บทที่235 ใครที่อยากทำร้ายเธอ(1)

บทที่ 235 ใครที่อยากทําร้ายเธอ (1)

ในขณะนั้น พันเดชมองไปที่เธอ สายตาของเขาดูอบอุ่น มาก “เขา ได้ทำอะไรเธอหรือเปล่า?” พันเดชถาม

“ไม่” จิดาภากำลังจะตอบ แต่เธอเห็นสายตาของพัน เดช ที่สื่อถึงความเป็นห่วง เธอจึงเข้าใจสิ่งที่เขาจะสื่อทันที

จิดาภาหน้าแดงขึ้นมา จู่ๆก็ไม่รู้ว่าจะตอบเขายังไงดี

ที่จริงมันก็ไม่ได้มีอะไร โดนเขาถามแบบนี้ ทำไมมัน คลุมเครือแบบนี้

“หม?” เขามองไปยังจิดาภาที่ยังไม่ได้ตอบคำถาม พัน

เดชเข้ามาใกล้เรื่อยๆ และถามอีกครั้ง เมื่อเขาเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จิดาภาก็ถอยหลังและมองไปที่ เขา “ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว…

เขามองไปยังท่าทีที่ตอบสนองของจิดาภา นอกจากนี้ยังมี ท่าทีอยากจะหลบหน้าเขาด้วย พันเดชขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

คำตอบนั้นเขาพอใจมาก แต่

ท่าทีของจิดาภา ทำให้เขาไม่พอใจ
จิดาภามองไปที่พันเดช จากนั้นก็ครุ่นคิดก่อนที่จะพูดว่า “ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว ถ้าทำจริงๆ ฉันจะปล่อยเขาไปง่ายๆ อย่างนั้นหรอ?” จิดาภาพูด

ตอนนี้สิ่งนี้ไม่ใช่สิ่งที่พันเดชสนใจอีกต่อไปแล้ว

มองไปยังจิตาภา เขาหรี่ตาลง สายตาที่มั่นคง เธอยัง กลัวฉันอยู่หรอ!?”

“หา ไม่ได้กลัว!?”

ดูสิ แค่พูดยังติดอ่างเลย

ยังจะบอกว่าไม่อีก

คำพูดที่เพิ่งพูดออกไป จิดาภาอยากจะกัดลิ้นตัวเองจริงๆ

“ยังจะพูดว่าไม่อีก?” พันเดชมองตรงไปที่เธอ เสียงที่แทบ เสน่ห์ของเขานั้นเหมือนกับริบบิ้นที่อ่อนนุ่ม มันวนเวียนอยู่ใน ใจของจิดาภาเป็นเวลานานแล้ว

ในขณะนั้น จิดาภาเงยหน้าขึ้น และมองไปที่พันเดช “ไม่ ไง ไม่ได้กลัวจริงๆ!” เธอพูดซ้ำเพื่อยืนยันคำพูดของตัวเอง

“ถ้าไม่กลัว จะหลบทำไม?” พันเดชถามกลับ และมองไป ยังท่าทีที่กำลังหลบอะไรบางอย่างอยู่ เขารู้สึกไม่พอใจเลย

“มันเป็นท่าทางปกติ!” จิดาภายิ้มทันที

ท่าทางปกติ?
เมื่อได้ยินคำแก้ตัวแบบนี้ และได้เห็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ของ จิดาภา พันเดชจึงพิมพ์

ดังนั้น เขาจึงเดินเข้ามาใกล้ โดยจับจิตาภาไว้ในมืออีก ข้างเพื่อป้องกันไม่ให้เธอถอยออกไป ตอนนี้เป็นท่าทางปกติ ตอนที่ฉันช่วยเธอ เธอยังขอให้ฉันกอดเธออยู่เลย? หม?!” พัน เดชมองตรงไปที่เธอและถาม

ต้องการอ้อมกอด

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จิดาภาก็รู้สึกหน้าชาอย่างอดไม่ได้ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นั่นเป็นสถานการณ์จำเป็น ทำไมถึงกลายเป็นการต้องการอ้อมกอดไปได้ล่ะ?

จิดาภายิ้ม “คุณพันเดช ตอนนั้นมันเป็นสถานการณ์ที่เร่ง ด่วน และมันก็เป็นท่าทางปกติด้วย ดังนั้น … มันก็เป็นอย่างนั้น แหละ คุณอย่าใส่ใจเลย!” จิดาภามองเขาและยิ้ม

เป็นท่าทางปกติอีกแล้ว

พันเดชสังเกตเธอทุกการเคลื่อนไหว รายละเอียด รอยยิ้ม ผู้หญิงคนนี้แค่ยอมรับว่ามันซาบซึ้งนี่มันยากมากเลยหรอ? ต้องเขา มันไม่ได้น่าอายเลย!

เมื่อนึกได้แบบนี้ พันเดชก็ดึงเธอเข้ามา ถึงจะเป็นท่าทีที่ เอาแต่ใจ แต่ก็มีความรู้สึกอื่นแฝงอยู่ “จิดาภา แต่ยอมรับว่า ซาบซึ้ง แค่ยอมรับว่าเธอต้องการฉัน มันยากขนาดนั้นเลยหรอ?”

จิดาภา “……”

จิดาภามองไปที่พันเดช เธอกระพริบตา ไม่รู้ว่าควรจะพูด

อะไรดี

“ถ้ามันเป็นท่าทางปกติ ถ้าอย่างนั้น ต่อไปนี้ถ้าเจอ สถานการณ์แบบนี้อีก ฉันไม่รังเกียจถ้าเธอจะทำแบบนี้อีก!” ดวงตาที่กลมลึกมองไปที่จิดาภา

ตอนนั้น จิดาภาชะงักไปครู่หนึ่ง

คำพูดของพันเดช เหมือนคำมั่นสัญญาเลย มันเหมือนมี อะไรบางอย่างมาสะกิดใจเธอ