ตอนที่485สาบานด้วยชีวิต (1)

ตอนที่ 485สาบานด้วยชีวิต (1)

ได้ยินสิ่งนี้มุมปากของจิดาภาก็ค่อยๆ ยกขึ้น “แน่นอน !

ตุลยาเหลือบตาไปมองเธอแล้วหันหลังจากไป ขณะนั้นพันเดชก็มองไปยังจิดาภา “ผมออกไปสักครู่นะ !” จิดาภาพยักหน้า

ไม่มีคำอธิบายอะไรมาก พันเดชมองไปที่จิดาภาด้วยสาย มีนัยสำคัญ แล้วจึงหันหลังเดินออกไป

หลังจากเดินออกมาด้านนอก สีหน้าของตุลยาจึงเปลี่ยน

เป็นน่าสงสารเล็กน้อยขึ้นทันที ต่างกับตอนที่เผชิญหน้ากับจิดา

ภามาก ยังกับเป็นคนละคน

“พันเดช คุณโทรหาฉันมีเรื่องอะไรเหรอ ?” ตุลยามองไปที่ เขาแล้วถามขึ้น สายตาเต็มไปด้วยความรักใคร่ แม้ว่าตอนนี้ พวกเขาจะเลิกกันไปแล้ว แต่เมื่อมองเห็นพันเดช ก็ยังไม่ สามารถลืมเลือนเวลาที่พวกเขาเคยอยู่ด้วยกัน

พันเดชมองไปที่เธอ คิดอยู่ชั่วขณะแล้วเอ่ยปากพูดขึ้น “สีหน้าของคุณไม่ค่อยดีเลย เป็นไงยังไม่หายป่วยเหรอ ?”

พูดถึงสิ่งนี้ สายตาของตุลยาก็สับสนอยู่บ้าง แล้วเอ่ยปาก ตอบไปว่า “เกือบแล้วล่ะ !”
“ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอคุณเลย แม้แต่บริษัทก็ไม่ได้ไป !!

“อืม พักฟื้นตัวอยู่ที่บ้านตลอด ขอโทษนะ ฉันไม่อยากกลับ ไปทำงานแล้ว !” ตุลยาพูด

พูดถึงสิ่งนี้ พันเดชก็พยักหน้า ในความเป็นจริงเขาก็ไม่ อยากให้เธอกลับไปทำงานแล้ว

สายตาอันมืดครึ้มกวาดมองไปที่มือของเธอ ตรงนั้นกลับ ว่างเปล่า

คิ้วขมวดขึ้น ในสายตามืดครึ้มไปเล็กน้อย

“แหวนที่มือของคุณล่ะ ?” ทันใดนั้นเขาก็ถามขึ้นด้วยน้ำ เสียงที่เยือกเย็นเล็กน้อย

ได้ยินคำพูดของพันเดชตุลยาจึงตกตะลึง เห็นมือที่ไม่มี

แหวนอยู่ เธอก็เพิ่งรู้เหมือนกัน

“อ้อ ฉันเอาวางไว้อยู่ที่บ้าน วันนี้น่าจะรีบร้อนออกจากบ้าน เลยลืมใส่มา !” ตุลยายิ้มแล้วพูดขึ้น แต่เมื่อพูดประโยคนี้ออก มาในใจก็รู้สึกร้อนตัวอยู่บ้าง

ความรู้สึกทั้งหมด ในวันนี้ที่พันเดช ให้เธอรู้สึกแปลก ราวกับว่าหยั่งเชิงอะไรสักอย่าง

หรือว่าเขาสงสัยอะไรอยู่หรือเปล่า ?

เมื่อมองไปที่พันเดช สายตาของเขาก็จ้องมองตรงมาที่เธอ สายตานั้นลึกลับราวกับว่าเข้าใจเธออย่างแจ่มแจ้งชัดเจน
“เป็นอะไรเหรอ ?” เธอถามกลับ และไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด พันเดชถึงถามเช่นนั้น

“ไม่มีอะไรหรอก !” นั่นเอชเอ่ยปากพูดอย่างเยือกเย็นแต่

ไม่ได้พูดให้ความแตกออกมา ตุลยาพยักหน้า แม้ว่าจะรู้สึกแปลก แต่ก็ไม่ได้พูดต่อไป “โอเค งั้นถ้าไม่มีเรื่องอะไรฉันไปก่อนแล้วนะ !!

“อืม !” พันเดชตอบไปหนึ่งครั้ง

เห็นเขาไม่ได้พูดอะไร เธอจึงมองอย่างอาลัยอาวรณ์ ใน ที่สุดก็หันหลังไป

พันเดชก็ไม่ได้เอ่ยปากพูด ยังคงยืนอยู่ที่เดิม แล้วมองดู

เธอไป

เขากำลังคิดอยู่ว่าถ้าคนนั้นเป็นตุลยาจริงๆ เขาควรจะทำ

ยังไง…….

เมื่อเขาเข้าไปจิดาภาก็ชุดเช็ดให้หญิงชราเรียบร้อยแล้ว เมื่อมองเห็นเงาหลังของจิดาภาพันเดชจึงเดินไปกอดเธอ จากด้านหลัง

“ขอบคุณนะ !” พันเดชพูด

“ปกติคุณย่าดีกับฉันมาก ฉันทำแบบนี้ก็สมควรแล้ว !” จิ

ดามาพูดออกมาลอยๆ

“คุณโกรธเหรอ ?” พันเดชถามอยู่ข้างหลังเบาๆ
จิดาภาไม่ได้เอ่ยปากพูด

ขณะนั้นพันเดชจึงหันตัวของจิดาภามาแล้วมองไปที่เธอ

“เชื่อผมนะ ไม่ว่าผมจะโทรหาเขาก็ตามหรือว่าออกไปคุยกับ เขาก็ตาม……

พูดได้ครึ่งหนึ่งจิดาภาจึงยื่นมือออกมาห้ามเขา

“คุณไม่ต้องอธิบายให้ฉันหรอก ฉันเชื่อคุณอยู่ !” จิดาภาพูด