บทที่323ฉันชอบเธอ(6)

บทที่323 ฉันชอบเธอ (6)

แต่จิดาภา สงชัยท่าทางการแสดงออกของสงชัยยิ่ง ชัดเจนมากขึ้น เธอไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้น เวลานี้ เพียงแค่เดิน ตามทางใจของตัวเอง

ใช้ชีวิตให้มีความสุขกับตอนนี้เถอะ!

ค่ำคืนนี้ จิดาภาหลับลึก หลับสบาย

ทันทีที่ตื่นขึ้น ก็เป็นเวลาแปดโมงของวันที่สองแล้ว

วันนี้ คนที่มาเช้าที่สุด ไม่ใช่พันเดช ไม่ใช่สงชัย แล้วก็ ไม่ใช่คุณยาย แต่เป็นดุลยา

เมื่อนึกถึงประโยคที่พันเดชพูดไว้กับเธอข้างนอกเมื่อวาน

จิดาภาได้ยินอย่าชัดเจน

เห็นใจก็เห็นใจ แต่ว่าผู้หญิงตรงหน้า เธอก็ยังไม่ค่อยชอบ เท่าไหร่

ตอนนี้ ในมือเธอถือช่อดอกไม้ มองมาที่จิดาภา “คุณจิดา ภา ตื่นแต่เช้าจังเลยนะคะ!

“ประโยคนี้ ควรจะเป็นฉันที่พูดกับคุณตุลยามากกว่านะคะ ถึงจะถูก คุณตื่นช้ากว่าฉัน! “จิดาภาพูด
“อยากมาดูคุณน่ะค่ะ แล้วก็หลบหน้าพันเดชด้วย ถ้าไม่ดึก ก็ต้องเช้า! “ตุลยาพูด น้ำเสียงแปลก

เธอพูดความจริง จิดาภายิ้ม แล้วก็ไม่ได้พูดอะไร

“อันนี้ให้คุณค่ะ! “ตุลยาพูด

มองช่อดอกไม้ในมือ จิดาภาเงยหน้ามองแล้วพูด “เกรง ว่าที่เอามาให้นี่ไม่ได้มาจากใจ คุณตุลยาไม่ต้องอ้อมค้อม หรอกค่ะ มีอะไรก็พูดมาตรงๆเถอะ! “จิดาภาพูด

เห็นท่าทางของจิดาภา ตุลยายิ้ม แล้วเสียบดอกไม้ไปที่ แจกัน

“ค่ะ ฉันไม่ได้อยากให้คุณจริงๆนั่นแหละ แต่ว่ามาเยี่ยม คนไข้ทั้งทีก็ต้องดูให้เหมือนมาเยี่ยมไม่ใช่เหรอ ? “ตุลยาพูด

จิดาภานั่งอยู่ตรงนั้น ไม่ได้มองเธอ แต่รอคอยคำที่เธอจะ

พูดออกมาต่างหาก

“วางใจเถอะ ฉันมาที่นี่วันนี้ ก็ทำอะไรเธอไม่ได้! “ตุลยาม องเธอแล้วพูดช้าๆ

“คุณมาที่นี่ คงไม่ได้มาเพราะจะพูดแบบนี้กับฉันหรอก นะ!? “จิดาภาไม่เชื่อ

“แน่นอน! “พูดอยู่ ตุลยาหันมามองจิดาภา ยิ้มมุมปาก อย่างประสบความสำเร็จ “ฉันมาเพื่อที่จะบอกเธอว่า จะทำอะไร ก็ให้รู้จักขอบเขต!

ได้ยินแบบนี้ จิดาภายิ้มขึ้น “ตุลยา ประโยคนี้ก็ยังคงส่งกลับให้คุณเหมือนเดิมค่ะ

ตุลยาหน้ายุ่ง

จิดาภามองเธอ “เรื่องที่คุณทำกับฉัน ถึงแม้ว่าฉันจะไม่พูด ไม่ได้แปลว่าฉันไม่รู้ แต่ทางที่ดีที่สุดอย่าให้ฉันจับได้ก็แล้วกัน ค่ะ เพราะว่า ทันทีที่ฉันรู้ ฉันก็จะไม่เกรงใจ

ได้ยินแบบนี้ ตุลยาก็นิ่งอึ้ง ก่อนที่จะยิ้มขึ้น “เหรอ? ฉันเอง ก็อยากจะเห็นว่าทำไมเธอถึงจะไม่เกรงใจ! ”

พูดอยู่ ตุลยาก็มองเธอแล้วยิ้ม “เธอจะบอกว่า เรื่องที่นัก ข่าวของเธอถูกรุมทำร้าย? หรือว่าครั้งที่แล้ว……..เรื่องที่เธอ หายตัวไป! ? “ตุลยามองเธอแล้วถามอย่างช้าๆ

ได้ยิน จิดาภาอึ้ง “เป็นคุณจริงๆด้วย! ” ตุลยาหันมาทางเธอ รอยยิ้มนั้นเหมือนกำลังพูดว่า เป็นฉัน แล้วจะทําไม?

แต่ไม่พูดคำนั้นออกมาจากปาก “คุณจิดาภา คุณพูดจา ระวังหน่อยนะ ฉันแค่ถาม ไม่บอกว่าเป็นฉันสักหน่อย!

มองดูท่าทางของเธอ ทันใดนั้นจิดาภาก็รู้สึก ว่าเธอดูถูก ดูแคลนเธอเกินไปแล้ว

ความอิจฉาริษยาของผู้หญิง นั้นเพิ่มความเกลียดชังของ พวกเขาอย่างไม่หยุดยั้ง และยังเพิ่มไอคิวของพวกเขาอีก

“งั้นก็ดีค่ะ งั้นคุณก็เก็บความลับของคุณเอาไว้ อย่าให้ฉัน รู้ความจริง ไม่อย่างนั้น…….ดารามองเธอแล้วยิ้มเย็นชา
คิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องลักพาตัวครั้งที่แล้ว จะเกี่ยวกับเธอ

จริงๆ

ถ้าหากว่าไม่ได้ยินเธอพูดออกมา เธอก็ได้แค่สงสัย ไม่ กล้ามั่นใจ แต่ตอนนี้ เธอมั่นใจมากๆ!

เพียงแค่ ทำไมตุลยาถึงได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับกษิดิส ตอนนี้กษิดิสหายไป หรือว่าตุลยารักตัวเธอไว้แล้ว!

สิ่งที่สำคัญที่สุด คือพันเดชรู้เรื่องหรือเปล่า?