ตอนที่440พวกเรามาต่อกัน (1)

ตอนที่ 440 พวกเรามาต่อกัน (1)

เวลานี้ พันเดชอธิบาย “ผมล้างเสร็จแล้ว เดิมที่ตั้งใจว่าจะ วางไว้ ใครจะไปรู้ว่ามือมันลื่น……

เขาเพิ่งจะพูดออกมา ก็ได้รับสายตาดูแคลนจากจิดาภา

เธอไม่น่าจะยกห้องครัวให้พันเดชเลย!

ตอนนี้จะมาเสียใจทีหลังก็ไม่ทันแล้ว !

จิดาภาเดินเข้าไป มองดูพันเดช “ล้างจานแล้วมือลื่น นี่ ควรจะรู้ได้แล้วนะ หรือว่าคุณไม่เข้าใจ?

“ทำไมผมต้องเข้าใจ? ผมไม่เคยล้างจานมาก่อน” พันเดช

พูดอย่างมั่นใจ เหมือนกับว่าทำงานแตกแล้ว ก็เป็นเพราะจาน

ไม่ใช่เขา

จิดาภาส่ายหัวอย่างจนปัญญา เธอลืมไป นี่คือพัน

! ! !

อย่างนี้เธอไม่น่าวางใจเลยจริงๆ

เวลานี้ ส่ายหัวอย่างจนปัญญา แล้วเก็บทำความสะอาด

จานที่อยู่บนพื้น ขณะมอง

จิดาภา พันเดชก็เดินเข้าไป “ผมช่วยคุณทำความสะอาด!”

“หยุดเลย!” เวลานี้ จิดาภาเปิดปากพูด มองไปที่พันเดช “ให้ฉันทำเองเถอะ!” เธอยังไม่อยากให้พันเดชเพิ่มภาระให้อีก

เห็นท่าทางของจิดาภา พันเดชขมวดคิ้ว “ทำไมล่ะ?”

“ฉันไม่อยากเพิ่มภาระ คุณพันเดช ถ้าหากว่าคุณอยาก ช่วยฉันจริงๆ ก็ไปพักผ่อนเถอะ”

จิดาภาพูด

ได้ยินคำพูดนี้ ทำไมพันเดชรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัว ปัญหาที่สร้างความยุ่งยากให้เธอ

“จิดาภา นี่ตอนนี้คุณกำลังรังเกียจผมใช่มั้ย ” พันเดชมอง ไปที่เธอแล้วถามด้วยความไม่พอใจ

“เปล่านะ! ” จิดาภาส่ายหัว มองใบหน้านั้นของพันเดชที่ อึมครึมเล็กน้อยแล้วพูด “ทำความสะอาดคนเดียวจะได้เสร็จ เร็ว ทำความสะอาดสองคนเกิดความยุ่งยากอย่างเลี่ยงไม่ได้ เล็กน้อย ฉันยังเคยชินกับการทำสิ่งนี้ด้วยตัวเอง

“เพียงแค่นี้?” พันเดชถาม

จิดาภาพยักหน้า ” แน่นอน มิฉะนั้นคุณคิดว่ายังไง?

มองใบหน้าของจิดาภา ท่าทางก็ไม่เหมือนพูดโกหก พัน เดชก็ปล่อยเธอไป “งั้นก็ได้ คุณต้องระวังหน่อย อย่าให้บาด มือ!” เขาอะลุ้มอล่วยให้
“ฉันรู้แล้ว คนแก่ก็ไปพักผ่อนบนโซฟาเถอะ” จิดาภาพูด

พันเดชมองจิดาภาแวบนึง ไม่ได้พูดอะไรอีก จึงเดินตรง ไปที่โซฟาด้านนั้น เห็นเขาเดินไป จิดาภาค่อยเริ่มทำความ สะอาดสิ่งของ

แบบเดียวก็เก็บกวาดจนสะอาด

ตอนนี้จิดาภามีความรู้สึกขัดเขิน ยังมีคำพูดประโยคหนึ่ง

ที่พูดถูกมากๆของพันเดช

บนโลกใบนี้สองสิ่งที่อันตรายที่สุด หนึ่งคือผู้หญิงขับรถ และผู้ชายทําอาหาร

ถึงแม้ว่าตอนนี้จะไม่ใช่ทำอาหาร แต่ล้างจานก็เกือบแล้ว

ตอนนี้เธอรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก ที่ไม่ได้ให้พันเดชทำ อาหาร ไม่งั้นเธอคาดว่า ต้องเกิดเรื่องแน่

หลังจากทำความสะอาดเสร็จ จิดาภาก็เดินออกไป เห็น

พันเดชกลับไปที่ห้องของตนเองไม่ได้อยู่ที่ห้องนั่งเล่นแล้ว

เพิ่งเดินเข้าไปได้ไม่นาน เวลานี้ ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิด จิ ดาภาหันกลับไป ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เห็นพันเดชพุ่งเข้ามา จากด้านหลัง เห็นจิดาภาแล้วตรงเข้ามากอดเธอ ริมฝีปากของ เขาก็จูบลงไป

จิดาภาไม่คาดฝัน เห็นท่าทางของเขา ขมวดคิ้ว ผลักเขา ออกอย่างแรง “พันเดช คุณเอ่อ…คุณเป็นบ้าหรอ! ? ” จิดาภาพ ยายามดิ้นให้หลุด มองที่พันเดชแล้วพูด
เวลานี้ พันเดชจ้องมองจิดาภา จ้องมองดวงตาของเธอ ภายในใจทั้งตื่นเต้นและตื้นตันใจจนพูดไม่ออก

“ทำไม?”

“อะไร ทำไม?”

“เห็นอยู่ว่าห่วงใยและใส่ใจผม ทำไมถึงแกล้งทำเป็นไม่ แคร่ไม่สนใจ” พันเดชจ้องมองเธอแล้วถาม ถ้าหากไม่ใช่เพราะ อยู่ๆก็ดันนึกถึงข้อความที่เธอทิ้งไว้ให้เขาในห้องน้ำขึ้นมา เขา คงจะไม่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น