะ แบบนั้นก็ได้ เดี๋ยวน้าค่อยมาหาเรานะ! “ป้าแม่มพูด ไปรยารีบพยักหน้า “รีบไปเถะค่ะ ตอนนี้หนูรู้สึกไม่ค่อย

ปวดเท่าไหร่แล้ว!

ป้าแม่มจึงพยักหน้า แล้วรีบเดินไป

มองดูป้าแม่มที่เดินไปแล้วนั้น ไปรยาเหยียดตัวตรงแล้ว มองไปที่จิดาภา “เป็นยังไงบ้าง? เอาได้รึยัง?”

จิดาภาส่ายหน้า

“หา? ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ? หาไม่เจอหรอ?” ไปรยาถาม เสียแรงที่เธอแกล้งปวดท้องตั้งนาน

มองดูสีหน้าท่าทางของไปรยา จิดาภาก็หัวเราะออกมา “ฉันหาเจอแล้ว แต่ไม่ได้เอามา! ”
“ทำไมถึงไม่เอามาละ! ”

“ฉันกลัวว่าถ้าเอามาแล้วป้าแม่มจะสงสัย ยังไงที่นี่ก็เป็น โรงพยาบาลเอกชน ฉันกลัวป้าแม่มต้องรับผิดชอบกับเรื่องนี้ ดังนั้นฉันจึงแอบถ่ายรูปเอาไว้แล้ว เดี๋ยวเราออกไปจากโรง พยาบาลค่อยไปปริ้นก็ได้แล้ว! “จิดาภาพูดขึ้น

เมื่อได้ยิน ไปรยาก็หัวเราะขึ้น “แกนมันฉลาดจริงๆ!

“อืม เราออกไปค่อยว่ากัน! ”

“อื้ม! ”

ไปรยาพยักหน้า จากนั้นทั้งสองก็ออกไปจากโรงพยาบาล ตอนที่ป้าแม่มเดินกลับไปที่ห้องทำงานของตนนั้น ก็นิ่งไป ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มมุมปาก แล้วส่ายหน้าอย่างเสียไม่ได้

ด้านนอก

จิดาภาขึ้นรถไปกับไปรยา ในมือถือสัญญายินยอมทำแท้ง ที่ปริ้นแล้ว กำลังครุ่นคิดบางอย่าง